Ja, dat was mijn eerste Bowie lp: "Alladin Sin" uit 1973. Ik kwam er aan door een lp van Grandfunk Railroad te ruilen met een vriend. En waar het gezegde luidt: "Waar er twee ruilen, gaat er een huilen" was ik dat niet. Tot op de dag van vandaag draai ik ém nog af en toe. Die pianosolo van het titelnummer blijft geweldig.
Een paar jaar later kocht ik "Ziggy Stardust", de lp die ervoor uit kwam. Een klassieker, maar wel een plaat die nu wat verouderd klinkt. Helemaal te seventies Glamrock dus.
David Jones (echte naam) was zijn publiek altijd een stap voor tot, zeg, eind jaren '80. Toen werd de man meer trendvolger dan trendsetter. Het hele Tin Men groepsgebeuren is ook langs me heen gegaan.
Ik heb ook alleen deze twee lp's van hem. ooit had ik nog "Low" in mijn bezit, maar die heb ik later verkocht (en daar heb ik wel spijt van). En oh ja: een verzamel-cd staat er ook nog in de kast. Die draai ik alleen op zijn verjaardag.
Enfin: leuk dat Bowie terug is met een aardige cd..Hij is een levende legende, al ligt zijn hoogtepunt al lang achter hem. Dat de "Thin white Duke" er uberhaupt nog is vervult me met vreugde.
En zeg toch eerlijk: een symphatiekere popster bestaat er niet.Ik ken ook niemand die zich ooit negatief over David Bowie heeft uitgelaten. Kijktip: de clip van "Blue Jean"
No comments:
Post a Comment