In Flanders fields

Sinds mijn bezoek aan de slagvelden van WO 1 bij Ieper in januari heb ik mij verdiept in de geschiedenis van de strijd in Vlaanderen.
De Meest Zinloze Oorlog Ooit: 19.000 doden op 1 dag (alleen al bij de Britten) om een paar kilometer terrein. Aan het eind van de oorlog was het front amper verschoven, maar hadden miljoenen hun leven verloren.,

Onlangs kwam ik dit aangrijpende en beroemde gedicht tegen. Het is geschreven door John McCrae, een Canadese chirurg aan aan het Ieper-front. Na zijn vrijwillige aanmelding voor het leger slaat zijn enthousiasme al snel om in desillusie als hij de dagelijkse ellende en leed om hem heen ziett.
Na de begrafenis van een kameraad schreef hij onderstaand gedicht. Sinds die tijd zijn de "poppies" (klaprozen) het symbool van de massaslachtingen in Belgie.

In Flanders Fields

In Flanders fields the poppies grow
Between the crosses row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below

We are the dead. Short days ago
We lived, fell down, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders Fields

Take up the quarrel with the foe
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields