House of Saddam

"Praat me niet over wetten. De enige wet die geldt is die, die ik op papier zet".

Onlangs uitgezonden op de BBC: de voortreffelijke 4-delige serie "House of Saddam". Hopelijk binnenkort op DVD. Het gaat over Saddam Hoessein: zijn priveleven en politiek worden ruimschoots belicht. Voortreffelijk gepeeld door Igal Naor die Saddam vertolkt. Alleen al vanwege de gelijkenis. Als je die koele en berekenende blik ziet krijg je het ijskoud en heb je een idee hoe zijn omgeving zich daaronder gevoeld moet hebben.

Je dacht dat Stalin erg was ? Saddam evenaarde hem. De Russische alleenheerser was een voorbeeld voor de Iraakse dictator, en niet alleen qua snor. Niemand in zijn omgeving was veilig, de meeste trouwe kameraden, familie en generaals werden slachtoffer van zijn paranoia. Saddam kon verraad "ruiken", zoals hij zei. Als een slang loerde hij op zijn slachtoffers.

Zijn beide zonen waren niet veel beter. Vooral Urzaiz moordde er op los en verrijkte zich flink. In de serie overigens ook meesterlijk neergezet. Ik heb laatst een biografie van schrijver Coughlin over de familie Sadat gelezen. Hij schetst een onthutsend beeld van "het huis van Saddam".

Misschien toch niet zo'n verkeerde beslissing van Bush om Irak binnen te vallen. Ok, de "massavernietiungswapens" zijn niet gevonden. Maar gedurende het hele regime van Saddam werd er gewerkt aan (pogingen tot) atoomwapens en gifgassen. Zoals bekend heeft hij ook twee oorlogen gestart: tegen Iran en Koeweit. Was Saddam in het zadel gebleven, wie waren zijn volgende slachtoffers geworden ? Israel ? Syrie ? En dat met een atoombom ?