Sign O times

"Fame" in Amsterdam sluit in januari definitief haar deuren. Ondanks een omzet van 12miljoen Euro vorig jaar is het niet rendabel meer om de zaak draaiende te houden.
En zo verdwijnt er, na Boudisque, Get Records, de Virgin Megastore en Get Records, nog een geroenommeerde cd/dvd winkel.

Is altijd leuk om in Fame rond te snuffelen, op zoek naar koopjes. En om "gewoon" nieuwe cd's aan te schaffen, of prachtige muziekboeken door te bladeren. Yak: weer een baken op mijn wandelroute door Mokum omgevallen.

Uiteindelijk zullen alleen de winkels met tweedehands geluidsdragers overleven. Hoewel ? Zo druk is het bij laatste rots in de branding Concerto (3 panden naast elkaar !) meestal ook niet.

Nee, binnen 2 a 3 jaar is de cd dood en begraven, schat ik zo in. Dan bestaat muziek alleen nog uit "streams", zoals Spotify en 22 streams. Het downloaden van de cd's hoeft dan ook niet meer, evenals het kopieren ervan.

Makkelijker wordt het dus zeker. Maar trots op straat lopen met mijn nieuwe aanwinst in een mooi plastic tasje is dan voorgoed voorbij. En die heerlijke geur van een platenzaak is zometeen alleen nog als parfum te koop.

De Heerlijkheid revisited

Er passeert een ronkende Ferrari, een oude Mercedes en een Porsche a la James Dean. Zomaar de oogst van even op het terras hangen in Bergen. Vooral in het centrum krioelt het in de zomer van de mensen, auto's en motoren.

Nu mag Heemstede (waar ik ook wel eens kom op zondag) ook poenig zijn, qua atmosfeer haalt dat dorp het toch niet bij Bergen. Er is ook minder toerisme. Wat de kustplaats ook voor heeft is de rijke kunstgeschiedenis. Onlangs las ik over een verdwenen kunstenaarscafe in de Kleine Dorpsstraat (waar ik vroeger op kamers woonde). Nooit van het bestaan geweten.

En niet te vergeten restaurant "Het huis met de pilaren", waar ooit Jacques Brel nog eens optrad. En niet te vergeten het DKW museum en filmhuis "De Zwarte Schuur", gelegen in het bos.

Ook zo lekker dat de supermarkt op zondag open is, by the way. Geen flauw gedoe met pas opnen om 16.00, zoals in Alkmaar. Eerst even zwemmen op zondagochtend en dan naar de AH. Kleine, fijne geneugten. Net als een heerlijk Italiaans ijsje van Pane, bij de Ruinekerk.

Afgelopen zondag was er in Bergen aan Zee een kunstmarkt en onlangs in het centrum een ruime boekenmarkt. Het jazzfestival moet nog beginnen. Wat een leven in de brouwerij. En half september is het allemaal weer voorbij en wordt De Heerlijkheid weer een slaperig dorpje.

Maakt niet uit, een kwartiertje op een bankje, cola in de hand, blijf ik toch doen.

All around the world

Ik werk nu ook in het onlangs geopende nieuwe filiaal van de Bibliotheek IJmond-Noord
in Heemskerk. Het is een prachtig gebouw, samengevoegd met het nieuwe gemeentehuis.

Heel modern en ruim opgezet en uiteraard volgens het "display" concept, d.w.z. meer ogend als een boekenwinkel, met op tafels uitgestalde boeken. Het oogt een stuk uitnodigender dan de traditionele rijen met boeken achter elkaar. Nu is de collectie op "Werelden" gerangschikt, zoals Vrije Tijd, Hobbies en Werk en Economie.

Nadeel is dat het soms moeilijker zoeken is. I.p.v.simpelweg de nummering op de boeken te volgen moet je bedenken in welke "Wereld" het staat.
Soms kom ik nog steeds voor verrassingen te staan. Gisteren verwachtte ik een boek over beelden maken bij de afdeling Vrije Tijd, waar ook de boeken staan over zelf schilderen, handwerken en tekenen. Maar nee: beeldhouwen valt onder Kunst.

Al met al vergt het nieuwe concept meer van de bibliothecaris anno 2011. Voortdurend dienen de displays bijgevuld en geordend te worden. Rommeligheid is uit den boze. Ruimde ik in het verleden voornamelijk non-fictie op de volwassenen afdeling op, nu is het de bedoeling ook romans en de jeugdafdeling op te ruimen. Maar goed, zo kom je nog eens ergens...

Nadeel van het nieuwe pand zijn de afstanden. Het is een enorm langestrekt gebouw, in feite onoverzichtelijk. Mijn bureau staat in het midden, bij de entree. Dat is mooi. Het is alleen ver verwijderd van de boeken links in de hoek en boven (en de lift werkt nog niet !). Heeft een klant daar een vraag dan is het een aardig stukje wandelen naar het inlichtingenbureau...

Uiteraard loop ik ook rond, maar door het vele opruimen kom ik daar vaak niet aan toe. En zo mis je een beetje het overzicht. Enfin, uiteindelijk is het wel een kick in zo'n moderne bibliotheek te werken.

JHM

Onlangs bezocht ik het Joods Historisch Museum in Amserdam. Ik had het idee dat het een stoffig museum zou zijn, maar het tegendeel is het geval.
Uiteraard is er de nodige aandacht voor de Joodse geschiedenis, relikwieen en sieraden en is ook het oude gebedsgedeelte (inclusief bad !) te bewonderen, maar er is ook ruimte voor minder traditionele kunst.

Zo zijn er op dit moment twee interessante exposities: "Onbewaakte momenten", met foto's van de Duitse fotografe Marianne Breslauer en "Van Dada tot surrealisme", met werk van Joodse Roemeense avant-garde kunstenaars, verwant aan Dada en Cabaret Voltaire.

Het werk van Breslauer bestrijkt de jaren twintig en dertig. Veel opnamen van de "nieuwe vrouw": portretten van vrouwen in mannenkleren. Vrouwen die er niet als man, en niet als vrouw uitzien. Ook veel sfeervolle stadsgezichten in Berlijn, Parijs en Amsterdam.

Het werk van de Roemeense dadaisten maakte nog wat meer indruk op mij. Ruim 80 woeste, vervreemdende en expressionistische schilderijen zijn verzameld. Het meeste werk is nog nooit buiten Roemenie te zien geweest.

Kortom: beide exposities zijn een aanrader. Alleen jammer van de strenge toegangscontrole, het leek Schiphol wel. Maar ja, misschien is zelfs zo'n leuk museum ook wel doelwit van terroristen.

Vaarwel. ijskonijn !

Edwin van der Sar, alias Sar, alias "Het Ijskonijn", heeft gisteren indrukwekkend afscheid in de Arena. Hij speelde in het weer bijeengebrachte Oranje van '98 (misschien wel het beste Oranje ooit) en het Ajax van '95 (misschien wel het beste Ajax ooit). Ook waren er door Sar veel gastspelers van topniveau uitgenodigd om een balletje te trappen.

Het is veelzeggend dat de Arena zo goed als uitverkocht was: glorydays are here again. Alle godenzoon waren komen opdraven. Ronald de Boer grijzer en Marc overmars met wijkende haarlijn. En Sar (40) nog immer jong uitziend; in feite niet veel veranderd sinds zijn debuut begin jaren '90.

Niet voor niets bijgenaamd "Het Ijskonijn", want immer onverstoorbaar en nuchter. Op grote uitbundigheid heb ik hem nooit betrapt. Op groot verdriet na een nederlaag ook niet. Hoewel...? Ik heb hem een keer zien huilen. Ik dacht na de nederlaag tegen Brazillie op het WK van '98.

En hoewel Edwin van der Sar meerdere malen de Champions League won, pakte hij met Oranje (130 caps) nooit een hoofdprijs. Enkele malen was hij dichtbij, maar het was steeds net niet. Een kleine smetje dus op een verder glanzende carriere, die eindigde bij het grote Manchester United.

Zal Stekelenburg ooit zijn ware opvolger worden ? In elk geval is er voor hem dan nog een lange weg te gaan. If ever...