TK 1951

Ik was woensdag net op tijd van de A 9 af, voordat deze afgesloten werd. Rond de tijd van de crash van vlucht TK 1951 was ik in de buurt, maar ik heb er niets van gezien. Wel viel natuurlijk het grote aantal ambulance -en politiewagens met gillende sirenes op. Man, what's going on ?

In de bibliotheek kregen we de vraag geen internet te gebruiken wegens overbelasting. Ik dacht dat je bij een ramp altijd naar internet moest gaan om op de hoogte te blijven ? Maar nee, capaciteitstekort van de Gemeente Haarlem, so forget it.

Opvallend overigens dat de ene assisterende boer de rust zelf bleef en de andere getraumatiseerd raakte. Ik vind het vreemd om burgers zo makkelijk te betrekken bij de hulpverlening; die zijn er niet voor opgeleid.
"Hee Karel, wil jij die lijken even afvoeren ?". Hebben ze op Schiphol zelf geen trekkers ? En die helikopters van de ambulancedienst, die kunnen toch overal landen ? Waarom die dan niet gebruikt ?

En de dode piloten werden de hele dag in de cabine gehouden "voor nader onderzoek". Het zal wel noodzakelijk zijn, maar het getuigt van weinig eerbetoon aan de doden.
De "black box" (die trouwens helemaal niet zwart is, maar oranje) is inmiddels naar
Frankrijk verzonden. Blijkbaar kunnen we het niet in Nederland zelf onderzoeken.

En dan de speculaties:

1 vogels in de motor
2 kerosine tekort
3 onbekwaam cabinepersoneel
4 onbetrouwbare luchtvaartmaatschappij
5 "geen doden gevallen" (Turkse minister van Transport)
6 afgebroken motoren
7 voorafgaande problemen aan de kist
8 "binnen een week vewachten we meer van de oorzaak van het ongeluk te weten"
(Van Vollenhoven)

12 september '81 t/m 26 augustus '87

Als je het geloven mag wordt de huidige/komende crisis net zo omvangrijk als die in de jaren '80. Jarenlang heb ik toen zonder werk gezeten, net als honderduizenden anderen. Een baan was eenvoudigweg niet te vinden, werkloosheid werd een levenswijze. Je legt je er bij neer. Met ups and downs en niet al te veel geld om rond te komen, dat wel. De uitkering was genoeg om je te redden en de Sociale Dienst deed eigenlijk nooit moeilijk. Waarom zouden ze ook: banen waren er niet.

Nu vraag ik me wel eens af wat ik al die jaren gedaan heb. Internet bestond nog niet, ik had nog geen motor en een studie volgde ik ook niet. Voorts had je alleen nog maar de Nederlandse zenders op tv. Wat deed ik dan wel ? Spelen in vage bandjes en veel bij elkaar op de koffie. Al je vrienden waren ook werkloos, dus tijd genoeg. Achteraf denk ik: had ik maar wel een studie gevolgd, dan waren die jaren niet (grotendeels) verspild geweest. Hoewel, verspild ? Jarenlang zonder werk is ook een levenservaring. Niet altijd makkelijk (ik had 1 paar schoenen), maar des te zelfstandiger wordt je ervan.

Van enige stimulering door de overheid was geen sprake (in tegenstelling tot tegenwoordig) en de vrijheid van het niks moeten vond ik ook wel weer prettig. Alle studies leken bovendien op te leiden voor banen die er toch niet waren. Dus waarom zou je ?

Uiteindelijk is het goed dat de drempels om een uitkering te krijgen verhoogd zijn.
Je bedenkt je nu wel twee keer om bij de Sociale Dienst aan te kloppen. Je hele hebben en houden op tafel te moeten leggen, inclusief alle bankafschriften. Uiteindelijk wordt elke uitkeringsgerechtige ontdaan van zijn waardigheid.

Seamail

Ooit wel eens Bono, Balkenende of Poetin willen mailen ? Ik wel (alleen Bono). Probleem is: hoe kom je aan hun e-mailadres ? Of eenvoudiger: je wilt een journalist of columnist een mailtje sturen. Maar vind je ze ?

Op de Universiteit van Stanford (USA) hebben ze daar wat op gevonden: SEA-mail, oftwel Semantic Email Adressing. Het idee is "gewoon" een naam in te tikken, waarna de computer het meest recente adres opzoekt.
Het kan ook op categorie: "alle cd-winkels in Amsterdam", of "alle motorzaken in Schin op Geul" (1 ?). SEA-mail moet het kunnen vinden.

Ik ben benieuwd of het echt werk. Internet zit vol met verouderde gegevens. Veel providers bestaan soms geen eens meer (Zonnet), maar toch blijft de oude naam bestaan als e-mailadres. Zou het dan ook werken ? Ik kom zelf amper meer in mijn Zonnet-adres.

Stel je voor dat iedereen nu "alle Engelse popsterren" zou willen mailen, wat dan ? Daar hebben de onderzoekers ook een antwoord op: slimme, semantische filters. Dus toch specifieker zijn ("Pete "Doherty"), wil je je doel bereiken.
Als het werkt zou het fantastisch zijn. Kan ik eindelijk eens met God mailen, of met Sarkozy. Of is dat hetzelfde ?

Muzak for money

Heugelijk nieuws ! De Amerikaanse fabrikant Muzak heeft uitstel van betaling gevraagd. Ten minste een bedrijf dat terecht slachtoffer van de kredietcrisis wordt.
De in 1934 opgerichte firma specialiseert zich in "behangmuziek" (muzak dus) voor o.a. hotels, supermarkten en winkelcentra. Dit alles om de klanten een prettig gevoel te geven. Uiteraard mag die muziek niet teveel emoties oproepen, dat zou de doelgroepen alleen maar afleiden en wellicht tot nadenken stemmen. En dat kan toch niet de bedoeling zijn ?

James Last, alias James Overlast, is wel het voorbeeld van muzak. Glad, nietszeggend en hol. In de Van Dale is muzak opgenomen als "ononderbroken achtergrondmuziek in winkels en openbare gebouwen". Misschien kun je het het een soort lounge avant la lettre noemen. Of is dat te complimenteus ?

Helaas verwacht de firma Muzak een doorstart te kunnen maken. Ik vind dat het bedrijf wettelijk verboden dient te worden wegens het toebrengen van grote schade. Grote schade aan bewuste consumenten. Grote schade aan echte muziekliefhebbers. Grote schade aan slachtoffers van consumentisme.

Walkure

Een opmerkelijk efficiente film, dat "Valkyrie" (Walkure), met o.a. Tom Cruise, Donals Sutherland en Carice van Houten. Het begint al goed: de scene met de Junker JU 52 met Hitler aan boord, waarin 2 flessen drank met explosief materiaal naar binnen gesmokkeld worden. Bedoeld om de Fuhrer om het leven te brengen. Het zou de zoveelste mislukte poging worden. Het geluid van de vliegtuigmotoren dendert de bioscoop in, levensecht. Dat is wel wat anders dan een DVD'tje thuis op de bank...

Wat volgt zijn veel heimelijke gesprekken tussen de samenzweerders (onder leiding van Claus von Stauffenberg), veel rokende soldaten en ook een ontmoeting op de Oberzalzberg met de nazi-top. Mooie scene vond ik dat, inclusief raam met wijds uitzicht en de verschrompelde Hitler.

Zoals bekend mislukte de 20 juli-aanslag. Uiteindelijk was ze onvoldoende voorbereid en daardoor tot mislukken gedoemd. Stauffenberg bleef volhouden dat Hitler door de bom gedood was, zonder dat hij het (echt) geconstanteerd had.

Uiteindelijk was de coup-poging meer een symbolische daad van verzet, dan een daadwerkelijke poging om de macht van de nazi's over te nemen.
Een poging waarvoor honderden met hun leven hebben geboet, maar het blazoen van de Wehrmacht was fur immer gepoetst. Toch nog een paar fatsoenlijke kerels in Hitler-Duitsland dus.

Zij is verliefd op een frikandel

Al jaren op zoek naar het nummer "Zij is verliefd op een frikandel",van Dries Holten ? Of "The love we once knew" van de Walter Trout Band ? Of liever "Vanity islands" van Vitesse ?
Wat deze nummers gemeen hebben is dat ze nooit verder gekomen zijn dan de tipparade; de Top 40 was te hoog gegrepen. Vele singles hebben natuurlijk wel de Top 40 gehaald. Veel rotzooi, maar ook leuke nummers. De meer obscure zijn al jaren niet meer verkrijgbaar.

Binnenkort wordt de website Top40.nl gelanceerd. Daarop verzameld alle nummers (sinds de oprichting in 1965) die ooit in de Top 40 en tipparade gestaan hebben. Tegen betaling te downloaden. Op dit moment is een groep Top 40-fanatici bezig de site van de grond te krijgen. Ik zou het knap vinden als zij werkelijk elk nummer uit het rijke verleden beschikbaar weten te krijgen. Ook op internet staat niet alles.

Vroeger was ik ook een Top 40 fanaticus. Het hoogtepunt van de week was de uitzending ervan op zaterdagmiddag op Radio veronica. Dat heette dan de "Nationale Zaterdagmiddag Gebeurtenis", gepresenteerd door mijn favoriete dj Lex Harding. Op zondagochtend was de herhaling van de eerste 20 "schijven" (en ook dan weer luisteren natuurlijk; flesje cassis bij de hand. Het was immers zondag ?).

Elke week bracht ik een bezoek aan de platenzaak ("Daar ligt er een klaar, zo'n gedrukt exemplaar ,van de Veronica Top 40...")om de nieuwe lijst af te halen. Ik heb ze allemaal bewaard. Schijnen nu collector's items te zijn. Later ontstond de Nationale Top 30 en maakte de Top 40 een aantal moeilijke jaren door. Uiteindelijk kwam het weer goed met het gerenommeerde instituut.
Zelf haakte ik zo'n beetje rond de punktijd af. Zoveel geweldige punknummers kwamen er uit en wat was er van terug te vinden in de Top 40 ? Niet langer mijn cup of tea dus.