Weer helemaal terug: de (politieke) jaren '80. In "Andere tijden" ging het over Onkruit, het antimilitairistische collectief, dat van zich liet horen door allerlei spraakmakende ac(k)ties.
Ex-Groen Links kamerlid Wynand Duyvendak nam ook deel aan blokkades, bezettingen en inbraken in/op/bij militaire doelwitten. Toen was hij nog pacifist en en "buitenparlementair actief". Later, in de Kamer, stemde hij voor verschillende defensienota's. Over principes gesproken...
In elk geval: een opwindende tijd, de jaren '80. Toen gebeurde er nog wat. Demonstraties, bezettingen, kraken. Zelfs terrorisme (Ra Ra) werd niet geschuwd. Anno 2008 lijken de mensen murw. Echt grote bevlogenheid is zeldzaam. Hoe zou dat komen ? Zijn er geen grote issues meer ? Of is het zo dat al die acties uiteindelijk niet zoveel opleverden (een verfbommetje tegen een F 16 zet weinig zoden aan de dijk).
Of kiezen potentiele actievoerders toch voor zekerheid, baan en relatie ? Geen risico's meer willen lopen. In de jaren 80m heerste het gevoel van "no future"(geen werk, dreigende atoomoorlog), dus had je ook niets te verliezen. Een uitkering aanvragen was nog makkelijk; werk was er immers niet ? Dure hypotheken waren onhaalbaar en ook niet nodig trouwens: je kon gratis in een kraakpand wonen.
Tja, de eighties, ik verlang er nog wel eens naar terug.
No comments:
Post a Comment