Onlangs meende ik dat mijn (antieke) versterker (merk: Erres) niet meer te repareren viel (wat gelukkig onjuist bleek) en kocht ik een nieuwe Sony receiver bij De Block. Thuis gekomen bleek dat er geen aansluiting voor de draaitafel opzat. Omdat ik ook nog veel vinyl draai, was ie in dat opzicht dus onbruikbaar en heb ik em naar de winkel teruggebracht (het tape-geluid was ook nogal vlak trouwens).
Het viel me uberhaupt mee dat ik nog een "ouderwetse versterker" in een dergelijke zaak kon kopen. Het vroegere Hi Fi (High Fidelity: hoge betrouwbaarheid) is namelijk een gepasseerd station. Sinds de komst van de minisets in de jaren 80 is het verval onstuitbaar gebleken. Tegenwoordig zijn er er de surround sets met 4 of 6 plastic boxen, de I-Pod en de MP 3 bestanden. Het geluid is vooral hard. Mooi ? Dat is irrelevant.
Vroeger had je zelfs "hi fi bores": mensen die alleen kickten op het geweldige geluid van hun stereo; de muziek zelf kwam op de tweede plaats.
Al met al heeft het maatschappelijk verval zich dus ook uitgebreid naar de kwaliteit van het afgespeelde. Ik begrijp niet dat je (vrijwillig) muziek afkomstig uit plastic boxen wil beluisteren. Maar met de I-pod en MP 3 zijn dat soort overwegingen uiteraard niet relevant.
Ik moet zeggen: in dat opzicht ben ik ouderwets. Ik heb geen MP 3 bestanden en geen I pod. Het liefst zou ik een jukebox in huis willen hebben, waarop ik mijn oude singletjes zou kunnen laten afspelen (Druk op E 3 = The Specials met "Stereotype").
Gelukkig zijn er nog gespecialiseerde zaken waar je ouderwetse Hi Fi componenten kunt kopen (niet goedkoop) en ken ik ook nog een "mannetje" die stereoapparatuur repareert en tweedehands apparaten verkoopt. Godzijdank.
No comments:
Post a Comment