Sympathy for the record industry ?

"Sympathy for the record industry" is de naam van een klein, onafhankelijk platenlabel. Ik vind het een komische naam: voor je eigen label om sympathie vragen.
Nu heb ik voor kleine onafhankelijke platenlabels ook wel sympathie. Vaak is het hun doelstelling om goede muziek te promoten; muziek met een eigen smoel. Dit in tegenstelling tot de grote platenmaatschappijen, waar geld verdienen het belangrijkste is. Muziek als big business.

Ik lees nu het boek "Shout at the top", een biografie over Paul Weller en zijn vroegere groep The Jam. De auteur was de A&R manager van de band en is zodoende goed op de hoogte van de praktijken van een grote maatschappij (major) als Polydor/Polygram. Enkele voorbeelden uit het boek: tegen de wens van de groep meerdere singles trekken van een cd, niet luisteren naar de band wat betreft voorkeur voor de A-kant van een single en het eindeloos zeuren over het betalen van onkosten van The Jam. Ook is het politiek om om de twee jaar compilaties van oud materiaal uit te brengen. Iets nieuws staat er niet op, het is het eindeloos uitpersen van het repertoire.

Nog niet zo heel lang gelden waren de platenmaatschappijen nog oppermachtig. Alleen zij konden het publiek muziek leveren.
Tegenwoordig liggen de zaken anders: de meeste nummers kunnen gratis worden gedownload. De nieuwe cd van Radiohead, "In Rainbows", kan tegen betaling van een vrijwillige bijdrage via het net "opgehaald" worden.
Zo kan elke artiest/groep onafhankelijk van een platenmaatschappij zijn muziek uitbrengen. Via www.sellaband.com kun je als fan je beginende favorietje bandje steunen door financiele bijdragen.

Toch zijn er haken en ogen aan het wegvallen van de macht van de "majors". Zij functioneren ook als scout voor nieuw talent, doen de promotie en bezitten de juiste dikstributiekanalen.
Mojo Concerts, de grootste concertorganisator van Nederland, heeft nu voorgesteld platenmaatschappijen te ondersteunen bij het aantrekken van nieuw talent. Mojo is daar uiteraard bij gebaat omdat ze concerten organiseert. Deze worden druk bezocht, ondanks de hoge entreeprijzen. Komen er echter geen nieuwe artiesten (op een grotere schaal dan op internet) naar voren via reguliere cd's dan is het op een gegeven moment met de live optredens ook voorbij.

Kortom: hoe zullen de majors reageren op al deze nieuwe ontwikkelingen ? Hun almacht lijkt gebroken, maar een industrie met zo'n historie gaat niet zomaar ten onder.