Yesterday

"Yesterday" is een leuke fototentoonstelling in het Stedelijk Museum in Alkmaar, nog te zien tot 25 maart.
Bijeengebracht zijn foto's van Nico van der Stam (1925-2000) en het betreft voornamelijk artiesten uit de jaren zestig en zeventig. Van der Stam wordt beschouwd als een pionier op het gebied van de popfotografie. Zo was hij een van de eersten die de artiesten ook op straat fotografeerde.

Sommige muzikanten op de foto's van Van der Stam lijken levensecht, het Madame Tussaud-effect zeg maar. Wat opvalt is de onbevangenheid van de artiesten; ze zijn nog en onervaren en kijken ietwat verbaasd in de lens (nog onwetend van de hoogte -en dieptepunten van hun toekomstige carrieres).

Leuk is dat je aan een zuil ook hun muziek kan afluisteren, in de vorm van een singletje. Ook is de documentaire te zien over het Kralingen Popfestival (1970).
Opvallend vond ik onder andere de foto's van het legendarische Rolling Stones concert in het Kurhaus (1964).
Ook waren er een aantal groepen, uit zowel Engeland als Nederland, waar ik nog nooit van gehoord heb. Prachtig om te zien overigens hoe verwachtingsvol de "Young hopefuls" in de camera staren, vol verwachting van een grootse tekomst van hun beatband.

Wat dat betreft heeft de fotografie in de nieuw Oor Popencyclopedie een ondergeschikte plaats gekregen. Vroeger stonden er nog paginagrote foto's van Anton Corbijn in, nu zijn de foto's van de artiesten meer op postzegelformaat te bewonderen...
In een van de vorige edities van dezelfde encyclopdie werden zelfs foto's geplaatst die al de jaren oud waren. Na mijn e-mail met mijn vraag of de foto's actueler konden de kreeg ik een mea culpa van de hoofdredactie: het zou niet meer gebeuren. Die e-mail heeft in elk geval geholpen qua actualiteit, nu het formaat nog.

I am mechanical (wo) man

Het woord "robot" komt uit het Russisch ("robotski") en betekent zoveel als werken.
En werken kan de huidige generatie robots, al zij het voornamelijk in fabrieken. Daar werken ze aan de lopende band. Dat is het mooie van robots: ze nemen het vervelende en monotone werk uit handen van de mens.

Op dit moment is er een volgende generatie robots in ontwikkeling. Zo heeft Sony een robot ontwikkeld die viool speelt en er bestaan ook al "mechanische vrienden" die viool spelen. Andere exemplarten verrichten (lichte) bedieningswerkzaamheden. Ze kunnen ook groeten en eenvoudige vragen beantwoorden.

In de niet al te verre toekomst komen er robots die kunnen fungeren als huisdier of als sekspartner. Alle gewenste karakteristieken (lengte, oog -en haarkleur, huidskleur etc.) kunnen dan op maat besteld worden.
Deze robots zijn geprogrammeerd om de behoeften van het baasje te herkennen; handig is dat ze gespeend zijn van egoisme of andere eigenschappen die een harmonieuze relatie in de weg staan (wat te denken van jaloezie ?).
De robots verspreiden een aantrekkelijke geur kunnen en staan natuurlijk ten alle tijden ter beschikking.

Al met al zal veel eenzaamheid verdwijnen en zullen seksuele delicten afnemen. Wie heeft er nog een mens nodig als je een robot voorhanden hebt ?
Maar pas op voor slechte programmeurs: voor dat je het weet nemen de robots de macht over !
Wat dat betreft moeten we altijd de richtlijnen van SF-schrijver en hoogleraar Asimov in acht nemen. Hij heeft 5 gedragsregels voor de robot opgesteld (waaronder dat hij nooit tegen de mens in opstand mag komen), die inmiddels als klassiek worden beschouwd.
Oh ja, een nadeel: ze moeten natuurlijk wel regelmatig gesmeerd worden...

Het einde van de dorpsbibliotheek

Sinds ik in september in de OB Heemstede werk ben ik steeds meer vergroeid geraakt met de gezellige bibliotheek in het hart van Heemstede. In het begin had ik nog wel wat vraagtekens bij bepaalde procedures (zoals het kaarenreserveringssysteem), maar uiteindelijk is het er knus en prettig werken.
Je zit er met een kleine ploeg en daardoor leer je elkaar goed kennen. Het gezamelijke etentje onlangs smeedde het personeelsbestand (inclusief gedetacheerden uit Haarlem) definief bijeen.

Per 1 jaunari gaat de bibliotheek Heemstede samen met die van Haarlem. Daardoor verandert er veel: er is een nieuwe catalogus, waardoor het ouderwetse reserveren niet meer nodig is. De indeling van de boeken zal waarschijnlijk anders worden en de Word-pc is reeds verdwenen (waarom eigenlijk ?).
Opeens waren afgelopen zondag de peuterboeken op thema neergezet i.p.v. op auteur (met het handige kleuren-alfabetsysteem), waardoor de kleuren wel van de boeken af kunnen. Op zaterdag was er geen internet en op zondag zelfs geen catalogus beschikbaar. Maar goed, dat zijn dan weer aanloopproblemen zullen we maar zeggen.

Uiteindelijk moet je als kleine bibliotheek wel samenwerken, alleen red je het niet meer. Het samenwerken biedt allerlei voordelen (denk alleen al aan de kostenbesparingen).
Zo gaar de bieb van Uitgeest op in Ijmond-Noord (bibliotheek Beverwijk/Heemskerk) en zijn Bergen, Egmond en Schoorl ook samengesmolten.

Ik hoop echter dat er wel iets van de sfeer van de knusse dorpsbibliotheek in Heemstede blijft bestaan (alleen al die vreemde openingstijden !). Het zal echter niet mogelijk blijven om vanaf 2008 15 (!) boeken per pas te lenen. En daar zit ook wel weer wat in.

Onlinestrategie voor dummies

Backbutton of death: "Terugknop" op internet

Lipstick on the pick: zaken mooier voorstellen dan ze zijn (ook wel "pimpen")

Aboutness: waar een website over gaat

Roadblock: obstakel op internet

Rethinken: heroverwegen

Contact is king: gebruiker krijgt warm plaatsje in het hart van het berdrijf

Parking lot: "Die zetten we even in de..." (Komen we later op terug)

Inkicken: Zich in een geprek mengen

Pair of eyeballs: persoon

Digital immigrants: 28 plussers

Dusfar: samentrekking van tot dusver en en "so far"

Footprint strategy: hoe krijgen we onze site zo hoog mogelijk in de zoek-
resultaten van Google

Heat Map/Above the fold/In the viewpoint/Golden triangle: waarnaar kijken
gebruikers als ze een internetpagina openen

Keywords: kernwoorden die worden toegevoegd aan de site om hoger te eindigen
in de zoekresultaten van Google

Days in Europa

Gisteren ging de aflevering van de serie "In Europa" (mede samengesteld en gepresenteerd door Geert Mak) over de strijd om Yper in de Eerste Wereldoorlog.
Het interessante van de uitgebreide serie is dat de nadruk niet ligt op de grote lijnen (die als bekend mogen worden verondersteld), maar op mensen.
Die mensen zijn dan iemand als de plaatselijke museumbeheerder, alswel de nabestaanden van een in 1916 "wegens lafheid" geexecuteerde Engelse soldaat. Uiteindelijk, na 90 jaar, volgde er rehabilitatie, dankzij de strijd van een kleindochter.

Vorige week praatte Mak zowel met de kleinkinderen van de in 1914 vermoorde keizer Franz Josef als met de kleinzoon van de moordenaar.Door dit soort gesprekken komt de geschiedenis tot leven, meer dan door een droge opsomming van de feiten.
Gisteren was te zien hoe een Engelse gids in Yper beweerde dat de gevallen Duitse soldaten rechtop in hun graf werden gezet; dit om in de "houding" te worden begraven. Pure onzin natuurlijk, maar gepresenteerd als feit aan een groep schoolkinderen.

Ontroerend was het bezoek van de museumbeheerder aan een begraafplaats met duizenden
slachtoffers van de gevechten rond Yper. Hij kon amper zijn tranen houden. Dat was, om het zo maar te zeggen, "goede tv". Beelden die je raken: dat een zo met de oorlog vergroeide man zo verdrietig kan zijn om de vele slachtoffers.
Niet lang geleden was zijn vrouw aan kanker overleden en de (bezigheden met) Eerste Wereldoorlog hadden hem door die zware ervaring heen gesleept.
Bovendien, zo vindt hij, als iemand kanker krijgt kun je niemand de schuld geven. Voor de miljoenen doden van 1914-1918 waren wel degelijk schuldigen aan te wijzen.

En wat heeft het opgeleverd ?

Onnederlands goed

"Onnederlands goed" is een typische nederlandse uitdrukking. Ik vraag me af: zegt het iets over de gemiddelde kwaliteit van het geleverde of van een ingebakken Nederlands minderwaardigheidsgevoel ?
Aan de andere kant denken we dat we het beste Nationale voetbalelftal ter wereld hebben, dit terwijl we in meer dan 100 jaar slechts een keer een hoofdprijs gewonnen hebben...

Jan Blokker jr. was zondagochtend te gast in het programma "Boeken" om te vertellen over zijn nieuwe publicatie "Als de wereld vergaat, ga ik naar Nederland". Hierin wordt onze geschiedenis in 40 korte hoofdstukken uit de doeken gedaan aan de hand van uitspraken van zowel buitenlanders als inlanders. Het opvallendst is de vroegere bewondering voor het feit dat wij als "kikkers" in zo'n waterland wisten te overleven (en de Spanjaarden wisten te verdrijven).

Ik vond eerlijk gezegd dat er verder weinig concreets uit het interview kwam: de ene uitspraak over Hollanders stond in tegenstelling met de andere. Al met al bestaat er blijkbaar geen eenduidig beeld van de Nederlander; de Nederlander bestaat niet.
Dit beweerde prinses Maxima ook en die kreeg daarvoor kritiek. Ik ben het met haar eens: met zoveel culturen in 1 land bestaat er geen eenvormigheid.

Wat beschouw ik als typisch Nederlands ?
Ik denk bijvoorbeeld dat het niet zo gewaardeerd wordt om uitgenodigd vlak voor het eten bij iemand onverwacht op visite te gaan. En natuurlijke het beroemde koekje: zodra het koekje is gepresenteerd gaat de trommel weer in de kast.

Maar wezenlijke verschillen met andere volken ? Tolerantie ? Dat is een stuk minder geworden. Massale volksuitingen van vreugde of rouw kennen we tegenwoordig eveneens in Nederland. Voetbalhysterie is ook van alle volken.
Een eigenschap is misschien typisch Nederlands: een hekel aan gezag en hierarchie (en uniformen), gekoppeld aan individualisme.

Maar het belangrijkste typische Nederlandse is en blijven natuurlijk onvolprezen producten als de kroket, drop en pindakaas...

Smaak en stijl ?

In het centrale filiaal van de Bibliotheek Beverwijk-Heemskerk (binnenkort uitgebreid met Uitgeest) is men sinds kort overgegaan op het indelen van boeken op thema (ieder met eigen kleur), i.p.v. alfabetisch op (SISO)nummer.

Zo heb je de pleinen "Smaak en Stijl" (o.a. woninginrichting), "Reizen en landen",
"Vrije tijd", "Werk, Economie en Inkomen" en "Kunst en Cultuur".
Aansprekend zijn de meeste kleuren van de pleinen: geel, paars, groen en (hoe toepasselijk): grijs voor "Economie" etc). Het is een concept van de Bibliotheek Almere dat tegen betaling is overgenomen.

Nieuw is dat de peuterboeken nu ook bij de volwassenenboeken geplaatst zijn. Het idee hier achter is dat de moeders daar hun kids achterlaten en ondertussen zelf gaan shoppen, bij bv. het naastgelegen "Smaak en Stijl".

Of het nieuwe concept een succes is ? Dat zal nog moeten blijken uit de uitleencijfers. Ik moet zeggen: het idee erachter is leuk en fris. Het nadeel is echter dat alle SISO's uit elkaar gerukt zijn en dat het moeilijk zoeken is, voor zowel de klant als de informant (zoals de WIM-er in Beverwijk genoemd wordt). Om het over het opruimen maar niet te hebben...
Zo kan het gebeuren dat de rij boeken ophoudt bij 418.7 en dat je voor het boek met 418.8 een paar pleinen verder moet zijn. Gelukkig staat een en ander wel in de catalogus aangegeven, anders zou het vinden onbegonnen werk zijn.

In feite zou je elk boek tevens moeten voorzien met een met het plein corresponderende kleur, maar dat is nagelaten. En wat doen de Waargebeurde Verhalen op het Plein "Smaak en Stijl" ?
Dat is tegelijkertijd het manco van dergelijke pleinen: het wordt een zwart-wit (sic) indeling van de onderwerpen, het moet tenslotte ergens onder vallen.
Vallen de boeken over yoga nu bij "Vrije Tijd" of "Smaak en Stijl"? En de ICT ? Is dat inderdaad "Werk etc" of ook "Vrije tijd"?

Die Wehrmacht in zes delen

Op de ZDF op dindagavond wordt een interessante serie uitgezonden: "Die Wehrmacht";
het gaat, zoals de titel al aangeeft, over Hitler's leger.
De Wehrmacht, die vooral niet vereenzelvigd wilde worden met de SS en de vele moorden die er in haar bezettingsgebied plaats vonden (vooral in Rusland en Polen).
De schuld werd altijd afgeschoven op de SS, terwijl maar al te vaak die zelfde SS door de legerleiding te hulp werd geroepen in de strijd tegen de "partizanen" (waaronder ook de joden gerangschikt werden).

Deze serie neemt oude opvattingen onder de loep en komt soms met nieuwe inzichten. Zo is altijd onduidelijk geweest waarom het Duitse leger stil hield voor Duinkerken, waardoor 300.000 man geallieerden naar Engeland konden ontsnappen. Naar nu blijkt was dit besluit om te stoppen een voortvloeisel uit de machsstrijd tussen Hitler en de generale staf. Hitler won.

Het is interessant dat een nieuwe generatie historici is opgestaan met nieuwe standpunten over bepaalde ontwikkelingen in het Derde Rijk.
Je verwacht dat alles is geschreven over Hitler's Duitsland, maar het is een onuitputbare bron, ook omdat nog steeds nieuwe archieven ontsloten worden.

Iets wat bijna niet te begrijpen is is waarom de Wehrmacht Hitler niet heeft afgezet, vooral toen duidelijk werd dat de oorlog verloren was.
Een begrip als "trouw" en de afgelegde eed op de Fuhrer gingen voor menselijkheid en het behoud van Duitsland (dat uiteindelijk in mei 1945 zo goed als verwoest was).
Een kleine groepje officieren rond Stauffenberg kwam wel in opstand, met een tevergeefse bomaanslag op Hitler en redde zo nog een beetje de eer van het Duitse leger.

Staat het bordje omhoog ?

Een van mijn favoriete programma's is "Wegmisbruikers" van, godbetert het, Veronica.
De snelle jongens van de politie in burger en dito auto doorkruisen daarin het gehele land, op zoek naar "wegmisbuikers" in alle rangen en standen.

Het wangedrag van de burger varieert van het niet aangeven van richting tot zwaar dronken achter het stuur zitten. Flitsend wordt als de bestuurder een stopteken gekregen heeft ("Staat het bordje omhoog ?") er vervolgens als een haas vandoor gaat. Dan worden de collega's gemobiliseerd en de wegen afgezet. Bijna altijd wordt de schuldige aangehouden. Een enkele keer vlucht de zondaar de grens met Belgie over, onze brave dienders het nakijken gevend.

Het mooiste vind ik altijd nog motorrijders die 180 scheuren (onderweg wheelies makend) over een weg waar je maar 80 mag. De politieauto moet dan alle zeilen bijzetten. Ze rijden tenslotte niet in een Porsche.

Overigens: waarom mag je op de ene vierbaansweg 100, op de andere 80 km en op een derde 70 ? Laatst kreeg ik op zo'n 70 km weg nog een bekeuring wegens te snel rijden. De uiteindelijke schuldige ? Dat was die zwarte Mercedes die mij rechts trachtte in te halen, waardoor ik meer gas moest geven en iets te hard langs het "onopvallende" busje reed. Ik wist al meteen dat het foute boel was, hoewel ik geen flits zag. De twee broden die ik op actiedag bij de C 1000 kocht a 1 Euro kostten zo uiteindelijk 62 Euro.

Maar ok: "Wegmisbruikers". Het is een fascinerend programma omdat het getoonde zo herkenbaar is. Iedereen begaat wel eens een overtreding in het verkeer en het is een lullig gevoel als je dan net betrapt wordt.
Met sommige bekeurden heb ik trouwens geen medelijden. Zoals die man die in zijn gloednieuwe BMW met zijn mobieltje in de hand zat te bellen. Als je zo'n dure auto kan betalen kun je er ook tegelijk een carkit in laten zetten.
Maar ok: ik rij ook wel eens op de motor via het fietspad...

Flipje in Moskou

Onze ferme minister-president Flipje van de Betuwe bracht een bezoek aan Moskou.
De grote Poetin kon een beetje tijd vrij maken voor de gast uit het verre Nederland. Belangrijkste gepreksonderwerp: het meewerken van de Gasunie aan een pijpleiding vanaf Rusland naar Duitsland. En passant werden nog wat contracten afgesloten; goed voor de meegereisde handelsdelegatie.

Oh ja, de mensenrechten kwamen ook nog even ter sprake. Maar meer dan lipservice aan deze goede zaak kon Flipje niet verlenen. Business first !
Dat president Poetin via slinkse weg na de aankomende verkiezingen de macht wil behouden door het aanvaarden van een andere functie is niet belangrijk. Evenals dat Rusland geen westerse waarnemers wil toelaten bij die verkiezingen (dat doet het westen toch ook niet ?). Om over het gebrek van een vrije pers is maar te zwijgen.

Tot zover de VOC-mentaliteit van Flipje van de Betuwe, waarin geld voor alles gaat en het grote Nederland een heldenrol in Afghanistan kan vervullen. Volgende doel: de Olympische Spelen van 2008 in China, het land waar de meeste executies per jaar plaatsvinden. De paralel met de Spelen van 1936 in Berlijn dringt zich hier op. Toen werden de bordjes met "Juden nicht ernwunscht" tijdelijk verwijderd en enige gevangen uit de kampen vrijgelaten.

Heroes of no more heroes ?

Als je de samenstellers van de expositie "Held" in de Nieuwe Kerk in Amsterdam (t/m 11/11) mag geloven is de held weer helemaal terug. Mijns inziens is de held nooit weg geweest, maar goed.
Het is prettig om er rond te lopen, al is het alleen vanwege het interieur van de Nieuwe kerk, met al zijn historie. Leuk om te zien vond ik persoonlijk de shirtjes van Zidane en Seedorf en een foto met bijschrift van Ruud van Nistelrooy voor zijn ouders ten tijde van zijn debuut voor Oranje.

Het grote thema van "Held" is Michiel de Ruyter, die nog steeds voor sommigen een heldenrol vervult. Interessant om te zien hoe de nazi's hem voor hun eigen doeleinden trachtten te gebruiken; al met al deed die campagne overigens niets af aan zijn populariteit bij de Nederlandse bevolking.

Opvallend is hoe snel een held van zijn voetstuk kan vallen. Gouverneur Heusz van Indie, waar in 1935 nog een monument voor werd opgericht in Amsterdam, werd in 1967 beschimpt en (het standbeeld) beklad door de Provo's. Het schilderij van Wilhelmina werd door opstandelingen in Indie kapot gesneden (schilderij te zien in de Niewe Kerk). En wat te denken van OJ Simpson ? Een duidelijker geval van "hero to zero" is niet te bedenken.

Ik vraag me wel eens af: wie zijn mijn helden ? En zeker, ik heb ook meegezongen met "No more heroes" van The Stranglers. Maar ging dat niet mee over (te) oude popsterren die hun beste tijd gehad hebben ?
Maar goed, er zijn natuurlijk wel wat mensen waarvoor ik bewondering heb. Ik denk aan een aantal popmuzikanten (natuurlijk Mark E.Smith vvan The Fall), meervoudig wereldkampioen schaken (tegenwoordig in de oppostie tegen Poetin) Kasparov en de grootste Formule 1 coureur aller tijden Ayrton Senna. Verder nog wat filmsterren (Nicole kidman) en regisseurs (Stanley kubrick). En natuurlijk niet te vergeten...

De lijst wordt langer en langer. Het is goed rolmodellen te hebben. Maar zijn het ook helden ? Echte helden sterven jong door roekeloosheid en grote opofferingsgezindheid en worden daardoor onsterfelijk, zoals James Dean. Zo blijft de mythe in stand, voordat het verval inzet (de vette Elvis Presley).

Contrast

Eigenlijk kan het contrast niet groter zijn: de bibliotheek Heemstede of die van Amsterdam (ODE). Zaterdag werkte ik in het rustieke Heemsteedse, waar de bomen weelderig hun bladeren verliezen en waar de huizen groot zijn. De inwoners zijn er welvarend en veel kinderen zitten op hockey. De bibliotheek is er knus en de vloer krakend. Als medewerker hoef je geen boete te betalen als je een boek te laat terug brengt.

Gisteren in Amsterdam werd ik aanvankelijk weer even overvallen door het massale gebouw en de grote drukte. Het is dan weer even overschakelen en dat ik een boete wegens kreeg wegens "overschrijding van de leentermijn" vond ik een tegenvaller.
Maar ok, het went dan toch weer snel en gelukkig staat er nu ook een magnetrom in de kantine (nu nog een koelkast die twee maal zo groot is als de huidige).

Leuk is de "homocollectie" op de zesde etage (vrij uniek lijkt mij). In verband met de Andy Warhol tentoonstelling in het nabijgelegen Stedelijk CS lagen er ook een paar zeldzame hoezen van de "bananenlp" van Warhol's troetelkinderen The Velvet Underground (de beste band allertijden by the way).
Die hoezen waren uniek omdat ze afpelbaar waren: als je de banaan pelt komt het mannelijk geslachtsorgaan tevoorschijn...
"Sticky fingers" van The Rolling Stones lag er ook; je weet wel: die met die rits. Ook ontworpen door Warhol.

Nu ik er gisteren toch was heb ik maar meteen de biografie van The Clash meegenomen; hopelijk breng ik die nu wel op tijd terug.
Al met al was het toch weer leuk om er gisteren te werken. Temeer daar er ook nog wat vrienden uit Alkmaar langs kwamen. Het interessante van de ODE blijft ook het internationale sfeertje van de bezoekers en het "vrij Amsterdam-grevoel". Kom daar eens om in Heemstede...(maar daar is het wel gezellig).

Internet killed the videostar

En zo heeft weer een videotheek in Alkmaar zijn poorten gesloten; de derde inmiddels.
Blijkbaar is er geen (droog) brood meer in te verdienen. Het illegaal downloaden via internet en de mogelijkheid van "film on demand" die kabelmaatschappijen bieden zorgen ervoor dat je de deur niet meer uit hoeft voor een leuke DVD.

Als op een gegeven moment alle videotheken het bijltje er bij neer gooien betekent dit wel dat er weer een stukje plezier wegvalt. Het plezier van het rondneuzen en het twijfelen welke film je zal huren. Of het plezier (?) van het bekvechten met een vriendin: wordt het die romantische film ? Of die politieke thriller ? (Over erotische films zal ik het maar niet hebben).

Zo'n twintig jaar geleden bezaten mijn vrienden en ik nog geen videospeler en huurden we a FL.5,- een zgn.moviebox (loodzwaar overigens), die je op de tv kon aansluiten om video te kijken. We hebben wel eens vier films tegelijk gehuurd om de hele avond te kunnen kijken in onze "thuisbioscoop". Na twee video's waren we echter uitgeput...

In elk geval hoop ik dat de videotheek blijft bestaan, evenals de cd-zaak. Uiteindelijk is het toch geen lol aan, dat downloaden en het bestellen via internet van goederen, hoe makkelijk ook ?
Het gaat om het plezier er om heen, niet zozeer om het product.

Sympathy for the record industry ?

"Sympathy for the record industry" is de naam van een klein, onafhankelijk platenlabel. Ik vind het een komische naam: voor je eigen label om sympathie vragen.
Nu heb ik voor kleine onafhankelijke platenlabels ook wel sympathie. Vaak is het hun doelstelling om goede muziek te promoten; muziek met een eigen smoel. Dit in tegenstelling tot de grote platenmaatschappijen, waar geld verdienen het belangrijkste is. Muziek als big business.

Ik lees nu het boek "Shout at the top", een biografie over Paul Weller en zijn vroegere groep The Jam. De auteur was de A&R manager van de band en is zodoende goed op de hoogte van de praktijken van een grote maatschappij (major) als Polydor/Polygram. Enkele voorbeelden uit het boek: tegen de wens van de groep meerdere singles trekken van een cd, niet luisteren naar de band wat betreft voorkeur voor de A-kant van een single en het eindeloos zeuren over het betalen van onkosten van The Jam. Ook is het politiek om om de twee jaar compilaties van oud materiaal uit te brengen. Iets nieuws staat er niet op, het is het eindeloos uitpersen van het repertoire.

Nog niet zo heel lang gelden waren de platenmaatschappijen nog oppermachtig. Alleen zij konden het publiek muziek leveren.
Tegenwoordig liggen de zaken anders: de meeste nummers kunnen gratis worden gedownload. De nieuwe cd van Radiohead, "In Rainbows", kan tegen betaling van een vrijwillige bijdrage via het net "opgehaald" worden.
Zo kan elke artiest/groep onafhankelijk van een platenmaatschappij zijn muziek uitbrengen. Via www.sellaband.com kun je als fan je beginende favorietje bandje steunen door financiele bijdragen.

Toch zijn er haken en ogen aan het wegvallen van de macht van de "majors". Zij functioneren ook als scout voor nieuw talent, doen de promotie en bezitten de juiste dikstributiekanalen.
Mojo Concerts, de grootste concertorganisator van Nederland, heeft nu voorgesteld platenmaatschappijen te ondersteunen bij het aantrekken van nieuw talent. Mojo is daar uiteraard bij gebaat omdat ze concerten organiseert. Deze worden druk bezocht, ondanks de hoge entreeprijzen. Komen er echter geen nieuwe artiesten (op een grotere schaal dan op internet) naar voren via reguliere cd's dan is het op een gegeven moment met de live optredens ook voorbij.

Kortom: hoe zullen de majors reageren op al deze nieuwe ontwikkelingen ? Hun almacht lijkt gebroken, maar een industrie met zo'n historie gaat niet zomaar ten onder.

Stop stop stop !

"Stop, stop, stop..."
Zo begint het gelijknamige en pakkende nummer van de Engelse groep The Hollies. Het is zo catchy dat het al dagen in mijn hoofd rond spookt. Is dit de Perfecte Popsong ?

Sinds enige tijd uit: "The Dutch Collection" van The Hollies, met daarop de vele hits die ze in ons land gehad hebben en als extra een DVD met verschillende tv-opnamen, daterend uit de periode begin jaren '60 tot halverwege de jaren '70.
Wist je dat ze in Engeland na The Beatles de meeste top 10 hits hebben ?

Eigenlijk is het te commercieel om echt goed te zijn; net iets te gepolijst. Ideale hitparademuziek dus. Maar echt slecht is het ook niet. Wat vooral opvalt zijn de meervoudige stemmen. Mede debet hieraan is Graham Nash die, na uit The Hollies gestapt te zijn, Crosby, Stills, Nash and Young (mede) formeerde (bekend om hun samenzang).

Eigenlijk waren The Hollies de ideale crossoverband: beetje rock, beetje pop, lang haar, maar niet te ruige boys (de zanger was meestal in pak).
Ze werden dan ook veel gedraaid op (toen nog) Hilversum 3. Zelfs jaren na hun hits waren ze nog regelmatig te horen in de Arbeidsvitaminen.

Tegenwoordig zijn groepen als The Hollies, The Marmelade of The Herd verbannen naar Arrows of (voorheen) Sky-radio. 3 FM draait het niet meer. Jammer dat daar alle muziek uit de sixties en seventies in de ban gedaan is. Niet dat ik ben "blijven hangen", maar meer uit jeugdsentiment.
Rest me nog 1 vraag: "The Dutch Collection" kopieren of niet ?

Carpe diem

Het "oktobergevoel", zo prachtig vastgelegd op U 2's cd "October" heerst volop. Het is de maand van weemoed naar een zomer die er nooit was, de voorbode van een winter die er nooit komt (een echte winter bedoel ik) en de hernieuwde kennismaking met rookworst, speculaas en zuurkool.

Met rasse schreden naderen Sint Maarten, Sinterklaas en de Kerst. Het Alkmaars Ontzet is maandag de 8e net gevierd. Opvallend dat het dan meestal mooi weer in de Kaasstad is; des te beter voor de feestgangers.

Dat is ook wel een voorwaarde voor een "happy oktober gevoel": droog, geen stormen en veel zon. Dit alles voor die mooie boswandeling of die lekkere rit op de motor. De echte herfst hoort pas in november te beginnen, met rondvliegende dakpannen en bomen die geknakt op de wegen liggen. En natuurlijk is er dan weer de invoering van de wintertijd.

Oktober en mei zijn de mooiste maanden van het jaar. Beide dragen een warm gevoel van belofte in zich. Im mei nadert de zomer en ontbloeit de natuur, oktober is de laatste maand voor het "verval" inzet.
Je moet niet te veel vooruit denken, aan die saaie maanden januari en februari. De kater na de feestdagen, de eindeloze winter die tot april duurt.
Daarom: carpe diem !

All lost in the supermarket

Zijn het geen hangbejaarden die koffie slurpen in de gangpaden van de Albert Heijn, dan is het wel de klant voor je die alles in kleingeld wil betalen, na uiteraard alles eerst langzaam uitgeteld te hebben. Kortom: ergenissen in de supermarkt.

Waarom is "Zaanse Hoeve" karnemelk van 1,5 liter weer niet in voorraad in AH-filiaal De Hoef ? Staat dat reclameartikel wel goed geprijsd in de kassa ? Het is ook goed mogelijk dat de cassiere de rode afprijssticker op een artikel niet ziet en je de volle mep laat betalen. Vervolgens moet je naar de klantenservice om je recht te halen (waar natuurlijk een rij staat).
Nieuw zijn de supergrote (what's in a name ?) mandjes, die je op wieltjes achter je aan kunt trekken. Daar heb ik helemaal geen zin in. Ik wil een "normaal" mandje !

Bekend is ook het verschijnsel om de verkeerde rij voor de kassa's te kiezen. De rij die ogenschijnlijk het snelst gaat (en waar je dus logischerwijze in gaat staan), is vaak de langzaamste. Er zijn onvoorziene problemen: de klant heeft vergeten het afgewogen fruit te prijzen, de pinpas is defect/zoek of de klant is iets vergeten te pakken en moet terug de paden in om het product alsnog (liefst rennend) te halen.

Zoeken in het vriesvak is soms omslachtig. Onlangs in de Vomar zoch ik de goedkoopste fricandellen, die volgens de sticker op de rand van de kist aanwezig moesten zijn. Niet te vinden. Idem dito de kroketten. Uiteindelijk heb ik maar de loempia's meegenomen.
Eveneens irritant: geen reclamebordjes bij afgeprijsde producten in het vak, zodat je gaat twijfelen of ze wel in de reclame zijn. Wat dat betreft moet je ook oppassen dat je door onoplettenheid niet de verkeerde (non-reclame) artikelen meeneemt. Ergo:
de Unox rookworst light is in de aanbieding, niet de vette uitvoering. Kan iemand zorgen dat die verpakkingen niet zo op elkaar lijken svp ?

Ook lastig als je in een nieuwe supermarkt bent: waar is hier de flessenautomaat ?
Het is niet zo handig als de poortjes al gepasseerd bent en er dan achter komt dat de automaat voor de poortjes staat...

Na Monza en voor Fuji

Nee, bepaald spannend waren de afgelopen twee Formule 1 races (Monza/Spa) niet. Noem het maar gerust een saaie optocht, met wat achterhoede-gevechten. De winnaars staan eigenlijk al van tevoren vast: Massa/Raikkonen/Alonso/Hamilton.
En toch is het maar de vraag wie van deze 4 coureurs werelkampioen gaat worden; de verschillen in punten zijn slechts gering. Een uitvalbeurt en je kunt het kampioenschap op je buik schrijven. Spanning is er dus nog wel in dat opzicht.

Helaas ontbreekt het wel aan pure gevechten op de baan tussen deze vier heren. Weinig echte inhaalacties, weinig echte strijd. Toch kunnen de teamgenoten Alonso en Hamilton elkaars bloed wel drinken. Helemaal nadat de eerste Hamilton ruw het gras op dwong bij de start van de GP van Italie.
Krijgen we in de laatste 3 races van het seizoen nog een strijd tussen deze beide kemphanen a la Senna versus Prost in de jaren tachtig ? Als Hamilton wijs is laat hij de volgende keer zijn auto "staan" en vliegen beide McLarens er af. Beiden vallen in dat geval buiten de punten, maar Hamilton heeft dan zijn tanden laten zien.

Positieve ontwikkelingen van dit moment zijn de steeds sterker wordende BMW's, de ontwikkeling van nieuwe coureurs als Sutil en Vettel en de steeds beter rijdende Nico Rosberg. Deze laatste wordt getipt als opvolger van Alonso bij McLaren in 2008.
Het team heeft enorm veel geluk gehad, dat het onlangs niet voor twee jaar geschorst werd wegens spionage bij Ferrari. Het diende "slechts" de constructeurspunten in te leveren en een boete van 100 miljoen Dollar af te rekenen.

Zodoende kreeg Ferrari het constructeursschap in de schoot geworpen. Het blijft overigens wel een vaag verhaal dat mensen van McLaren informatie van Ferrari (met grote logo's) in de copyshop kopieerden en dat de winkeleigenaar Ferrari daarover heeft ingelicht.
Dat is toch amateurisme ten top Van McLaren ? Hebben ze geen eigen kopieermachine in de fabriek in Woking staan ? Haden ze de Ferrari-logo's niet kunnen afdekken ?

Enfin: op weg naar Japan. Op het Fuji-circuit is sinds 1977 geen F1-race meer verreden; nadat Gilles Villeneuve het publiek was ingereden (2 doden) was het voor 30 jaar uit met de pret.
Dit heeft wel het voordeel dat het circuit voor alle teams nieuw is. In dat opzicht liggen de kansen voor iedereen gelijk.

Welcome to the wonderful and frightening world of the fazer

Silver machine

Sinds een week heb ik voor het eerst een nieuwe motor. Dat is natuurlijk een geweldig gevoel: alles draait lekker soepel en als je wilt zit je zo op de 200 km/u.
Het is een Yamaha Fazer 600, zilver -en zwartkleurig. Kortom een echte "Silberpfeile"
(legendarische raceauto uit de dertiger jaren).

Jammer genoeg moet ik me nog een beetje inhouden, het gas mag de eerste 1500 km maar voor 3/4 open ivm inrijden. Het opvallende is wel dat ik met deze motor, waarvan je weet dat ie snel kan optrekken/rijden, minder de neiging heb om te hard te rijden.
Uiteraard ben ik ook nog een beetje voorzichtig: stel je voor dat je met je nieuwe motor onderuit gaat...Eigenlijk vind ik het al zonde om door de regen te rijden, daar wordt ie maar vies van.

De OBBH

Sinds kort werk ik ook voor de Openbare Bibliotheek Beverwijk/Heemskerk (OBBH). Ze bestaat totaal uit vier filalen, verpreid over de gemeente.
Vandaag werk ik voor het eerst in het filiaal Heemskerk-Beneluxlaan. Als klein jongetje heb ik nog in deze straat gewoond.Het is hier nog helemaal te eighties, inclusief bruine toilettegels, gipsplaten in het plafond en bruin/grijze kasten (in 2008 komt er een nieuw filiaal).
Zo mogelijk benik hier nog minder bezig met het geven van inhoudelijke vragen over de collectie. In anderhalf uur geen enkele vraag daarover gekregen.

Filialen

Het is duidelijk ook een ander clientele dan in Haarlem of Heemstede. Wat lager opgeleid en wat meer allochtonen. Maar dat doet er verder niet toe; de bieb is er voor iedereen.
Momenteel werk ik op totaal 10 verschillende filialen. Niet altijd makkelijk, omdat elke filiaal zijn eigenaardigheden heeft. Zo staan in Heemstede de jeugstudieboeken beneden tussen de volwassenencollectie en staan een aantal volwassenen-studieboeken op de jeugd. Snapt u het nog ? En in Beverwijk is de collectie nu ingedeeld op thema's (maar daarover de volgende keer meer).
In elk geval blijft het wel afwisselend werken op deze manier.

Canonenvoer

De rage van de afgelopen jaren: de canon. De verzameling hoogtepunten/belangrijkste namen uit de vaderlandse geschiedenis, de beste boeken of de beste Nederlandse films.
In deze onzekere tijden, waarin niets meer heilig is, slaat de elite terug. Dit door door terug te grijpen naar hoogtepunten uit het verleden. Kortom: de canon is een laatste baken van vaste waarden, voor nu en voor eeuwig.
Zeker, de meeste canons geven een goed overzicht van een aantal hoogtepunten. Tegelijkertijd echter worden vele andere belangrijke mensen of werken genegeerd. Wie bepaalt tenslotte wat er in de betreffende canon opgenomen wordt ?

Een fraai voorbeeld hiervan betreft de canon van de Nederlandse film, gepresenteerd door het Nederlands Film Festival (NFF). De samenstellingscommissie heeft slechts 16 films opgenomen, op een aantal van circa 1000.
Geen "De Aanslag", geen "Soldaat van Oranje", geen "Karakter", geen "Wilde mosselen", geen "Blue movie", geen "Vet cool", geen "Vermist", geen "Naar de klote"...etc.
De samenstellende commissie olv Jeltje van Nieuwenhoven (die zelf zegt geen verstand van films te hebben) heeft zich o.a. laten leiden door "de betekenis van een film voor de filmgeschiedenis". Dit meer dan door de maatschappelijke impact.
In de canon zijn wel "Flodder" opgenomen, enkele films uit 1919 en 1929 en films als "Fanfare" van Bert Haanstra, "Turks Fruit" en "De Noordelingen" (waarom die wel, en "Abel" niet ?).

Kortom: een gemiste kans. Stel een canon van 100 of 150 films samen. Dan heb je de echte hoogtepunten bij elkaar. Dit slaat nergens op.
Het NFF heeft geen sponsors kunnen vinden om van de canon-films een DVD-box te laten maken. Dit verbaast me niet.Een canon zonder "Soldaat van Oranje" heeft ook geen waarde...

Hope I die before I get old ?

"Hope I die before I get old"...
Dat waren legendarische woorden in het nummer "My generation" van The Who uit 1964. Zanger Roger Daltrey en gitarist Pete Townsend leven nog steeds, maar de andere twee leden van The Who bevinden zich reeds in het rock 'n roll nirvana.
Onder de gevaarlijkste beroepen bevinden zich de spoorwegwerker, de bouwvakker en de
popmuzikant. Popmuzikanten lopen twee keer zoveel kans om te overlijden dan onbekende leeftijdgenoten. Zo blijkt uit onderzoek van de Liverpool John Moores University, onder leiding van Mark Bellis.

Van de 1064 popartiesten die v.a. 1956 tot en met 2000 beroemd geworden waren (gemeten op basis van de Virgin Top 1000 albums allertijden), waren er in 2005 100 overleden; ruim 9 % van de mannen en 7 % van de vrouwen. Met name in de eerste 25 jaar dat zij beroemd werden ligt het sterfcijfer twee tot driemaal hoger dan in vergelijkbare bevolkingsgroepen.

Ik denk overigens dat de lijst niet compleet is: de minder bekende artiesten zullen de Virgin Top 1000 niet gehaald hebben. Ik denk daarbij aan zanger Dave McComb van The Triffids (auto-ongeluk) en de zanger van punkband The Ruts, Malcom Owen (overdosis).

Wel opvallend is dat een aantal popmuzikanten die in de jaren zeventig al op een "dodenlijst" stonden, zoals Lou Reed en Keith Richards, nog steeds in leven is. Dit ondanks hun zware drugsgebruik destijds. Ik zou haast wensen dat de Rolling Stones eens gezamenlijk in een vliegtuig zouden verongelukken; iets dat eigenlijk begin jaren zeventig had moeten gebeuren. Zodoende zouden ze legendarisch geworden zijn, in plaats van op te groeien tot levende fossielen.

De meest tragische doden van de afgelopen jaren ? Ik denk dan aan Kurt Cobain (Nirvana), Jeff Buckley en Ian Curtis (Joy Division).
Juist de artiesten die rotzooi produceren, zoals een Paul McCartney, Ryan Adams of, god betere het, Gerard Joling, blijven maar doorleven, terwijl de goeden het onderspit delven.
Misschien moeten zij dan maar bouwvakker worden...

Knak-express in De Daalmeer

Woensdag is de "Unox-knakexpress" aanwezig bij de heropening van de C 1000 in wijk De Daalmeer in Alkmaar. Er worden gratis knakworsten uitgedeeld. Het evenement van de dag !

Onlangs op tv gezien: de docu "Nederland pretpark" van Michiel van Erp. Het is een aangrijpende, tragi-komische film over hoe mensen in Nederland hun vrije tijd doorbrengen. Zo komen er beelden voorbij van de "Libelle-zomerweek", het "chocolade- evenement" in Zutphen en, uiteraard, De Efteling (waar die nieuwe, dure attractie maar niet goed wil functioneren).

Overal zijn de massa's verzameld en het ergste zijn nog wel de bedenkers van de diverse non-events (zoals "De Elfendag"). Die mannetjes voelen zich heel gewichtig, hoewel hun invloed zich meestal niet verder uitstrekt dan lokaal niveau. Eentje had de briljante (vond hij zelf) "Zoom in op Zutphen" bedacht. Uiteindelijke kwam de "wervende" spreuk slechts klein op het welkomsbord van de gemeente. Onbedoeld werkte hun optreden flink op mijn lachspieren.

Als er al eens een gebeurtenis plaats vindt die echt de moeite waard is (zoals het Grachtenconcert in Amsterdam) ontstaan er enorme files van bootjes. Sail is ook zo'n verschrikkelijk evenement; vooral door de honderduizenden bezoekers die erop af komen.
Alles moet tegenwoordig ook "belevenis" zijn. Gewoon oude treinen bekijken in het Spoorwegmuseum kan niet meer. Daar moet je eveneens allerlei "spannende avonturen" in fictieve treinen ondergaan. Idem dito het Aviodrome in Lelystad.

Worden er geen evenementen op touw gezet dan kan er altijd nog een "400 jaar Rembrandt" bedacht worden of een tentoonstelling over "helden" in de Nieuwe Kerk.
(Alsof helden ooit weg geweest zijn, wat de samenstellers beweren).
Het is in elk geval goed voor de Nederlandse economie: er komen tienduizenden toeristen op een Rembrandt of Michiel de Ruyter af.

Gelukkig zijn er ook nog mensen die kunnen genieten van een eenvoudige fietstocht of een wandeling door de natuur. Of van een "Raket" vann Ola (bestaat al ruim 40 jaar !)
Dus er is nog hoop.

Bandieten slaan toe

Money, that's what we want

Zondagavond werd de OBA aan het Oosterdok in Amsterdam overvallen en werd de kluis leeg gehaald. Dit ondanks de aanwezige bewaking. De hele dag hebben ze weinig te doen en als het er op aan komt laten ze zich opsluiten als kleine jongetjes.
Maar goed, dat neemt niet weg dat het toch een vrij schokkende gebeurtenis is. Als zelfs bibliotheken al overvallen worden waar het eindigt het dan ? Is het volgende slachtoffer de ijscoman ("Ik wil je Magnums") of de schillenboer ? ("Je schillen of je leven"). In elk geval hebben de overvallers de kostbare en zeldzame oude boeken van de OBA niet meegenomen, dat scheelt.

Lunchen: -1 of 7 +

Regelmatig werk ik tegenwoordig op zondag in de OBA en ik begin onderhand een beetje gewend te raken. In het begin komt er veel op je af, alleen al vanwege de grootte van het gebouw. Sinds kort heb ik ontdekt waar de personeelsverbljven zich bevinden: diep in de kelder.
Terwijl je op de andere verdiepingen een prachtig uitzicht op het IJ hebt komt er daar geen straaltje licht binnen. In elk geval kun je er even rustig eten, in tegenstelling tot het aanwezige La Place restaurant (waar je als personeel wel 50 % korting krijgt).

Muisloos

Uiteraard heeft de OBA een mooie collectie, dat zit wel snor. De ruimte is ook ok.
Verder loop je als informatiemedewerker tegen veel onwennigheid van klanten aan.
De meesten hebben geen flauw idee hoe de uitleenapparaten of betaalautomaten werken.
Voorts: hoe moetje printen/kopieren (beide ook met opgeladen pas of tegoedbon) en problemen met het bedienen van de muisloze MACs.

Welkom op Media

Afgelopen zondag werkte ik ook op de afdeling "Media": alle CD's/DVD's/CD-ROMS verzameld op 1 plek. De sfeerverlichting is mooi (gekleurd neon), maar eigenlijk te donker om goed te kunnen zien. Veel bewegwijzering is er ook nog niet; door het personeel is hier en daar een bordje of een letter opgehangen...
Een eigen PC voor de medewerker (om materialen op te zoeken)ontbreekt vooralsnog. De eerste maal dat ik er werkte heb ik wel 7 maal de roltrap naar een etage hoger genomen om daar wat voor de klant op te zoeken. Maar dat leer je snel af: je blijft aan het heen en weer rennen. Leuk zijn de Jules Verne-achtige "duikbootstoelen" waarin de klant kan plaatsnemen.

Kick

Als nieuweling wordt je ook snel voor de leeuwen geworpen, zonder goede uitleg van hoe en een en ander werkt.
Maar goed: al doende leer je. Het is wel een kick om in de grootste en nieuwste bibliotheek van Nederland te werken. Dat heb ik dan wel weer voor elkaar...
Bovendien staat er een aardige collectie rockbiografieen.

Check this out

Nieuwe verslaving ?

Ben jij ook zo'n e-mail verslaafde die dertig maal per uur zijn e-mail checkt ? Bang om iets belangrijks te missen ? Dan hoor jij misschien ook tot een nieuwe groep verslaafden: mensen die compulsief mailen/mail lezen. In de Verenigde Staten zijn er al therapieen om dergelijke mensen te helpen.
Soms gaat het ook wel ver: e-mail bekijken in je vakantie, in de tijd van de baas, op je laptop of mobiel. In feite is het een constante druk die je ook eens moet negeren anders heb je geen rust meer. Dat is het voordeel als je thuis (nog geen) internet hebt, zoals bij mij het geval is. Dat geeft 's Avonds veel rust.
Sommige mannagers ontvangen zo'n 150 e-mails per dag; dan wordt de druk wel erg groot. Die denken bij het woord "emaille" al automatisch aan e-mail...

Wetenswaardigheden

Tijdens het werk check ik ook regelmatig mijn mail, toch zeker wel een paar maal per uur, moet ik bekennen. Daar zit natuurlijk ook werkmail bij, maar een groot deel is prive. Tja, dat heb je als je thuis geen mail hebt.
Wel eens verwonderlijk overigens hoe vrienden met mail omgaan. Sommigen zijn traag met het beantwoorden van je mailtje. Vaak krijg ik ook geen antwoord op een vraag die ik stelde. Met weinigen heb ik een echt leuk e-mail contact: mail waarin je wat belevenissen of wetenswaardigheden uit wisselt.
Toen ik met mailen begonnen had ik leuk, regelmatig e-mailcontact met vrienden verwacht, maar dat valt tegen. Ondertussen heb ik mijn verwachtingen bijgesteld: e-mail is er (blijkbaar) voornamelijk voor het maken van afspraken. Het zij zo.
Wat zijn jullie ervaringen ?

Censuur

Verbrandingen

Ik weet helaas niet meer van welke schrijver de uitspraak "waar men boeken verbrandt, verbrandt men eens ook mensen" is. Hoe vooruitziend echter zijn uitspraak was, bleek later toen men in het Derde Rijk, na het verbranden van o.a. werk van Freud, Remarque en Mann overging tot het vermoorden van joden.

Welkom in Bagdad

Ik moest hieraan denken toen ik las over Saad Eskander, hoofd van de Iraakse Nationale Bibliotheek (INLA) in Bagdad. Hij houdt op internet een (onregelmatig) dagboek bij over zijn ervaringen aldaar.
Na eerst plundering en brandstichting te hebben doorstaan, probeert de INLA er het beste van te maken. Dat valt niet mee: elk beroep op steun aan de gouverneur van Bagdad en het hoofd van van de grote Raad stuit op onbegrip: zij willen niet, als zijnde fundamentalisten, dat seculiere bibliotheken concurreren met de moskeeen en andere religieuze centra.

The eyes of Texas

Als je dit leest besef je weer hoe blij wij kunnen zijn met onze onafhankelijke en vrije bibliotheken in het westen.
Hoewel: ik hoorde van collega T., die daar op vakantie was, dat in het in Texas ( Bush-state), onmogelijk is om boeken over terrorisme in de biliotheken te vinden; ze zijn er verbannen. Voor zover de Amerikaanse democratie.

INVD: weg ermee ?

Ook in Nederland moeten we alert blijven op censuur in de bibliotheken onder het mom van terrorismebestrijding. Zo is het personeel van de Stadbibliotheek al gevraagd om geen informatie over leengedrag van leners aan de politie te overhandigen (mocht daar om gevraagd worden); dergelijke verzoeken dienen dan aan de directeur gericht te worden.
En wie weet wat de INVD allemaal in zijn schuld voert ?
In deze blog is het woord "terrorisme" ook al een paar maal gevallen. Ben ik nu ook verdachte ?

www.bl.uk/iraqdiary.html

Op en naast elkaar met zijn allen

Bakkie doen ?

"I never talk to my neigbours, I'd rather not get ivolved"...Zo luidt een citaat uit een nummer van de onovertroffen band The Smiths.
Onderzoeksbureau Motivaction deed in opdracht van Douwe Egberts onderzoek over hoe de Nederlander tegen contact met zijn buren aankijkt. Veel koffie leuten bij elkaar is er niet meer bij.
Tegenstrijdig eigenlijk: 77 % van de ondervraagden vindt dat gemeenschapszin bijdraagt aan de gezelligheid van de buurt. Probleem alleen is: wie neemt het initiatief tot contact ? Veel mensen zijn bang om contact te leggen met hun buren of weten niet hoe dat aan pakken.

Brievenbus

Zelf heb ik geen moeite om contact met de buren te maken en af en toe een praatje te maken. Dat vind ik ook wel genoeg. Bij de huidige buren (hoe aardig de meesten ook
zijn) voldoet dat.
Jaren geleden leefde ik een flat waarbij de buren ook op elkaars verjaardag kwamen en gezamenlijk naar een toneelstuk gingen. Dat was uitzonderlijk. Nu ben ik al lang blij als er niet te veel geluidsoverlast veroorzaakt wordt en dat buurman Jan of Gerard tijdens een vakantie mijn brievenbus leegt.

Opvallend is dat je met de allochtone vrouwelijke buren geen contact krijgt. Meestal zijn ze zelfs niet in staat om te groeten. Tot zover integratie...
Dan zijn er nog verschillende activiteiten in het "wijkcentrum", ook bedoeld om de wijkbewoners bij elkaar te krijgen. Daar doe ik in elk geval nooit aan mee. Het heeft ook iets benauwends: contact met de wijkbewoners. Ik ga liever mijn eigen gang.

Winkelcentrum

Aan de andere kant ben ik aardig ingeburgerd in het nabijgelegen winkelcentrum "De Hoef". Ik maak eens een praatje met sigarenboer Pomstra (rijdt ook motor en doet mee aan popquizzen), de groentenboer en de immer populaire visboer.
De Aldi onder mijn flat probeer ik zoveel mogelijk te mijden: het is sfeerloos en er staan altijd lange rijen. Bovendien werken ze daar nog met centen; voordat je het weet sta je buiten met een handvol centen aan wisselgeld.

Om terug te komen op de directe buren: het is ook altijd handig om een paar goede contacten te hebben voor als je geen knoflook of boter in huis hebt. Sowieso kun je elkaars hulp wel eens nodig hebben.
Toch: het liefst zou ik in groot aleenstaand huis in een bos willen wonen. Maar ja: wie wil dat niet ?

Schilders van de velden

Het Stedelijk

Onlangs bezocht ik in het Stedelijk Museum in Alkmaar de expositie "Schilders van de velden" (t/m 15 oktober). Het bevat hoogtepunten van het Gronings expressionisme: felgekleurde landschappen en zelfportretten. Ze zijn gemaakt door de kernleden van het kunstenaarscollectief "De Ploeg", die vooral in de jaren twintig van de vorige eeuw actief was.

Waar is die man gebleven ?

Mijn entree in het museum verliep nogal vreemd. Ik was als eerste om 10 uur binnen o en daardoor blijkbaar verdacht als kunstdief. Ik hoorde al snel een vrouw (de suppoost ?) roepen: "Waar is die man (doelend op mij) gebleven ?" en: "Ik weet toch zeker dat ik net iemand heb zien binnenkomen !". Even later werd er een man op me afgestuurd om kennis met me te maken (?).
Later liep de betreffende vrouw nog regelmatig op de expositie rond; dit ging gepaard
met zware, klossende voetstappen en een rammelende sleutelbos; zeer irritant. Later riep ze hard om haar collega. Voor zover mijn rustige bezoekje aan het museum...
Na mijn e-mail aan het museum werd beterschap beloofd.

Color me badd

In elk geval is de expositie de moeite waard. Mooi zijn vooral de kleuren: alle zeer fel. Veelal zijn het Gronings landschap het onderwerp, of het betreft zelfportretten.
Soms zit het tegen naieve kunst aan, met onwaarschijnlijke perspectieven. Er is ook veel drukwerk verzameld van het collectief De Ploeg: het gezamenlijk uitgegeven blad en vele typografische hoogstandjes.
Al met al krijg ik een sterk verlangen om het Groninghs landschap eens te gaan verkennen en zodoende de wijdsheid en de eenzaamheid van het platteland op me te laten inwerken.

Welkom in de ODE

Het botel

Afgelopen woensdag had ik een sollicitatiegesprek in de nieuwe hoofdvestiging van de Openbare Bibliotheek Amsterdam (OBA), de zogenaamde ODE.
Na eerst door een zonnig Amsterdam gewandeld te hebben ben ik op weg gegaan naar het pronkstuk der openbare bibliotheken in Nederland. De tocht ging vervolgen langs het drijvend Chinees restaurant en de "hotelboot" (double room for 84 Euro !), beide gelegen aan het IJ. (Overigens: moet je je voorstellen wat een fijn uitzicht je vroeger vanaf het centrum van Amsterdam op het IJ had, voordat het station gebouwd werd).

Kinderziektes ?

Aangekomen in de ODE (moet nog uitzoeken waar die naam voor staat) ging meteen het alarm af en moest ik mijn rugzak min of meer leeg maken. Het bleek dat het ging om het boek "Het Bureau", van de Stadsbibliotheek (Haarlem). Zouden ze dat alarm niet eens "individueler" kunnen maken ? (Zodat bijvoorbeeld de gekochte Hema-rookworst niet als een vals alarm bij de de Trekpleister af gaat ?).
Enfin, na dat akkefietje vroeg ik de portier naar de heren met wie ik een afspraak had. Hij had nog nooit van hen gehoord. Even later ging het licht alsnog bij hem branden en konden we richting lift, die na een kwartier aankwam. Kinderziektes zullen we maar zeggen.
In elk geval liep het gesprek goed; nu hangt het nog van de "bekwaamheidstest" af, die ik nog moet afleggen.

De nieuwe Bijenkorf

Het is een overweldigende bibliotheek, de ODE. Het roept associaties op van een groot warenhuis: eerst bestijg je een enorme trap en dan wordt je omringd door enorme kasten met boeken. Elke etage heeft een eigen afdeling afdeling: volwassenen, jeugd, muziek etc. Uiteraard zijn er roltrappen en liften aanwezig.

Het uniform

Het personeel draagt bedrijfskleding: ze zijn allen in het zwart gekleed. Een beetje saai eigenlijk. Een fris kleurtje had er wel bij gemogen. Ook opvallend: de grote hoeveelheid bewakingspersoneel (alleen allochtonen). Veilig en nuttig wellicht, maar toch hou ik er niet van (van bewakingspersoneel bedoel ik).
Positief zijn natuurlijk wel de grote aanwezige collectie en de ruime openingstijden, en niet te vergeten, de goede bereikbaarheid van de ODE.

Als het goed is ga ik er aanstaande zondag werken. Je hoort nog van mijn ervaringen. Het is in elk geval wel spannend.

Lelijk is geen argument

Foeilelijk

Je kent ze wel: van die foeilelijke gebouwen uit de jaren zestig. Kenmerken: fantasieloos, massaal en grijs.
Tegenwoordig worden ze vaak gesloopt. Ze voldoen niet meer aan de eisen van de tijd: vol met asbest, benepen en sfeerloos.
Toch zijn er stemmen die zeggen dat ze behouden moeten blijven. Al met al vertegenwoordigen ze toch een tijdsbeeld van de wederopbouw in Nederland na de oorlog. Al met al moeten de generaties na ons toch ook kunnen zien hoe er in Nederland in de jaren zestig werd gebouwd.

Lekker strak

Een fraai voorbeeld is het Wibauthuis in Amsterdam (1968). Het is rechthoekig, straalt geslotenheid uit en het is lelijk. Je zou ook kunnen zeggen: het is een symbool van eenvoud. Tierelantijnen waren uit den boze in de jaren zestig; alleen al vanwege het beperkte budget was er niet veel mogelijk.
Het gebouw staat op de nominatie om gesloopt te worden en veel mensen zullen er niet om treuren. Aan de andere kant is het wel een "mooi" symbool van de toenmalige tijdsgeest.

Waan van de dag

Het zou toch ook zonde zijn om de meeste lelijke gebouwen uit de jaren zestig maar te slopen ? In de toekomst zouden we wel eens spijt kunnen krijgen.
Zo zijn er in het verleden (jaren zestig) plannen geweest om de Jordaan in Amsterdam maar plat te gooien en daar stadsvernieuwing neer te zetten. In dezelfde tijd in Alkmaar leefde het idee om alle grachten in de binnenstad te dempen...
Kortom: behoed je voor de waan van de dag.

Don Bosco: wijken of blijven ?

Op dit moment staan in de Kaasstad de plannen om de Don Bosco kerk (ook gebouwd in de jaren zestig) in de wijk Overdie te slopen ter discussie.
Een echt mooi gebouw is het niet. Het is te vergelijken met een Westfriese stolpboerderij, maar dan een hele grote. Het mooiste zijn feitelijk de glas in lood ramen.
Pastoor Jan Bus betreurt het niet dat de Don Bosco plaats moet gaan maken voor een woontoren. Als er gemiddeld maar 100 parochianen de dienst bijwonen, terwijl er plaats is voor een veelvoud daarvan, dan wordt het niet echt gezellig.

Al met dreigt wel een typisch stukje Alkmaar te verdwijnen, zoals er al zoveel van de architectuur van de jaren zestig gesloopt is.

Twee kranten, twee verschillende koppen over hetzelfde onderwerp: verbetering van de wereld. Denk daarbij aan bestrijding van armoede, honger en kindersterfte. De VN heeft daartoe in 2000 een aantal doelstelling neergelegd.

Het Noord-Hollands Dagblad kopt op 4 juli: "Milleniumdoelen nog heel ver weg". Met andere woorden: er is nog veel honger, armoede en kindersterfte op de wereld.
In NRC Next staat de zelfde dag de volgende headline: "Armoede daalt fors".
Als je dat leest dan denk je dat er veel bereikt is van de milleniumdoeleinden. Lees je verder dan blijkt dat er weliswaar veel verbeterd is, maar dat er nog veel werk te doen is.
Zo is het aantal mensen dat wereldwijd moet rondkomen van minder dan 1 dollar per dag gedaald van 1,25 miljard tot 980 miljoen. Een aanzienlijke verbetering, zeker.
Maar al met al leeft in zuidelijk Afrika nog steeds 40 % van de bevolking in extreme armoede.

Welke krantenkop dekt de lading nu het best: "Milleniumdoelen nog ver weg" of Ärmoede daalt fors" ?
Is de fles half leeg of half vol ?

Gewichtige zaken

Blijkbaar is het al komkommertijd in de Tweede Kamer. Afgelopen maandag stonden gewichtige zaken op de rol: moet er een kat (Pieter) ingezet worden om de heersende muizenplaag in de Kamer te bestrijden of niet ?
Tegenstanders (o.a.uiteraard de Dierenpartij) vragen zich af wie er voor de kater gaat zorgen en voorstanders verwachten een spoedig eind aan de muizenplaag. Prangende vraag: is Pieter wel geschikt om op muizen te jagen of legt hij zich liever neer in het pluche van de Tweede Kamer ?

Een ander gewichtige discussie in de Kamer betreft energiebesparing. Dit is uiteraard belangrijk. De discussie tussen de partijen speelt zich af over de vraag of elk kamerlid zijn eigen koffiezetapparaat/Senseo/waterkoeler/waterkoker op zijn kamer mag behouden.
Tegenstanders vinden dat dit te veel stroom en water kost en zijn de mening toegedaan dat er een paar centrale apparaten moeten komen; zo heeft iedereen ook een loopje en dat bevordert de onderlinge contacten dan weer.
Voorstanders claimen hun recht op privacy: het moet mogelijk blijven in je eigen werkruimte je drankje te nuttigen. Zij vinden de hele discussie overdreven.

De Kamervoorzitter, voorstander van vergaande energiebesparingen binnen het Tweede Kamergebouw komt overigens met een dienstauto naar het werk.
Hierop werd zij aangesproken door een kamerlid; moest zij niet, in het algemeen, het goede voorbeeld geven?
Zij claimde dat ze, om goed te kunnen functioneren, die dienstwagen nodig had. Met trein en tram zou ze niet genoeg uitgerust op het werk arriveren...

Een ding is duidelijk: het is tijd voor het zomerreces.

Van The Smiths tot The Artic Monkeys

Indie pop voor altijd

Afgelopen zaterdag was de laatste aflevering van "The seven ages of rock" op de BBC te zien. Het is een interessante serie over de geschiedenis van rockmuziek vanaf de jaren zestig tot heden.
Deze uitzending ging over indie-bands (groepen bij kleine platenmaatschappijtjes).
Het begon met de legendarische opnames uit 1983 van The Smiths in Top of the Pops (zanger Morrisey met bos bloemen ipv microfoon). Ze vielen bepaald uit de toon tussen alle opgedirkte bands uit die tijd, zoals Duran Duran en Paul Young. Iemand vroeg aan de bassist of hij "zich niet moest omkleden" voor het optreden. Maar nee: dat was niet de bedoeling, het gewone kloffie voldeed.
Met hun frisse gitaarmuziek, vrij van synthesizers, kregen ze een groot deel van de kids in Engeland achter zich.

Nieuw: indiedance

Volgende stop: Manchester, oftewel Madchester. We praten eind jaren '80: The Stone Roses, Inspiral Carpets en Happy Mondays hadden een unieke mix van rock met dance en wisten ook het rockpubliek tot dansen over te halen. De drug XTC vierde hoogtij, tegelijk met Acid-house.

DE elite raakt geschokt

Volgende stop: Britpop. Grote bands waren Oasis en Blur en zij voerden een strijd zoals The Stones en The Beatles in de sixties hadden. Inzet: wie van de twee is het populairst en stond het eerst op nr.1 met de single ?
Andere grote namen uit die tijd: Suede, Pulp, Mansun en Stereophonics.
Prachtige opnames zaterdag van Suede die tijdens de Britawards het publiek schokte met haar ruige en pure rock. Na het korte optreden zag je de zaal denken: "Wat is dit in godsnaam ?" De elite uit de platenwereld had jaar in jaar uit niets anders voorgeschoteld gekregen dan Phil Collins of Tina Turner. Dit was wel even wat anders...

De fakkel blijft altijd branden

Uiteindelijk belandde het programma zaterdag bij de nieuwe generatie indie-bands. Groepen die het pure weer in de rockmuziek terugbrachten. Denk daarbij aan Artic Monkeys, Kaiser Chiefs, Franz Ferdinand en Editors.
En zo zal de fakkel altijd doorgegeven worden aan nieuwe generaties muzikanten die gewoon doen wat ze zelf willen en niet wat de platenmaatschappij ze oplegt.
Dat dat ook wat kan opleveren zie je aan een band als Editors, die nu zelfs op 2 in de Mega-album Top 50 staat en in Engeland van de eerste cd al zo'n 800.000 cd's verkocht.

Pimp je huis

De miskende Joke Pietersen

Altijd al een schilderij van Karel Jansen, Joke Pietersen of Anton de Jong willen hebben ? Sla dan nu je slag. Niet dat dit bekende kunstenaars zijn, maar het Instituut Collectie Nederland (ICN), beheerder van de kunstcollectie van de staat, houdt opruiming en een Karel Appel zit er niet tussen.

Een contraprestatie svp

Via E-bay wordt v.a. 4/7 een deel ervan op www.haaleenstukjemuseuminhuis.nl verkocht; de rest wordt geveild op 23 oktober. De totaal 1400 voorwerpen zijn afkomstig uit musea als het Utrechts Centraal Museum en het Stedelijk Museum De Lakenhal in Leiden. Zowaar geen geringe namen, maar de meeste kunstvoorwerpen zijn daar nooit geexposeerd. Zij komen uit stoffige kelders. Veel zijn gemaakt in het kader van de BKR (Beeldende Kunst Regeling), die in de jaren tachtig werd afgeschaft. Als contraprestatie voor een door de overheid verstrekt inkomen diende de deelnemende kunstenaar werk in te leveren bij de overheid (die het vervolgens opsloeg in depots).

Halve crimineel

Anno 2007 zou zo'n regeling ondenkbaar zijn; de vette jaren, qua uitkeringen, zijn voorbij. Als je nu een uitkering aanvraagt wordt je beschouwd als halve crimineel. In de jaren zeventig lag het allemaal anders, toen groeiden de bomen nog tot in de hemel. Alles en iedereen werd nog gesubsidieerd. Met als gevolg dat we nu nog met een grote berg "overbodige" kunst zitten.
Interessant om eens uit te zoeken hoe de normen waren voor een "uitkering voor kunst" (als er al normen waren). Ik bedoel: wie bepaalde nu wat kunst was of niet ? Kon iedereen zich kunstenaar noemen of diende je er op zijn minst "artistiek" uit te zien (met soepjurk, respectievelijk baardje) ?

Transparantie ?

In elk geval is er via E-bay veel te koop: schilderijen, mode, textiel, sculpturen, kostuums, you name it. Ongetwijfeld zullen er mooie voorwerpen tussen zitten. Misschien een leuk idee om je huis wat op te frissen met kunst ? Waarschijnlijk zal de prijs ook niet te hoog zijn.
Projectleider Bergevoer van het ICN: "Het zou makkelijker zijn om alles in een depot te doen, de deur te sluiten en de sleutel weg te gooien".
Dat dit niet gebeurt is uit verantwoordelijkheidsgevoel: het afstoten van kunst moet "transparant" gebeuren; derhalve de openbare veiling.
Eigenlijk vind ik dat deze kunstvoorwerpen gratis aangeboden dienen te worden, bijvoorbeeld via loting. Zo ziet iedereen nog iets terug van het betaalde belastinggeld voor de BKR...

www.haaleenstukjemuseuminhuis.nl

Overpeinzingen op de eerste dag van de herfst

Toch een vreemd idee om vandaag vanaf station Alkmaar te vertrekken, waar gisteren twee doden te betreuren vielen. Opvallend hoe al snel het motief van de moordenaar gezocht werd in eerwraak omdat er door de betrokkenen Turks gesproken werd en er een vrouw bij betrokken was.
Gelukkig was er van de schietpartij niets meer te zien of te ontdekken. Wonderbaarlijk eigenlijk: twee mensenlevens verloren en de volgende dag is het "business as usual"; zelfs bloemen ontbreken. In wijk De Hoef in Alkmaar zag ik wel een grote groep Turken bij een huis buiten staan, zo te zien niet in een vrolijke stemming. Zou het familie zijn ?

Sowieso heerste er een "herfstgevoel" vandaag. Op 26 juni, de zomer net begonnen, voldeed het spijkerjasje amper en de straten lagen bezaaid met takken. Zelfs de trein schudde van links naar rechts (maar hij reed tenminste nog, in tegenstelling tot gisteren). Ik hou mijn hart vast bij dit soort weersomstandigheden; de NS is lichtgeraakt. Voor je het weet ben je gestrand en kun je de nacht in een slaapzak op Haarlem NS doorbrengen. Met gratis koffie en een broodje, dat wel.

In elk geval is het goed weer om te werken. Met zonnige temperaturen lokt immer het strand. Daar ben ik dit jaar nog maar eenmaal geweest. Zou het nog wat worden met die zomer ? Als het zo blijft zullen de last minute reizen weer goed verkopen...
Anyway, er is nu veel werk voor mij in de bieb: vakantiegangers en zieken laten grote gaten in het rooster vallen. De ene zijn dood is de ander zijn brood, nietwaar ?
Ah, bijna 5 uur...Tijd om de uitstekende kant en klare nassi van de DEKA-markt op te warmen. En dan vanavond als ik thuis kom wacht er nog een stuk kip en een blik Amstel op mij. vervolgens een DVD op. Is het leven niet geweldig ?

Laatste dagen

5 april 1994

"Last days" is de laatste film van regisseur Gus van Sant; ook op DVD te zien. Hij gaat over de laatste dagen van Kurt Cobain, de zanger/gitarist van Nirvana. Hij pleegde op 5 april 1994 zelfmoord met een geweer. Nu is er al veel gezegd en geschreven over Cobain, maar de laatste dagen van zijn leven waren nog niet verfilmd.

Burn out or fade away

In de film heet hij niet Cobain, maar Blake (maar de acteur is sprekend Cobain). Hij doolt zinloos door bossen, wast zich bij een waterval en warmt een portie oude bonen op. Al de tijd hangt zijn lange blonde haar voor zijn ogen en maakt hij een verdwaasde indruk. Hij is voor niemand aanspreekbaar en mijdt mensen (waaronder zijn vrouw Courtney). Op zijn afscheidsbrief stond: "And remember it's better to burn out than to fade away".

Rock 'n roll held tegen wil en dank

Al met al een ontluisterend beeld van een rock 'roll zanger in verval. Hij wordt geteisterd door heroineverslaving en depressies. Dat terwijl de wereld aan zijn voeten ligt: miljoenen CD's zijn er verkocht van "Nevermind", de tweede schijf van Nirvana.
Toch gaf dit geen bevrediging: hij was een onwillige ster en zat niet op beroemdheid te wachten en zeker niet op het voor de duizendste maal spelen van "smells like teen spirit". Op het eind van zijn leven was hij klaar met muziek maken, al zie je hem in "Last days" nog wel lusteloos enige akkoorden aanslaan, begeleid door klagerige zang.

Typisch Gus

Van Sant heeft heeft het in zijn typische stijl gefilmd: dromerig en zonder iets uit te leggen of duidelijker te maken. Daarvoor blijft de kijker wel met enige vragen zitten: wie zijn die medebewoners van Cobain, waar is zijn vrouw ? etc.
Uiteindelijk zijn die vragen niet belangrijk en gaat het om de sfeer; de feiten zijn toch al bij iedereen grotendeels bekend.
Van Sant doet in "Last days" in feite hetzelfde in zijn film "Elephant", over de schietpartij op de Columbine highschool. Die glijdt ook als een kwade droom aan je voorbij, zonder maar iets uit te leggen over motief of achtergrond.

De luchtballon doorgeprikt ?

Ken jij eern atavar ?

Opvallend: ik ken niemand in mijn vriendenkring of van mijn collega's die in de virtuele wereld van Second Life vertoeft (en daar rijk wordt of solliciteert bij het filiaal van Randstad). Is het niet interessant of niet bekend genoeg ?
Over Second Life wordt genoeg gemeld in de media, daar ligt het niet aan. Ook hebben vele bedrijven zich al gevestigd in de perfecte (?) wereld van Second Life, in de hoop een graantje te kunnen meepikken.

NL-gebruikers

Nu blijkt echter dat het aantal bezoekers/atavars (je alter ego aldaar) tegen valt.
De website Emerce kwam tot de conclusie dat er in Nederland zo'n 17.130 actieve gebruikers zijn. Eerdere schattingen gingen uit van zo'n 160.000 Second Lifers, oftewel 10 % van de bevolking. Wel opvallend is dat de Nederlandse gebruikers tezamen veel meer uren in hun virtuele leven doorbrengen dan bijvoorbeeld Japanners of Italianen.

Wereldwijd gebruikers

Wereldwijd vallen de cijfers ook tegen. De veronderstelde miljoenen gebruikers zijn niet terug te vinden in de statistieken.
Amerika staat bovenaan met 130.000 actieve Second Life-junks(op een bevolking van meer dan 200 miljoen), gevolgd door Duitsland en Frankrijk; Nederland staat negende. In totaal gaat het wereldwijd om zo'n 507.000 gebruikers.


Working for the Linden-dollar

Zij wisselden in mei samen 6,8 miljoen dollar in voor de zgn. Linden-dollars (de betaaleenheid in Second Life).
In diezelfde periode was de totale omzet in echte dollars nog geen half miljoen; een besteding van minder dan 1 dollar per actieve gebruiker.
Overigens: ook in Second Life spenderen mannen, net als in het hele web 2.0-gebeuren, meer tijd als vrouwen in deze virtuele wereld.
De cijfers: de mannen zaten 11.9 miljoen uur achter hun pc, vrouwen 8,9 miljoen uur.

Conclusies ?

Het verbaast me dat Second Life relatief weinig bezoekers trekt. Zijn we nog niet toe aan een virtuele wereld ? Of kan er niets tippen aan de echte ?
Valt de smaak van een glas champagne in Second Life wat tegen ? Voelt die kus van die lekkere babe/kanjer wat flauwtjes aan ? Of mis je je echte vrienden en het geluid van een merel in de tuin ?

Aan de kant, ik kom eraan !

Minister Eurlings van Verkeer heeft het plan opgevat notoire agressieve weggebruikers op een "anti-agressie"-cursus te sturen. Dit natuurlijk met het idee dat agressief verkeersgedrag af te leren is. Maar is dat mogelijk ? Zit die agressie niet al te diep verankerd ?

Zelf ben ik helaas ook niet helemaal vrij van agressie in het verkeer. Zo kan ik slecht tegen mensen die geen richting aangeven, nodeloos op de linkerbaan blijven hangen of 60 rijden waar je 80 mag.
Zulke weggebruikers roepen toch ook agressie op ? Dan heb ik het nog niet over al de keren dat mij op de motor geen voorrang werd verleend (ondanks dat ik het wel had) en automobilisten die tegelijk met mij de bocht door willen.

Wat dat betreft is het rijden in een auto, zoals ik nu doe, een stuk relaxter. Je valt meer op en men heeft meer respect voor je. Ook gaat het een stuk trager dan het rijden op een motor, dus de lust om voortdurend in te halen is sterk verminderd.
Bijkomend voordeel: de kans op boetes is ook een stuk lager.

Blijft de vraag waarom sommige weggebruikers zo sukkelig rijden. Ik denk dat ze alleen met zichzelf in het verkeer bezig zijn. Na mij de zondvloed, zoiets.
Nou moet ik wel zeggen dat ik in het verkeer over weinig geduld beschik.
Misschien had ik maar coureur moeten worden...

Nogmaals: 2.0

1.0 en 2.0

Web 2.0: ik heb het er op deze plaats vaker over gehad. Het staat voor de eigen toepassingen van gebruikers van internet. De eerste versie van internet (1.0) was meer van aanbieder na gebruiker toe, bij 2.0 is het gebruik meer interactief.

Weinig bekend

Uit onderzoek van het bureau Ruigrok/Netpanel blijkt dat vooral You Tube, Hyves (zelfs ongeboren vruchten worden al aangemeld) en Marktplaats de meeste bezochte sites van dit moment zijn.
Opvallend verder: slechts 2 % van de Nederlanders weet waar de term Web 2.0 voor staat. Verder blijkt: het is vooral een mannending. Zij steken er meer tijd in en halen er meer uit als vrouwen, zegt Ruigrok/Netpanel.

Mannen en vrouwen

Mannen plaatsen ook meer en andere content op internet dan vrouwen. Zij houden zich meer bezig met muziek, ideeen met betrekking tot een product of dienst, vakkennis en links/bookmarks op internet.
Vrouwen plaatsen vaker dan mannen ervaringen met betrekking tot een ziekte of medicijn, recepten, info over koken en emotionele ervaringen op het net.
Beide seksen leveren andere activiteiten in om deel te nemen aan Web 2.0: sporten, werken, slapen, uitgaan en shoppen worden alle minder gedaan.
Je zou kunnen zeggen dat door de komst van het Web 2.0 zowel meer (internet) als minder activiteiten (zie hierboven) ondernomen worden. Het is in elk geval onpersoonlijker geworden. En wie heeft er nog tijd om een boek te lezen ?

35- en 35 +

Een laatste conclusie: ook qua leeftijd zit er verschil in het gebruik van Web 2.0. Zo zijn jongeren tot 35 over het algemeen beter bekend met de verschillende sites en toepassingen en gebruiken ze die voor meerdere doeleinden.
Verder steken ze meer energie in Web 2.0 en plaatsen ze meer en een grotere diversiteit aan content.
Overigens las ik dat de bekende afbeeldingsite Flickr nu ook onder censuur staat. Te blote plaatjes worden verwijderd; het is maar dat u het weet.

Twee sombere gezichtjes op het podium

Boetes en sterren

Twee weken geleden vond de Formule 1-race plaats in het sfeervolle Monaco. De jet-set is er verzameld en dobbert in dure jachten in de haven. Er lopen vele sterren rond (alleen moest Paris Hilton het dit jaar laten afweten...) en het is zien en gezien worden.
Alonso werd eerste, op de hielen gevolgd door zijn teamgenoot. Massa werd derde en stond met een somber gezicht op het podium. Twee weken daarvoor, in Spanje, was het andersom: Massa eerste en Alonso derde; toen stond die laatste met een sip gezicht op het podium. Sip omdat hij niet gewonnen had.
Weinig bekend: officieel kun je van de FIA (de overkoepelende bond) een boete van 5000 dollar krijgen als je sjacherijnig op het podium staat !

MM-werk

De hoofdzaak blijft racen, ook in Monte Carlo. Ooit vroeg een journalist aan Niki Lauda: "Je rijdt een paar millimeter van de vangrail. Is dat niet gevaarlijk ?"
Zijn antwoord: "Ik zit er een millimetyer vanaf en dat is genoeg".
Het is krap in de straten van het vorstendom. Menig coureur die er crasht en ooit reed er een de haven haven in.

Blind to the ifs in life

Wat te denken van "blind" de tunnel in met 280 km/u ? Op een doordeweekse dag rijdt de automobilist er zo'n beetje 50 km/u. Tijdens de Grand Prix gebeurt het regelmatig dat coureurs er op elkaar knallen. Het slachtoffer komt vervolgens met drie wielen (of minder) de tunnel uit.
Vroeger stond er trouwens bij de uitgang van de tunnel nog een vangrail, maar na de bijna fatale crash van Wendlinger in '94 hebben ze die maar verwijderd en kun je rechtdoor bij de betreffende chicane.

DC voor joker gezet

Nadeel van Monaco is dat er bijna niet kan ingehaald worden, de straten zijn er te smal. Ooit zat Coulthard (DC) zo'n 13 ronden achter Bernoldi in diens inferieure Arrows voordat hij er voorbij kon. (Maar misschien zegt dit meer over DC's rijderskwaliteiten).
De editie 2007 was helaas geen opwindende race: geen inhaalacties en crashes. In 1996 finishten in de regen slechts 7 van de 22 deelnemers; dat was nog eens spectaculair...

Het circuit Gilles Villeneuve

Zondag de race in Montreal, een vrij snel circuit met een verradelijke chicane na bocht 17, waarop menige rijder zich verkijkt en daardoor in de muur belandt.
Volgende week de USA, een van de saaiste races op Indianapolis op de kombaan.
Zal Ralf, de broer van, weer hard crashen (zoals een paar keer eerder in Amerika) ? Zal Hamilton, de jonge Brit zijn eerste zege pakken ? En onze Christian Albers, kan hij ook boven P 22 kwalificeren ?
Veel plezier zondag !

NS: goed voor uw conditie

Try walking in my shoes

Vandaag ben ik lopend van station Haarlem naar het bibliotheekfiliaal Noord gegaan, een tippel van zo'n half uur. Normaal ga ik per bus, maar ik was vroeg, de zon scheen en de ijsjes lokten. Dus waarom niet wandelen ?

Het juiste profiel

Al met al voldeed ik vandaag keurig aan het profiel van de gemiddelde treinreiziger: gemiddeld loopt of fietst hij/zij zo'n 38 minuten van en naar het station. Als ik de fietstocht van vandaag (Alkmaar-Heiloo NS) er bij optel, kom ik zelfs nog boven de 38 minuten. Op de motor of met de auto naar het werk ? 5 minuten lichaamsbeweging maximaal...
Zo zie je maar weer: elk nadeel heeft zijn voordeel. De ergenis door vertragingen, ongeneerd bellende mensen, schreeuwende kids en weinig beenruimte wordt gecompenseeerd door het idee dat ik lekker gezond bezig ben.

Campagne

De NS is een campagne gestart waarin de "gezonde treinreiziger" figureert. Wervende zinnen als "treinreizigers halen fluitend hun dagelijkse portie beweging" galmen ter ondersteuning.
Wat zit hier achter, vraagt de door schade en schande wijs geworden gebruiker zich af.

En nog is het niet genoeg

Bert Klerk, baas van Prorail, kwam vorige week met het advies om de reizigers, ipv de treinen, meer te laten bewegen. Dit betekent in de praktijk: minder vaste aankomst -en vertrektijden en minder vaste perrons. Ergo: de reiziger moet meer van perron naar perron lopen. Een en ander zou moeten leiden tot minder vertragingen.
U bent gewaarschuwd !

Blogstress rukt op

Na stress op het werk, stress van het niets doen en stress door slechte liefdesverhoudingen lijden veel mensen nu ook aan blogstress.
Velen starten een weblog, maar na drie maanden is de inspiratie op. Alles is dan al zo'n beetje ter sprake gekomen: de reparatie van de wasmachine, de ruzie met de Boze Buurman en het overlijden van de kat.

Ik kan het me ook voorstellen: de meesten van ons hebben niet zo'n opwindend leven, dus als je je verplicht voelt elke dag over je droge bestaan te schrijven loop je al snel vast.
Er zijn bloggers die zich toch geroepen voelen elke dag een bericht te publiceren ("je bent nooit gesloten") en dat geeft dan veel druk. Ik zou het ook niet willen: elke dag een nieuw verhaal plaatsen.
Het probleem is dat, als je eenmaal elke dag iets post, je "fans" elke dag op je blog zullen kijken. Zodoende komt de blogger onder druk komt te staan van teleurgestelde mensen en ontstaat de blogstress.

Zelf vind ik twee maal per week een bericht posten mooi. Ik hoef het ook niet altijd over mijn persoonlijke leven te hebben, maar ik kan kiezen uit een groot aantal onderwerpen. Ik heb diverse interesses en hou de media goed in de gaten; zo kom je nog eens leuke "topics" tegen.
Het verbaast me zelf dat ik nog maar een paar keer over mijn grote passies Formule 1 en voetbal geschreven heb. Zo druk heb ik het met andere items.

Conclusie: blogstress veroorzaak jezelf. Schrijf regelmatig (minimaal 1 x per week lijkt mij), maar niet elke dag. Tenzij je natuurlijk een feuilleton maakt. (Bestaat er al zo'n blog ?).
Dat wil niet zeggen dat ik nooit een zekere druk voel. Uiteindelijk "moet" ik twee maal per week iets leuks/interessants maken. Al is het alleen maar om mijn ego te strelen...

Vals alarm in De Heerenhof

Rookmelders

Juist tijdens de laatste nacht van mijn verblijf als vrijwilliger bij de Zonnebloem-vakantie in Limburg (Mechelen, zorghotel De Heerenhof) werd ik om een uur of half vier gewekt door een vreselijk geluid: brandalarm in de gang van de vrijwilligers!
Iedereen in rep en roer, mensen in pyama in de gang en de brandweer voor de slaapkamerdeur (en met draaiende motoren op de binnenplaats). Uiteindelijk was het alleen een storing in de rookmelder.

Get on the magic bus

Dit jaar ging ik voor de zesde maal mee, voor de tweede maal met een (bus)excursiereis. Het voordeel daarvan is dat de deelnemers (totaal 41 man) een lekkere actieve vakantie hebben. Zo hebben we Luik, Valkenburg, Maastricht, Vaals en een fraai natuurpark bezocht. Lekker rustig tourend door het fraaie Limburgse landschap terwijl de chauffeur een en ander vertelde over de omgeving (met zwaar Brabants accent).

In voor -en tegenspoed

De gasten zijn altijd weer indrukwekkend: ondanks soms zware lichamelijke handicaps zijn ze bijna altijd in een goede stemming. Sommigen kunnen alleen vloeibaar eten, anderen praten moeilijk of zitten de hele dag in een rolstoel.
Zo was er dit jaar ook een man van mijn leeftijd; hij had 5 jaar geleden een hersenbloeding gehad en kon daardoor een stuk minder dan een gezond iemand. Zijn vrouw had hem verlaten: ze had liever een gezond iemand.
Aan de andere kant zijn er ook echtparen (of zussen) mee op vakantie die elkaar door dik en dun zijn blijven steunen, geheel volgens de huwelijksbelofte van "in voorspoed en tegenspoed".
Leuk was ook een oude man van maar liefst van 95. Hij was nog goed scherp, alleen doof. Dus communiceert hij voornamelijk met briefjes. Eenmaal achter de rollator kwam de turbo erop en spurte hij weg...

Koekjes en zoutjes

Overigens is het niet altijd allemaal koek en ei op zo'n Zonnebloemvakantie. Zo was het "Hoofd Vakantie" een man van 67 jaar oud. Knap dat hij voor de 25e maal meeging maar communiceren was niet zijn sterkste punt. Ook ging hij er vaak alleen vandoor
met een gast, terwijl het de bedoeling is dat er altijd een verpleegkundige in de buurt blijft.
Verder had er voor de deelnemers ook wel eens zoutje op tafel gezet mogen worden, of een koekje bij de koffie. (Overigens was het eten prima; culinair zelfs).

Eind goed al goed

Na een week is het ook altijd wel weer mooi geweest: je hebt het met zijn allen een gezellige tijd gehad en veel gedaan en dan wordt het weer tijd voor je eigen leven.
Want vergeet niet: het is een intens gebeuren dat je als vrijwilliger vrijwel volledig opslokt.
Niettemin: een geslaagde week !

Mensen onvoorzichtig met sekshulpmiddelen

Zo, nu heb ik meteen je aandacht. Een pakkende kop is het halve werk.
Dat hebben krantenmakers ook door. Alleen zou bovenstaande aandacht-trekker niet snel gebruikt worden in het NRC of Volkskrant vanwege zijnde te "banaal".

Appie en Bruna

Hij komt uit de "Metro" van afgelopen woensdag. Dat is een van de vier gratis dagbladen die dagelijks gratis verpreid worden. Sinds kort is er ook de "Dag".
Terwijl de oplagecijfers van de "grote" kranten kelderen, groeien de oplagecijfers van de Metro/Spits/Pers/Dag als nooit tevoren. De Dag wordt zelfs bij Albert Heijn verspreid en de De Pers bij Bruna.
De enige die iets wezenlijks toevoegt aan de reeds bestaande kranten is De Pers. Die heeft nog een zeker niveau. Het is een krant met leuke invalshoeken, en een krant die ook zelf op zoek is naar nieuwe trends.
De andere drie voegen niet veel toe: veel babes (wel prettig af en toe natuurlijk), sport en showbizz. Soms lijkt het wel of ze gesponsored worden door MTV of Hollywood.

Musicals

Toch, als ik met de trein reis lees ik ze alle 4. Je kunt er ook niet omheen: de coupes liggen bedolven onder de krantjes. En, ik geef het toe, het is leuk om af en toe wat pulp te lezen. Ben je toch weer in op de hoogte van het hoe en waarom van de arrestatie van Paris Hilton en de nieuwste musical van Albert Verlinde. Sowieso pik je uit alle krantjes toch wat nieuwtjes mee. Zo las ik in de Spits dat er ook lovergirls (in tegenstelling tot loverboys) bestaan.

Oud versus jong en fris

Maar een doorwrochte film -of boekrecentie zul je er niet aan treffen. En dat geldt ook voor CD's. Maar goed, daarvoor moet je die tabloids ook niet lezen.
Bovendien, alleen de Volkskrant elke dag wordt ook saai. Het is soms onvoorstelbaar hoe een nieuwsfeit dagenlang uitgemolken wordt. Ik denk ook niet dat de redactie veel jonge lezers aantrekt.
Wat dat betreft is De Pers fris, krachtig en jong en is de Volkskrant een Oude Meneer. Hoe lang zou het nog duren voordat ook hij overgaat op tabloid formaat ?

Komende week ga ik weer als vrijwilliger mee met De Zonnebloem (naar Limburg), dus mijn eerstvolgende bericht zul je aantreffen na Pinksteren. Zal ik een uitgebreid verslag van mijn ervaringen aldaar.

Web 2.0

Interactie

Web 2.0 staat voor "internet voor en door iedereen".
Aanvankelijk was internet meer een kwestie van aanbieders en gebruikers. Tegenwoordig maakt iedereen er op zijn eigen wijze gebruik van. Zo zijn er vele weblogs ontstaan (waarvan akte) en is een site als Myspace.com zelfs een springplank geworden voor nieuwe rockbands (zoals de Artic Monkeys en nu The Teenagers uit Zweden). Kortom: er is voor iedereen ruimte om zijn ding te doen.

Digitaal narcisme

De Engelsman Andrew Keen is het maar een doorn in het oog. Naar zijn idee treedt er een grote vervlakking op en hij beschouwt het web 2.0 als "digitaal narcisme". Hij is de mening toegedaan dat alleen "deskundigen" gebruik mogen maken van het vrije internet voor elck. Schrijvers bijvoorbeeld.
Zijn betoog is tegenstrijdig: Keen klaagt over de vele weblogs maar heeft er zelf ook een. Maar dat mag, want hij is een "deskundige".
In juni verschijnt zijn boek "The cult of amateur: how today's internet is killing our culture".

Het kaf en het koren

Natuurlijk zit er veel kaf onder het koren: al die tienduizenden weblogs: voegen ze iets toe ? Er zit veel gewauwel tussen, uiteraard. De kunst is natuurlijk de interessante blogs te vinden, van mensen die wat te melden hebben. Of van mensen die je persoonlijk kent.Voor de rest zit toch inderdaad niemand te wachten op blogs van onbekenden ? Daar heeft Keen een punt.

Toevoeging ?

Ik vraag me ook wel eens af: wat voegt mijn blog toe aan het geheel ?
Het is (hopelijk) voornamelijk leuk om te lezen is voor vrienden en collega's en dat vind ik van de blogs die ik lees eigenlijk ook.
Het mooie is dat bloggers geen uitgevers meer nodig hebben om hun schrijfsels te publiceren en dat geeft een grote vrijheid.
Derhalve: leve web 2.0 !

andrewkeen.typepad.com

Een aangename bijverdienste

Hooikoorts

Al jaren verdien ik wat bij met het geven van mijn mening. Ik sta bij verschillende marktonderzoekbureaus ingeschreven en regelmatig word ik gebeld. Het is een leuke bijverdienste: 50 Euro voor twee uur kletsen.
De onderwerpen zijn divers: aan de deelnemers wordt de mening gevraagd over zulke uiteenlopende onderwerpen als neusspray voor hooikoortslijders, via de nieuwe campagne van Kawasaki tot het imago van de chemische industrie (nogal slecht, bleek).

The image has cracked

In het kort komt het erop neer dat een fabrikant of organisatie graag de mening van de "gewone consument" wil weten. Dat kan een bestaand product betreffen of een nieuw product. Of een nieuwe reclamecampagne of het imago van een bedrijf/product.
Alles mag gezegd worden, er zijn geen taboes. Des te meer mening des te beter. Dat komt mooi uit, want ik heb overal een mening over...

Groepsgevoel

De ene keer heb je een 1 op 1 gesprek met de onderzoeker, de andere keer is het een groepsgesprek van 1 a 2 uur. Grappig dat je na afloop van zo'n groepspgesprek al een soort band met elkaar hebt. Al snel heb je je voorkeuren of antipathieeen voor een mededeelnemer. Irritant is wel dat sommige mensen te lang van stof zijn of gaan uitwijden over niet relevante zaken.

Hamer

Een paar leuke onderzoeken waar ik een goede herinnering aan heb ?
Ik vond het leuk om mee te doen aan een onderzoek over hoe de PvdA campagne zou moeten voeren. Een aangename bijkomstigheid waren de heerlijke broodjes paling die geserveerd werden en het fraaie uitzicht over Amsterdam.
In het algemeen is de catering trouwens goed verzorgd; alleen vorige week bij een onderzoek over hoe er door de consument over de chemische industrie gedacht wordt waren er rond 6 uur geen broodjes. Schande ! We moesten het doen met zoutjes.
Verder vond ik het leuk om nieuwe campagnes van de NS, Praxis en Yamaha te beoordelen. Met het ene onderwerp heb je natuurlijk meer dan het andere. Van Yamaha kregen we als een tas vol reinigingsproducten voor de motor mee en van Praxis een hamer.

Stop er toch mee !

Wat minder leuke onderwerpen zijn er ook; vooral over roken kan eindeloos gezeurd worden: zie je het pakje als man of vrouw ? Hoe staat de persoon die dit rookt in het leven ? Is het een succesvol persoon ? Vooral voor de sigarettenindustrie is imago blijkbaar alles.
Al met kom je nog eens ergens en ik maak er vaak een gezellig middagje van.
Je moet er wel tegen kunnen dat het vraaggesprek gefilmd wordt en dat er andere mensen (van de opdrachtgever) in een kamer meekijken.
Alles opnamen worden wel weer gewist, dat dan weer wel.

Enige marktonderzoekbureaus:

VWO
Probitas
Motivaction
Fredhelms

Burgemeesters in oorlogstijd

Zo luidt de titel van het boek van Peter Romijn dat ik op dit moment lees. Iedereen kent waarschijnlijk wel de uitdrukking "burgemeester in oorlogstijd" (dus zonder s):
ergens blijven zitten om erger te voorkomen.
Dat is precies wat vele burgemeesters in bezet Nederland van 1940 t/m 1945 (de periode periode waarin het boek speelt) deden: in functie blijven. Door aan te blijven kon wellicht nog invloed ten goede uitgeoefend worden.

Appeasement-politiek

In het begin toonde de Duitse bezetter zich nog van zijn "goede kant": het wilde de Nederlandse bevolking te vriend houden en geleidelijk tot het nationaal-socialisme bekeren. Toen de tegenslagen zich voor de nazi's ophoopten en er ook nog massaal stakingen uitbraken in april 1943 was het gebeurd met de appeasement-politiek.

Jodenvervolging

Sowieso gingen de bezetters al vrij snel over tot de jodenvervolging en daarbij konden ze de hulp van de ambtenaren goed gebruiken; zowel wat betreft die van bevolkingsadministratie als politieagenten om het smerige werk te doen.
Al met al kwamen de burgemeesters onder steeds grotere druk te staan om met de nazi's mee te werken, wat ook gebeurde. Vanuit Den Haag was er weinig steun: de "baas" van de burgemeesters in Nederland (secretaris-generaal Frederiks) was altijd aan het schipperen met concessies aan de nazi's zonder ooit eens met de vuist op tafel te slaan.

Principes

De vraag die open blijft is dan ook: moet je aanblijven of meewerken om erger te voorkomen ? Mijns inziens blijft het antwoord in nevelen gehuld.
Veel nietwillende ambtenaren werden ontslagen (met verlies van pensioen en salaris) en onwillige burgemeesters werden vervangen door NSB-ers Het is ook niet makkelijk om principieel te zijn als er ontslag dreigt.
Hoe ver zou jij gaan in zo'n situatie ?

Gelukkig dat u allemaal kijkt vanavond

Mounties

Er was eens een tijd dat we in Nederland slechts slechts twee tv-zenders hadden: Nederland 1 en Nederland 2 (en dan ook nog in zwart-wit). Veel concurrentie was er dus niet. Mede daardoor konden bijvoorbeeld programma's als de "Mounties" en "Een van de Acht" (licht uit, spot aan) populair worden. Als je het nu terugziet is het van een aandoenlijke eenvoud. In die tijd waren de mensen nog blij als ze een brood-rooster of een koffiezetapparaat wonnen ...

Talk talk

Het fenomeen "talkshow" is nu reeds lang ingeburgerd. Zijn het niet Pauw en Witteman die acte de presence geven dan is het wel Ivo Niehe. En wat te denken van Ophrah en David Letterman ?
In de jaren zestig echter was Willem Duys de eerste die op de Nederlandse tv een praatprogramma presenteerde; hij deed dat van 1963 t/m 1979 (met pauze). Blijkens de documentaire kon er toen nog veel. Zo werden in een uitzending krokodillen in de studio losgelaten, een golf van angst bij het publiek en Duys veroorzakend. Trauma's ? Dierenleed ? Niemand die zich daar in 1968 druk om maakte, of er zelfs maar van gehoord had.

Vis in kom

Onlangs vertoonde omroep Max een weinig kritische documentaire over het fenomeen Duys. Hij was ongekend populair: gemiddeld keken er 9 miljoen mensen naar zijn show
"Voor de vuist weg", met als symbool de goudviskom op tafel.
De naam was goed gekozen: aan voorbereidingen deed Duys niet en repeteren vond hij helemaal onzin. De gasten kwamen uit alle lagen van de samenleving: van de moeder van een verkracht meisje tot een man die verkleed als Hitler aan tafel zat.

Houtgravures

Buiten dat runde Duys nog een platenlabel, versloeg hij tennistoernooien vanaf het Melkhuisje in Hilversum en bewerkte hij hout. Zo had hij eens een prachtige houtgravure gemaakt met de tekst "Denks links, maar leef rechts". Aan de linkerkant stond het Rode Boekje van Mao afgebeeld en rechts een glas wijn. Hij had het cadeau gegeven aan een vriend, die daarvoor echter wel een rekening van zo'n 2000 gulden kreeg....

Zondagochtendblues

Duys'radioprogramma "Muziekmozaiek" werd altijd zondagochtend uitgezonden en was een mix van allerlei muziek, maar vooral geen pop. Zijn zalvende en rustgevende toon werkte mij altijd op de zenuwen maar gaf wel goed het zondagochtendgevoel weer.
Toen Rolling Stones bassist Bill Wyman een keer het huis van Duys in Frankrijk bezocht en diens platencollectie doorkeek kon hij zegge en schrijven 1 (nog gesealde) plaat van The Stones ontdekken.

Duys is nu in de tachtig en nog scherp van geest, al gaat het praten wat moeizamer. Al met al petje af voor Willem 'O Duys, een veelzijdig man. Dan heb ik het nog niet eens over zijn grote feitenkennis betreffende boeken, tennis en muziek.
Hij heeft uiteindelijk de weg gebaand voor Sonja Barend en andere "talkshowhosts".



|

Een vroege zomerstop

We zijn op vakantie, pech gehad

In Hilversum begint de zomer dit jaar op 20 mei, twee weken eerder dan normaal.
De publieke omroep stopt dan met veel reguliere programma's en de eindeloze herhalingen beginnen (liefts zonder vermelding in de gids dat het een herhaling betreft). Helaas is er ook geen EK of WK dit jaar. Een troost: het circus van de Formule 1 en Moto GP draait op volle toeren.

Circustent

Echter, favorieten als "Twee voor twaalf", "Andere tijden" en "Uur van de wolf" zijn tot september van de buis. Gelukkig heb je "Zomergasten" en komt er een aangepaste versie van "De wereld draait door" op de buis. Deze zomer heet het "Witheet" en het wordt live uitgezonden vanaf Artis, in een circustent.

Blake's Seven

In een ideaal zomerrooster moet er ook plaats zijn voor een aantal herhalingen van leuke programma's uit een verder tv-verleden; programma's die de omroepen nooit herhalen.
Ik denk daarbij aan mijn favo SF-serie uit de jaren zeventig "Blake's Seven" (technisch knullig maar met goede verhalen en prima acteurs). En wat te denken van oude muziekprogramma's van de VPRO zoals "Gotterdammerung" en het Vara jongerenprogramma "Je ziet maar" ?

Of "Koot en De Bie". Of "Soap". Of: vult u maar in... Alles is beter dan eindeloze herhalingen van "Kassa" of "Zembla" van enige weken oud.
Een troost: de "Onedin Line" komt deze zomer terug bij seniorenomroep MAX. Die bedient oude lullen als ik tenminste op hun wenken...Ik denk dat ik maar lid word.

Cash voor kortingsbonnen

Heeft er nog iemand interesse in kortingsbonnen van De Keukenhof van 5 Euro ? Nu bij mij te koop voor 2,50. Of heb je liever zegels van Douwe Egberts ? Ik heb zo'n 3000 punten in mijn oude koekblik verzameld. Doe eens een bod !

Nieuwe rage: je verzamelde kortingsbonnen verkopen via internet. Populaire bonnen zijn die van De Efteling, Keukenhof en de C 1000 pannen-bonnen.
Niet dat zowel de verkoper als de koper er financieel veel wijzer van wordt, maar het scheelt toch. Zo was er een gezin dat voor 8,20 (inclusief porto) vier kortingskaarten voor De Efteling had gekocht. Uiteindelijk leverde dat een voordeel van 9,80 op (2,45 pp); in elk geval voor iedereen een gratis zak patat.

Ik heb zelfs nog kortingsbonnen uit 1982 liggen. Die kreeg ik als welkomsgeschenk als nieuwe inwoner van Alkmaar. Reductie bij de shoarmatent, de meubelzaak en de pizzeria. Ik heb ze nooit gebruikt en ik vraag me af of ze nog geaccepteerd worden; een geldigheidsdatum staat er niet op...

Voorheen spaarde ik nog zegeltjes van Zeeuwsch Meisje ("Ons bint zuunig he").100 zegeltjes van 2,5 cent, verzameld in het speciale zakje van vetvrij papier. Het leverde het geweldige bedrag van Fl.2,50 op. Trouwens: wel eens geprobeerd om je naam met een pen (was verplicht: anders geen knaak in het handje) op vetvrij papier in te vullen ?

Het verbaast me overigens wel dat er zo'n levendige handel in kortingsbonnen bestaat. Ze worden werkelijk overal uitgedeeld: in winkels en allerlei bladen.
Ook zijn er meerdere sites waar je gratis artikelen kunt bestellen of kortingen kan regelen.

Hieronder een paar van die sites. Doe je voordeel!

(Een link maken lukte niet):

www.gratiswereld.nl

www.proefpakketjes.nl

www.vindjevoordeel.nl

Wat onhoudt u ?

Hoe goed let jij op als je met een ander praat ? Let je op de kleur van de blouse van je gesprekspartner of op de sieraden die hij/zij draagt ? Vallen details, zoals een sjaaltje of een horloge je uberhaupt op ? Waarschijnlijk niet.

Volgens de Amerikaanse onderzoekers Simons en Levin zijn wij niet zo scherp.
Tijdens een onderzoek lieten ze proefpersonen kijken naar gefilmde scenes waarin elke keer, tegelijk met het camerastandpunt, details veranderden. Zo was van een van de acteurs de gouden ketting veranderd in een grote sjaal. Niemand die het verschil opmerkte. Zelfs als de proefpersonen verteld werd waar ze op moesten letten, zagen ze gemiddeld maar 2 van de 10 veranderingen.

Zo blijkt maar weer hoe onbetrouwbaar getuigenverklaringen (kunnen) zijn. Wie let er echt op de details of vallen op het moment supreme (al is het maar onbewust) belangrijke kenmerken op ?
In het "normale" leven zijn die ook niet zo belangrijk en glijden ze aan je voorbij.
Zo zag een vriendin van mij niet dat haar vriend zijn snor afgeschoren had...(En hij was er niet blij dat dat niet opviel !).
Als iemand je de weg op straat vraagt vallen veel details van die persoon je waarschijnlijk ook niet op. Bril of snor aanwezig ? Kleur broek of haar ?

In films zitten vaak detailbloopers: in dezelfde scene staat de klok opeens op 4 ipv 5 uur of een acteur heeft een groen ipv een wit shirt aan.
Zo zie je (of zie je het niet): best moeilijk om echt scherp te zijn.

Opmerkelijk 1 en 2

Opmerkelijk 1

Onlangs was er in de gemeente Helmond een groot alarm van kracht: door een ongeluk
in een chemische fabriek kwamen er veel giftige dampen in de lucht. De sirenes loeiden hun klagelijke en alarmerende tonen. En zoals bekend: als het alarm afgaat: binnen blijven en de ramen sluiten (en meteen naar het nieuws kijken natuurlijk).
De Helmonders echter deden niets van dit alles: ze gingen gewoon de straat op en sommigen bleven lekker in de tuin zitten. Commentaar van een van hen: "Het is toch veel te warm om binnen te zitten ?".

Waar zal die lankmoedigheid vandaan komen ? Is het omdat we gewend zijn aan het geluid van het luchtalarm (al is het maar 1 x per maand)? Of is het omdat de mensen niet weten waarom de sirenes janken ? "Het zal wel niet zo'n vaart lopen...", dat idee.
De burgemeester stelt voor om bij het volgende alarm iedereen een SMS'je te sturen met de aard van de ramp.
Moet je jezelf wel eerst abonneren natuurlijk.

Opmerkelijk 2

Wereldbank-directeur Wolfowitz ligt onder vuur omdat hij zijn vriendin aan een baan bij de Wereldbank geholpen heeft. En dat terwijl hij het voornemen had om de corruptie binnen die organisatie aan te pakken.
Zo'n functie van directeur wordt uiteraard goed betaald. Hoeveel zal zo'n man per jaar incasseren ? 1 miljoen dollar ? 2 miljoen dollar ? Ik heb geen flauw idee, maar gering zal het niet zijn.
Des te opvallender dat hij onlangs een moskee bezocht en bleek dat hij gaten in zijn sokken had...
Zou hij geen geld voor het kopen van nieuwe sokken hebben ? Is ie vergeten dat er die dag een bezoek aan een moskee op het programma stond ? Is het een bewuste provocatie aan de moslimgemeenschap ?
Het kan ook zo zijn dat de door het corruptieschandaal geplaagde Wolfowitz niet helder meer kan denken ? Of houdt ie gewoon van gaten in zijn sokken ivm zweetvoeten (kunnen ze lekker luchten)?