Sympathie voor de SD ?

Een gewaagd boek: "De welwillenden" van de Amerikaanse Fransman Jonathan Littell.
Hoofdpersoon is een officier van de SD (Sicherheitsdienst) die zij aan zij met het Duitse leger in Rusland optrekt in WO 2.

Executies van Joden worden levendig beschreven. Morele bezwaren daartegen heeft deze Obersturmbannfuhrer Aue van de SS niet. Zo lang het maar "netjes" gebeurt, dus zonder teveel bloedvergieten en zonder wreedheden. Kortom: een "schone en technocratische" genocide. Wat een uitkomst, die gaskamers uiteindelijk !

Toch is het een sympathiek iemand. Hij is intelligent en staat voor zijn mening, wat hem in conflict brengt met "echte" nazizwijnen. Aue is geen meeloper. Het is iemand die diepgaande gesprekken voert met medeofficieren over de cultuur van oude volken. Bovendien homoseksueel. Geruchten daarover hebben gezorgd voor zijn overplaatsing naar Stalingrad. En die maagkrampen van Aue ? Waar worden die door veroorzaakt ? Door een onbewust schuldgevoel over de executies en moorden ?

Via propaganda en indoctrinatie werd de "fatsoenlijke" SS-officier gekweekt. Iemand met beschaving zelfs en, net als Aue, sympathiek. Een man met culturele kennis en overtuigd van de inferioriteit van andere rassen. Een huisvader met kinderen die er geen been in ziet andere gezinnen uit te moorden in naam van het superieure Germanendom.