Het is tenslotte gewoon een woensdag

Na alle drukte van mijn verjaardag en de Kerst is het vanavond Oud en Nieuw. Vanavond vier ik het voor het eerst alleen. Ik ben nog wel uitgenodigd door vrienden, maar ik vind het wel ok zo. Heb zaterdag nog een verjaardag bovendien. Ik ga lekker op de bank naar Youp kijken.
In mijn omgeving viert iedereen het trouwens rustig. In tegenstelling tot andere jaren, waarin we altijd wel met een groepje waren. Kortom: Oud en Nieuw Matheid.

Het schijnt dat zo'n 20 % van de Nederlanders het uberhaupt niet meer viert. Mensen worden moe van de "verplichte gezelligheid" en het "verplichte dansen en zoenen".
Spontaan naar een feest gaan, mocht je toch zin hebben, zit er ook niet in. Alles is al maanden vantevoren uitverkocht. En op de Dam staan met bevroren handen en voeten is ook niet alles...

De trend lijkt: kleinschaligheid. Thuis met je geliefde of met je gezin. Of lekker alleen, zoals in mijn geval. Het is tenslotte gewoon een woensdag. Toch ? En morgen wakker zonder kater. Ik verwen mezelf vanavond wel met een appelflap, dat wel.

Kerstmomenten

Mijn mooiste kerstmoment dit jaar ? 's Ochtends voor het onbijt de motor poetsen. Wat was ie prachtig daarna, hij rijdt dan ook meteen beter...
Of was het mijn bezoek ann het knusse Scheringa Museum in Spanbroek ? Ik kwam midden in de "Kerstcross", de jaarlijkse wedloop, terecht. Ik werd begroet door mij onbekende mensen in de zonovergoten Dorpsstraat van het boerengehucht.
In het museum een tijdelijke expositie van schilderijen van twee Vlaamse schilders uit het begin van de 20e eeuw. Vooral de winterlandschappen waren prachtig. Je kunt je daarin, met daadwerkelijke kou, ook beter in inleven.

Uiteraard was het ook gezellig bij mijn moeder op de Eerste Kerstdag en de volgende dag bij vriendin Margriet. Toch had ik op Tweede Kerstdag halverwege de middag al het gevoel dat de Kerst voorbij was. Net zoals in 1969 de sixties eigenlijk ook al voorbij waren, zeg maar. Op een gegeven moment krijg ik ook genoeg van dat hele sentimentele gedoe op tv en al die kerstnummers die de revue passeren.

Uiteindelijk 's Avonds na het bezoek aan vriendin met zijn allen in de kroeg beland. Heerlijk ! Wat een bevrijding, het gehang is weer voorbij. Nu lekker lullen in het schemerduister van rookcafe De Pilaren. "Ik blijf niet te lang hoor, moet morgen weer werken !", riep ik bij aanvang nog. Tevergeefs natuurlijk.

Smirt jij ook wel eens ?

De nieuwe woorden van 2008:

Kredietcrisis

HIC (Her Inrichting Centrale)

Bankendomino

Gastrosexsueel: mannen die via hun kookkunst vrouwen proberen te verleiden; zie ook toename aantal tv-programma's over dit onderwerp.

Wiien: werkwoordsvorm van het programma Wii

Smirten: Afkomstig uit Ierland als gevolg van het daar in 2005 ingaande rookverbod in de pubs: combinatie van flirten en smoken bij de rookzuil/onder het afdakje/terras.

Wildroker: uitstervend ras. Rookt op plaatsen waar dit officiel verboden is.
Aanverwant: rookcafe/rookkroeg/rookovertredingen

Doorscheneken: Tappen aan reeds dronken bezoekers


Obamania: de populaire president-elect, die een tijd lang niet uit de media weg te slaan was

Loktiener: gebruikt om supermarkten te kunnen betrappen op illegale alcoholverkoop aan tieners

Jan de loodgieter: nieuwe benaming van "Jan met de pet". Afkomstig van presidentskandidaat McCain.

Nahuwelijk: relatie tussen twee mensen die gescheiden zijn

Hufterindex: de grootste verkeershufters die door de politie Brabant-Noord gestalkt zullen worden. Op de lijst staan diegenen die gemiddels 25 boetes op hun naam hadden staan. Denk ook aan scooterhufters en brommerhufters en de vehuftering vasn de maatschappij.

Dreig-dvd: vervangt de ouderwetse dreigbrief

Het wiel opnieuw uitvinden

Stel je voor dat de bibliotheek uit allemaal bv's zou bestaan, die elkaars diensten afnemen, het liefst verpreid over verschillende locaties. Min of meer het idee van 1 bedrijf zijn loslaten. Wat zou er onstaan ? Inefficentie, slechte cooordinatie en eigenbelang van de bv'tjes.

Gelukkig werkt het in de bibliothheek, ondanks de verschillende afdelingen, niet zo.
Bij de NS is dit sinds 2001 wel het geval. NS, Reizigers en Prorail: alle zijn het zelfstandige ondernemingen.

Nu wordt de klok terug gedraaid. NS en Prorail willen weer in 1 gebouw de dagelijkse verkeersleiding op zich nemen. "Zo kun je bij storingen of calamiteiten veel sneller schakelen. Nu moeten we elkaar opbellen, dat werkt niet altijd even praktisch", aldus
Peter Kraaijeveld, "directeur capaciteitsmanagement" bij Prorail.

Had dat in 2001 bedacht, denk ik dan.

Vaagtaal

De bezoekers van de website "Vaagtaal" hebben de uitdrukking "een plekje geven" uitgeroepen tot "vaagste vaagtaal" van 2008.
Een paar opmerkingen hierbij mijnerzijds: ik vind "vaagste vaagtaal" op zich al een vage uitdrukking. Bovendien is "een plekje geven" toch al wat jaren ouder.

Andere woorden/uitdrukkingen die hoog scoorden in de verkiezing waren:

- Proactief (als in "proactieve houding")
- Het kan toch niet zo zijn dat...(veel door politici gebruikt)
- Herconceptualiseren
- Account manager (overbodig en hijgerig)
- Doorcommuniceren (ipv gewoon praten)
- 360 gradenfeedback (grote behoefte aan terugkoppeling en evaluatie)

Nog een paar eigen ergenissen:

- een rugzakje dragen (dingen uit het verleden met je meedragen; zet dit overigens
vooral niet bij je profiel op een datingsite)
- mijn persoontje (hoor je gelukkig weinig meer)
- suicide plegen (zeg gewoon zelfmoord plegen)
- Bommoeder (bom = is Bewust Ongehuwde Moeder; bommoeder is dubbelop)

Come on, let's go spacetruckin'

50 jaar NASA heeft de mens zelf nog maar naar 1 planeet gebracht. Nu schijnt een van de volgende doelen toch Mars te zijn. Althans, dat wil Bush. Hoe Obama er in deze financieel zware tijden over denkt zal nog moeten blijken. Als er bezuinigd moet worden is de NASA meestal het eerste slachtoffer.

Eigenlijk teleurstellend dat de mens alleen nog maar op de Maan heeft gewandeld. Het zal waarschijnlijk ook niet veel toevoegen om op Mars te gaan lopen; het gaat om het idee. Er is daar tenslotte ook ijs gevonden, een voorwaarde voor leven (water).

In 1955 dacht men nog dat we anno 2008 het halve heelal al verkend zouden hebben, maar dat valt een beetje tegen. De Spaceshuttles doen natuurlijk al jaren hun werk en dat is mooi, maar veel op de verbeelding werkt het niet (meer). De Voyager heeft ook een enorme verkenningsvlucht uitgevoerd en de nodig (gas) planeten ontdekt, dus er is wel wat bereikt.

Maar...een gasplaneet. Zitten we daar op te wachten ? Zo'n brandende en ziedende bol met een naam als X.RS 23005 ? Nee natuurlijk. De mens hoopt nog steeds op een planeet a la de Aarde: groen en bloeiend, met stromend water en niet met alleen ijs en rotsblokken. Het liefst bewoond door aliens en dieren. Des te exotischer des te beter. Nou, wie weet vinden we dat nog een keer.

Ondertussen wordt het steeds populairder om een commerciele ruimtevlucht te maken. Met Virgin kun je a raison van 30 miljoen p.p. gewichtloosheid ervaren en de Aarde van "bovenaf" bewonderen. Dat is in elk geval bereikt in 50 jaar ruimtevaart. Kunnen de miljonairs astronautje spelen. Maar eens...zullen we allemaal door de ruimte reizen met de snelheid van het licht !

Wie is er bang voor de winter ?

Met de motor vandaag een dagje Amsterdam of toch maar met de trein ? De weersverwachtingen zijn niet veelbelovend: regen en/of natte sneeuw. Maar ok, ik waag het erop: met de Yamaha. Lange onderbroek aan en dan zien we wel waar de bike strandt. Na een frisse rit in de stad aangekoemen eerst opwarmen in de OBA. Heerlijk dat je hier onbeperkt gratis kunt internetten. Zou in elke bibliotheek moeten kunnen. Maar ja, dan moet je wel over de faciliteiten beschikken.

Mail checken, schaken en blog produceren. Werkelijk ondenkbaar dat we, nog geen eens zo lang geleden, leefden in een wereld zonder het wordl wide web. Geeft ook wel een verplicht gevoel af en toe, vooral met het schaken en de blog. Je moet het toch bijhouden immers. Maar zonder kan ik niet meer.

Zometeen een wandeling naar het Waterlooplein en de Utrechtse Straat, naar Concerto. Kijken of er nog wat leuke cd's te scoren zijn. Ik laat de motor staan bij de OBA, het is veel lekkerder om door het oude Mokum te lopen. De kou inhaleren, so to speak.
Geld genoeg op zak, wat kan mij vandaag gebeuren ? Vanavond mijn favoriete recept bereiden: rijst met erwtensoep ik verheug me er nu al op.

Amsterdam in de winter is prettiger dan in hartje zomer, wanneer toeristen de straat overgenomen hebben. De geur van oliebollen en zuurkool op straat. It's wintertime now and I'm allright now !
Oh ja, nog wel even veilig thuiskomen. Zou toch tragisch zijn als ik een dag voor mijn verjaardag zou verongelukken. Heb ik voor niets die vissalade besteld...

Suicidal Birds

Schrijver Noel Hudson heeft een boek geschreven over hedendaagse bandnamen: "The bandname book". Hij rubriceert hierin namen op thema's als liefde, lust, plaatsnamen, lichaamdselen, familie en kleur (populair zijn zwart en wit).

De huidige trend: complete zinnen als bandnaam: Go back to the zoo en Does it offend you ? Yeah, om er maar een paar te noemen. Ook onaffe zinnen doen het goed: Late of the pier en Lackthereof.

De tendens van de afgelopen jaren (kort en krachtig): The Editors, The Rakes, The Strokes en The Stills lijkt voorbij. Op zich waren deze namen weer een reactie op groepsnamen als Oasis, Radiohead en Suede. Het was een teruggrijpen naar punknamen die met "The" begonnen: The Clash, The Stranglers, The Damned etc. De punksbands zetten zich af tegen namen als Yes, Genesis en Deep Purple.

Mooie namen uit de New Wave vind ik: The Teardrop Explodes, Wah! Heat, Echo and the Bunnymen en They must be Giants. Bijzondere namen van nu ? You will know us by the trail of dead, Deathcab for Cutie, Arcade Fire en Black Rebel Motorcycle Club.

Zelf heb ik nog in bands gezeten met namen als Salt, The Boilermen en Brothers under Skin. Volgens Hudson komen veel namen bij toeval tot stand en moet er aan de betekenis niet te veel waarde worden gehecht. Waarom zou je anders een naam verzinnen als Hospital Bombers, Pulled apart by horses, Suicidal Birds en The Dears ?
Wij noemden onze band Salt als reactie op de groep Sugar ! Eerst het zoet, dan het zout, zoiets.

Drie vrouwen, oftewel: onder de vulkaan

"Stromboli" heet het boek van Fleur Bourgonje, waarin drie vrouwen tijdens hun verblijf op het gelijknamige eiland gevolgd worden. De eerste is een vluchteling uit Oost-Europa vlak na WO 2. Om uit het opvangkamp te ontsnappen trouwt ze tegen wil en dank met een arme visser en belandt in een ongelukkig huwelijk. Zij, met haar andere culturele achtergrond, kan nooit gelukkig worden met de eenvoudige visser.

De twee vrouw is de actrice Ingrid Bergman die met regisseur Rossellini in de jaren veertig afreist naar Stromboli om daar de gelijknamige film te draaien. Zij doorstaat, net als de eerste vrouw, veel ontberingen op het ruwe eiland, waar de lucht altijd vol lavadeeltjes is en de vulkaan elk moment tot uitbarsting kan komen. Des te zwaarder de ontberingen, des te echter de film is het motto van de neorealistische filmer Rossellini, die de plaatselijke bevolking in zijn film
veel ruimte geeft.

De derde hoofdfiguur is een vrouw uit onze tijd, die op het vulkaaneiland aan haar slechte huwelijk wil ontsnappen en een kortstondige heftige liefde met een Italiaanse kapitein meemaakt.

Voortdurend speelt in het boek de vulkaan op Stromboli een dreigende hoofdrol. In feite zijn alle mensen op het kale en vruchteloze eiland gedoemd. Slechts diegenen die het eiland weten te onvluchten hebben nog toekomstperpectief.
Het boek is sober geschreven, met ook aandacht voor het gedrag van vrouwen onderling.
De film "Stromboli" ga ik zeker een keer bekijken.

Schijnveiligheid

Volgens publicist Tom Vanderbilt is het geloof van de verkeersdeelnemer in het nut van verkeersborden te groot. In zijn boek ""Traffic" (vertaald als: "Waarom wij rijden zoals we rijden") schrijft hij dat we door de vele borden langs de kant van de weg door de bomen het bos niet meer zien. Daardoor worden we teveel afgeleid van daadwerkelijk goed opletten. Door de borden onstaat er een gevoel van schijnveiligheid: de borden beschermen ons. Lekker hard scheuren op de voorrangsweg: wij hebben toch voorrang ?

De Nederlander Hans Monderman, verkeersplanoloog, sluit zich bij het pleidooi van Vanderbilt aan. In het Friese Makkum nam hij de proef op de som. Er bleven drie borden staan: het plaatsnaambord, een bord met de maximumsnelheid en een bord met de tekst "verkeersbodvrij" (is dat dan geen overbodig verkeersbord ?). Het scheen te werken, de automobilist moest zelf opletten en niet vertrouwen op de borden.

Ik vraag me af of het daadwerkelijk werkt. Voorrangsborden lijken me bv. essentieel. En een aanduiding van "zebrapad" is ook handig.
Maar borden met aankondigingen van bruggen en spoorwegkruisingen (al of niet met dubbelspoor; alsof dat belangrijk is) ? Of waarschuwingen van laag overvliegende vliegtuigen ? (Daardoor ga je juist omhoog kijken). Zijn die nodig ?

Uiteindelijk moet er 1 bord absoluut blijven: het bord "einde alle verboden". Het mooiste bord dat er bestaat. Eindelijk is alles toegestaan !

Panic in the streets of Alkmaar

Saai is het bepaald niet op dit moment in Alkmaar. Het Poppodium komt van de grond en cultureel centrum Provadja gaat verhuizen (nieuwe naam: YXIE; vreselijke naam, maar goed) naar een nieuw en moderner onderkomen.
Andere perikelen zijn de bouw van de nieuwe Friese Brug en de nieuwe brandweerkazerne. De stad lijkt wel een beetje op de permanente bouwput van Berlijn (maar dan in het klein).

Voorts speelt nog de dreigende afsluiting van een groot gedeelte van het hoerenbuurtje op de Achterdam, dat voorlopig echter opgeschort is. Ooit was het straatje het voorbeeld voor heel Nederland: goede medische begeleiding en geen onderdukking.

Terecht of niet, die sluiting van 92 ramen ? Als je het mag geloven zitten er veel vrouwen illegaal of gedwongen. Ook zou er sprake zijn van financiele malversaties door de eigenaar van de panden. Hoe het ook zij: jarenlang is het allemaal gedoogd en nu mag het opeens niet meer.

Tenslotte nog de verkeerschaos in de Kaasstad. Sinds de Bierkade eenrichtingsverkeer is geworden loopt alles vast. Zo'n verkeersader beperken heeft natuurlijk gevolgen. Zeker nu door de bouw van de Friesche brug (waar de Bierkade op uit komt) ook veel verkeer gesmoord wordt. Vreemd bovendien dat de Schermerweg (v.a. de Friesche Brug) ook nog eens afgesloten is. Hoe verzin je het ?

Kortom: moet je in de stad zijn ? Pak lekker de fiets. Die kun je tegenwoordig gratis stallen bovendien.

The bothersome man

Laatst een fantastische DVD gezien: "The Bothersome Man" van Jens Lien.
Een man wordt in de "middle of nowhere" opgepikt door een bus die hem naar de beschaafde wereld brengt. De beschaafde wereld is in deze Noorse film ogenschijnlijk een kopie van onze wereld in het westen.

Toch is niet alles wat het lijkt. Achter de perfectie schuilt een grote leegte. De hoofdpersoon werkt op een groot en anoniem kantoor, waar iedereen de hele tijd naar elkaar lacht. Probeer echter geen dieper gesprek te aan te gaan, dan haakt men af.

Liefde en seks zijn in deze wereld steriel; de vrouwen geven alleen om een nieuwe keuken of badkamer. Alcohol heeft geen effect op de mens en het eten heeft geen smaak. Een keer probeert de hoofdpersoon met zijn vriendin te praten over een nachtmerrie die hij had, maar dat wordt snel afgekapt. Van rare verhalen is men in deze wereld niet gediend.

"The Bothersome Man" is een zwarte komedie. Als de hoofdpersoon zelfmoord probeert te plegen door onder de metro te springen mislukt het; maakt niet uit hoeveel treinstellen over hem heen walsen. Als hij bebloed bij z'n vriendin aankomt is haar enige vraag of hij nog wel bij het etentje die avond kan aanzitten.

Kortom: een verchrikkelijke wereld. Soms lijkt ie wel een beetje op de onze...

Zeg 'ns Bbb...

Vanaf voorjaar 2009 terug op het scherm: "Zeg 'ns Aaa", de aloude comedy van de Vara.
Het is niet het enige oude paard dat van stal gehaald wordt. Andere "klassiekers" zoals "Showroom", "Bananasplit" en "In de hoofdrol" komen ook weer op tv. Het ontbreekt er nog maar aan dat de "Soundmixshow" terug komt.

"Family viewing" is de term voor gemeenschappelijke beleving van een tv-programma.
Iets wat blijkbaar de afgelopen jaren in ongerede is geraakt. Hoewel ? Wat te denken van Paul de Leeuw en het verdwenen "Kopspijkers" ? Feelgood tv mag je het ook noemen.

Blijkbaar ontbreekt het de programmamakers aan nieuwe ideeen, en dat is het makkelijk scoren met klassiekers. Ongetwijfeld wordt het ook steeds moeilijker om nog nieuwe formats te bedenken.
Op zich is er ook niets mee om succesvolle programma's te recyclen. Het waren niet voor niets klassiekers. Maar een beetje armoedig is het wel.

Het wachten is op de terugkeer van "Een van de Acht", het liefst natuurlijk met Mies Bouwman. De prijzen zullen dan waardevoller moeten worden, want niemand komt nog naar de studio voor een koffiezetapparaat of mixer...

Mag een monster ook menselijk zijn ?

Adolf Hitler is een van de grootste misdadigers aller tijden, daar lijkt weinig twijfel over mogelijk. Maar mag een monster als Hitler ook menselijk zijn ? Hij werd wel menselijk neergezet in de film "Die Untergang", waar je zowat medelijden met hem kreeg.

Het is jammer dat er vaak zo krampachtig gedaan wordt als het over Hitler gaat. Het Belgische tv kookprogramma "Plat Prefere" besloot de aflevering over Hitler te schrappen. In dit programma gaan de samenstellers op zoek naar de culiniare gewoonten van beroemdheden.

Hitler's favoriete maaltijd, forel met botersaus, kwam dus niet aan bod. Dit vanwege protesten van het Joodse tijdschrift "Aktueel" en de Vereniging van Belgisch Politiek Gevangenen. Het mocht wel uitgezonden worden, maar dan met een toelichting over Hitler en zijn misdaden . Anders zou het te "banaal" worden. Nu lijkt mij een toelichting over Hitler wat overbodig. Immers: wie kent hem niet ?

Zou het kunnen dat het monster "te menselijk" zou worden ? Dat zou blijken dat hij van lekker (vegetarisch) eten hield ? En van gebakjes ? En dat hij geen alcohol dronk ? En dat er vaak eenpotsmaaltijden op de Oberzalzberg geserveerd werden ?

Corporate social responsability

De nieuwe trend in het bedrijfsleven: corporate social responsability. Voorbij de tijden van kanovaren (niet geheel ongevaarlijk bovendien) of paintballen op het bedrijfsuitje. Veel bedrijven nemen nu hun "maatschappelijke verantwoordelijkheid" en doen op zo'n dag aan nuttig (onbetaald) werk. Dit kan van alles zijn: van het opknappen van de tuin van een zorginstelling tot hulp aan verslaafden. Hangen aan de bar ? Forget it !

Als bedrijf kun je een duur organisatiebureau inhuren, dat voor die dag alles voor je regelt. Afhankelijk van het programma kost het 100 tot 350 Euro per deelnemer. Dat is, met 100 man personeel, 10.000 tot 35.000 Euro !
"Maatschappelijk verantwoord ondernemen" is in op dit moment. Het personeel heeft aan het eind van de dag het gevoel iets nuttigs verricht te hebben ipv alleen maar het eigen genot na gejaagd te hebben.

Je kunt je ook afvragen of je niet beter enkele duizenden Euro's kunt overmaken voor het goede doel. Bovendien: hoeveel nuttigs kun je verrichten op 1 dag ? En hoe goed worden sommige werkzaamheden uitgevoerd ? Is de ontvanger van alle goede hulp er aan het eind van die dag niet slechter aan toe ? Hoe gemotiveerd is het personeel om op de vrije dag ook nog eens de handen uit de mouwen te steken ?

Aan de andere kant is het nuttig om eens kennis te maken met mensen die het moeilijker hebben. Verder te kijken dan de muren van je eigen clubje.

I was living in the black and white world (it seemed so exciting)

Afgelopen woensdag had ik een leuke avond met snelschaken met goede vriend R; ik won ik met 8-3. Het is ook wel eens andersom geweest trouwens. Maar goed, het is snelschaken: je hebt ieder 10 minuten, dus de vlag valt snel. Als je je tegenstander schaak zet hoef je ook geen "schaak" te zeggen. Dus als die niet ziet dat hij schaak staat heeft ie verloren. Dit zijn leuke elementen van het snelschaken. Doordat de spelers op een gegeven moment in tijdnood komen worden er sneller fouten en blunders gemaakt. Zo kan iedereen van iedereen winnen.

Wij snelschaken regelmatig met z'n vieren; een traditie van imiddels jaren. Het zijn gezellige avondjes. Ik ben al blij als ik van iedere tegenstander minimaal 1 keer kan winnen. 4, 5 of 6 keer totaal is nog beter, maar dat gebeurt helaas zelden...
Een aardige schaker ben ik, maar geen echt goede, I must confess. Ben soms ook te ongeduldig, ik wil snel resultaat.
Het komt het wel eens hard aan om (te veel) te verliezen met schaken. Elke verliespartij vormt een lichte deuk in mijn ego. Maar ok, het is maar een spelletje (?).

Via internet schaak ik tegenwoordig ook. Ook daar heb ik helaas nog weinig potten kunnen breken. Het is ook anders om op een scherm te schaken: je mist diepgang. Bovendien speel je vaak meerdere partijen met verschillende tegenstanders. Soms zitten er dagen tussen voordat een van de twee weer een zet doet.
Het leuke is dat je met mensen uit allerlei landen speelt en je tegelijkertijd kunt chatten. Ook leuk om tegen een collega te schaken trouwens. In 4 maanden schaken/chatten zijn we al meer over elkaar aan de weet gekomen dat in 3,5 jaar samenwerken !

Maar ok, allemaal leuk en aardig. Maar nu moet eerst mijn rating omhoog op chess.com...Dus meer winnen.

Nederland leest (weer)

Weer gestart: de actie "Nederland leest". Het gratis boek van Mulisch ("Twee vrouwen") vliegt de bibliotheekdeur uit. Een leuk gebaar aan de leden van de openbare bibliotheken.
Alleen...waarom zo'n oud boek (1975) ? Waarom niet een jonge schrijver gevraagd om een nieuw verhaal te bedenken ? Of een oude schrijver met wat nieuws a la de Boekenweek ?

Het boek is ook bedoeld "om de discussie" aan te zwengelen. Discussie waarover, vraag ik mij af. Anno 2008 ligt er toch niemand meer wakker van een liefdesverhouding tussen twee vrouwen ?

Neem dan een onderwerp als een al dan niet moordende zuster a la Lucy de B. Of een groepje mannen dat op seksfeesten anderen bewust met HIV infecteert. Of desnoods een eenzame moordernaar als Volkert van der G. Wat drijft deze mensen ? De kredietcrisis voor mijn part: moord op Beursplein 5.

Geen vrolijke onderwerpen zegt u ? Dat is waar. Maar vrolijke onderwerpen leveren meestal niet de beste boeken op. Maar goed, een liefde tussen een asielzoeker en een Nederlander kan een interessant verhaal opleveren (om maar wat te noemen). Of de onmogelijke liefde tussen een man 80 en een vrouw van 35.

Re: file

Blijkbaar is het niet alleen kommer en kwel in de file. Er wordt namelijk heel wat geflirt. Volgens onderzoek van Motivaction flirt 53 % van de filerijders. Uit de cijfers blijkt ook dat flirten en een relatie goed samen gaan.

Het flirten gebeurt vooral door mannen. Van hen zegt 64 % soms tot vaak de filetijd te doden met flirten. Van de vrouwen 44 %.
Mannen zien het lonkgedrag als een volwaardig tijdverdrijf in de rij. En ook een succesvol tijdverdrijf. Voor 68 % van hen heeft het ooit "iets moois" opgeleverd, tegenover 15 % van de vrouwen.

En hoe zit het flirten in de trein ? Daar heb ik nog wel eens leuk oogcontact. En zelfs met op in het verkeer gebeurt het af en toe. Maar dan niet in de file, waar daar flits ik doorheen...

File, zit weer in de file...

Gisteren (donderdag 9/10) was het Nationale Filevrije Dag, een initiatief van de ANWB, NS en de Rabobank. Echt een enorm succes was het niet, maar de files in de ochtendspits waren kleiner dan normaal(al reed iedereen harder; is dat dan beter voor het milieu ?). De avondspits stond weer hopeloos vast vanwege een ongeluk.

Het schijnt zo te zijn dat als maar 10 % van de filerijders op een andere manier naar het werk rijdt, of op een ander tijdstip, de files grotendeels zouden verdwijnen. Ik weet niet of dat waar is, maar het zal zeker schelen.

Opvallend dat de verschillende woordvoerders van de ANWB en Rabobank gewoon met de auto naar het werk gingen. Dit verbaast me: je mag van de iniatiefnemers van dit nobele (?) idee verwachten dat ze hun personeel instrueren om voor een dag met de trein te komen. Maar nee, dat kost te veel tijd, dat reizen met de trein.

En zo is het ook. Als ik in een van de filialen van de Stadbibliotheek werk (Schalkwijk of Oost bijvoorbeeld) ben ik dubbele reistijd kwijt. Daarom des te verleidelijker om met eigen vervoer te komen. En daarom zullen de files ook nooit verdwijnen. Het openbaar vervoer kan niet concurreren met de auto. Niet qua tijd en niet qua comfort. En die dagelijkse file ? Die went. Carpoolen ? Wie doet dat nou eigenlijk ?

Dus het rekening rijden ten spijt: de mensen blijven in de auto hangen. Variabele werktijden en meer thuis werken zouden schelen in files. Maar dat hoor ik al jaren; echt van de grond komen doet het niet.

Een voordeel voor motorrijders is dat zij (voorlopig) gevrijwaard zijn van het rekening rijden. En terecht: een motor veroorzaakt geen files. Daar staat tegenover dat de BMP op nieuwe motoren gehandhaafd blijft (in tegenstelling tot auto's) en dat de wegenbelasting fors omhoog gaat. Zo wordt de motorrijder gestraft voor het niet veroorzaken van files...

Werkklimaat

Gezelllig op je werk ? Dat is mooi meegenomen. Volgens onderzoek bevordert lachen de werksfeer. Dat is goed dus, zou je zeggen. Maar nu blijkt (onderzoek Hay group Werkklimaat Survey i.s.m. de TU Eindhoven) dat een goede werksfeer niet per se leidt tot betere (financiele) prestaties of meer innovatie.

Een goed werkklimaar (dat is dus wat anders dan een goede werksfeer) daarentegen leidt wel tot betere resultaten. Succesvolle organisaties hebben volgens de onderzoekers vier zaken goed op orde:

1 Ze bieden mensen voldoende uitdagingen en ze bieden flexibiliteit qua inzet

2 Ze geven duidelijkheid over wat er verwacht wordt van mensen en geven ze de erkenning die ze verdienen, ook in de vorm van een passende beloning

En ? Hoe zit het bij jou op je werk ? Veel gezelligheid maar geen erkenning ? Is het werk nog een uitdaging (meer) ? En de pecunia ? Is dat de moeite waard of zeg je "mwaaah..." ?

Your eyes (that confuse me)

Onderzoekers Viegas en Wattenberg hebben uitgepuzzeld welke lichaamsdelen het meeste voorkomen in (pop) muziek (inclusief jazz, country en gospel). Weinig verrassend: de ogen zijn het populairst.

Overigens geldt dit niet voor gospel (handen) en hip hop (ja, je raadt het al: "the ass"). Uit de duizenden onderzochte nummers blijkt wel dat het visuele bij muzikanten een grotere rol speelt dan gedacht (hoewel het mij niet verbaast).

Zomaar een greep uit wat nummers met lichaamsonderdelen:

(You can't hide) Your lying eyes - Eagles
Nice legs, shame about the face - ?
Hand in Hand -Elvis Costello
Bigmouth strikes again - The Smiths
Lips like sugar/Heads will roll - Echo & The Bunnymen
Footstomping music - Grand Funk Railroad
Knees deep in shit - Rip Rig and Panic
Earworm in my brain - ?
(Hey girl) Let your hair hang down - Catapult
Sticky fingers - Rolling Stones
Rudolph the red nosed reindeer
A knife between your teeth - McCarthy

(I put on my) Sunflower suit

Net weet terug van mijn jaarlijkse werkvakantie met De Zonnebloem. Voor de tweede maal verbleef ik in Zandhoven (Belgie). Het "Domein Hooidonk" is een enorm complex, waar vele Belgische gehandicapten en revaliderenden vakantie vieren en weer op krachten komen. Dit maakt het wel massaal.
Normaal zit de groep van de Zonnebloem alleen in een vakantieverblijf en is het dus rustiger. Nu onstaat er 's ochtends een enorme file in de ontbijtzaal doordat iedereen tegelijk wik eten. Gelukkig hadden we wel een eigen eetzaal voor het diner. De aanwezige Belgen geven het overigens wel een internationaal gevoel.

Het was in elk geval een geslaagde vakantie, met uitstapjes naar o.a. Mechelen, een dierenpark en Antwerpen. Je gaat er dan met de bus op uit, die voorzien is van een lift voor mensen met een rolstoel. Grappig dat ik de chauffeur nog kende van een vorige trip. Tja, wat er verder over te zeggen ? De sfeer was goed en de gasten waren leuk en enthousiast. Het was mijn zevende keer en dan wordt het licht voorspelbaar.

Minder was het te betuttelende optreden van de leiding. Vooral de eerste dagen heb ik lichte aanvaringen met het "Hoofd Vakantie" gehad. Zat ik, na een hele dag in de weer geweest te zijn met de gasten, even 10 minuten te internetten kwam er commentaar op. Deed ik niet onmiddellijk mee met dansen kwam er commentaar op. Ik laat me natuurlijk niet betuttelen als een schooljongen, dus dan ontstaan er discussies. Maar goed, dat was de enige smet op een leuke week. En uiteindelijk doe je het allemaal voor de gasten en niet voor de leiding. En de gasten ? Die waren ok.

Akties !

Weer helemaal terug: de (politieke) jaren '80. In "Andere tijden" ging het over Onkruit, het antimilitairistische collectief, dat van zich liet horen door allerlei spraakmakende ac(k)ties.
Ex-Groen Links kamerlid Wynand Duyvendak nam ook deel aan blokkades, bezettingen en inbraken in/op/bij militaire doelwitten. Toen was hij nog pacifist en en "buitenparlementair actief". Later, in de Kamer, stemde hij voor verschillende defensienota's. Over principes gesproken...

In elk geval: een opwindende tijd, de jaren '80. Toen gebeurde er nog wat. Demonstraties, bezettingen, kraken. Zelfs terrorisme (Ra Ra) werd niet geschuwd. Anno 2008 lijken de mensen murw. Echt grote bevlogenheid is zeldzaam. Hoe zou dat komen ? Zijn er geen grote issues meer ? Of is het zo dat al die acties uiteindelijk niet zoveel opleverden (een verfbommetje tegen een F 16 zet weinig zoden aan de dijk).

Of kiezen potentiele actievoerders toch voor zekerheid, baan en relatie ? Geen risico's meer willen lopen. In de jaren 80m heerste het gevoel van "no future"(geen werk, dreigende atoomoorlog), dus had je ook niets te verliezen. Een uitkering aanvragen was nog makkelijk; werk was er immers niet ? Dure hypotheken waren onhaalbaar en ook niet nodig trouwens: je kon gratis in een kraakpand wonen.

Tja, de eighties, ik verlang er nog wel eens naar terug.

Kosofso

Vele indrukken van mijn vakantie op Kos. Denk aan het in 30 + graden beklimmen van een berg op de fiets (volhouden !) Het rotsachtige strand bij de warmwaterbronnen (het lekkerste plekje). Het kale eiland in de buurt (Kalymos): toch maar niet bezocht. De vermiste broekspijpen van mijn reisgenoot.

Het relatief grote aantal milaire posten (grens met Turkije !). Honderden scooters, motoren en scheurende vierwielers, die de rust constant verstoren. Maar natuurlijk ook vele fietsers, leeker rustig. De verzengende hitte, de vriendelijke Grieken en de lekkere salades.

Nee, die burenruzie in het hotel midden in de nacht was niet echt leuk. De luidruchtige karaokeshow aan de overkant ook niet. 29 graden in de slaapkamer, pfffhhh...Het vele vuil aan de kant van de weg. En waarom leggen ze geen drempels aan op de weg voor het hotel ?

Maar toch: zomer ! Dat maakt werkelijk alles goed. Elke dag stralende zon en fantastisch zeewater. Dan vallen de ongemakken weg. Gesterkt ga ik de herfst in.
Maar nog een keer naar Kos ? Nee, dat niet. Te toeristisch. Dan liever een rustiger Grieks eiland.

Het nieuwe Atlantis

Het lijkt zo ver te zijn: de komst van een volwassen poppodium in Alkmaar a la het Patronaat. In elk geval zijn er nieuwe stappen in die richting gezet. Vanaf 20 september gaat het voormalige Atlantis over in het Poppodium Alkmaar (tijdelijke naam).

Tegelijkertijd gaat het punkhol (zo mag je het toch wel noemen - no offense) Parkhof dicht en herrijst uit de restanten van beide zalen de feniks van een nieuwe poptempel. Het Parkhof, hoe authentiek ook, sluit definitief de deuren sinds het gekraakt werd, eind jaren '70.

In die beginjaren was ik regelmatig bezoeker. De punks daar (waar ik ook toe behoorde) waren in feite geheel autonoom en organiseerde er punkfestivals, oefenruimtes en een goed draaiende bar. Ook werd "Blad" uitgegeven. Tot op de dag van vandaag vervult het een rol binnen de alternatieve hardcore -en punkscene, met bezoekers uit heel Nederland.

Atlantis begon zo'n 10 jaar geleden met een hoopvolle programmering van de "betere"
muziek en veel live optredens. Geleidelijk werd dat steeds minder en bepaalden dancefeesten meer het beeld. Ook niets mis mee, met een danceparty, maar de leuke live-optredens werden steeds minder in aantal. Uiteindelijk sloten de poorten, mede door geldgebrek, dit jaar.

Nu lijken de financien geen probleem meer te zijn. De gemeente Alkmaar stelt een jaarlijks bedrag van 425.000 Euro ter beschikking. Zal het dan eindelijk gaan lukken in Alkmaar ? Kunnen we dan ook in de provinciestad genieten van een hip Engels of Amerikaans bandje ? En laten de punkbands ook maar blijven komen.

Ga er nu even een weekje tussen uit. See you next week.

De hel is het zwembad op dinsdagmorgen

Buiten is het duidelijk aan de tientallen geparkeerde fietsen: er is een school in het zwembad. Dat betekent veel geschreeuw en een gehalveerd bassin waarin iedereen elkaar in de weg zit. Dan maar vluchten naar het 25 meter bad ? Vergeet het maar: sinds kort is er op dinsdagmorgen "vrouwenzwemmen".

Er is een genoegdoening: het mannetje dat zonodig altijd "overdwars" moet zwemmen heeft zich, gedwongen door het smalle bad, moeten aanpassen en zwemt nu dezelfde kant op als de rest (en terug).

Verder: slecht verstaanbare conversatie met de cassiere over mijn nieuwe sportpaspoort, veroorzaakt door de glaswand (bij het postkantoor is die toch ook afgeschaft ?), kabaal makende schoonmaakmachines en onverschillig schoonmaakpersoneel.

En wat doen al die nieuwe toezichthouders in het zwembad ? Ik dacht dat daar al badmeesters (m/v) voor waren ? Die heb ik nog nooit iets anders zien doen dan toezicht houden. Toezicht, toezicht, toezicht... Zwemles ? Ho maar.

House of Saddam

"Praat me niet over wetten. De enige wet die geldt is die, die ik op papier zet".

Onlangs uitgezonden op de BBC: de voortreffelijke 4-delige serie "House of Saddam". Hopelijk binnenkort op DVD. Het gaat over Saddam Hoessein: zijn priveleven en politiek worden ruimschoots belicht. Voortreffelijk gepeeld door Igal Naor die Saddam vertolkt. Alleen al vanwege de gelijkenis. Als je die koele en berekenende blik ziet krijg je het ijskoud en heb je een idee hoe zijn omgeving zich daaronder gevoeld moet hebben.

Je dacht dat Stalin erg was ? Saddam evenaarde hem. De Russische alleenheerser was een voorbeeld voor de Iraakse dictator, en niet alleen qua snor. Niemand in zijn omgeving was veilig, de meeste trouwe kameraden, familie en generaals werden slachtoffer van zijn paranoia. Saddam kon verraad "ruiken", zoals hij zei. Als een slang loerde hij op zijn slachtoffers.

Zijn beide zonen waren niet veel beter. Vooral Urzaiz moordde er op los en verrijkte zich flink. In de serie overigens ook meesterlijk neergezet. Ik heb laatst een biografie van schrijver Coughlin over de familie Sadat gelezen. Hij schetst een onthutsend beeld van "het huis van Saddam".

Misschien toch niet zo'n verkeerde beslissing van Bush om Irak binnen te vallen. Ok, de "massavernietiungswapens" zijn niet gevonden. Maar gedurende het hele regime van Saddam werd er gewerkt aan (pogingen tot) atoomwapens en gifgassen. Zoals bekend heeft hij ook twee oorlogen gestart: tegen Iran en Koeweit. Was Saddam in het zadel gebleven, wie waren zijn volgende slachtoffers geworden ? Israel ? Syrie ? En dat met een atoombom ?

Buddy told me to do a song called "The message of love"

Jimi Hendrix, Buddy Miles en Billy Cox. Als er ooit een powertrio bestond was dit het wel. Het is goed te horen op de live-cd "Band of gypsies", opgenomen op oudjaarsdag 1969.

Wat volgt is een storm van gitaargeweld (Jimi speelde geen gitaar, hij was gitaar), vermengd met soul. "Stop your shooting" zingt Hendrix in de anti-Vietnamsong "Machinegun". De gierende Linkshandige Fender Stratocaster-gitaar van Jimi ? Ik hoor een ratelend machinegeweer. Zo klinkt een gitaar toch niet ?

Hij was in een slecht humeur die avond. Des te beter, want zo kon hij zijn "bad temper" uileven in de muziek.
Aan eind van het nieuwe jaar zou hij dood zijn, de grootste gitaarspeler ooit. Ik ben geeneens een echte fan van hem: ik bezit een verzamellp en de "Band of Gyspsies". Dat is genoeg.

Laatst hoorde ik een understatement uit de mond van een collega: "Jimi Hendrix speelde wel aardig he ? ".
Tsja, dan val ik wel even stil...Die heeft het niet zo begrepen.

"Oh yeah, happy new year everybody".

Rockers UK

"Pop Britannia" is een 3-delige serie op BBC 2 over de rijke geschiedenis van de Engelse popmuziek. Wordt uitgezonden op zaterdag (morgen deel 2 over de sixties).
In de eerste aflevering waren de "oerrockers" uit Groot-Britannie te bewonderen. Namen als Bill Fury, Marty Wilde (ja, de vader van Kim), Bobby Steele, Terry Dene en Dick Pride passeerden de revue. Wie kent ze nog ?

Sommigen waren echt greasy en mean. Het is ook logisch dat ze een flinke impact hadden in 1956. Wat was er voor die tijd voor muziek ? Big bands, crooners en skiffle (muziek op zelf gefabriceerdfe instrumenten zoals wasborden). Opeens gebeurde er wat: "let's go wild over rock 'n roll". Dit alles natuurlijk onder invloed van Elvis. De bekendste rocker uit de UK was Cliff Richard, die in feite een pure imitator van de King was. Zelfde oogopslag, zelfde gebaren.

Binnen een paar jaar was het allemaal weer voorbij en namen de Beatles etc. het over. Toch bleven Amerikaanse rockers zoals Gene Vincent (in leren pak) en Eddie Cochran nog jaren toeren door Engeland, waar rock 'n roll in feite populairder was dan in de VS.
In feite zijn de Teddy Boys nooit weg geweest. Zoals was er begin jaren '80 nog een grote opleving van rockabillybands zoals The Blue Cats, de Straycats, Matchbox en de Polecats. En dan had je ook nog Shakin'Stevens die een popversie van rock 'n roll neerzette. Een soort plastic Elvis.

Ik ga toch eens op zoek naar een leuke compilatie van de eerste garde UK-rockers.

De kloof

Int het onlangs gepubliceerde laatste onderzoek (uit 2006) van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) naar het geloof van de burger in de politiek komt een beeld naar voren van een steeds grotere kloof tussen "Den Haag" en de rest van Nederland.

"Politici beloven meer dan ze kunnen waarmaken" en "kamerlid word je eerder door politieke vrienden dan door bekwaamheid" zijn stellingen die door veel mensen worden onderschreven. Tot zo ver het imago van de politicus op Het Binnenhof. Of het ook echt zo is ?

De affaire Duyvendak is in elk geval niet bevorderlijk voor het aanzien van de politiek. Het is ook kenmerkend dat politici (m.u.v. minsters)na hun verblijf in de Tweede Kamer moeilijk ander werk kunnen vinden en langdurig wachtgeld opstrijken. Kennelijk zit er niemand op hun ervaring te wachten. De loodgieter is meer gewild dan de "backbencher" van de PvdA.

Ik vraag me wel eens af waarom men in "Den Haag" niet eens een gebaar van goodwill kan maken. Schaf die toekomstige btw-verhoging nu eens af zonder eindeloze discussies. Geef dat (tijdelijke) "kwartje van Kok" eens terug aan de burger.
Het budget van de missie is Uruzgan is al met zo'n 300 miljoen Euro overschreden; Balkenende zwijgt. De energieprijzen rijzen de pan uit, maar het kabinet hoor je niet over compensatie.

Populistische uitspraken ? Zeker. Maar je moet toch wat, wil je niet dat de Verdonks en de Wilders van dit land aan de macht komen. Wees ze een stapje voor door eens wat uit te delen i.p.v. alles duurder te (laten) maken.

Des te flatter des te platter

"De tv had alleen een voorkant, geen achterkant. Een machine die eenzijdig bedrukte. Keer op keer dezelfde beelden. Programma's begonnen en verder niets, ze werden aangekondigd en opnieuw aangekondigd, meer en meer van hetzelfde werd in het vooruitzicht gesteld. Tot straks, beste kijkers, tot morgen, tot de volgende keer.

Dan begint het echt. TV-mensen hadden ook geen achternaam meer, alleen nog voornamen. Verder kwam je niet. Je kwam steeds niet voorbij de voordeur. Die alsmaar gastvrij openzwaaide. Er was geen einde, er was op de televisie alleen een eindeloos begin. En van voren zag alles er perfect verzorgd uit. Daarom bleven al die tv-mensen altijd jouw kant op praten. Zodra ze zich om zouden draaien zag je de draden en snoeren, zag je hoe plat het beeldscherm in wezen was.

"Achter de schermen" heette het mysterieus. Toch was er in feite helemaal niks mysterieus aan. Het mysterie moest dan ook niet in de diepte worden gezocht, maar in de oppervlakte, een duizingwekkende oppervlakte waar je niet op uitgekeken raakte omdat je niet kon geloven dat zoiets bestond. En het bestond ook niet. En toch ook weer wel. Dat was het onbegrijpelijke: je wilde het niet geloven en je geloofde het toch".

Uit: "Wladiwostok !" van P.F.Thomese

C30C60C90 Go !

"C30C60C90 Go!" was een hit van Bow Wow Wow in begin jaren tachtig. Het was hun ode aan de muziekcassette. Die vierde toen hoogtij, andere opnamemogelijken waren er in feite niet. MP 3 en downloaden waren nog onbekende begrippen uit een verre toekomst.

Derhalve waren de platenmaatschappijen ook bang voor de cassette. Op veel binnenhoezen van lp's stond de waarschuwing "Hometaping is killing music !" Onder een afbeelding van een cassette stond een doodskop afgebeeld...

Sinds ik mijn eerste cassettedeck in 1981 kocht heb ik inmiddels honderden tapes opgenomen, die ik nog (bijna) allemaal afspeel. Niet dat ik geen (download) CD's in huis heb, maar omdat er gewoon goede muziek opstaat. Nu kun je dat allemaal digitaliseren, maar dat wordt een flinke klus. Laat mij maar lekker cassettes afdraaien op mijn dubbeldeckje !

Hoewel in geen verhouding tot het aantal verkochte MP3 spelers en (onbespeelde) CD's, worden er anno 2008 nog steeds cassettes geproduceerd. Laatst bij de Mediamarkt zag ik ze ook in het rek liggen. Gelukkig worden er ook nog cassettedecks geproduceerd.

Vroeger was het bon ton om bv een verzamelcassette voor iemand op te nemen (naar eigen smaak in te vullen) en het hoesje leuk te versieren met mooie afbeeldingen. Lekker ouderwets knippen en plakken. Een soort "Creatief met cassettes" dus.

Jammer dat sommige cassettes de tijd niet doorstaan hebben: ze eindigden door onverklaarbare reden in spaghetti. Je moet dan nog oppassen dat het mechanisme van het cassettedeck niet komt vast te zitten...

I'm cool

Laatst werd ik gebeld door een bedrijf: "Heeft u interesse in onze folder met diepvriesproducten" ? Dat verbaasde me zeer. Providers, energiebedrijven, proefabonnementen: alles heeft in de loop der jaren de revue gepasseerd. Maar diepvriesproducten ? Daarvoor kijk ik wel in het vriesvak van de super.

Later viel het kwartje. Dit is was ongetwijfeld een bedrijf dat zich specaliseert in het invriezen van doden, om ze in de toekomst te ontdooien en weer tot leven te wekken. Overigens is dit in Nederland niet toegestaan, maar in de VS zijn er al velen (cryonauten)die zich hebben laten invriezen. Je weet maar nooit he ? Als je je laat begraven of cremeren krijg je nooit meer een kans...

De procedure van het invriezen is gebaseerd op de natuurlijke antivries die sommige dieren in hun bloed hebben, zoals vissen in de Poolzee. Onmiddellijk na het overlijden (van de meestal kapitaalkrachtige) client worden ademhaling en hartslag weer op gang gebracht (ja, dit schijn mogelijk te zijn) en vervolgens wordt het lichaam met ijs afgekoeld tot 1 graad boven Celcius.

Eens, zo is de hoop, ontwaakt de ingevrorene en kan dan weer zijn leven oppakken. Misschien wel voor eeuwig, als de mens de dood eenmaal te slim af is. Je vraag je alleen af in wat voor wereld de ontdo(oi)de wakker wordt. Kan hij nog aarden in, zeg, het jaar 3024 ? Of zal hij dan alleen optrekken met zijn medecryonauten uit 2008 ?

Ik zou zeggen: lees het boek van Simone de Beauvoir eens. In "Alle mensen zijn sterfelijk" is de hoofdpersoon een onsterflijke man die constant alles opnieuw moet ervaren, tot vervelens aan toe. Een eenmalig leven op aarde is toch wel mooi genoeg geweest lijkt mij.

De vis wordt duur betaald

Laatst kocht ik bij de visboer twee rode ponen; kosten; 8,30 E. Ik schrok me rot.Normaal heeft hij de ponen in de aanbieding: 3 voor 2,50. Voortaan alleen nog kopen als ze in de aanbieding zijn ? Ze smaakten in elk geval uitstekend en ze waren lekkker groot.

Zo zie je: de vis wordt duur betaald. En dat in een land waar zoveel vis gevangen wordt. In IJsland is het overigens niet anders, terwijl daar toch ook genoeg vis aan land gebracht wordt.Wil je in Nederland goedkoper vis eten dan is de supermarkt nog een uitkomst. Maar dan niet voor de lekkerbek van AH, want die is niet te vreten. En zalm is vaak goedkoper bij de visboer.

Maar zoute haring of gerookte makreel vind ik prima te pruimen. Ik proef geen verschil met de verse van de visboer. Ik heb daar wel eens een discussie over met mijn pleegvader, die beweert dat voorverpakte vis niet te vreten is. Ik wil met hem wel eens een smaaktest doen. Kijken of hij (blind) het verschil proeft.

Overigens: niet alleen de vis wordt duur betaald. Wat te denken van aardgas ? Daar hebben we enorme voorraden van en hoe duur is dat wel niet ? Alleen omdat in het verleden besloten is de gasprijs aan de olieprijs te koppelen. Waarom niet goedkoop verstrekken aan de eigen bevolking ?
Ik kan me niet voorstellen dat je bijvoorbeeld in het Midden Oosten 1,60 voor een liter benzine betaalt.

Dial M for murder

Via de media krijg je de indruk dat het aantal moordslachtoffers elk jaar maar toeneemt. Dat is een onjuist beeld, zeker bekeken op een langere tijd.

De Zwitsere criminoloog Manuel Eisner heeft de "moordgegevens" in Nederland en Belgie v.a. de 15e eeuw bestudeerd. Dat bedroeg in die eeuw 47 per 100.000 inwoners.
In de zeventiende eeuw was dat 7,5 en in de negentiende eeuw nog maar 1,6. In de 20e eeuw was het 1,2 per 100.000 inwoners.

Aan de andere kant was er onlangs de brute moord op de politieagente in burger. Dat is een uitzondering (moord op een agent), maar erg genoeg natuurlijk.
Het verbaast me alleen dat niemand erop wijst dat het niet zo'n verstandige actie van haar was: ongeuniformeerd en ongewapend in je eentje een automobilist aan houden. Zou de moord ook plaats gevonden hebben met twee agenten in uniform ?

In de VS trekt een agent standaard een pistool als hij een automobilist aanhoudt.
Zover hoeft het hier niet te komen wat mij betreft, maar de procedures mogen toch wel aangescherpt worden.

Bin ich ein Berliner ?

"Ich bin ein Berliner" is de beroemde uitspraak van president John F.Kennedy, die hij deed tijdens zijn bezoek aan Berlijn in de jaren zestig. Eigenlijk zei hij: "Ik ben een Berlinerbol". Het had moeten zijn : "Ich bin Berliner". In elk geval was het een historische uitspraak in een tijd van de Koude Oorlog in een verdeelde stad. Bij Checkpoint Charly (waar eens de Russische en geallieerde tanks tegenover elkaar stonden) wint zijn uitspraak nog aan kracht.

Ik ben net terug van een paar dagen in Berlijn en het was indrukwekkend. Het is niet echt een mooie stad, dat niet. Het historische centrum is plat gebombardeerd, dus veel van de oude sfeer en grandeur is verloren gegaan. Aan de andere kant zijn o.a.de Rijksdag, de Brandenburger Tor en het "Reichsluftfahrtministerium" behouden gebleven. Van de "Gedachtniskirche" is een restant over (de klok staat op 5 voor 12: toeval ?). Er is een modern gedeelte aangebouwd. Ik wist niet of ik het mooi moest vinden, maar een originele constructie is het zeker.

Berlijn wordt ook wel de "grootste bouwput" van Europa genoemd en dat klopt inderdaad. Werkelijk overal staan er gebouwen in de steigers. Het ene nog imposanter dan het andere. Kleinschaligheid doen de Berlijners niet aan. Het levert, al wandelend, een wat verloren gevoel op, al die massaliteit. Vergeleken bij de Duitse hoofdstad lijkt Amsterdam haast nietig. Aan de andere kant geven veel straten een waar "dorpsgevoel". In die straten is er veel groen en weinig verkeer.

We hebben ook Kreuzberg bezocht, de gemengd Duits-Turkse wijk. Er heerst een losse sfeer van allochtonen en alternativo's. Het is alsof je in de Staatsliedenbuurt in het Amsterdam van de jaren '80 rondloopt. Hier is het nog mogelijk om een flesje bier voor 1 Euro te kopen (in tegenstelling tot het centrum van Berlijn, waar een glas minimaal 3,50 Euro kost).

Als toetje kregen we op de laatste dag nog een boete wegens zwart rijden in de U-bahn. Al de voorafgaande dagen was het goed gegaan; een controleur was nooit te bespeuren...
We kwamen er goed vanaf: eigenlijk was het bedrag 40 Euro pp (hoeveel glazen Berlijns bier zijn dat wel niet ?), maar na wat gepraat werd het 20 Euro pp. Ik kreeg een overschrijfformulier mee om de boete in Nederland over te maken. Maar of die overschrijving ooit plaats vindt ?

Pitchers op de pijnbank

Nu heb ik niets met zakenlui en ondernemers, maar toch kijk ik graag naar KRO's "Dragons Den" (naar een format van de BBC). Hierin laten aanstaande ondernemers en uitvinders (de "pitchers") hun product/idee zien aan een jury van ervaren zakenlui. Zij kunnen de kandidaat belonen met een fikse investering of naar huis sturen met lege handen.

De afgelopen keer was het weer lachen geblazen. Je vraagt je af of sommige kandidaten ingehuurd zijn via een castingbureau ("Graag wat komische types svp").
Het is dapper dat mensen op tv hun ideeen durven te verkopen tegen een strenge, maar: doe het dan goed voorbereid. Nu waren er twee dikke dames die een alternatief fitnessapparaat voor stevige mensen uitgevonden hadden. Na een kwartier wist ik nog niet waar het nu eigenlijk om ging.
Een cafehouder had een brandslang voor aan de kraan (10 liter per minuut !) ontwikkeld, maar dat scheurde uiteen na een beetje stromend water. Als een goedkoop merk condooms. Hij noemde het een "freakaccident". Dat het juist nu moest gebeuren ! Louter toeval ! De jury was niet overtuigd...

Voorts twee studenten van een businessschool die, de presentatie doorspekt met allerlei Engelse zakentermen, een zgn. "magneetkoelkast" op de markt wilde brengen. Eenmaal doorgevraagd door de jury over harde cijfers qua verwachte omzet en kostprijs, vielen ze door de mand. Ondanks hun goede (?) opleiding konden ze het plan niet te goed financieel onderbouwen.
Als je een goed doorwrocht idee hebt en de jury gelooft erin, dan heb je zo een lening van een paar 100.000 Euro in je zak zitten. Tegen een bepaald percentage; dat wel natuurlijk. Nu werd er uiteindelijk maar 1 idee beloond.

Overigens: ex-Quote hoofdredacteur Jort Kelder presenteert "Dragons Den" en doet dat met flair en humor. In deze aflevering spoot hij de jury nat met een (wel werkende) brandsblusser.

De antirookmagier

Minister Ab Klink heeft een prijs gewonnen: "Niet-roker van het jaar". Dit voor zijn anti-rookbeleid m.b.t.de horeca. Wel vreemd die prijs, want hij rookt af en toe wel een sigaret. Hoe kun je als roker "Niet-roker van het jaar" worden ?

Maar dit terzijde. Vanaf 1 juli gaat het rookverbod in horeca in. Nooit meer doorwalmde kroegen. Nooit meer een heerlijke Marlboro bij een koel glas bier in een cafe. Nooit meer de doorrookte longen de "mornig after" en de naar nicotine ruikende kleding, herinneringen een ruige avond uit. Het is vies en ongezond, ok. Maar een kroeg zonder roken ? Ondenkbaar ! Voor eetgelegenheden kan ik het nog billijken. Restaurants = eten. Eten + rook is smerig.

Met welk argument wordt het rookverbod onderbouwd ? "Iedereen heeft recht op een rookvrije werkplek". Ik zou zeggen: If you can't stand the heat, stay out of the kitchen". M.a.w.: niemand is verplicht in een rokerige kroeg te werken.
Het is geen plaats waar je (min of meer) niet omheen kan, zoals een gemeentehuis of bibliotheek.

Maar alles went. In Ierland schijnt het rookverbod al aardig ingeburgerd te zijn, dus dat zal hier ook wel lukken. Een voordeel: het scheelt in de portemonnee en het scheelt in de kater de volgende morgen...

ABC-tje

Tegenwoordig is elke nieuwe wasmachine of koelkast voorzien van een energielabel. Heel handig natuurlijk: zo zie je meteen of je een stroomslurper in huis haalt of een zuinige lobbes.
Auto's zijn ook uitgerust met eenzelfde energielabel. Daar loopt het systeem van A t/m G. Denk bij A aan een Daihatsu Cuore en bij G aan een Lamborghini (1 op 6 of in die buurt).

Overigens vreemd dat nieuwe motoren niet zijn uitgerust met een energielabel. Misschien zijn de onderlinge verschillen in verbruik niet zo groot ? Hoewel...De Suzuki GSX 1400 gebruikt gemiddeld zo'n 1 op 13 en mijn motor 1 op 18. Dat scheelt toch aanzienlijk. Zou mijn Fazer een B-label verdienen of een A-label ?
Vergeleken bij die Cuore (4,4 liter op 100 km) is mijn Yamaha wel een grootverbruiker en wordt het een een D of E...

In elk geval gaan steeds meer bedrijven over op auto's met het label A, B of C. Lekker zuinig, milieuvriendelijk en bij A en B korting op de BPM. Automerken (Mercedes, Volvo) die geen ABC-tje hebben krijgen het volgens autoleasebedrijven steeds moeilijker. Niet alleen vanwege milieuoverwegingen, maar ook vanwege de hoge brandstofprijzen. Een ander belangrijk argument om een ABC-auto te gebruiken is dat het goed is voor het imago van een onderneming.

Enfin, over niet al te lange tijd rijden we allemaal op stroom of op water. Milieuvriendelijker kan het niet. De hybridewagen rukt op. Toch zie ik mezelf niet snel op een motor rijden die alleen op stroom rijdt. Dan is de lol er wel vanaf, want met de sportiviteit is het dan gebeurd.

Boekverbranding in de biliotheek

Wilbert Stuifbergen staat morgen terecht voor het vorig jaar verbranden van twee van zijn eigen boeken (dat dan weer wel) in de bibliotheek van Den Haag. Hij protesteerde met deze daad tegen de overeenkomst die de Haagse bieb gesloten heeft met die van Shanghai. Volgens Stuifbergen hebben er in de bibliotheek van Shanghai boekverbrandingen plaats gevonden. Het zou gaan om materiaal van de (verboden) Falun Gong beweging, die door de Chinese overheid vervolgd wordt.

Stuifbergen protesteerde met zijn daad ook tegen de goede handels en - culturele betrekkingen van Den Haag met China. Dit terwijl er, zoals bekend, de nodige censuur heerst. Om over de mensenrechten maar te zwijgen.
Hijn stookte zijn vuurtje vorig jaar expres op de marmeren vloer, zodat het vuur zich niet zou verspreiden. Toch werd de politie gealarmeerd en nu moet hij dus voorkomen. Zijn jaar schorsing als lid van de Haagse bibliotheek zit er overigens bijna op...

Tja, wat moet je van de hele zaak denken ? Aan de ene kant handelde Stuifbergen uit edele motieven. Maar hoe betrouwbaar is zijn informatie dat er in de Shanghaise biblioteek daadwerkelijk boekverbrandingen plaats vonden ?
Bovendien: brand stichten is niet vrij van gevaar. En als je zelf boeken verbrandt (ook al waren het "twee niemendalletjes") ben je dan niet net zo schuldig als de Chinezen ? De nazi's verbrandden ook boeken in het openbaar...
Boeken verbranden: niemand zou het eigenlijk ooit moeten doen.

Drama in Geneve

Veel getoeter van auto's in de buurt gisteravond, na afloop van Tsjechie-Turkije. Feestvierende Turken. Begrijpelijk, als je in de blessuretijd, na een achterstand van 2-0, terugkomt naar 2-3 en de kwartfinales haalt.
Deze wedstrijd was er een met veel drama. Tsjechie was sterker, maar door de fanatieke inzet van de Turken en een blunder van keeper Cech (what's in a name ?) werd het tij gekeerd. Opmerkelijk hoe een wat saaie wedstrijd kan omslaan in zowel ontgoocheling als euforie. En was dat derde doelpunt van Turkije buitenspel of niet ?
En wat te denken van 2 spelers met een hoofd in het verband door aanvaringen en een keeper die eruit gestuurd werd ?

Het Polen van grijze eminentie Leo Beenhakker dacht de buit al binnen te hebben na de voorsprong van 1-0 op Oostenrijk. Ook daar verdriet in de laatste minuten, toen het gastland een penalty kreeg. Oorzaak was een, in de ogen van de Polen en in de mijne, duidelijke Schwalbe van een Oostenrijkse speler.
De woede bij Beenhakker en alle in het stadion aanwezige Polen was enorm. Enkele aanwezige Poolse regeringsleiders riepen op tot een boycot van de laatste groepwedstrijd en ook de oude Lech Walesa moest in bedwang gehouden worden. Het is omdat hij nogal verzwakt was, maar anders...

Al dit drama behoort ook tot de folklore van het voetbal. Dit maakt het ook zo mooi.
De fopduik, het buitenspel, het verlies in de blessuretijd, de gemiste penalty en de zwaar geblesseerde speler die het veld moet verlaten...
Kortom: het mooiste spel ter wereld.

Vaarwel, Oud Schalkwijk !

De enige werkplek waar ik nog "geintegreerd" werkte, d.w.z. samen met collega's van de klantenservice in een "eiland", was de bibliotheek van Schalkwijk.
Daar hielp ik ook met het innemen en uitlenen van materialen (buiten het geven van inlichtingen) en het afrekenen van boetes. Dat hield het werk afwisselend en bovendien was het gezellig, zo met z'n drieen bij elkaar.

Sinds kort is dat veranderd. De klanten mogen nu zelf hun boeken inleveren en uitlenen. Zelf-service is al jaren de norm in de openbare bibliotheek en Schalkwijk is een van de laatste filalen waar het ingevoerd is.

Prima. Alleen...zit ik nu in mijn eentje achter een bureau aan de overkant van de klantenservice. Dat is het geval in elke bibliotheek waar ik werk, dat ben ik op zich wel gewend. Maar Schalkwijk was het Laatste Bastion der Gezelligheid en dat is nu gevallen.
Ik begrijp ook dat het op het werk niet primair om de gezelligheid gaat, maar mooi meegenomen is het wel. Waar kon je 's middags nog een half uur aan de koffietafel met zijn tweeen zitten kletsen ? En waar kon ik samen met collega T. het laatste nieuws op Formule 1 gebied op internet bekijken ?

Daarom: vaarwel Oud Schalkwijk !

De groeten van Sytze Vliegen en Ko Mies

Het Belgische tijdschrift "Over Taal" zette onlangs de leukste bestaande combinaties van namen op een rij.
Wat te denken van Beau ter Ham, Beertje de Bruyne, Gheyle Griet, Donald Duk en Sido Sol en haar broer Remy ? Twee striphelden uit de Pep waren Rosie Geur en Manus Gein. De oud-directeur van Veronica heette Unico Glorie. Andere (bestaande) opties: Jan Janssen of Sandra van Dellen.

Bij mijn eigen naam, Joop, kun je denken aan een vrouw of een man. Ik heb dat altijd vervelend gevonden. Zo had ik een tante die Joop heette. En Joop ter Heul heb je ook nog.
Vroeger ging ons gezin regelmatig op visite bij tante Pietje en "ome" Bol. Oom Bol deed in elk geval zijn naam eer aan, want bol was hij zeker. In feite was hij de voorloper van Bol.com.

River Phoenix is een te vroeg overleden Amerikaanse acteur. Zijn zussen heetten Rain en Summer. Vorig seizoen reed Scott Speed in de Formule 1. Mooier kun je het niet heten als je in racewagen zit.
Step (ben zo blij dat ik ém heb ?) is ook een grappige naam. En Marjo: is dat een vrouwen-naam of een mannen-naam ? Oh ja: Bono heet in het echt ook maar gewoon Paul Hewson.
Namen: je kunt het er lang over hebben. Kom alleen bij mij niet aan met "Jan met de korte achternaamm". Dat vind ik zo erg. Zeg gewoon "Jan Lul". Zoals het bedoeld is.

Tussen dorsvleugel en kniezeis

Ben net begonnen in deel 5 van "Het Bureau" van de onlangs overleden J.J.Voskuil. Het is wereld's meest omvangijke roman (Iets van 6000 pagina's). De eerste 3 delen heb ik achter elkaar gelezen en toen had ik er even genoeg van. Een jaar later deel 4opgepakt en nu deel 5. Het is ook niet erg om een jaar pauze in te lassen: je zit zo weer in het sfeertje en veel verandert er niet op Het Bureau.

Het sfeertje van zinloze bezigheden. Zoals daar zijn: onderzoek naar oude gebruken rond de nageboorte van het paard, het gebruik van de dorsvleugel versus de kniezeis en de geschiedenis van het eten van roggebrood en witbrood. De bevindingen op dit gebied worden gepubliceerd in het eigen tijdschrift "Bulletin" (dat bijna niet gelezen wordt).

Hoofspersoon Maarten de Koning (alter ego van voskuil)werkt tegen wil en dank op het Bureau. Hij vindt zijn werk onzin en wringt zich in allerlei bochten om er maar het beste van te maken.
Net als je al het gekibbel en gezeur over niets zat begint te worden (net als Maarten regelmatig overkomt), volgt er een sterke passage over Maarten die verdwaalt in een bibliotheek of zijn demente schoonmoeder op bezoek krijgt. Arme Maarten, het overkomt hem allemaal maar...

Knap van Voskuil zoals hij het bekrompen kantoor - en onderzoekssfeertje beklemmend weet neer te zetten. Zo boeiend dat het 6 dikke pillen blijft intrigeren.
Nu zit ik halverwege deel 5 en ik verheug me al op deel 6 en 7. En daarna ? Dan begin ik over een paar jaar gewoon opnieuw met deel 1.

Vermolming

Al jaren verbaas ik mij over het voortbestaan van ons vermolmde omroepsysteem. Nergens ter wereld bestaat er zo'n diversiteit aan zendgemachtigden. De vraag is of dit nodig is.
Kijk naar landen om ons heen: overal zie je "nationale omroepen" als de BBC, ZDF en Ketnet/Canvas. Nationaal en toch autonoom. Daarom heen een aantal commercielen. Het werkt prima in de praktijk: alle bevolkingsgroepen komen aan bod.

In Nederland maken zo'n tien omroepen de dienst uit. Ieder heeft zijn eigen parochie, hoofdkantoor, blad en personeel. Qua zendtijd zijn ze afhankelijk van het aantal leden; des te meer leden des te meer zendtijd.

Zo heb je A-omroepen (meer dan 3000.000 leden) en B-omroepen (150.000-300.000 leden).
De zendtijd voor alle A-omroepen is nu gelijk, of je nu 450.000 leden of 300.000 leden hebt. Hetzelfde geldt voor B-omroepen: 150.000 of 300.000 leden maakt geen verschil. Dat gaat nu mogelijk veranderen: 100.000 leden meer betekent dan ook meer zendtijd.

Een ander heeft to gevolg dat we (weer) allerlei ledenwerfacties kunnen verwachten. Veel gebedel om vooral maar lid te worden van die fantastische club. Uiteraard staan er leuke welkomsgeschenken tegenover (Het lijkt de ECI wel).
Ik zou wel eens verlost willen worden van ons achterhaalde omroepstelsel. Stop de verkwisting en versnippering, ga fuseren. De terpgedachte is achterhaald.

Alle mannen die willen winnen moeten mannen met snorren zijn

Sinds 1988 heeft Oranje geen toernooi meer gewonnen en dat is niet verwonderlijk.
De huidige generatie voetballers draagt immers geen snor meer ! Van het "fijne stel" uit 1988 was een aantal belangrijke spelers uitgedost met haar onder de neus en zie:
de bokaal werd behaald. Spelers als Gullit, Rijkaard, Wouters en Van Tiggelen: allen snordragers en er trots op bovendien.

Een snor is kennelijk onontbeerlijk om weer Europees Kampioen te worden. Want hoe anders is het te verklaren dat "wij" daarna nooit meer wat gewonnen hebben ?
We beschikken in principe over prima "materiaal", daar ligt het niet aan. Maar ja, geen snor te bekennen ! Dus, Sneijder, Huntelaar, Van Persie en Melchiot: laat groeien dat haar en schenk het verdeelde Nederland weer eens euforie.

It's all in the game

Een veel gebruikte uitdrukking in de Formule 1 (F 1) in de jaren zestig en zeventig was "It's all in the game". Je kon als coureur grote successen boeken, maar in elke race reed de dood mee en kon het zomaar voorbij zijn.

De dood was in de racerij een geaccepteerd risico; het hoorde nu eenmaal bij. Bij de geringste crash vloog een F 1-auto al in de fik en meerdere keren verbrandden coureurs levend in hun bolides (waaronder twee maal op Zandvoort). Brandweerlieden (zonder brandwerende kleding) stonden erbij en keken ernaar.

Gelukkig is er veel verbeterd qua veiligheid en vallen er geen doden en zwaargewonden meer in de F 1. De video's op You Tube van dodelijke crashes uit het verleden stemmen niet vrolijk. Ik zou daardoor zelfs een hekel aan autoracen kunnen krijgen. Begrijp me goed: crashes zijn leuk, maar dan zonder persoonlijke gevolgen voor de rijder.

In zijn boek "Mijn Formule 1" beschrijft Koen Vergeer op levendige wijze een aantal coureurs uit vroegere tijden, evenals zijn eigen ervaringen met F 1.
Als hij over het Japanse Fuji circuit verhaalt weet hij racen met Japanse mythologie te verbinden. Met hetzelfde gemak switcht hij naar jeugdervaringen op het circuit Zandvoort, op een druilige doordeweekse dag op zoek naar de precieze plek waar Williamson in 1973 verongelukte.

Een ding is zeker: de F 1 was in vorige deccenia nog niet de goed geoliede geldmakende machine die het nu is. Coureurs waren nog "echte mannen", niet bang voor de dood. Playboys, gek op mooie vrouwen. Roken en drinken deden ze volop in hun vrije tijd. De Engelse wereldkampioen van 1976, James Hunt, was diep in de nacht nog op zoek naar bier op de (publieks) camping...
Bezoekers konden nog vrijelijk in de pit rondlopen en hun helden/favoriete bolides van dichtbij bewonderen, zonder weggestopt te worden achter grote hekken.

Toen Graham Hill eens bruut van de baan gereden werd door een concurrent stuurde hij hem de volgende dag de cursus "Hoe leer ik autoracen"...
Vergeer's boek staat vol met dat soort anekdotes. Kostelijk !

Voor heropvoeding naar Auschwitz

In Hitler-Duitsland werden duizenden (vermeende) tegenstanders in "heropvoedingskampen" opgesloten. Niet alleen joden, maar ook socialisten, communisten, homo's etc. Enfin, het verhaal is bekend.

Auswitschz was meer dan een heropvoedingskamp: het was een vernietigingskamp. Gelukkig is het bewaard gebleven, zodat iedere bezoeker kan zien waartoe rassenhaat leidt. Ik ga er deze zomer ook naar toe.

Nu zijn er tegenwoordig groepen, die min of meer gedwongen, voor "heropvoeding" naar Auswitschz gestuurd worden. Zo kunnen ze met eigen ogen zien waartoe onbegrip en intolerantie toe kunnen leiden. Enkele oudere allochtonen uit Amsterdam, waaronder enkele imams, gaan binnenkort op "studiereis" naar het vernietigingskamp. Kosten: 65.000 Euro, te betalen door stadsdeel De Baarsjes .
Vorige maand reisde al een groep van 60 marechaussees af naar Polen. "Dit om te voorkomen dat medewerkers vervallen in het veralgemeniseren van bevolkingsgroepen", aldus Defensie.

Is het nu een goede of slechte zaak, deze reizen naar Auschwitz ?
Ik kan me voorstellen dat de ervaring een grote indruk op de bezoekers zal maken. De vraag is: wil je Auswitchz ervaren ? Hoe lang duurt het voordat je er over heen bent ? Bovendien: zullen vooroordelen over andere bevolkingsgroepen door het bezoek weggenomen worden ?

Gaat iemand uit eigen keus: ok. Verplicht (door bv groepsdwang) is het een slechte zaak.

Moeder Willeke

"Mijn moeder Willeke van Ammelrooy, actrice" is een docu, gemaakt door haar dochter Denise Janzee. Afgelopen vrijdag uitgezonden op tv.
Het beoogde een (indrukwekkend ?) portret te zijn over de Nederlandse filmactrice Willeke van Ammelrooy, groot in de jaren zeventig, en later, op oudere leeftijd nog schitterdend in de film "Antonia".

Het mooiste van de docu waren de oude filmfragmenten waarin Willeke te zien was. Films als "Wan Piepel" en "Myra". Tja: wie kent ze nog ? Op tv worden ze niet uitgezonden. In die jaren was ze knap, mysterieus en verleidelijk. Je had Monique van der Ven en je had Willeke van Ammelrooy. Waar Monique fris en jeugdig was, was Willeke meer het seksymbool.

Maar goed, ik dwaal af. Uiteindelijk ging het in de docu over het wel of niet kunnen tonen van gevoelens door Van Ammelrooy aan haar dochter Denise.De conclusies was dat Willeke nooit kwaad kan/kon worden (behalve in films) en nooit haar gevoelens kon/kan tonen. Niet echt shockerend dus.
Liever had ik meer willen zien over de carierre van Willeke. Ook de vraag waar Van Ammelrooy staat in de nederlandse filmgeschiedenis lijkt mij interessanter.

Nu kregen we veel beelden van Willeke pratend in de tuin met Denize (met altijd een kopje of glas in haar hand overigens) en van Willeke samen met Marco (Bakker)in een blauwe Eend, rijdend door schilderachtige Franse dorpjes, op zoek naar een stokbrood.
Ook de zelfmoord van haar eerste man, de vader van de regisseuse, kwam nog even ter sprake. Behalve over het feit dat hij het "moeilijk" had gehad kwamen we over dat onderwerp ook weinig aan de weet...

Cool in ze pool

"Goeiemorgen !", schalt het door het zwembad. Niemand reageert. Het zijn de twee vaste klanten op zondagmorgen om 9.00. Twee volwassen mannen die geen baantjes trekken maar uitsluitend komen om te spelen. Zwemvliezen aan, duikbril op en maar duiken naar muntjes o.i.d. Dit gaat gepaard met veel jolijt, simpel plezier op je 56e.

Ook vaak aanwezig op zondagochtend: de invalide man die met fanatieke verbetenheid zijn baantjes trekt. Zijn vrouw kijkt met verbazing toe. Voorts de chagrijnige dame van de AH-klantenservice. Met die laatste wissel ik een minzame groet uit. Zelfs als ze achter je staat in de rij bij de zwembad-kassa valt er geen gesprek mee te voeren. Bij de klantenservice trouwens ook niet.

Het is een kick om op zondagochtend als eerste het nog maagdelijke bad in te duiken. Alleen al de fietstocht naar de "Hoornse Vaart" is de moeite waard. Alkmaar slaapt nog: de gordijnen gesloten, de straten uitgestorven.
De kunst is om als eerste in het water te zijn. Nog geen rimpeltje te bekennen... Het koude water beneemt je een paar minuten de adem en dan is het op naar de 10 x 50 meter. Is toch mooi, 500 meter. 15 x 50 kan ook, maar dan wordt het saai.

Thuis aangekomen heb ik natuurlijk wel een fors ontbijt verdiend: brood met Bockwurst of Smac van Unox (vetter bestaat niet). Alle verloren calorieeen zitten er
zo weer aan. Al de inspanning voor niets.

Die andere moffen

"t Was maar een mof" luidt de documentaire over een 18-jarige Duitse soldaat die in WO 2 in Goirle twee kinderen het leven redde door op een explosief te werpen. Op dit moment is er in het dorp een discussie gaande of er al dan wel of niet een standbeeld voor hem moet komen. De ene helft van de bevolking is voor, de andere tegen.

In de nacht van woensdag op donderdag is Philipp von Boeselager overleden. Hij was de laatste overlevende van de groep officieren die op 20 juli 1944 een (mislukte) aanslag op Hitler pleegde. Hij overleefde omdat zijn mede-samenzweerders hem niet veraadden bij de Gestapo.
Tot voor kort bezocht hij nog scholen om te waarschuwen voor het gevaar van het nationaal-socialisme. In 1943 had hij overigens de kans om Hitler met zijn pistool te vermoorden, maar hij liet het na. Von Boeselager had zijn hele leven spijt van de gemiste kans.

Vorige week op Ketnet/Canvas na afloop van de film "Sophie Scholl" volgde er een indrukwekkende documentaire over Sophie haar broer Hans, oprichters van die "Weisse Rose".
Geinterviewd waren haar (nog levende) zus en verschillende vrienden van destijds.
Alleen voor het strooien van enkele anti-Hitler pamfletten kregen Sophie en Hans de doodstraf. De aanklacht tegen de oorlog en Hitler was scherpzinnig geschreven en stemde tot nadenken. Je zou kunnen zeggen: een intellectuele krachttoer.

Zeker 50.000 Duitse soldaten zijn in WO 2 wegens desertie veroordeeld tot de doodstraf. Deze is zo'n 10.000 maal voltrokken.

I heng my jas on the kepstok

In het boekje "I always get my sin" staan hilarische voorbeelden van slecht gesproken Engels door Nederlandse zakenlui. Dat is lachen geblazen.
Het is ook niet makkelijk om vlot en goed een buitenlandse taal te spreken. Ik vind van mezelf dat ik aardig Engels spreek, maar als ik overwacht een gesprek in het Engels moet voeren moet ik soms ook even zoeken naar de juiste woorden.

Datzelfde probleem doet zich met regelmaat voor aan onze universiteiten. Sinds 2007 wordt zo'n 60 tot 70 % van het masteronderwijs in het Engels gegeven. Dit in tegenstelling tot minister Plasterk's stelling dat het wetenschappelijk onderwijs in het Nederlands gegeven dient te worden.
Waarom er in het Engels gedoceerd wordt is onduidelijk. Waarschijnlijk om buitenlandse studenten aan te trekken. Het merendeel is echter van Nederlandse afkomst.

Zo ver zo goed. Het wordt echter een probleem als de doctorandussen en professoren die college geven het Engels niet goed beheersen. De docent is ook niet verplicht zich verder te bekwamen in het Engels.

Enkele citaten zoals verzameld door journalisten van weekblad HP/De Tijd op de Universiteit van Utrecht:

"I will not going into details"
"This is typical for underground research"
"Leaving it as where it was"
"This little film is talking about..."
"That is a very well answer"
"But more and more what you see is..."
"You have a choice over two goods that you are completely indifferent between"

Uit "Uitblad" (gratis krant Universiteit van Utrecht):

"Minister-president Fukuda of Japan" (Bedoeld wordt: prime minister)

Tsja: how do you underbuild that ?

(No more) Adventures in Hi Fi

Onlangs meende ik dat mijn (antieke) versterker (merk: Erres) niet meer te repareren viel (wat gelukkig onjuist bleek) en kocht ik een nieuwe Sony receiver bij De Block. Thuis gekomen bleek dat er geen aansluiting voor de draaitafel opzat. Omdat ik ook nog veel vinyl draai, was ie in dat opzicht dus onbruikbaar en heb ik em naar de winkel teruggebracht (het tape-geluid was ook nogal vlak trouwens).

Het viel me uberhaupt mee dat ik nog een "ouderwetse versterker" in een dergelijke zaak kon kopen. Het vroegere Hi Fi (High Fidelity: hoge betrouwbaarheid) is namelijk een gepasseerd station. Sinds de komst van de minisets in de jaren 80 is het verval onstuitbaar gebleken. Tegenwoordig zijn er er de surround sets met 4 of 6 plastic boxen, de I-Pod en de MP 3 bestanden. Het geluid is vooral hard. Mooi ? Dat is irrelevant.

Vroeger had je zelfs "hi fi bores": mensen die alleen kickten op het geweldige geluid van hun stereo; de muziek zelf kwam op de tweede plaats.
Al met al heeft het maatschappelijk verval zich dus ook uitgebreid naar de kwaliteit van het afgespeelde. Ik begrijp niet dat je (vrijwillig) muziek afkomstig uit plastic boxen wil beluisteren. Maar met de I-pod en MP 3 zijn dat soort overwegingen uiteraard niet relevant.

Ik moet zeggen: in dat opzicht ben ik ouderwets. Ik heb geen MP 3 bestanden en geen I pod. Het liefst zou ik een jukebox in huis willen hebben, waarop ik mijn oude singletjes zou kunnen laten afspelen (Druk op E 3 = The Specials met "Stereotype").
Gelukkig zijn er nog gespecialiseerde zaken waar je ouderwetse Hi Fi componenten kunt kopen (niet goedkoop) en ken ik ook nog een "mannetje" die stereoapparatuur repareert en tweedehands apparaten verkoopt. Godzijdank.

Nieuwe techniek

Laatst wilde ik een briefje van 100 storten op mijn rekening. Waar voorheen een gleuf was waardoor het biljet naar binnen geslurpt werd, restte nu alleen nog een bak om het in te deponeren.
Moet hier mijn biljet in ? Het leek mij meer geschikt voor muntgeld. De rij achter me werd langer en het eerste gemompel van ongeduld stak de kop op. Uiteindelijk kwam een medewerker van de bank mij te hulp. Ja, dat ene biljetje moet echt in die grote bak. Een gleuf ? Die hebben wij niet meer, meneer. En die bak is zo groot omdat er hele bundels tegelijk in kunnen.

Zo zie je dat veranderingen in het begin altijd lastig zijn. In de bibliotheek van Ijmond staan al meer dan een jaar betaalautomaten en een inleverwand. Zelfbediening dus.
Voor sommige klanten blijft het moeilijk om er mee om te gaan. De ingeleverde materialen worden in de verkeerde brievenbussen gedeponeerd. Ander voorbeeld: in plaats van op het scherm op "uitlenen" te drukken wordt er op "ïnleveren" gedrukt en de mededeling "rode bus" (deponeren voor ander filiaal) wordt niet begrepen of genegeerd.

De betaalautomaat: hoe moet je het biebpasje scannen ? Goed de aanwijzingen op de display lezen, anders gaat het pinnen fout. Oh ja: briefjes van 10 worden niet geaccepteerd (staat nergens aangegeven).

Kortom: het blijft lastig. Ik denk nog met afschuw terug aan de muziek/filmafdeling van de bieb in Amsterdam, waar de mensen zelf de DVD's etc moesten "ontkluizen" en uitlenen bij een apparaat waar niemand iets van snapte. Uiteindelijk was je als informant de hele dienst bezig mensen te helpen met alleen die machine, ipv inlichtingen geven.

Vreemde goocheltrucs

Leuk dat vorig weekend het kindertoneelstuk "Vreemde goocheltrucs" weer werd opgevoerd. Het was het debuut voor toneelgroep 4 Kids uit Hoevelaken.
Ik heb het stuk jaren geleden geschreven met Mike Kuyt, de oprichter van 4 Kids". Destijds (1994) werd het met veel succes opgevoerd in Heiloo door toneelgroep Falkland.
Al die jaren heeft het daarna op de plank gelegen. Zonde natuurlijk. Mike en ik hebben het destijds nog aangeboden aan toneeluitgeverij Vink, maar die vond "Vreemde goocheltrucs" te traditioneel. En: "Er zit geen karakterontwikkeling in".

Dat is echter de kracht van het stuk, het traditionele. Twee boeven a la Snif en Snuitje, die een naief goochelaarsduo geld proberen af te troggelen. De ene schurk is doortrapt, de andere oerdom. Dan is er nog een klassieke barones, compleet met overdreven gebaartjes, kekke sjaaltjes en bekakte uitspraak.

Uiteraard krijgt het recht zijn loop. Maar voordat het zo ver is zijn er veel spannende ontwikkelingen en kan er ook gelachen worden om de domme boef. Als extra element zijn er bovendien nog de goocheltrucs.

Ik heb genoten van de opvoering van 4 Kids. Er werd goed gespeeld, de decors waren mooi, evenals de muziek. De kinderen in de zaal waren gebiologeerd. De leukste opmerking die ik opving was: "Mama, die boeven zijn toch niet echt he ?".
Wie zit er dan nog te wachten op "karakterontwikkeling"?

www.ditishoevelaken.nl

Ik beken !

Onlangs in het nieuws: martelmuziek. Nummers gebruikt door het Amerikaanse leger om bekentenissen in Irak af te dwingen.

Ik kan me voorstellen dat ik door het voortdurend moeten horen van een aantal verschrikkelijke nummers snel tot allerlei bekennissen zal overgaan...

Joop's Martel Top 10:

1 De vogeltjesdans
2 Het smurfenlied - Vader Abraham en de Smurfen (Come back Samir B, now that we
need you)
3 You can't hurry love - Phil Collins (totaal overbodige cover)
4 Mull of Kintyre - Paul McCartney (in feite alles van McCartney post Beatles
en post Wings)
5 (Everything I do) I do it for you - Bryan Adams
6 I wanna dance with somebody - Whitney Houston
7 De Marsipulami - Dennie Christian
8 Herman van Veen: Alles (behalve "opzij, opzij)"
9 I'll be there - Mariah Carey
10 Paradise by the dashboardlight - Meat Loaf (reeds 1000 keer gehoord inmiddels)
Dreadlock Holiday - 10 CC (idem)

Waar zijn Ad en Penny ?

De eerste die je zou verwachten op de Top Pop verzamel-DVD's nr.1 en 2 is toch wel danseres Penny de Jager. Swingend, slank, soepel en langharig. En anno 2008 ziet ze er nog goed uit.
Toch staat Penny er niet op; een teleurstelling. Dat komt waarschijnlijk omdat zij alleen in beeld verscheen als de artiesten niet naar de studio konden komen. Zij mocht dan, met haar mede-danseressen, de boel opleuken met allerlei "te gekke" dansen.

Wel gezien: Ramshes Shaffy ("Laat me"), The Selecter ("On my radio"), Iggy Pop (de klassieke opname met neerstortende palmbomen), Herman Brood ("Saturday night) en Kool and The Gang ("Celebration"). Wat opvalt is hoe slecht er door de meeste artiesten geplaybackt wordt. Is het onwil of onkunde ? Of zouden ze de tekst van hun eigen nummers niet kennen ? Het meest hilarische moment is wel dat een gitarist het nodig vond tijdens het playbacken een snaar te verwisselen...

Verder valt op hoe en kaal en donker het is tijdens de vroege Top Pop-opnamen. De toen moderne decors ogen als bordkartonnen filmdecors uit de jaren vijftig. Het is sowieso nogal oubollig, zo'n Alexander Curly of Luv. Hebben we hier elke week ademloos naar gekeken ?

Maar toch, de opnames zijn amusant, juist door het ouderwetse sfeertje. Het roept nostalgische gevoelens op naar de tijd dat er nog geen 10 tv-zenders en 12 radiostations in Nederland waren. Het was een wekelijks uitje, later voorbij gestreefd door Countdown en MTV.
Het is nu onvoorstelbaar dat een Franse of Griekse zangeres, in hun eigen taal zingend, nog een hit zou kunnen hebben in Nederland. Singles worden uberhaupt niet
meer gemaakt; het is downloads all over the place.

Maar waar is Ad Visser (alias de "Hitvisser) ? Ook hij ontbreekt helaas, ondanks dat hij de show presenteerde van 1969 tot en met 1985.
En een Top Pop zonder Ad of Penny: ondenkbaar !

Europa Club International

Ruim 31 jaar (onvoorstelbaar lang eigenlijk) ben ik al lid van de Europa Club International, oftewel de ECI. De (alom gehate ?) boekenclub, mede bekend om zijn colportaties op straat. Irritant als er een verkoper vraagt of ik lid wil worden, terwijl ik notabene in bezit ben van de "gouden lidmaatschapskaart"...
Potentiele nieuwe leden worden gelokt met gratis boeken, cd's of DVD's en zitten meteen jaren aan de ECI vast; opzeggen was niet echt makkelijk.

Na het hoogtepunt in 1995 (de ECI had toen zo'n 1,8 miljoen leden)is de afkalving begonnen en staat de teller nu op 900.000 leden. Nog altijd respectabel natuurlijk. Toch dreigt een verdere neergang. Boeken bestellen via internet is tegenwoordig bon ton, dus wie zit er nog op de ECI te wchten ?
Volgens de bond van boekverkopers (NBB), zijn boekenclubs iets van de jaren zeventig/tachtig. Het aanbod is te beperkt. Nadeel is bovendien het "moeten". 4 x per jaar verplicht bestellen. Tussen de kwartaalgidsen door word je nog bestookt met de Sintgids, de Kerstgids en de Boekenweekgids.

Waarom ben ik nog lid ? Vanwege de aanbrengpremies. Meer dan 10 mensen heb ik al slachtoffer gemaakt (allen uit vrije wil en zonder valse voorlichting).
Zij hebben daarvoor leuk premies ontvangen en ik ook. Frituurpannen, camera's MP3-
spelers en waardebonnen. De laatste jaren kan ik niemand echter meer porren voor een ECI-lidmaatschap...

Wat betreft de toekomst van de ECI: het ligt in de bedoeling meer op internet te opereren. Doelgroepen (communities) met dezelfde interesses bij elkaar brengen. Maar is het genoeg ? Het grootste voordeel van de ECI zijn de lagere prijzen. Maar als je een boek wilt bestellen dat niet in het blad staat geldt het niet als (de verplichte) kwartaalaankoop. Daarom: schaf die regeltjes eens af. Behandel je leden als volwassenen !

De dichter, de dodo en het demasque

Enige jaren geleden is hij overleden: Boudewijn Buch. 53 jaar oud als ik mij niet vergis. Laatst een documentaire over hem op tv gezien.
Hij was populair, maar stierf eenzaam tussen zijn enorme collectie boeken. Duizenden, opgestapeld in zijn grachtenpand aan de Keizersgracht. Op het eind van zijn leven de enige vrienden.

Niemand, ook intimi niet, kende de werkelijke Boudewijn Buch. Was zijn vader echt een gevluchte Duitse jood ? Zijn broer ontkent het. Studeerde hij inderdaad Duits aan de universiteit, zoals hij beweerde ? Waarom beheerste hij het Duits dan zo slecht ? Dat kwam, zo vertelde hij, omdat hij Duitse letterkunde studeerde. Daar leer je geen goed Duits.

Uiteindelijk leefde Buch als een romanfiguur: fictie en werkelijkheid liepen in elkaar over. In "De kleine blonde dood" verhaalt hij over de dood van zijn 6-jarige zoontje. Echt gebeurd of niet ? De halve mythe is tot op de dag van vandaag niet opgelost.

In elk geval: never a dull moment met Boudewijn. Zijn reisprogramma's waren verfrissend. Op aandoenlijke wijze deed hij kond van trips naar de meest exotische eilanden en gebieden. Boudewijn op het ezeltje, Boudewijn op Paaseiland, Boudewijn in het Dodomuseum. Blij als een kind dat hij een botje van de uitgestorven Dodo kreeg. Achteraf bleek het een schildpadbotje...

Zoals gezegd, zijn laatste jaren verliepen in eenzaamheid. Zijn vrienden zag hij niet veel meer. Hij leefde alleen voor zijn collectie (zeldzame) boeken.
Of Buch een goed schrijver was ? Vrienden als Krol, 't Hart en Van Dis zijn het erover eens: nee. Te gemakzuchtig, te haastig, te snel tevreden.

Kan zijn, maar het was een genot om hem op tv te zien. Vermakelijk en amusant. Wie herinnert zich niet zijn ontmoeting met Mick Jagger ? Aandoenlijker bestaat er niet: de dweper met zijn held.

VOD

VOD: Video On Demand is het nieuwe toverwoord van kabelexploitanten en medialand.
Je hoeft de luie stoel niet meer uit om een DVD te huren, je kunt online een filmpje bestellen en betalen is ook een fluitje van 5 Euri's.
De kabelmaatschappijen hebben het recht dat, zodra een film op DVD uit is, zij die te huur mogen aanbieden. Mede hierdoor zijn al vele videotheken over de kop gegaan (toen ze zelf in het begin furore maakten waren de oorzaak van het sluiten van bioscopen; boontje komt om zijn loontje ?). In bibliotheken zal de verhuur van speelfilms ongetwijfeld ook gaan teruglopen = minder verdiensten.

Ook de omroepen gaan zich nu storten op maatwerk. In de nabije toekomst hoeft de kijker niet meer af te wachten wat er aangeboden wordt, maar kan zelf bepalen wat er op het scherm verschijnt door een programma te bestellen.
Een Sonja Barend Show uit 1978 ? Geen probleem. Alle delen van de Onedin Line, of Koot en De Bie ? Of toch liever de Pin Up Club ? You name it.

Wat dat betreft zal de techniek nog een stap naar voren moeten maken om een en ander te vermakkelijken. De tv moet meer versmelten met internet (of andersom). Een tv met een harde schijf zou nieuwe mogelijkheden bieden.

Zelf heb ik de aanbiedingen van UPC voor digitale tv nog kunnen afwimpelen. Teveel tv kijken maakt maar passief en leeg, is mijn mening.
Bovendien ben ik in de luxe positie dat ik voor weinig geld een leuk DVD'tje uit de bieb kan meenemen. Maar als dat niet zo was...

Fun down under

Genoten, afgelopen zondag. Toen vond de eerste race van het nieuwe Formule 1 (F 1)seizoen in Australie plaats. De lente begint pas als de snelle bolides na de winterstop weer over het asfalt scheuren. Melbourne is bovendien een sfeervol circuit (bepaald geen Bahrein bijvoorbeeld: sfeerloze zandbak).

Spectaculair was het. Van de 22 auto's finishten er slechts 7. Voorts hadden we een debutant met punten, een zwaar tegenvallend Ferrari (waar was "The Iceman" in godsnaam mee bezig ?), een diskwalifikatie wegens negeren van het rode licht (liep het team van Honda te slapen ?) en auto's wiebelend over wielsleutels in de pitlane...
Verder: woeste crashes, verloren neuzen (van de auto's, mind you) en maar liefst drie maal de safetycar op de baan. Bestuurder Bernd Mailander had een wereldag. En wat te denken van het eerste podium voor Nico Rosberg en het debuut van Nelsinho Piquet, de halve Nederlander; zoon van drievoudig wereldkampioen Nelson Piquet ?

Opmerkelijk voor zo'n dure sport als de F 1 is hoeveel er mis kan gaan op en naast de baan. Met de beschikbare budgetten verwacht je steriliteit en perfectie. Dit is niet het geval. Mede dankzij het afschaffen van hulpmiddelen als tractiecontrole in 2008 zijn de autos's minder goed onder controle te houden.
Door de grote druk op de pitcrew gaat er bovendien vaak iets fout in de pitlane Zo reed Barrichello zondag weg met de brandstofslang nog in de auto. Een monteur kwam ten val.

In tegenstelling tot voetbal, waar de clubs met het meeste geld in het algemeen de grootste successen boeken, is geld geen absolute voorwaarde om veel te winnen. Teams als Honda en Toyota hebben enorme begrotingen, maar de resultaten zijn minimaal.
Belangrijker is dat alle neuzen (van de mensen in dit geval) dezelfde kant opstaan en dat cultuurverschillen binnen een team worden overbrugd. Vergeet niet dat teams vaak uit twee landen afkomstig zijn en er mensen van meerdere nationaliteiten werken.

I've seen it in eyes, I've read it in books: no love without the looks

Ooit wel eens een E-book gelezen ? Ik niet in elk geval.Ik kan me ook niet voorstellen dat ik een roman via internet zou lezen. Maar een historisch boek ? Ja, daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Hoewel, een boek uit de 17e eeuw...

De Universiteitsbibliotheek van Gent, een van de grootste bibliotheken in Europa, is sinds kort een samenwerkingverband aangegaan met Google Book Search. Daarin zijn duizenden (reeds gescande) boeken uit verschillende bibliotheken digitaal te vinden.
Gent is de eerste bibliotheek in het Nederlandse taalgebied die een dergelijke operatie met Google gestart is.
De geplande productie van tienduizenden boeken per maand is nog niet gehaald, maar de eerste 5000 zijn gescand. Uiteindelijk is het de bedoeling dat er zo'n 300.000 (!)
boeken van Gent via Google in te zien zijn.

Al met al zitten er echter nog wel wat haken en ogen aan het megaproject. Boeken v.a. eind 19e eeuw vormen geen probleem om goed te scannen. Dit geldt echter niet voor oudere boeken. De boeken uit de bibliotheek van Gent zijn echter ouder: van de 16e eeuw tot 1867. Die einddatum is door Google bepaald i.v.m. auteursrechten, die pas 70 jaar na de dood van de auteur vervallen.

De scanapparatuur heeft echter problemen met de oudere boeken. De letter "s" wordt een "f". Zo wordt "stinkdier" dus "ftinkdier dat een äfschuwelijke flerke flank verspreidt"...
Niet zo'n ramp misschien, maar een en ander werkt wel door in de index van Google Books. Duizenden malen is daarin nu het woord "befschrijving" te vinden. En wat te denken van ""flangen" en "Vifschen" ?

Het schijnt Gent niet te deren. De beslissing om met Google in zee te gaan is in een halve dag genomen.
Kennelijk speelt kwaliteit niet de hoofdrol. kortom: niet zo flim misschien...

(Complete) Control

"Family life makes me feel uneasy" zingt Ian Curtis in "Colony".
Nee, de op 18 mei 1980 door zelfmoord om het leven gekomen zanger van Joy Division was niet bepaald een gezinsman.
Dat blijkt ook uit de film "Control" van Anton Corbijn. In sfeervol zwart-wit geschoten, schetst hij in dit debuut opkomst en ondergang van Joy Division. Dit tegen de achtergrond van het grauwe Manchester van de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw.

Accurater: "Control" gaat over de getormenteerde ziel van Ian Curtis. Ongemakkelijk in zijn huwelijk en vader van een baby-dochter, zoekt hij ontsnapping in de muziek van Joy Division. Voeg daar aan toe de in aantal oplopende epilepsieaanvallen en het beeld van de lijdende Curtis is compleet.

Zelden heeft iemand met grotere openheid gezongen over zijn persoonlijke leven. Nooit klonk er een groep zo donker als Joy Division.
Net voor de grote doorbraak verhing Curtis zich op 23-jarige leeftijd. Zijn dood zorgde mede voor een grote populariteit van Joy Division. De postuum uitgebrachte single "Love will tear us apart" en de lp "Closer" verkochten enorm.

"Conrol" is gebaseerd op het boek van Deborah Curtis, de weduwe van. De film concentreert zich daarom voornamelijk op het persoonlijke leven van Ian Curtis. Daarom weinig sex, drugs and rock'n roll in deze film. De rest vasn de band hangt er wat sullig bij.
De rock 'n roll die er wel in zit is uitstekend. De acteurs spelen de muziek overtuigend na; godzijdank geen playback. Het doet je verlangen naar meer, maar de volgende scene vindt plaats in huize Curtis, waar de luiers drogen in het armetierige arbeidershuisje.

De eindscene is ontroerend: omhoog kringelt de rook van het verbrande lichaam van Ian Curtis uit de pijp van het crematorium. Waarom, Ian, waarom ?
"Here are the young men, the weight on their shoulders..."

Uyl is terug

Zelden is er een meer bevlogen kabinet geweest dan dat van Joop den Uyl (1973-1977).
Uyl is weer terug in het nieuws. Onlangs verscheen de biografie van Den Uyl van Anet Bleich.
Toevallig was ik een maand geleden begonnen in het boek "De verbeelding aan de macht" (1999) van Peter Bootsma. Hierin wordt een gedetailleerd beeld geschetst van het reilen en zeilen van Den Uyls' kabinet, dat als motto had "spreiding van kennis, macht en inkomen". Een van de eerste maatregelen: verhoging van het minimumloon !

Ja, dat waren nog eens tijden. Vergaderen tot diep in de nacht, de minister-president op de barricades voor ter dood veroordeelden in Spanje, de affaire rond de Bloemenhove-kliniek, treingijzelingen en Van Agt's anti-pornofilm houding. Voeg daar aan toe de Lockheed - en Mentenaffaires en een splendid time was guaranteed for all.

Vergelijk dat eens met de politiek van vandaag. De tijden van polarisatie tussen "links"en "rechts" zijn voorbij. Alle politieke partijen van belang bevinden zich min of meer in het midden. De marktkwerking heeft alles duurder ipv goedkoper gemaakt en over spreiding van inkomen praat niemand meer.

Niet dat het kabinet Den Uyl al haar speertpunten gerealiseerd heeft. In tegendeel:
issues over grondspeculatie en meer inspraak van werknemers binnen bedrijven strandden op de harde realiteit.
In elk geval: het is geprobeerd. En de mythe dat dit kabinet de schuldenlast van de overheid enorm heeft laten groeien behoort ook tot het rijk der fabelen. Aan het eind van de (voortijdig gestopte) rit bedroeg die zo'n 3,5 %. Een tegenwoordig keurige Zalm-norm. De schulden liepen pas op tijdens eerste kabinet Lubbers.

Druppel op een gloeiende plaat

Je zult maar een "Snoek" of andere klassieker rijden en in Amsterdam wonen. Dat betekent dan binnenkort dat je er de stad niet meer mee uit komt. De ringweg A 10 wordt verboden gebied. Althans, dat is het plan van B & W. Zodoende wil de gemeente voldoen aan de emissie-eisen van de EU betreffende fijnstof.

Alle auto's van voor 1992 worden in de hoofstad verboden; althans het praktisch gebruik ervan. Als de eigenaar zijn fraaie exemplaar aanbiedt voor sloop betaalt Amsterdan je een premie van 500 Euro. Maar zeg nou zelf: daar doe je je Kever toch niet voor weg ?

Mijn ouders hebben een Mazda uit 1991. Uitvoering van de plannen van B & W zou betekenen dat zij niet meer mijn tante (met dementerende man) in Amsterdam per auto kunnen bezoeken. De reis ontaardt in gedoe met treinen en trams. Dat wordt te vermoeiend voor moeders.

Het voornemen van B & W is onzinnig. Het is allemaal zo politiek correct.
Ik vraag me af hoeveel het verbod zal opleveren aan minder uitstoot. Natuurlijk, alle beetjes helpen . Maar hoeveel oudere auto's rijden er nu feiteijk rond ? Bovendien worden het er, door "natuurlijk verloop" steeds minder. Wat er overblijft zijn de (toekomstige) klassiekers

Zet dit beperkte aantal af tegen het veel grotere aantal nieuwere auto's op de weg die, ondanks schonere motoren, tezamen voor een enorme uitsoot zorgen. Wie zo nodig poliek correct wil zijn verbiedt het rijden op bepaalde uren op de A 10. Of verbiedt het liefst alle personenauto's, nog beter.

Hoe wil de gemeente trouwens een en ander conroleren ? Zouden er meer politieauto's ingezet worden (= extra uitstoot).
Of zou daarvoor de nieuwe "Air-robot" van de Amsterdamse gebruikt worden ?

Datumloze dagen

"Datumloze dagen" is het nieuwste boek van Jeroen Brouwers, over de zoektocht en ontmoetingen met zijn zoon.
Er staan mooie taalvondsten en ouderwetse woorden in. Ik heb er een paar verzameld:

Het ontkiemde zaad in de veie akker

Mijn obolen offeren

Soms dokkerde daar een boerenkar

Daar lagen de bakenkinderen bijeen

Waarbij ik hem zag sliken zonder te kauwen, als een kasuaris die zelfs hoefijzers moeiteloos door zijn keel laat zakken

De zwarte snokt aan zijn pik

Een geysir van irritatie in werking zettend

Ze spreekt met een affreus accent

Haar cache-sexe, stoplichtrood, als het eindpunt van een doodlopende weg

Boer vindt vrouw (behalve Henk)

BoerGerardbleekdepopulairsteboervandekijkcijferhithijkonkiezenuittweestapelverliefeboerinnenmaartotgrootverdrietvanMarjaginghijverdermetLeonieeenkusbezegeldezijnovertuigingdatikhetlangdurigmetjougaproberenookdegoeduitziendeKlaaskreegvochtigeogenhijwerddoorboerinAgnesnaarhuisgestuurdzijwildelievermetJurreopreisboerHenkdaarentegenkooshelamaalnietMaartjenMarloutaaidenbeidenvoorheteindeaftoenzebijzichzelfgeengevoelensvoorHenkkondenontdekkenruigekrullenbolFransgingermetRonllavandooreenkusdeavondvoordefinalehaddedoorslaggegeven

Ben je mall ?

In Heerhugowaard bezoek ik af en toe de Middenwaard, het "grootste overdekte winkelcentrum boven het Noordzeekanaal". Een aantal van de belangrijkste (?) winkelketens zitten er: de Hema, C & A, Free Record Shop en Blokker.
Wat opvalt is hoeveel er gerookt wordt door het shoppende publiek. Omdat het centrum overdekt is, kan de rook geen kant op. Voeg daarbij de geur van vers gefrituurde kroketten en frikandellen van de FEBO en de associatie is geboren: Middenwaard = nicotine + frituurdampen.

Winkelcentrum Schalkwijk in Haarlem daarentegen is ruimer van opzet. Wat vooral prettig is, is dat het er hoger is; kortom: ruimtelijker. De benauwdheid van Middenwaard ontbreekt.
Ooit heeft men in Alkmaar ook een poging gedaan om een overdekt winkelcentrum te runnen: de Lange Augustijn. Na een paar jaar was de boel failliet. Er zaten te weinig grote winkels in en ook de entree werkte niet uitnodigend.

In Tilburg (aan de rand van de stad) wil men binnen een paar jaar het grootste overdekte winkelcentrum van Nederland gaan neerzetten. Voorbeelden zijn de enorme shopping malls in de Verenigde Staten, waar je wel een halve dag kunt doorbrengen.
De middenstad in de binnenstad van Tilburg schreeuwt nu al moord en brand, bang als ze is voor de grote concurrentie die van de nieuwe shopping mall zal uitgaan.

Maar denk eens aan de voordelen voor de binenstad: de parkeerproblemen zullen een kleiner worden. Misschien ook kunnen de grote winkelketens verhuizen naar de nieuwe mall en komt er ruimte voor kleinere (speciaal)zaken. Zo zou de binnenstad weer een eigen smoel kunnen krijgen, verlost van de terreur van de gelijkvormigheid van de Blokkers van dit land.

Een vooruitziende blik

"Op de aarde zal men wezens zien die elkaar onafgebroken bevechten met grote verliezen en vele doden aan alle zijden. Hun kwaadaardigheid zal zonder grenzen zijn; met hun woeste ledematen zullen ze een groot aantal bomen in de immense wouden van de aarde met de grond gelijk maken; er zal niets meer boven of onder de aarde zijn of in de wateren dat ze niet zullen vervolgen, verminken of vernietigen..."

Leonardo Da Vinci

Boer zoekt geen vrouw

Ik lees op dit moment een prachtig boek: "Boven is het stil" van Gerbrand Bakker. Het ademt een en al soberheid en nuchterheid. Prachtig vind ik dit soort boeken, waarin geen woord te veel staat: geen ellenlange uitwijdingen en "gewone spreektaal".

Helmer is een boer van 55 en hij leeft met zijn vader van in de tachtig op een boederij in De Beemster. Helmers moeder is reeds lang overleden, evenals zijn tweelingbroer Henk.
Vader is stervende en is door Helmer weggestopt in een bovenkamer van de oude boerderij. Het was de bedoeling dat Henk zo'n 40 jaar geleden de boederij zou over- nemen, maar door zijn fatale ongeluk werd Helmer de nieuwe boer. Hij studeerde literatuur in Amsterdam, maar moest de studie vanwege de boerderij afbreken. Zijn leven lang houdt Helmer hier een wrok tegenover zijn vader aan over.

Andere personages zijn Riet, weduwe van broer Henk en opnieuw getrouwd. Haar zoon, ook Henk genaamd, komt logeren op de boederij van Helmer en zijn vader. Tussen Helmer en Henk onstaat een relatie van aantrekken en afstoten. Het lijkt erop dat beide (latent) homosexsuele gevoelens hebben. Een andere regelmatige gast is buurvrouw Ada (met hazelip) en haar tweeling Ronald en Teun.
Voorts wordt het landleven mooi beschreven, evenals de dieren op de boerderij (de twee ezels bijvoorbeeld). En wat doet die bonte kraai steeds in die boom ? Is zijn aanwezigheid soms een slecht voorteken ?