Edwin van der Sar, alias Sar, alias "Het Ijskonijn", heeft gisteren indrukwekkend afscheid in de Arena. Hij speelde in het weer bijeengebrachte Oranje van '98 (misschien wel het beste Oranje ooit) en het Ajax van '95 (misschien wel het beste Ajax ooit). Ook waren er door Sar veel gastspelers van topniveau uitgenodigd om een balletje te trappen.
Het is veelzeggend dat de Arena zo goed als uitverkocht was: glorydays are here again. Alle godenzoon waren komen opdraven. Ronald de Boer grijzer en Marc overmars met wijkende haarlijn. En Sar (40) nog immer jong uitziend; in feite niet veel veranderd sinds zijn debuut begin jaren '90.
Niet voor niets bijgenaamd "Het Ijskonijn", want immer onverstoorbaar en nuchter. Op grote uitbundigheid heb ik hem nooit betrapt. Op groot verdriet na een nederlaag ook niet. Hoewel...? Ik heb hem een keer zien huilen. Ik dacht na de nederlaag tegen Brazillie op het WK van '98.
En hoewel Edwin van der Sar meerdere malen de Champions League won, pakte hij met Oranje (130 caps) nooit een hoofdprijs. Enkele malen was hij dichtbij, maar het was steeds net niet. Een kleine smetje dus op een verder glanzende carriere, die eindigde bij het grote Manchester United.
Zal Stekelenburg ooit zijn ware opvolger worden ? In elk geval is er voor hem dan nog een lange weg te gaan. If ever...
No comments:
Post a Comment