La Kristel

Van voormalig filmster Sylvia Kristel (53) verscheen vorige maand de vertaling van de autobiografie "Naked" ("Naakt"), waarin zij verhaalt over haar leven en carriere.
Nadat zij in 1972 gekozen was tot "Miss Televizier" vierde zij begin jaren zeventig triomfen met de beroemde filmreeks "Emmanuelle": voor die tijd gewaagde softpornofilms die menig jongenshart (waaronder het mijne) sneller deed kloppen.
Symbool van die serie was de grote rieten stoel waarin Emmanuelle vaak zat; nog altijd als ik zo'n stoel zie heb ik de associatie met Kristel. De soundtracks waren ook helemaal te seventies:
van die dromerige, typisch Franse synthesizerklanken. Het leven was toen nog 1 lange droom...
(Luister ook eens naar de eerste CD van het Franse duo Air, die het sfeertje perfect weten te benaderen).

La Kristel heeft altijd het leven van een diva geleid: veel drank, drugs en seks. En natuurlijk genietend van alle privileges die bij het bestaan van een filmster horen. Ze heeft meerdere minnaars versleten, waaronder schrijverHugo Claus (die het op een gegeven moment wel had gezien in het snelle filmwereldje). Met niemand is ze eigenlijk echt gelukkig geworden; van sommigen wist ze al van tevoren dat het niets zou worden. Van Hugo Claus heeft ze overigens een zoon overgehouden met wie ze nog steeds contact heeft.

Haar leven niet over rozen gegaan en dat geldt ook voor haar carriere. Enige jaren geleden werd bij haar kanker geconstateerd (nu gaat het vrij goed) en in de onlangs uitgezonden documentaire van "Het uur van de wolf" ziet de kijker ook hoe zij een pijnlijk medisch onderzoek moet ondergaan. Zij heeft altijd geleefd met het idee, zegt ze, dat de schadelijke gevolgen van haar overmatig gebruik van zowel nicotine als alcohol "elkaar zouden opheffen" (iets met een bloedvatentheorie).

Kristel is inmiddels een wat oudere vrouw geworden (die overigens letterlijk niet lang kan stilstaan) en richt zich tegenwoordig meer op schilderen. Geen kunst met een grote K overigens.
Haar laatste rol speelde ze in 2002 in een Turkse film. Ze heeft geen flauw idee waar de film over ging. Dat is misschien kenmerkend voor haar filmcarriere: na het succes van de Emmannuele-reeks speelde ze in B-films waarvan er geen een succesvol was. Het imago van pornoster bleef haar aankleven. Kenmerkend was ook de Franse presentatie van haar boek waarin zij vragen moest beantwoorden over het al dan niet dragen van een slipje. Ik vond het pijnlijk en vernederend om te zien.
Een grote filmrol sluit zij uit, maar een terugkeer in een rol als "oma" is nog mogelijk, zoals zij zelf zegt. Er zijn genoeg voorbeelden van oudere actrices. Maar goed: die kunnen wel acteren...