James White and The Blacks alias James Chance and the Cortotions) is de originele funkpionier uit New York.
Nu een vergeten naam, begin jaren '80 groot in de Big Apple en geliefd bij liefhebbers van "put the punk back into the funk".
Oorspronkelijk was hij onderdeel van de No Wave scene aldaar zoals verzameld op de "No New York"-compilatie. Pure avangardistische en tegendraadse muziek.
Zijn draaiende, smerige en kronkelende sax werkt lekker op je zenuwen; something quite different from Harry Sacksioni...
Gisteren kocht ik zijn eerste cd (die ik al op lp had) en kreeg er als bonus meteen zijn tweede lp erbij (op dezelfde cd).
Die tweede (Off black off white) is wat meer disco gericht en wat toegankelijker.
Anyway de reden van deze post is gelegen is het feit dat van de nieuwe Engelse en Amerikaanse
funkbands zoals Radio 4 en The Rapture meestal de Gang of Four als invloed genoemd wordt en James Chance vaak vergeten wordt.
Nu moet ik zeggen: zijn funk zit soms tegen jazz aan en is wellicht wat minder bruikbaar voor de popmuziek.
(Opvallend trouwens hoe vaak de saxofoon misbruikt wordt voor slappe melodieuze deuntjes, terwijl het zo'n lekker smerig insturument kan zijn).
James White: contort yourself...
No comments:
Post a Comment