"Yesterday" is een leuke fototentoonstelling in het Stedelijk Museum in Alkmaar, nog te zien tot 25 maart.
Bijeengebracht zijn foto's van Nico van der Stam (1925-2000) en het betreft voornamelijk artiesten uit de jaren zestig en zeventig. Van der Stam wordt beschouwd als een pionier op het gebied van de popfotografie. Zo was hij een van de eersten die de artiesten ook op straat fotografeerde.
Sommige muzikanten op de foto's van Van der Stam lijken levensecht, het Madame Tussaud-effect zeg maar. Wat opvalt is de onbevangenheid van de artiesten; ze zijn nog en onervaren en kijken ietwat verbaasd in de lens (nog onwetend van de hoogte -en dieptepunten van hun toekomstige carrieres).
Leuk is dat je aan een zuil ook hun muziek kan afluisteren, in de vorm van een singletje. Ook is de documentaire te zien over het Kralingen Popfestival (1970).
Opvallend vond ik onder andere de foto's van het legendarische Rolling Stones concert in het Kurhaus (1964).
Ook waren er een aantal groepen, uit zowel Engeland als Nederland, waar ik nog nooit van gehoord heb. Prachtig om te zien overigens hoe verwachtingsvol de "Young hopefuls" in de camera staren, vol verwachting van een grootse tekomst van hun beatband.
Wat dat betreft heeft de fotografie in de nieuw Oor Popencyclopedie een ondergeschikte plaats gekregen. Vroeger stonden er nog paginagrote foto's van Anton Corbijn in, nu zijn de foto's van de artiesten meer op postzegelformaat te bewonderen...
In een van de vorige edities van dezelfde encyclopdie werden zelfs foto's geplaatst die al de jaren oud waren. Na mijn e-mail met mijn vraag of de foto's actueler konden de kreeg ik een mea culpa van de hoofdredactie: het zou niet meer gebeuren. Die e-mail heeft in elk geval geholpen qua actualiteit, nu het formaat nog.
Monday, December 24, 2007
Wednesday, December 19, 2007
I am mechanical (wo) man
Het woord "robot" komt uit het Russisch ("robotski") en betekent zoveel als werken.
En werken kan de huidige generatie robots, al zij het voornamelijk in fabrieken. Daar werken ze aan de lopende band. Dat is het mooie van robots: ze nemen het vervelende en monotone werk uit handen van de mens.
Op dit moment is er een volgende generatie robots in ontwikkeling. Zo heeft Sony een robot ontwikkeld die viool speelt en er bestaan ook al "mechanische vrienden" die viool spelen. Andere exemplarten verrichten (lichte) bedieningswerkzaamheden. Ze kunnen ook groeten en eenvoudige vragen beantwoorden.
In de niet al te verre toekomst komen er robots die kunnen fungeren als huisdier of als sekspartner. Alle gewenste karakteristieken (lengte, oog -en haarkleur, huidskleur etc.) kunnen dan op maat besteld worden.
Deze robots zijn geprogrammeerd om de behoeften van het baasje te herkennen; handig is dat ze gespeend zijn van egoisme of andere eigenschappen die een harmonieuze relatie in de weg staan (wat te denken van jaloezie ?).
De robots verspreiden een aantrekkelijke geur kunnen en staan natuurlijk ten alle tijden ter beschikking.
Al met al zal veel eenzaamheid verdwijnen en zullen seksuele delicten afnemen. Wie heeft er nog een mens nodig als je een robot voorhanden hebt ?
Maar pas op voor slechte programmeurs: voor dat je het weet nemen de robots de macht over !
Wat dat betreft moeten we altijd de richtlijnen van SF-schrijver en hoogleraar Asimov in acht nemen. Hij heeft 5 gedragsregels voor de robot opgesteld (waaronder dat hij nooit tegen de mens in opstand mag komen), die inmiddels als klassiek worden beschouwd.
Oh ja, een nadeel: ze moeten natuurlijk wel regelmatig gesmeerd worden...
En werken kan de huidige generatie robots, al zij het voornamelijk in fabrieken. Daar werken ze aan de lopende band. Dat is het mooie van robots: ze nemen het vervelende en monotone werk uit handen van de mens.
Op dit moment is er een volgende generatie robots in ontwikkeling. Zo heeft Sony een robot ontwikkeld die viool speelt en er bestaan ook al "mechanische vrienden" die viool spelen. Andere exemplarten verrichten (lichte) bedieningswerkzaamheden. Ze kunnen ook groeten en eenvoudige vragen beantwoorden.
In de niet al te verre toekomst komen er robots die kunnen fungeren als huisdier of als sekspartner. Alle gewenste karakteristieken (lengte, oog -en haarkleur, huidskleur etc.) kunnen dan op maat besteld worden.
Deze robots zijn geprogrammeerd om de behoeften van het baasje te herkennen; handig is dat ze gespeend zijn van egoisme of andere eigenschappen die een harmonieuze relatie in de weg staan (wat te denken van jaloezie ?).
De robots verspreiden een aantrekkelijke geur kunnen en staan natuurlijk ten alle tijden ter beschikking.
Al met al zal veel eenzaamheid verdwijnen en zullen seksuele delicten afnemen. Wie heeft er nog een mens nodig als je een robot voorhanden hebt ?
Maar pas op voor slechte programmeurs: voor dat je het weet nemen de robots de macht over !
Wat dat betreft moeten we altijd de richtlijnen van SF-schrijver en hoogleraar Asimov in acht nemen. Hij heeft 5 gedragsregels voor de robot opgesteld (waaronder dat hij nooit tegen de mens in opstand mag komen), die inmiddels als klassiek worden beschouwd.
Oh ja, een nadeel: ze moeten natuurlijk wel regelmatig gesmeerd worden...
Thursday, December 13, 2007
Het einde van de dorpsbibliotheek
Sinds ik in september in de OB Heemstede werk ben ik steeds meer vergroeid geraakt met de gezellige bibliotheek in het hart van Heemstede. In het begin had ik nog wel wat vraagtekens bij bepaalde procedures (zoals het kaarenreserveringssysteem), maar uiteindelijk is het er knus en prettig werken.
Je zit er met een kleine ploeg en daardoor leer je elkaar goed kennen. Het gezamelijke etentje onlangs smeedde het personeelsbestand (inclusief gedetacheerden uit Haarlem) definief bijeen.
Per 1 jaunari gaat de bibliotheek Heemstede samen met die van Haarlem. Daardoor verandert er veel: er is een nieuwe catalogus, waardoor het ouderwetse reserveren niet meer nodig is. De indeling van de boeken zal waarschijnlijk anders worden en de Word-pc is reeds verdwenen (waarom eigenlijk ?).
Opeens waren afgelopen zondag de peuterboeken op thema neergezet i.p.v. op auteur (met het handige kleuren-alfabetsysteem), waardoor de kleuren wel van de boeken af kunnen. Op zaterdag was er geen internet en op zondag zelfs geen catalogus beschikbaar. Maar goed, dat zijn dan weer aanloopproblemen zullen we maar zeggen.
Uiteindelijk moet je als kleine bibliotheek wel samenwerken, alleen red je het niet meer. Het samenwerken biedt allerlei voordelen (denk alleen al aan de kostenbesparingen).
Zo gaar de bieb van Uitgeest op in Ijmond-Noord (bibliotheek Beverwijk/Heemskerk) en zijn Bergen, Egmond en Schoorl ook samengesmolten.
Ik hoop echter dat er wel iets van de sfeer van de knusse dorpsbibliotheek in Heemstede blijft bestaan (alleen al die vreemde openingstijden !). Het zal echter niet mogelijk blijven om vanaf 2008 15 (!) boeken per pas te lenen. En daar zit ook wel weer wat in.
Je zit er met een kleine ploeg en daardoor leer je elkaar goed kennen. Het gezamelijke etentje onlangs smeedde het personeelsbestand (inclusief gedetacheerden uit Haarlem) definief bijeen.
Per 1 jaunari gaat de bibliotheek Heemstede samen met die van Haarlem. Daardoor verandert er veel: er is een nieuwe catalogus, waardoor het ouderwetse reserveren niet meer nodig is. De indeling van de boeken zal waarschijnlijk anders worden en de Word-pc is reeds verdwenen (waarom eigenlijk ?).
Opeens waren afgelopen zondag de peuterboeken op thema neergezet i.p.v. op auteur (met het handige kleuren-alfabetsysteem), waardoor de kleuren wel van de boeken af kunnen. Op zaterdag was er geen internet en op zondag zelfs geen catalogus beschikbaar. Maar goed, dat zijn dan weer aanloopproblemen zullen we maar zeggen.
Uiteindelijk moet je als kleine bibliotheek wel samenwerken, alleen red je het niet meer. Het samenwerken biedt allerlei voordelen (denk alleen al aan de kostenbesparingen).
Zo gaar de bieb van Uitgeest op in Ijmond-Noord (bibliotheek Beverwijk/Heemskerk) en zijn Bergen, Egmond en Schoorl ook samengesmolten.
Ik hoop echter dat er wel iets van de sfeer van de knusse dorpsbibliotheek in Heemstede blijft bestaan (alleen al die vreemde openingstijden !). Het zal echter niet mogelijk blijven om vanaf 2008 15 (!) boeken per pas te lenen. En daar zit ook wel weer wat in.
Friday, December 7, 2007
Onlinestrategie voor dummies
Backbutton of death: "Terugknop" op internet
Lipstick on the pick: zaken mooier voorstellen dan ze zijn (ook wel "pimpen")
Aboutness: waar een website over gaat
Roadblock: obstakel op internet
Rethinken: heroverwegen
Contact is king: gebruiker krijgt warm plaatsje in het hart van het berdrijf
Parking lot: "Die zetten we even in de..." (Komen we later op terug)
Inkicken: Zich in een geprek mengen
Pair of eyeballs: persoon
Digital immigrants: 28 plussers
Dusfar: samentrekking van tot dusver en en "so far"
Footprint strategy: hoe krijgen we onze site zo hoog mogelijk in de zoek-
resultaten van Google
Heat Map/Above the fold/In the viewpoint/Golden triangle: waarnaar kijken
gebruikers als ze een internetpagina openen
Keywords: kernwoorden die worden toegevoegd aan de site om hoger te eindigen
in de zoekresultaten van Google
Lipstick on the pick: zaken mooier voorstellen dan ze zijn (ook wel "pimpen")
Aboutness: waar een website over gaat
Roadblock: obstakel op internet
Rethinken: heroverwegen
Contact is king: gebruiker krijgt warm plaatsje in het hart van het berdrijf
Parking lot: "Die zetten we even in de..." (Komen we later op terug)
Inkicken: Zich in een geprek mengen
Pair of eyeballs: persoon
Digital immigrants: 28 plussers
Dusfar: samentrekking van tot dusver en en "so far"
Footprint strategy: hoe krijgen we onze site zo hoog mogelijk in de zoek-
resultaten van Google
Heat Map/Above the fold/In the viewpoint/Golden triangle: waarnaar kijken
gebruikers als ze een internetpagina openen
Keywords: kernwoorden die worden toegevoegd aan de site om hoger te eindigen
in de zoekresultaten van Google
Monday, December 3, 2007
Days in Europa
Gisteren ging de aflevering van de serie "In Europa" (mede samengesteld en gepresenteerd door Geert Mak) over de strijd om Yper in de Eerste Wereldoorlog.
Het interessante van de uitgebreide serie is dat de nadruk niet ligt op de grote lijnen (die als bekend mogen worden verondersteld), maar op mensen.
Die mensen zijn dan iemand als de plaatselijke museumbeheerder, alswel de nabestaanden van een in 1916 "wegens lafheid" geexecuteerde Engelse soldaat. Uiteindelijk, na 90 jaar, volgde er rehabilitatie, dankzij de strijd van een kleindochter.
Vorige week praatte Mak zowel met de kleinkinderen van de in 1914 vermoorde keizer Franz Josef als met de kleinzoon van de moordenaar.Door dit soort gesprekken komt de geschiedenis tot leven, meer dan door een droge opsomming van de feiten.
Gisteren was te zien hoe een Engelse gids in Yper beweerde dat de gevallen Duitse soldaten rechtop in hun graf werden gezet; dit om in de "houding" te worden begraven. Pure onzin natuurlijk, maar gepresenteerd als feit aan een groep schoolkinderen.
Ontroerend was het bezoek van de museumbeheerder aan een begraafplaats met duizenden
slachtoffers van de gevechten rond Yper. Hij kon amper zijn tranen houden. Dat was, om het zo maar te zeggen, "goede tv". Beelden die je raken: dat een zo met de oorlog vergroeide man zo verdrietig kan zijn om de vele slachtoffers.
Niet lang geleden was zijn vrouw aan kanker overleden en de (bezigheden met) Eerste Wereldoorlog hadden hem door die zware ervaring heen gesleept.
Bovendien, zo vindt hij, als iemand kanker krijgt kun je niemand de schuld geven. Voor de miljoenen doden van 1914-1918 waren wel degelijk schuldigen aan te wijzen.
En wat heeft het opgeleverd ?
Het interessante van de uitgebreide serie is dat de nadruk niet ligt op de grote lijnen (die als bekend mogen worden verondersteld), maar op mensen.
Die mensen zijn dan iemand als de plaatselijke museumbeheerder, alswel de nabestaanden van een in 1916 "wegens lafheid" geexecuteerde Engelse soldaat. Uiteindelijk, na 90 jaar, volgde er rehabilitatie, dankzij de strijd van een kleindochter.
Vorige week praatte Mak zowel met de kleinkinderen van de in 1914 vermoorde keizer Franz Josef als met de kleinzoon van de moordenaar.Door dit soort gesprekken komt de geschiedenis tot leven, meer dan door een droge opsomming van de feiten.
Gisteren was te zien hoe een Engelse gids in Yper beweerde dat de gevallen Duitse soldaten rechtop in hun graf werden gezet; dit om in de "houding" te worden begraven. Pure onzin natuurlijk, maar gepresenteerd als feit aan een groep schoolkinderen.
Ontroerend was het bezoek van de museumbeheerder aan een begraafplaats met duizenden
slachtoffers van de gevechten rond Yper. Hij kon amper zijn tranen houden. Dat was, om het zo maar te zeggen, "goede tv". Beelden die je raken: dat een zo met de oorlog vergroeide man zo verdrietig kan zijn om de vele slachtoffers.
Niet lang geleden was zijn vrouw aan kanker overleden en de (bezigheden met) Eerste Wereldoorlog hadden hem door die zware ervaring heen gesleept.
Bovendien, zo vindt hij, als iemand kanker krijgt kun je niemand de schuld geven. Voor de miljoenen doden van 1914-1918 waren wel degelijk schuldigen aan te wijzen.
En wat heeft het opgeleverd ?
Subscribe to:
Posts (Atom)