"Massa haalt niet in als een krom banaantje"

Aldus presentator Mol tijdens de F 1 GP van Bahrein, afgelopen zondag. En, dat moge zo zijn, maar hij rijdt meestal ver achter zijn Ferrari-teamgenoot Alonso. Sinds zijn heftige ongeluk een paar jaar geleden lijkt de snelheid er bij de voormalige vice-wereldkampioen uit te zijn. Er gaan geruchten over zijn vervanging, maar in Bahrein reed ie aardig.

Je kunt je trouwens afvragen (zoals velen deden) of de race in het oliestaatje had moeten plaatsvinden gezien de onrust in het land. Een paar monteurs van Force India werden bestookt met een brandbom en onder demonstranten op straat viel een dode. Sport als propagandamiddel voor een fout regime. Waar hebben we dat meer gezien ?

Overigens verrassend dat we in de eerste 4 races ook vier verschillende winnaars zagem. Dat isl lang geleden dat dat voor het laatst gebeurde. Het veld is sowieso een stuk dichter bij elkaar gekomen en vooral in de laatste ca 20 ronden ontstaan er de mooiste gevechten.

Mercedes-rijder Rosberg boekte haar eerste zege sinds haar rentree als onafhankelijk team een paar jaar geleden. En die dekselse Vettel kon in Bahrein ook weer eens met zijn vingertje zwaaien. Na een moeilijke start van het seizoen staat ie toch weer aan top in het klassement.

Maar Schumachter, die andere Duitser, blijft tegenvallen en staat in de schaduw van zijn jongere teamgenoot Rosberg. Is het niet de schuld van een losse wielmoer dan is het het wel de schuld van de Pirelli banden.Ga maar met pensioen, Michael !

"Live gingen we als een speer"

Aldus Wieb Zigtema, oud-gitarist van de The Rousers uit Broek op Langedijk in een interview met VK op 12/4.

En ja: zo was het ook. Altijd voluit, geweldige live sound met 2 gitaristen. Gekleed in het zwart met een een beetje make up op het gezicht. Jammer dat debuut-lp "A treat of new beat" dat rauwe live geluid niet in de groeven wist vast te leggen, hoe goed de nummers ook waren.

Wieb heeft een solo cd uitgebracht: "The willow weep", opgedragen aan de in oktober vorig jaar overleden gitarist Cock de Jong. In het interview verhaalt Zigtema over zijn goede band met hem: fijne tweestemmige zang en hun liefde voor The Kinks.

En ja, nu er al twee ex-leden van The Rousers zijn overleden wordt een reunie wel heel moeilijk. Cock vroeg me eens hoe ik over een reunie dacht. Een prima idee, leek mij. Maar helaas...

In de VK wordt ook nog geschreven over de klassieke hoes van de debuut-lp en hoe moeilijk deze nog te krijgen is. Ook de cd-versie met extra nummers ia al jaren uitverkocht. Maar er is hoop: waarschijnlijk brengt Excelsior beide opnieuw uit.

Hou het in de gaten zou ik zeggen, ook al klinken anno 2012 sommige nummers wel een beetje gedateerd en gingen anderen er van door met de door The Rousers gelanceerde term "New Beat".

Schoolreisje

Nog nooit in 1 dag zoveel geschiedenis en cultuur gesnoven (1e Paasdag). Eerst hartelijk ontvangen in Desmet in A'dam voor een live uitzending van het radioprogramma OVT (Onvoltooid Verleden Tijd) op Radio 1. We werden getrakteerd op spekkoek, Van Dis was aanwezig om over Indie te praten en waren nog een paar interessante gasten. Zo weet ik nu dat het socialisme mede ontstaan is als reactie op het uitblijven van het Duizendjarig Rijk van Jezus Christus (maar misschien komt dat nog).

Vervolgens, we waren toch in de buurt, naar het Verzetmuseum. Mooi gedaan daar, levendig, met veel geluid en leuke nisjes. En niet te veel Anne Frank (want dat verhaal is al bekend). En op het einde, als bonus, een buste van Hitler (uiteraard achter glas). Vergeleken bij Artis aan de overkant was het er een oase van rust.

Pauze: koffie bij Tisfris (what's in a name) op het terras (en een broodje rookworst van de Hema later); en op naar het fotografiemuseum FOAM, waar een expositie over o.a. Time Magazine te zien was, met daarin een aantal prachtige foto's. Leuk overigens dat bij FOAM altijd zo'n 3 a 4 exposities te bewonderen zijn, waaronder een van een Nederlandse fotografe "tussen de Roemenen."

Als bonus naar EYE met het pontje (waar ze in Rotterdam een brug bouwen gebruiken ze in Amsterdam een bootje). Daar aardig druk in het futuristische gebouw, hoog en ruim van binnen, modern van buiten. De architecten wilden niet bij de opening aanwezig zijn omdat ze het niet eens waren met bepaalde interne veranderingen in het gebouw.
Dat waren dan zeker die rommelige lampen in de foyer die afbreuk doen aan het strakke geheel ?

Met mooi weer kun je er trouwens lekker op het terras aan het IJ zitten; perfect. Het grijs van het beton vloeit over in het water langszij.

Gidshoppen

Het is ongelooflijk, maar waar: er zijn mensen die zonder een tv-gids kunnen. Ik behoor er in elk geval niet toe. Ik zie me al constant door Teletekst of de krant bladeren.

Praktisch dus, zo'n gids. En bovendien is een goede gids ook informatief en vermakelijk. De besten is mijn optiek ? De VARA -en de VPRO-gids. De rest is een stuk minder van kwaliteit. Ergste ? Ongetwijfeld TV-magazine.

Vroeger was ik nog principieel in mijn keuze: alleen die van de VARA of de VPRO. Dat heb ik inmiddels, heel onprincipieel, losgelaten. Nu heb ik nog maar 1 leidraad: welke is de goedkoopste ? Tenslotte is zo'n gids maar een wegwerpartikel.

Vaak hop ik van proefabonnement naar proefabonnement. Of naar een aanbieding in de kiosk. Een VARA-gids voor 0,50 cent bijvoorbeeld.
Mijn halfjaarabonnement op de Televizier a 10 Euro (+ gratis mediabon ter waarde van 10,-) is net afgelopen. Dat betekende 38,46 cent per nummer (ex waardebon). Reken uit je winst. Na zo'n half jaar showbizz en gladheid heb trouwens wel weer genoeg van de AVRO. (En dan ook nog de 1/8e finales van de Champions League in de gids als zijnde de 1/4e finales aankondigen...).

Aanbiedingen op dit moment: 3 TROS-kompassen kopen, daarna 3 gratis op de deurmat. Voorts: half jaar VARA-gids voor 10,-. Voorlopig zit ik weer goed.
Een vast abonnement zal ik nooit nemen. Wie is er een dief van zijn eigen portemonnee ? En als dat betekent shoppen, dan heb ik dat er graag voor over. Ander groot voordeel: veel afwisseling. 30 jaar dezelfde gids ? Ik zou er gek van worden.

En het was er ijskoud

Gisteren voor het eerst de stad Groningen bezocht. Alleen al vanwege het Groninger Museum. Bijna failliet, maar het 'museumtaartje" smaakte uitstekend. En het gebouw is fantastisch, met verschillende niveaus en elke zaal uitgevoerd in een andere kleur.

Exposities over De Ploeg en twee mode-ontwerpers m/v (Iris van Herpen/Azzedine Alaida) annex kunstenaars met fraaie gewaden om vooral niet te (veel) te dragen. Schilder Altink van kunstenaarscollectief De Ploeg verraste me met zijn veelkleurige werken. Soms wat naief, maar alles in de prachtigste kleuren, of soms weer heel donker geschilderd.

Daarna even de fraaie stad in. Wie, zoals ik, verwacht dat de Martini-toren net zo hoog als De Dom in Utrecht is, komt bedrogen uit. Geen ombouwsel ook, wat kaal. Maar wel mooi als Gronings symbool bij uitstek.

In een galerie een aangrijpende foto-expositie over gevangenen in Amerikaanse complexen. Menstonterend eigenlijk. Zelfs kinderen van 12 zitten er opgesloten.
Op de terugweg liepen we nog over de "R.Kerkhof", bekend van monopolie en de AH is gevestigd in de oude Korenhal. Heb nog nooit zo'n "hoge" winkel gezien. Heel apart gevoel.

En verder ? Verder was het vooral stervenskoud in Groningen. But who gives a damn ?
De urenlange treinreis was alleszins de moeite waard.