Tompoucen bij -2

Het was goed koud in de Langestraat in Alkmaar, afgelopen vrijdag. De lokale muzikale held Bertje Doperwtje stond in zijn korte broek wild te zingen over het voormalige "kleine cafe aan de haven" De Kaasbeurs.

Medewerkers van de Alkmaarse Courant deelden kleine tompoucen aan het publiek uit. Dit vanwege de lancering van een nieuwe website.
Ok, zo'n tompouce is niet te versmaden, en hij smaakte uitstekend. Jammer genoeg had ik het bijbehorende servetje al meteen weg gegooid, zodat mijn handen onder de smurrie kwamen.
Ik wilde net beginnen met happen toen er een fotograaf van de krant voor mijn neus stond. Of ik op de foto wilde ? Nee, dat toch maar niet.

Ik heb namelijk een haat-liefde verhouding met de Alkmaarse Courant. Aan de ene kant is het prettig om op de hoogte te blijven van het plaatselijk nieuws ("Fietsendief opgepakt"), aan de andere kant haat ik de burgerlijkheid die er van de pagina's druipt. Het toppunt was laatst een artikel van 1/4e pagina over een door een postbode verloren fietstas, compleet met foto. Nieuwswaarde: 0,0.

Maar verhalen over voormalige kroegen in Alkmaar zijn dan wel weer interessant. Zo leer je nog iets over je eigen stad. Achteraf had ik een beetje spijt dat ik "nee" tegen de fotograag zei. Mijn portretje had prima tussen die van de andere "tompouce-eters" gepast. En een beetje bekende Alkmaarder ben ik toch al.

Winterdip ?

Zal het er mee te maken hebben dat wij vinden dat we het recht hebben om altijd gelukkig te zijn ? Ik heb het over de "winterdepressie." Gevolg daarvan: niet meer je bed uit kunnen komen, slecht slapen en ziek melden op het werk.

Correct me if I'm wrong, maar volgens mij heeft iedereen er wel eens last van in de winter. Er staat niemand te trappelen om 's ochtends in de winter, in het donker, met de blote voeten op het koude zeil, op te staan ? Kijk naar de natuur: daar staat ook alles op een laag pitje in de winter.

Chronobioloog Haffmans geeft tips in de Volkskrant om de winterdip te bestrijden.
Ga sowieso naar buiten, hoe slecht het weer ook. Sta vroeg op, hoe laat het de vorige avond ook geworden is. Hersenonderzoeker Swaab vult aan: "Overdag buiten lopen, geeft nog altijd meer licht dan een lamp binnen. Ook bij bewolkt weer."

Gelukkig beoefen ik zelf al jaren de "anti-winterdepressie therapie." Ik ben altijd vroeg wakker, ook al sta ik niet meteen op. Wel meteen de gordijnen van de slaapkamer open: ik wil de zon zien opkomen. Vervolgens krantje lezen in bed, met verse koffie en muziekje.

Als ik niet hoeft werken ga ik fietsen en zwemmen, hoe slecht het weer ook. Alleen al het buiten zijn geeft veel kracht. Het is een hel om de hele dag "verplicht" binnen te moet hangen. Come on: move on up ! Trouwens: de lente komt er aan.

Uit de cel

Het doek voor de oude, vertrouwde telefooncel valt. KPN stopt met de exploitatie van de laatste 1000. Een icoon gaat verloren. Aanvankelijk gespoten in saai grijs, later in levendig groen. De GSM maakt ze overbodig.

Toen ik nog in Bergen op kamers woonde maakte ik er regelmatig gebruik van. Nu is het onvoorstelbaar: maar in het hele huis (met 4 andere huurders) was er geen telefoon te vinden. En de hospita verbood een gemeenschappelijke aansluiting. Ergo: iedereen was telefonisch onbereikbaar. Als je wilde bellen moest je naar de cellen bij het postkantoor.

Mestal was er wel een van de twee defect en je moest dan ook nog kwartjes op zak hebben, andere munten accepteerde het apparaat niet. Vooral ook niet teveel stilstaan bij het idee dat duizenden anderen die hoorn reeds bij hun oor gehouden hadden. En de geur van spuug op het spreekgedeelte van de telefoon blijft mij ook altijd bij.

Zelfs toen ik mijn eerste eigen woning kreeg, had ik in de eerste jaren nog geen aansluiting. Geen geld voor. Later had ik wel telefoon, maar toen had ik een vriendin die thuis (wonend) geen aansluiting had. In noodgevallen kon ik de buurvrouw bellen. Nu ondenkbaar allemaal. Tegenwoordig is iedereen overal op alle momenten bereikbaar. Ook de pieper en de voicemailmelder zijn apps uit het verleden.

In Haarlem staan meerdere cellen op elkaar gestapeld als kunstwerk. Het is nu een ode aan de laatste telefooncellen. In een aantal grote steden exploiteert een reclamebureau nog zo'n 600 cellen, maar dat zijn verkapte reclamezuilen met een telefoonaansluiting.

MMKA

MMKA ? Museum voor Moderne Kunst Arnhem that is. Agelopen zaterdag was ik daar voor het eerst en het was de moeite waard. Ten eerste is het prachtig gelegen aan de kronkelende Rijn en heb je vanaf het museumcafe een fraai uitzicht op de stromende rivier. Er zijn bezoekers die alleen voor het cafe naar het MMKA komen.

Maar het museum zelf is mag er ook zijn. Leuk ingedeeld met verrassende ruimtes, waarin zelfs een hoog geplaatst kerkorgel niet ontbreekt. En interessante exposities. De tijdelijke tenstoonstelling over de Duitse expressionist Otto Dix en andere Duitse schilders uit het interbellum was indrukwekkend. Veel portretten vooral van "ruwe" arbeiders.

Voorts werk van de Zuid-Afrikaans-Nederlandse kunstenaar Marlene Dumas, met veel (letterlijk)grote werken. Dan nog wat leuk "frobel" werk van beginnende kunstenaars, een expositie over "tweeslachtigen" in Zuid-Afrika (met daarbij tientallen onderbroeken opgehangen aan de wand) en een tentoonstelling over "De Dood", die huiveringwekkend mooi was.

Op de terugweg stuitten we nog op het voormalige hoofdkwartier van de SD (plaquette aan de gevel). Want dat is ook Arnhem: er is hard gevochten tussen de Duitsers en de geallieerden in september 1944. De doorstoot naar Duitsland werd toen geblokkeerd door de Waffen SS-divisies "Frundsberg" en "Hohenstauffen", op wiens aanwezigheid maarschalk Montgomery niet gerekend had. In de omgeving van het MMKA was de strijd heftig en inderdaad: de omgeving kwam me al "bekend" voor van foto's die ik heb gezien over de strijd in de straten van Arnhem.

Nieuw Amsterdam

Zit nu sinds lange tijd weer eens in de OBA. Lekker gratis internetten. In de buurt zijn ze nog steeds flink aan het bouwen. Het nieuwe conferentiecentrum/hotel vlakbij oogt futuristisch. Eigenlijk onvoorstelbaar hoe veel er langs het IJ is neergezet de afgelopen jaren. Zo'n 15 jaar geleden stonden er voornamelijk oude pakhuizen (waarvan er gelukkig ook een aantal bewaard gebleven zijn) langs het water. Ja, behalve Rotterdam stroopt men ook in Amsterdam de mouwen flink op.

In mijn woonplaats Alkmaar zou dat ook moeten gebeuren. Ok, de Eyssen kaasfabriek is mooi omgebouwd, men werkt aan de "Schelphoek" en er is een nieuwe brandweerkazerne (maar daar wordt niemand opgewonden van, lijkt mij).

Het zou goed zijn Overstad eens flink onder handen te nemen. Zoals het nu is, hangt het tussen "winkelplaza" en (voormalig) industriegebied in. Compact is het niet, mooi wandelboulevards ontbreken en er is te veel autoverkeer. En dit laatste is mede het gevolg van het tot eenrichtingsstraat bombarderen van de Kanaalkade. Gevolg: waterbedeffect.

En dan zit er in Overstad de winkel "Expo". Daar heb ik nog noit klanten naar binnen of buiten zien lopen. Het getuigt van lef om een dergelijke zaak in de "middle of nowhere" te openen, op zo'n beetje het meest verlaten gedeelte van Overstad. Tussen de magazijnen en fabrieken. Daar gaat toch niemand een poster of kaartje kopen ?