"De tv had alleen een voorkant, geen achterkant. Een machine die eenzijdig bedrukte. Keer op keer dezelfde beelden. Programma's begonnen en verder niets, ze werden aangekondigd en opnieuw aangekondigd, meer en meer van hetzelfde werd in het vooruitzicht gesteld. Tot straks, beste kijkers, tot morgen, tot de volgende keer.
Dan begint het echt. TV-mensen hadden ook geen achternaam meer, alleen nog voornamen. Verder kwam je niet. Je kwam steeds niet voorbij de voordeur. Die alsmaar gastvrij openzwaaide. Er was geen einde, er was op de televisie alleen een eindeloos begin. En van voren zag alles er perfect verzorgd uit. Daarom bleven al die tv-mensen altijd jouw kant op praten. Zodra ze zich om zouden draaien zag je de draden en snoeren, zag je hoe plat het beeldscherm in wezen was.
"Achter de schermen" heette het mysterieus. Toch was er in feite helemaal niks mysterieus aan. Het mysterie moest dan ook niet in de diepte worden gezocht, maar in de oppervlakte, een duizingwekkende oppervlakte waar je niet op uitgekeken raakte omdat je niet kon geloven dat zoiets bestond. En het bestond ook niet. En toch ook weer wel. Dat was het onbegrijpelijke: je wilde het niet geloven en je geloofde het toch".
Uit: "Wladiwostok !" van P.F.Thomese
No comments:
Post a Comment