Van voormalig filmster Sylvia Kristel (53) verscheen vorige maand de vertaling van de autobiografie "Naked" ("Naakt"), waarin zij verhaalt over haar leven en carriere.
Nadat zij in 1972 gekozen was tot "Miss Televizier" vierde zij begin jaren zeventig triomfen met de beroemde filmreeks "Emmanuelle": voor die tijd gewaagde softpornofilms die menig jongenshart (waaronder het mijne) sneller deed kloppen.
Symbool van die serie was de grote rieten stoel waarin Emmanuelle vaak zat; nog altijd als ik zo'n stoel zie heb ik de associatie met Kristel. De soundtracks waren ook helemaal te seventies:
van die dromerige, typisch Franse synthesizerklanken. Het leven was toen nog 1 lange droom...
(Luister ook eens naar de eerste CD van het Franse duo Air, die het sfeertje perfect weten te benaderen).
La Kristel heeft altijd het leven van een diva geleid: veel drank, drugs en seks. En natuurlijk genietend van alle privileges die bij het bestaan van een filmster horen. Ze heeft meerdere minnaars versleten, waaronder schrijverHugo Claus (die het op een gegeven moment wel had gezien in het snelle filmwereldje). Met niemand is ze eigenlijk echt gelukkig geworden; van sommigen wist ze al van tevoren dat het niets zou worden. Van Hugo Claus heeft ze overigens een zoon overgehouden met wie ze nog steeds contact heeft.
Haar leven niet over rozen gegaan en dat geldt ook voor haar carriere. Enige jaren geleden werd bij haar kanker geconstateerd (nu gaat het vrij goed) en in de onlangs uitgezonden documentaire van "Het uur van de wolf" ziet de kijker ook hoe zij een pijnlijk medisch onderzoek moet ondergaan. Zij heeft altijd geleefd met het idee, zegt ze, dat de schadelijke gevolgen van haar overmatig gebruik van zowel nicotine als alcohol "elkaar zouden opheffen" (iets met een bloedvatentheorie).
Kristel is inmiddels een wat oudere vrouw geworden (die overigens letterlijk niet lang kan stilstaan) en richt zich tegenwoordig meer op schilderen. Geen kunst met een grote K overigens.
Haar laatste rol speelde ze in 2002 in een Turkse film. Ze heeft geen flauw idee waar de film over ging. Dat is misschien kenmerkend voor haar filmcarriere: na het succes van de Emmannuele-reeks speelde ze in B-films waarvan er geen een succesvol was. Het imago van pornoster bleef haar aankleven. Kenmerkend was ook de Franse presentatie van haar boek waarin zij vragen moest beantwoorden over het al dan niet dragen van een slipje. Ik vond het pijnlijk en vernederend om te zien.
Een grote filmrol sluit zij uit, maar een terugkeer in een rol als "oma" is nog mogelijk, zoals zij zelf zegt. Er zijn genoeg voorbeelden van oudere actrices. Maar goed: die kunnen wel acteren...
Wednesday, March 28, 2007
Monday, March 26, 2007
Van harte: 30 jaar punk
Dit jaar bestaat punkrock 30 jaar. Of is het 31 jaar ? Bands als The Sexpistols, The Damned, The Clash en uiteraard The Ramones waren in 1976 al bezig.
In elk geval was 1977 wel het jaar dat de punk tot volle wasdom kwam: iedereen sprak erover en de eerste platen verschenen. Voor mij kwam het ook mooi uit: ik wist bij God niet meer wat voor muziek ik nog moest kopen. Hardrock was passe en ik zat ook niet echt op Steve Miller te wachten...
Punk was ook hard nodig om de ingeslapen rockscene wakker te schoppen. Dinosaurussen als The Eagles, Rolling Stones en Pink Floyd domineerden de rock 'n roll. Aanvankelijk waren die groepen relevant maar in 1976/1977 zeker niet meer. De sturm und drang was er reeds lang uit en de muzikanten waren inmiddels vette miljonairs, zetelend in hun landhuizen.
Punk schudde de boel weer wakker: het gevoel van de opwindende sixties muziek was terug en iedereen kon een bandje op richten. In tegenstelling tot de muzikanten van Yes hoefde je namelijk geen conservatorium meer te hebben.
Grote groepen waren The Buzzcocks, The Jam, The Stranglers en de boven reeds vermelde Sexpistols, The Damned en The Clash.
Zelf was ik in 1977 18 jaar oud en ik heb nog nooit zo'n opwindende tijd meegemaakt. Ik werd ook punk; snor en lang haar ging er af en het leren jasje aan.
Vele goede punkbands heb ik Paradiso en de Melkweg gezien en er ontstond ook een punkscene in Alkmaar, in het gekraakte schoolgebouw Parkhof. Uiteraard heb ik toen ook in een bandje gespeeld (The Modern Times) . We zijn zeggen en schrijven tot 1 optreden gekomen (het teepje heb ik trouwens nog steeds) .
Dat was ook het leuke van punk: het was een creatief gebeuren. We gaven een eigen krantje uit, speelden in bands of schilderden. Vele bands kwamen optreden in Het Parkhof en de sfeer was geweldig.
Niet dat het altijd perfect was: voor sommige punks bestond punk zijn uit herrie schoppen en ook had je facistische punks (beiden werden niet getolereerd in de kaasstad).
Na een paar jaar had ik het wel gezien in de punkscene: het werd steeds meer een ghetto: zo en zo moest je eruit zien, de muziek was onderworpen aan allerlei wetten (met als gevolg dat alles hetzelfde klonk) en op gegeven moment wil je ook gewoon jezelf zijn, niet een of ander stereotype.
De punk had zich ondertussen ontwikkeld tot New Wave, waarin weer nieuwe grenzen verkend werden. Uiteindelijk werd dat weer independent en ja, hoe noem je het tegenwoordig ?
In elk geval, de punkgeest leeft nog immer voort en punk in velerlei vormen wordt ook nog steeds gemaakt.
Onlangs verscheen het boek "Rough guide to punk" (Penguin). Hierin worden links gelegd naar James Dean, Marlon Brando en The Stooges; in feite allen oervaders van de punk.
Overigens waren er in de jaren 60 in Amerika ook al punkbands. Groepen als The Standells en The Permitters maakten als reactie op de Engels beat-invasie rauwe rock 'n roll. (Overigens terug te vinden op de uitstekende compilatie "Nuggets").
http://punk77.co.uk
In elk geval was 1977 wel het jaar dat de punk tot volle wasdom kwam: iedereen sprak erover en de eerste platen verschenen. Voor mij kwam het ook mooi uit: ik wist bij God niet meer wat voor muziek ik nog moest kopen. Hardrock was passe en ik zat ook niet echt op Steve Miller te wachten...
Punk was ook hard nodig om de ingeslapen rockscene wakker te schoppen. Dinosaurussen als The Eagles, Rolling Stones en Pink Floyd domineerden de rock 'n roll. Aanvankelijk waren die groepen relevant maar in 1976/1977 zeker niet meer. De sturm und drang was er reeds lang uit en de muzikanten waren inmiddels vette miljonairs, zetelend in hun landhuizen.
Punk schudde de boel weer wakker: het gevoel van de opwindende sixties muziek was terug en iedereen kon een bandje op richten. In tegenstelling tot de muzikanten van Yes hoefde je namelijk geen conservatorium meer te hebben.
Grote groepen waren The Buzzcocks, The Jam, The Stranglers en de boven reeds vermelde Sexpistols, The Damned en The Clash.
Zelf was ik in 1977 18 jaar oud en ik heb nog nooit zo'n opwindende tijd meegemaakt. Ik werd ook punk; snor en lang haar ging er af en het leren jasje aan.
Vele goede punkbands heb ik Paradiso en de Melkweg gezien en er ontstond ook een punkscene in Alkmaar, in het gekraakte schoolgebouw Parkhof. Uiteraard heb ik toen ook in een bandje gespeeld (The Modern Times) . We zijn zeggen en schrijven tot 1 optreden gekomen (het teepje heb ik trouwens nog steeds) .
Dat was ook het leuke van punk: het was een creatief gebeuren. We gaven een eigen krantje uit, speelden in bands of schilderden. Vele bands kwamen optreden in Het Parkhof en de sfeer was geweldig.
Niet dat het altijd perfect was: voor sommige punks bestond punk zijn uit herrie schoppen en ook had je facistische punks (beiden werden niet getolereerd in de kaasstad).
Na een paar jaar had ik het wel gezien in de punkscene: het werd steeds meer een ghetto: zo en zo moest je eruit zien, de muziek was onderworpen aan allerlei wetten (met als gevolg dat alles hetzelfde klonk) en op gegeven moment wil je ook gewoon jezelf zijn, niet een of ander stereotype.
De punk had zich ondertussen ontwikkeld tot New Wave, waarin weer nieuwe grenzen verkend werden. Uiteindelijk werd dat weer independent en ja, hoe noem je het tegenwoordig ?
In elk geval, de punkgeest leeft nog immer voort en punk in velerlei vormen wordt ook nog steeds gemaakt.
Onlangs verscheen het boek "Rough guide to punk" (Penguin). Hierin worden links gelegd naar James Dean, Marlon Brando en The Stooges; in feite allen oervaders van de punk.
Overigens waren er in de jaren 60 in Amerika ook al punkbands. Groepen als The Standells en The Permitters maakten als reactie op de Engels beat-invasie rauwe rock 'n roll. (Overigens terug te vinden op de uitstekende compilatie "Nuggets").
http://punk77.co.uk
Tuesday, March 20, 2007
Volg de infostrada
Mijn meest zinloze hobby is het bijhouden van sportstatistieken. Ik schrijf "zinloos" omdat het verder niets oplevert: je maakt niets, je ervaart niets en je leert niets...
Het zit in een bestand en that's all, als de feiten maar zijn vastgelegd.
En toch is het een kick om het bij te houden. Zo heb ik digitale archieven over alle statistische feiten van Oranje, Ajax en de Formule 1. Verder noteer ik al mijn gelezen boeken en alle films/ DVD's die ik gezien heb.
In elk geval: wist u dat afgelopen weekend Lewis Hamilton de eerste debutant is sinds Villeneuve in 1996 is met een podiumplaats tijdens zijn debuut (Formule 1) ? Of dat bondscoach Libregts de trainer van Oranje is met de meeste debutanten per wedstrijd is (gemiddeld 1,23 speler...). Wat dacht u van het feit dat Ajax tot afgelopen weekend voor het laatst in 1994 van PSV in Eindhoven in de competitie wist te winnen ?
Lekker belangrijk he ?
Toch, er is zelfs een bedrijf dat zich uitsluitend richt op het verstrekken van alle sportstatistieken ten behoeve van journalisten en TV-zenders over de hele wereld: Infostrada te Nieuwegein.
Het is big business. In een grote newsroom staan 24 uur per etmaal de monitoren op zo'n beetje alle sportzenders ter wereld. Negen satelietschotels zorgen ervoor dat Infostrada 400 sportkanalen kan ontvangen. Opdrachtgevers zijn o.a. Studio Sport, Tien, ANP, de BBC, ZDF en Reuters; de omzet loopt in de miljoenen.
Waag het echter niet om in info naar Japan een doelpunt in de 21e minuut te laten plaats vinden, als die in de 20e minuut gescoord werd. Zo moesten vanwege dit feit twee jaar geleden 50.000 Japanse sportkranten vernietigd worden...
In mijn eigen sportstatistieken moet uiteraard ook alles kloppen en als er feitelijke onjuistheden in de krant of op tv gedebiteerd worden kan ik er slecht tegen: get your facts right ! Zo werd er afgelopen zondag in de "Wedstrijden" beweerd dat Ajax speler Gabri "zijn eerste doelpunt scoort". Pertinent onjuist. Ligt de fout bij Infostrada of bij de reporter ?
In elk geval komt bij mij de liefde voor de sport voorop, en dan pas de statistieken. Zonder passie geen statistieken.
Lewis Hamilton was de afgelopen zondag de eerste zwarte rijder in de Formule 1. Statistisch gezien interessant, maar nog veel leuker dat er nu ook een zwarte rijder bij is.
Daarom: passie voedt de statistiek.
http://www.infostradasports.com
Het zit in een bestand en that's all, als de feiten maar zijn vastgelegd.
En toch is het een kick om het bij te houden. Zo heb ik digitale archieven over alle statistische feiten van Oranje, Ajax en de Formule 1. Verder noteer ik al mijn gelezen boeken en alle films/ DVD's die ik gezien heb.
In elk geval: wist u dat afgelopen weekend Lewis Hamilton de eerste debutant is sinds Villeneuve in 1996 is met een podiumplaats tijdens zijn debuut (Formule 1) ? Of dat bondscoach Libregts de trainer van Oranje is met de meeste debutanten per wedstrijd is (gemiddeld 1,23 speler...). Wat dacht u van het feit dat Ajax tot afgelopen weekend voor het laatst in 1994 van PSV in Eindhoven in de competitie wist te winnen ?
Lekker belangrijk he ?
Toch, er is zelfs een bedrijf dat zich uitsluitend richt op het verstrekken van alle sportstatistieken ten behoeve van journalisten en TV-zenders over de hele wereld: Infostrada te Nieuwegein.
Het is big business. In een grote newsroom staan 24 uur per etmaal de monitoren op zo'n beetje alle sportzenders ter wereld. Negen satelietschotels zorgen ervoor dat Infostrada 400 sportkanalen kan ontvangen. Opdrachtgevers zijn o.a. Studio Sport, Tien, ANP, de BBC, ZDF en Reuters; de omzet loopt in de miljoenen.
Waag het echter niet om in info naar Japan een doelpunt in de 21e minuut te laten plaats vinden, als die in de 20e minuut gescoord werd. Zo moesten vanwege dit feit twee jaar geleden 50.000 Japanse sportkranten vernietigd worden...
In mijn eigen sportstatistieken moet uiteraard ook alles kloppen en als er feitelijke onjuistheden in de krant of op tv gedebiteerd worden kan ik er slecht tegen: get your facts right ! Zo werd er afgelopen zondag in de "Wedstrijden" beweerd dat Ajax speler Gabri "zijn eerste doelpunt scoort". Pertinent onjuist. Ligt de fout bij Infostrada of bij de reporter ?
In elk geval komt bij mij de liefde voor de sport voorop, en dan pas de statistieken. Zonder passie geen statistieken.
Lewis Hamilton was de afgelopen zondag de eerste zwarte rijder in de Formule 1. Statistisch gezien interessant, maar nog veel leuker dat er nu ook een zwarte rijder bij is.
Daarom: passie voedt de statistiek.
http://www.infostradasports.com
Friday, March 16, 2007
Get a life !
Marina (o.a. cursusleider Digitaal Inlichtingwerk) heeft een paar grappige reclamefimpjes van Kit Kat op haar blog gezet. Eentje gaat over de virtuele wereld van Second Life, de hype van dit moment. (Plotline: na je eerste en tweede leven is het tijd voor Kitkat).
Laatst was ik in discussie met vrienden over de vraag of deze virtuele wereld ooit de werkelijke zou kunnen vervangen. Nu zeg je al snel "nee". Het ziet er prachtig uit, maar het blijft onecht. Ik bedoel: er gaat toch niets boven een echte kus of echte wind door je haren ?
Maar hoe is het over 10 of 20 jaar ? Ga je dan alleen nog zonnebaden in Second life ipv op het strand (veel te druk en files en kans op verbranding) ? Of een andere mogelijkheid: een virtuele verjaardag vieren, compleet met je digitale vrienden.
Spijtig is dat Second Life steeds meer wordt overgenomen door de commercie. Banken, autofabrikanten, Nike en zelfs de EO: ze zitten er allemaal, gevestigd in luxeuze shopping malls . Logisch: als er (in de toekomst) geld te verdienen valt (echte dollars dus) dan zijn de bedrijven er snel bij en reclame is sowieso nooit weg. Echt storm loopt het overigens nog niet in de virtuele winkels. De doelgroep zijn voornamelijk jongeren en dat is een groep die, gek genoeg, toch moeilijk te bereiken valt.
Volgens auteur Jeroen Boschma, schrijver van het boek "Generatie Einstein", gaan bedrijven massaal gek, raar en hip doen als ze jongeren willen bereiken. Termen als "chil" en "vet" vallen dan al gauw. En ook rap wordt nu ingezet als marketinginstrument.
Ondertussen schieten de reclamecampagnes daardoor hun doel voorbij. Jongeren hebben het snel door als bedrijven hen proberen te kopieren. Vaak is het ook zo dat bepaalde hypes/woorden al weer voorbij zijn (of te massaal geworden zijn) als de commercie haar gretige vingers ernaar uitsteekt.
Als voorbeeld noemt Boschma "troetel Marokkaan" Ali B. Dertigers en veertigers denken: "hip zo'n rappende Marokkaan !". Ondertussen schijnt hij geen indruk (meer) te maken op jongeren en allochtonen en schiet een campagne met hem in de hoofdrol zijn doel voorbij...
Hoe dan wel de jongeren te bereiken ?
Praten met ze, volgens de deskundigen. Veel praten.
In elk geval ga ik in het weekend ouderwets Risken, inclusief woest gesmijt met dobbelstenen en propaganda gericht tegen de zwarte legers ...
Of kan dat ook al in Second Life ?
Laatst was ik in discussie met vrienden over de vraag of deze virtuele wereld ooit de werkelijke zou kunnen vervangen. Nu zeg je al snel "nee". Het ziet er prachtig uit, maar het blijft onecht. Ik bedoel: er gaat toch niets boven een echte kus of echte wind door je haren ?
Maar hoe is het over 10 of 20 jaar ? Ga je dan alleen nog zonnebaden in Second life ipv op het strand (veel te druk en files en kans op verbranding) ? Of een andere mogelijkheid: een virtuele verjaardag vieren, compleet met je digitale vrienden.
Spijtig is dat Second Life steeds meer wordt overgenomen door de commercie. Banken, autofabrikanten, Nike en zelfs de EO: ze zitten er allemaal, gevestigd in luxeuze shopping malls . Logisch: als er (in de toekomst) geld te verdienen valt (echte dollars dus) dan zijn de bedrijven er snel bij en reclame is sowieso nooit weg. Echt storm loopt het overigens nog niet in de virtuele winkels. De doelgroep zijn voornamelijk jongeren en dat is een groep die, gek genoeg, toch moeilijk te bereiken valt.
Volgens auteur Jeroen Boschma, schrijver van het boek "Generatie Einstein", gaan bedrijven massaal gek, raar en hip doen als ze jongeren willen bereiken. Termen als "chil" en "vet" vallen dan al gauw. En ook rap wordt nu ingezet als marketinginstrument.
Ondertussen schieten de reclamecampagnes daardoor hun doel voorbij. Jongeren hebben het snel door als bedrijven hen proberen te kopieren. Vaak is het ook zo dat bepaalde hypes/woorden al weer voorbij zijn (of te massaal geworden zijn) als de commercie haar gretige vingers ernaar uitsteekt.
Als voorbeeld noemt Boschma "troetel Marokkaan" Ali B. Dertigers en veertigers denken: "hip zo'n rappende Marokkaan !". Ondertussen schijnt hij geen indruk (meer) te maken op jongeren en allochtonen en schiet een campagne met hem in de hoofdrol zijn doel voorbij...
Hoe dan wel de jongeren te bereiken ?
Praten met ze, volgens de deskundigen. Veel praten.
In elk geval ga ik in het weekend ouderwets Risken, inclusief woest gesmijt met dobbelstenen en propaganda gericht tegen de zwarte legers ...
Of kan dat ook al in Second Life ?
Tuesday, March 13, 2007
Gentlemen: start your engines !
Aanstaande zondag is het gelukkig weer zo ver: het nieuwe Formule 1 (F1)-seizoen gaat weer beginnen. Na een pauze van bijna een half jaar word er afgetrapt op het altijd sfeervolle Albert Park-circuit in Melbourne.
De verwachtingen zijn hoog gespannen: hoe doet Ferrari het zonder de grote Schumacher ? Zullen Massa en Raikkonen waardige opvolgers blijken ? En wat te denken van tweevoudig werelkampioen Alonso: zal hij McLaren eindelijk weer eens een titel brengen ? Niet te vergeten: wat kunnen we verwachten van het Nederlandse team Spyker, met Albers en debutant Sutil en de nieuwe Ferrari-motor ?
Het is overigens een ongeschreven wet in de "spannendste, snelste, duurste, moeilijkste en gevaarlijkste sport ter wereld" dat het seizoen pas echt begint als het F1-circus naar Europa komt, na eerst een paar races overzee gereden te hebben.
Pas op het "oude continent" komen de echte krachtsverhoudingen tussen de teams aan de oppervlakte. Sowieso hebben de oude circuits meer sfeer. Het is niet altijd even modern wellicht (zoals in Maleisie: brede banen, goede inhaalmogelijkheden), maar de banen hebben wel een rijke historie. Circuits als Monza (bloedsnel), Spa/Francorchamps (met de Eauge Rouge; de mooiste bocht ter wereld) en Monaco (niet snel, maar een geweldige ambiance) hebben al heel wat meegemaakt...
Mijn eerste F1-race was in Spa en maakte een enorme indruk op me: eindelijk zag ik mijn helden in het echt. Het geluid van de motoren is ook overweldigend. Het hoge gejank gaat door merg en been.
De keer dat ik daar was, een paar jaar geleden, kregen we net de mooiste race van het seizoen voorgeschoteld. Mooie races zijn die races waarin veel gebeurt: inhaalacties, crashes, gele vlaggen en onverwachte podia en punten.
Crashes zijn altijd mooi, voorop gesteld dat er geen gewonden/doden vallen. Wat dat betreft is de F1 de laatste jaren een stuk veiliger geworden. De bolides voldoen aan hoge veiligheidseisen.
Sneuvelden in de jaren zeventig nog enkele rijders per jaar, tegenwoordig gebeurt dat niet meer (de laatste slachtoffers vielen in '94).
Dat wil niet zeggen dat er geen doden kunnen vallen. Al enkele malen is het gebeurd dat afgebroken wielen in het publiek terecht kwamen en hun tot eisten...
En ook bij de coureurs was de dood een paar keer vlakbij (Ralf Schumacher op Indianapolis).
Overigens: de overkoepelende bond FIA koopt jaarlijks vele kilometers regenwoud op, ter compensatie van alle uitgestoten gassen. Zo doet de meest vervuilende en meest geldverslindende sport op deze aardbol nog iets terug voor de mensheid...
Okay: een nieuwe lente, een nieuw Formule 1 seizoen. Ik ben er klaar voor; nu nog elke dag zon.
http://www.formule1.nl
De verwachtingen zijn hoog gespannen: hoe doet Ferrari het zonder de grote Schumacher ? Zullen Massa en Raikkonen waardige opvolgers blijken ? En wat te denken van tweevoudig werelkampioen Alonso: zal hij McLaren eindelijk weer eens een titel brengen ? Niet te vergeten: wat kunnen we verwachten van het Nederlandse team Spyker, met Albers en debutant Sutil en de nieuwe Ferrari-motor ?
Het is overigens een ongeschreven wet in de "spannendste, snelste, duurste, moeilijkste en gevaarlijkste sport ter wereld" dat het seizoen pas echt begint als het F1-circus naar Europa komt, na eerst een paar races overzee gereden te hebben.
Pas op het "oude continent" komen de echte krachtsverhoudingen tussen de teams aan de oppervlakte. Sowieso hebben de oude circuits meer sfeer. Het is niet altijd even modern wellicht (zoals in Maleisie: brede banen, goede inhaalmogelijkheden), maar de banen hebben wel een rijke historie. Circuits als Monza (bloedsnel), Spa/Francorchamps (met de Eauge Rouge; de mooiste bocht ter wereld) en Monaco (niet snel, maar een geweldige ambiance) hebben al heel wat meegemaakt...
Mijn eerste F1-race was in Spa en maakte een enorme indruk op me: eindelijk zag ik mijn helden in het echt. Het geluid van de motoren is ook overweldigend. Het hoge gejank gaat door merg en been.
De keer dat ik daar was, een paar jaar geleden, kregen we net de mooiste race van het seizoen voorgeschoteld. Mooie races zijn die races waarin veel gebeurt: inhaalacties, crashes, gele vlaggen en onverwachte podia en punten.
Crashes zijn altijd mooi, voorop gesteld dat er geen gewonden/doden vallen. Wat dat betreft is de F1 de laatste jaren een stuk veiliger geworden. De bolides voldoen aan hoge veiligheidseisen.
Sneuvelden in de jaren zeventig nog enkele rijders per jaar, tegenwoordig gebeurt dat niet meer (de laatste slachtoffers vielen in '94).
Dat wil niet zeggen dat er geen doden kunnen vallen. Al enkele malen is het gebeurd dat afgebroken wielen in het publiek terecht kwamen en hun tot eisten...
En ook bij de coureurs was de dood een paar keer vlakbij (Ralf Schumacher op Indianapolis).
Overigens: de overkoepelende bond FIA koopt jaarlijks vele kilometers regenwoud op, ter compensatie van alle uitgestoten gassen. Zo doet de meest vervuilende en meest geldverslindende sport op deze aardbol nog iets terug voor de mensheid...
Okay: een nieuwe lente, een nieuw Formule 1 seizoen. Ik ben er klaar voor; nu nog elke dag zon.
http://www.formule1.nl
Thursday, March 8, 2007
De langste dag
De laatste jaren zit ik regelmatig als stembureaulid op verschillende verkiezingsbureaus.
Het zijn altijd lange dagen: je begint om 7 uur 's ochtends en als het mee zit ben je om half tien 's avonds klaar. Wat dat bereft is een dubbele dienst in de bibliotheek peanuts...
Meestal is het gezellig met de stemmers; de meesten zijn wel in voor een praatje. Bekende vraag is vaak: "hoe is de opkomst ?" Met verkiezingen voor de Tweede Kamer en de gemeenteraad is die meestal hoog. Bij Europese en Provinciale verkiezingen, zoals bekend, laag.
Gisteren zat ik voor het eerst in Schagen, stad van Westfriese folklore en landnbouw. Het stembureau was gevestigd in de kantine van een instelling voor Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ): Geesterkogge.
Daarom was het wel een gezellige boel. We zaten in de kantine en daar was het meestal druk: ook de clienten hadden daar hun afspraak met hun begeleiders (om opgehaald te worden). Je zou kunnen zeggen dat dat qua privacy niet erg geslaagd is. In elk geval was de catering goed verzorgd: verse soep met balletjes (in tegenstelling tot onze zakjes Cup a Soup zonder) en veel koffie.Onvoorstelbaar overigens hoeveel koffie je weg werkt op zo'n dag. Verder: saucijzenbroodjes, slaatjes en bolletjes met kaas/ham en melk (die in de loop van de dag steeds lauwer wordt). Uiteraard ook het nodige fris.
De eerste paar uren lag de opkomst rond de 10 procent, nogal bedroevend dus ! Uiteindelijk kwamen we op 41 % uit. Vooral 's avonds werd het druk, vanaf de avondspits zeg maar.
Je ziet dat verkiezingen voor de provincie niet leven. Het is te onduidelijk wat zij precies voor de burger doet. Toch zijn er genoeg zaken die van belang zijn: het openbaar vervoer, Schiphol, het water/dijkbeheer zijn een paar van de issues.
Ik denk meer dat het een feit is van niet goed communiceren met de burger. Bovendien is de afstand te groot (ook letterlijk). Wat hebben bijvoorbeeld Haarlem en Amsterdam gemeen met de kop van Noord-Holland ? Of Texel en Het Gooi ?
Het lijkt mij een goed idee om de provincie Noord-Holland in deelprovincies te op te delen. Zo worden, zou je zeggen, de lijnen van de bestuurders naar de bevolking kleiner. Misschien kun je hen zo wat beter leren kennen.
Voorts lijkt het me nuttig om op tv geen debatten te voeren tussen de lijsttrekkers van de Tweede Kamer, maar de provinciale bestuurders aan het woord te laten.
En is het nu een voordeel of een nadeel dat je bij Provinciale verkiezingen (indirect) ook de Eerste kamer kiest ?
Het zijn altijd lange dagen: je begint om 7 uur 's ochtends en als het mee zit ben je om half tien 's avonds klaar. Wat dat bereft is een dubbele dienst in de bibliotheek peanuts...
Meestal is het gezellig met de stemmers; de meesten zijn wel in voor een praatje. Bekende vraag is vaak: "hoe is de opkomst ?" Met verkiezingen voor de Tweede Kamer en de gemeenteraad is die meestal hoog. Bij Europese en Provinciale verkiezingen, zoals bekend, laag.
Gisteren zat ik voor het eerst in Schagen, stad van Westfriese folklore en landnbouw. Het stembureau was gevestigd in de kantine van een instelling voor Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ): Geesterkogge.
Daarom was het wel een gezellige boel. We zaten in de kantine en daar was het meestal druk: ook de clienten hadden daar hun afspraak met hun begeleiders (om opgehaald te worden). Je zou kunnen zeggen dat dat qua privacy niet erg geslaagd is. In elk geval was de catering goed verzorgd: verse soep met balletjes (in tegenstelling tot onze zakjes Cup a Soup zonder) en veel koffie.Onvoorstelbaar overigens hoeveel koffie je weg werkt op zo'n dag. Verder: saucijzenbroodjes, slaatjes en bolletjes met kaas/ham en melk (die in de loop van de dag steeds lauwer wordt). Uiteraard ook het nodige fris.
De eerste paar uren lag de opkomst rond de 10 procent, nogal bedroevend dus ! Uiteindelijk kwamen we op 41 % uit. Vooral 's avonds werd het druk, vanaf de avondspits zeg maar.
Je ziet dat verkiezingen voor de provincie niet leven. Het is te onduidelijk wat zij precies voor de burger doet. Toch zijn er genoeg zaken die van belang zijn: het openbaar vervoer, Schiphol, het water/dijkbeheer zijn een paar van de issues.
Ik denk meer dat het een feit is van niet goed communiceren met de burger. Bovendien is de afstand te groot (ook letterlijk). Wat hebben bijvoorbeeld Haarlem en Amsterdam gemeen met de kop van Noord-Holland ? Of Texel en Het Gooi ?
Het lijkt mij een goed idee om de provincie Noord-Holland in deelprovincies te op te delen. Zo worden, zou je zeggen, de lijnen van de bestuurders naar de bevolking kleiner. Misschien kun je hen zo wat beter leren kennen.
Voorts lijkt het me nuttig om op tv geen debatten te voeren tussen de lijsttrekkers van de Tweede Kamer, maar de provinciale bestuurders aan het woord te laten.
En is het nu een voordeel of een nadeel dat je bij Provinciale verkiezingen (indirect) ook de Eerste kamer kiest ?
Saturday, March 3, 2007
In Flanders fields
Sinds mijn bezoek aan de slagvelden van WO 1 bij Ieper in januari heb ik mij verdiept in de geschiedenis van de strijd in Vlaanderen.
De Meest Zinloze Oorlog Ooit: 19.000 doden op 1 dag (alleen al bij de Britten) om een paar kilometer terrein. Aan het eind van de oorlog was het front amper verschoven, maar hadden miljoenen hun leven verloren.,
Onlangs kwam ik dit aangrijpende en beroemde gedicht tegen. Het is geschreven door John McCrae, een Canadese chirurg aan aan het Ieper-front. Na zijn vrijwillige aanmelding voor het leger slaat zijn enthousiasme al snel om in desillusie als hij de dagelijkse ellende en leed om hem heen ziett.
Na de begrafenis van een kameraad schreef hij onderstaand gedicht. Sinds die tijd zijn de "poppies" (klaprozen) het symbool van de massaslachtingen in Belgie.
In Flanders Fields
In Flanders fields the poppies grow
Between the crosses row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below
We are the dead. Short days ago
We lived, fell down, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders Fields
Take up the quarrel with the foe
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields
De Meest Zinloze Oorlog Ooit: 19.000 doden op 1 dag (alleen al bij de Britten) om een paar kilometer terrein. Aan het eind van de oorlog was het front amper verschoven, maar hadden miljoenen hun leven verloren.,
Onlangs kwam ik dit aangrijpende en beroemde gedicht tegen. Het is geschreven door John McCrae, een Canadese chirurg aan aan het Ieper-front. Na zijn vrijwillige aanmelding voor het leger slaat zijn enthousiasme al snel om in desillusie als hij de dagelijkse ellende en leed om hem heen ziett.
Na de begrafenis van een kameraad schreef hij onderstaand gedicht. Sinds die tijd zijn de "poppies" (klaprozen) het symbool van de massaslachtingen in Belgie.
In Flanders Fields
In Flanders fields the poppies grow
Between the crosses row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below
We are the dead. Short days ago
We lived, fell down, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders Fields
Take up the quarrel with the foe
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields
Subscribe to:
Posts (Atom)