Hope I die before I get old ?

"Hope I die before I get old"...
Dat waren legendarische woorden in het nummer "My generation" van The Who uit 1964. Zanger Roger Daltrey en gitarist Pete Townsend leven nog steeds, maar de andere twee leden van The Who bevinden zich reeds in het rock 'n roll nirvana.
Onder de gevaarlijkste beroepen bevinden zich de spoorwegwerker, de bouwvakker en de
popmuzikant. Popmuzikanten lopen twee keer zoveel kans om te overlijden dan onbekende leeftijdgenoten. Zo blijkt uit onderzoek van de Liverpool John Moores University, onder leiding van Mark Bellis.

Van de 1064 popartiesten die v.a. 1956 tot en met 2000 beroemd geworden waren (gemeten op basis van de Virgin Top 1000 albums allertijden), waren er in 2005 100 overleden; ruim 9 % van de mannen en 7 % van de vrouwen. Met name in de eerste 25 jaar dat zij beroemd werden ligt het sterfcijfer twee tot driemaal hoger dan in vergelijkbare bevolkingsgroepen.

Ik denk overigens dat de lijst niet compleet is: de minder bekende artiesten zullen de Virgin Top 1000 niet gehaald hebben. Ik denk daarbij aan zanger Dave McComb van The Triffids (auto-ongeluk) en de zanger van punkband The Ruts, Malcom Owen (overdosis).

Wel opvallend is dat een aantal popmuzikanten die in de jaren zeventig al op een "dodenlijst" stonden, zoals Lou Reed en Keith Richards, nog steeds in leven is. Dit ondanks hun zware drugsgebruik destijds. Ik zou haast wensen dat de Rolling Stones eens gezamenlijk in een vliegtuig zouden verongelukken; iets dat eigenlijk begin jaren zeventig had moeten gebeuren. Zodoende zouden ze legendarisch geworden zijn, in plaats van op te groeien tot levende fossielen.

De meest tragische doden van de afgelopen jaren ? Ik denk dan aan Kurt Cobain (Nirvana), Jeff Buckley en Ian Curtis (Joy Division).
Juist de artiesten die rotzooi produceren, zoals een Paul McCartney, Ryan Adams of, god betere het, Gerard Joling, blijven maar doorleven, terwijl de goeden het onderspit delven.
Misschien moeten zij dan maar bouwvakker worden...