Genoten, afgelopen zondag. Toen vond de eerste race van het nieuwe Formule 1 (F 1)seizoen in Australie plaats. De lente begint pas als de snelle bolides na de winterstop weer over het asfalt scheuren. Melbourne is bovendien een sfeervol circuit (bepaald geen Bahrein bijvoorbeeld: sfeerloze zandbak).
Spectaculair was het. Van de 22 auto's finishten er slechts 7. Voorts hadden we een debutant met punten, een zwaar tegenvallend Ferrari (waar was "The Iceman" in godsnaam mee bezig ?), een diskwalifikatie wegens negeren van het rode licht (liep het team van Honda te slapen ?) en auto's wiebelend over wielsleutels in de pitlane...
Verder: woeste crashes, verloren neuzen (van de auto's, mind you) en maar liefst drie maal de safetycar op de baan. Bestuurder Bernd Mailander had een wereldag. En wat te denken van het eerste podium voor Nico Rosberg en het debuut van Nelsinho Piquet, de halve Nederlander; zoon van drievoudig wereldkampioen Nelson Piquet ?
Opmerkelijk voor zo'n dure sport als de F 1 is hoeveel er mis kan gaan op en naast de baan. Met de beschikbare budgetten verwacht je steriliteit en perfectie. Dit is niet het geval. Mede dankzij het afschaffen van hulpmiddelen als tractiecontrole in 2008 zijn de autos's minder goed onder controle te houden.
Door de grote druk op de pitcrew gaat er bovendien vaak iets fout in de pitlane Zo reed Barrichello zondag weg met de brandstofslang nog in de auto. Een monteur kwam ten val.
In tegenstelling tot voetbal, waar de clubs met het meeste geld in het algemeen de grootste successen boeken, is geld geen absolute voorwaarde om veel te winnen. Teams als Honda en Toyota hebben enorme begrotingen, maar de resultaten zijn minimaal.
Belangrijker is dat alle neuzen (van de mensen in dit geval) dezelfde kant opstaan en dat cultuurverschillen binnen een team worden overbrugd. Vergeet niet dat teams vaak uit twee landen afkomstig zijn en er mensen van meerdere nationaliteiten werken.
No comments:
Post a Comment