Sugarman

Ook leuk: op dinsdagochtend naar de film in Amsterdam. In het kader van de IDFA zag ik de geweldige documentaire "Sugarman".
Het gaat over de in vergeteldheid geraakte zanger Rodriquez (Sugarman). Begin jaren '70 maakte hij 2 prachtige lp's, die echter in Amerika flopten. In Zuid-Afrika daarentegen werd hij een cultfiguur en werden van de lp's zo'n 500.000 verkocht.

Zijn teksten werden het symbool van de tegenstanders van Apartheid in Zuid-Afrika, al werden sommige nummers letterlijk onbespeelbaar gemaakt door de censuur door er diepe groeven in te maken (!).
Al met al heeft Rodriquez het land nooit bezocht en werd hij een cultfiguur, waarover allerlei geruchten de ronde doen: zo zou hij zichzelf dood geschoten hebben tijdens een optreden.

De documentairemaker gaat in de jaren '90 op zoek naar de mythische zanger en spoort hem op. In de film prachtige opnamen van een ingesneeuwd, armoedig Detroit (waar Rodriquez) woont, gelardeerd met interviews met plaatsgenoten, producers en platenbazen die de zanger begeleid hebben in de jaren '70.

Uiteindelijk wordt ie getraceerd en geeft voor het eerst optredens in Zuid-Afrika voor een wild enthousiast publiek.
Het mooie van Sugarman is dat hij zo gewoon gebleven is. Nu nog leeft hij in een krot en hij heeft al zijn verdiensten van de optredens weggeven aan vrienden en familie. Bij aankomst in Zuid-Afrika geloofde hij niet dat de limousines op het vliegveld voor hem bestemd waren. En het grote hotelbed wilde hij niet in, liever in het smalle ledikant.

Gebeurt niet vaak dat ik zo ontroerd door film raak, maar deze sloeg hard toe. Fantastische documentaire.