Suicidal Birds

Schrijver Noel Hudson heeft een boek geschreven over hedendaagse bandnamen: "The bandname book". Hij rubriceert hierin namen op thema's als liefde, lust, plaatsnamen, lichaamdselen, familie en kleur (populair zijn zwart en wit).

De huidige trend: complete zinnen als bandnaam: Go back to the zoo en Does it offend you ? Yeah, om er maar een paar te noemen. Ook onaffe zinnen doen het goed: Late of the pier en Lackthereof.

De tendens van de afgelopen jaren (kort en krachtig): The Editors, The Rakes, The Strokes en The Stills lijkt voorbij. Op zich waren deze namen weer een reactie op groepsnamen als Oasis, Radiohead en Suede. Het was een teruggrijpen naar punknamen die met "The" begonnen: The Clash, The Stranglers, The Damned etc. De punksbands zetten zich af tegen namen als Yes, Genesis en Deep Purple.

Mooie namen uit de New Wave vind ik: The Teardrop Explodes, Wah! Heat, Echo and the Bunnymen en They must be Giants. Bijzondere namen van nu ? You will know us by the trail of dead, Deathcab for Cutie, Arcade Fire en Black Rebel Motorcycle Club.

Zelf heb ik nog in bands gezeten met namen als Salt, The Boilermen en Brothers under Skin. Volgens Hudson komen veel namen bij toeval tot stand en moet er aan de betekenis niet te veel waarde worden gehecht. Waarom zou je anders een naam verzinnen als Hospital Bombers, Pulled apart by horses, Suicidal Birds en The Dears ?
Wij noemden onze band Salt als reactie op de groep Sugar ! Eerst het zoet, dan het zout, zoiets.

Drie vrouwen, oftewel: onder de vulkaan

"Stromboli" heet het boek van Fleur Bourgonje, waarin drie vrouwen tijdens hun verblijf op het gelijknamige eiland gevolgd worden. De eerste is een vluchteling uit Oost-Europa vlak na WO 2. Om uit het opvangkamp te ontsnappen trouwt ze tegen wil en dank met een arme visser en belandt in een ongelukkig huwelijk. Zij, met haar andere culturele achtergrond, kan nooit gelukkig worden met de eenvoudige visser.

De twee vrouw is de actrice Ingrid Bergman die met regisseur Rossellini in de jaren veertig afreist naar Stromboli om daar de gelijknamige film te draaien. Zij doorstaat, net als de eerste vrouw, veel ontberingen op het ruwe eiland, waar de lucht altijd vol lavadeeltjes is en de vulkaan elk moment tot uitbarsting kan komen. Des te zwaarder de ontberingen, des te echter de film is het motto van de neorealistische filmer Rossellini, die de plaatselijke bevolking in zijn film
veel ruimte geeft.

De derde hoofdfiguur is een vrouw uit onze tijd, die op het vulkaaneiland aan haar slechte huwelijk wil ontsnappen en een kortstondige heftige liefde met een Italiaanse kapitein meemaakt.

Voortdurend speelt in het boek de vulkaan op Stromboli een dreigende hoofdrol. In feite zijn alle mensen op het kale en vruchteloze eiland gedoemd. Slechts diegenen die het eiland weten te onvluchten hebben nog toekomstperpectief.
Het boek is sober geschreven, met ook aandacht voor het gedrag van vrouwen onderling.
De film "Stromboli" ga ik zeker een keer bekijken.

Schijnveiligheid

Volgens publicist Tom Vanderbilt is het geloof van de verkeersdeelnemer in het nut van verkeersborden te groot. In zijn boek ""Traffic" (vertaald als: "Waarom wij rijden zoals we rijden") schrijft hij dat we door de vele borden langs de kant van de weg door de bomen het bos niet meer zien. Daardoor worden we teveel afgeleid van daadwerkelijk goed opletten. Door de borden onstaat er een gevoel van schijnveiligheid: de borden beschermen ons. Lekker hard scheuren op de voorrangsweg: wij hebben toch voorrang ?

De Nederlander Hans Monderman, verkeersplanoloog, sluit zich bij het pleidooi van Vanderbilt aan. In het Friese Makkum nam hij de proef op de som. Er bleven drie borden staan: het plaatsnaambord, een bord met de maximumsnelheid en een bord met de tekst "verkeersbodvrij" (is dat dan geen overbodig verkeersbord ?). Het scheen te werken, de automobilist moest zelf opletten en niet vertrouwen op de borden.

Ik vraag me af of het daadwerkelijk werkt. Voorrangsborden lijken me bv. essentieel. En een aanduiding van "zebrapad" is ook handig.
Maar borden met aankondigingen van bruggen en spoorwegkruisingen (al of niet met dubbelspoor; alsof dat belangrijk is) ? Of waarschuwingen van laag overvliegende vliegtuigen ? (Daardoor ga je juist omhoog kijken). Zijn die nodig ?

Uiteindelijk moet er 1 bord absoluut blijven: het bord "einde alle verboden". Het mooiste bord dat er bestaat. Eindelijk is alles toegestaan !

Panic in the streets of Alkmaar

Saai is het bepaald niet op dit moment in Alkmaar. Het Poppodium komt van de grond en cultureel centrum Provadja gaat verhuizen (nieuwe naam: YXIE; vreselijke naam, maar goed) naar een nieuw en moderner onderkomen.
Andere perikelen zijn de bouw van de nieuwe Friese Brug en de nieuwe brandweerkazerne. De stad lijkt wel een beetje op de permanente bouwput van Berlijn (maar dan in het klein).

Voorts speelt nog de dreigende afsluiting van een groot gedeelte van het hoerenbuurtje op de Achterdam, dat voorlopig echter opgeschort is. Ooit was het straatje het voorbeeld voor heel Nederland: goede medische begeleiding en geen onderdukking.

Terecht of niet, die sluiting van 92 ramen ? Als je het mag geloven zitten er veel vrouwen illegaal of gedwongen. Ook zou er sprake zijn van financiele malversaties door de eigenaar van de panden. Hoe het ook zij: jarenlang is het allemaal gedoogd en nu mag het opeens niet meer.

Tenslotte nog de verkeerschaos in de Kaasstad. Sinds de Bierkade eenrichtingsverkeer is geworden loopt alles vast. Zo'n verkeersader beperken heeft natuurlijk gevolgen. Zeker nu door de bouw van de Friesche brug (waar de Bierkade op uit komt) ook veel verkeer gesmoord wordt. Vreemd bovendien dat de Schermerweg (v.a. de Friesche Brug) ook nog eens afgesloten is. Hoe verzin je het ?

Kortom: moet je in de stad zijn ? Pak lekker de fiets. Die kun je tegenwoordig gratis stallen bovendien.

The bothersome man

Laatst een fantastische DVD gezien: "The Bothersome Man" van Jens Lien.
Een man wordt in de "middle of nowhere" opgepikt door een bus die hem naar de beschaafde wereld brengt. De beschaafde wereld is in deze Noorse film ogenschijnlijk een kopie van onze wereld in het westen.

Toch is niet alles wat het lijkt. Achter de perfectie schuilt een grote leegte. De hoofdpersoon werkt op een groot en anoniem kantoor, waar iedereen de hele tijd naar elkaar lacht. Probeer echter geen dieper gesprek te aan te gaan, dan haakt men af.

Liefde en seks zijn in deze wereld steriel; de vrouwen geven alleen om een nieuwe keuken of badkamer. Alcohol heeft geen effect op de mens en het eten heeft geen smaak. Een keer probeert de hoofdpersoon met zijn vriendin te praten over een nachtmerrie die hij had, maar dat wordt snel afgekapt. Van rare verhalen is men in deze wereld niet gediend.

"The Bothersome Man" is een zwarte komedie. Als de hoofdpersoon zelfmoord probeert te plegen door onder de metro te springen mislukt het; maakt niet uit hoeveel treinstellen over hem heen walsen. Als hij bebloed bij z'n vriendin aankomt is haar enige vraag of hij nog wel bij het etentje die avond kan aanzitten.

Kortom: een verchrikkelijke wereld. Soms lijkt ie wel een beetje op de onze...

Zeg 'ns Bbb...

Vanaf voorjaar 2009 terug op het scherm: "Zeg 'ns Aaa", de aloude comedy van de Vara.
Het is niet het enige oude paard dat van stal gehaald wordt. Andere "klassiekers" zoals "Showroom", "Bananasplit" en "In de hoofdrol" komen ook weer op tv. Het ontbreekt er nog maar aan dat de "Soundmixshow" terug komt.

"Family viewing" is de term voor gemeenschappelijke beleving van een tv-programma.
Iets wat blijkbaar de afgelopen jaren in ongerede is geraakt. Hoewel ? Wat te denken van Paul de Leeuw en het verdwenen "Kopspijkers" ? Feelgood tv mag je het ook noemen.

Blijkbaar ontbreekt het de programmamakers aan nieuwe ideeen, en dat is het makkelijk scoren met klassiekers. Ongetwijfeld wordt het ook steeds moeilijker om nog nieuwe formats te bedenken.
Op zich is er ook niets mee om succesvolle programma's te recyclen. Het waren niet voor niets klassiekers. Maar een beetje armoedig is het wel.

Het wachten is op de terugkeer van "Een van de Acht", het liefst natuurlijk met Mies Bouwman. De prijzen zullen dan waardevoller moeten worden, want niemand komt nog naar de studio voor een koffiezetapparaat of mixer...

Mag een monster ook menselijk zijn ?

Adolf Hitler is een van de grootste misdadigers aller tijden, daar lijkt weinig twijfel over mogelijk. Maar mag een monster als Hitler ook menselijk zijn ? Hij werd wel menselijk neergezet in de film "Die Untergang", waar je zowat medelijden met hem kreeg.

Het is jammer dat er vaak zo krampachtig gedaan wordt als het over Hitler gaat. Het Belgische tv kookprogramma "Plat Prefere" besloot de aflevering over Hitler te schrappen. In dit programma gaan de samenstellers op zoek naar de culiniare gewoonten van beroemdheden.

Hitler's favoriete maaltijd, forel met botersaus, kwam dus niet aan bod. Dit vanwege protesten van het Joodse tijdschrift "Aktueel" en de Vereniging van Belgisch Politiek Gevangenen. Het mocht wel uitgezonden worden, maar dan met een toelichting over Hitler en zijn misdaden . Anders zou het te "banaal" worden. Nu lijkt mij een toelichting over Hitler wat overbodig. Immers: wie kent hem niet ?

Zou het kunnen dat het monster "te menselijk" zou worden ? Dat zou blijken dat hij van lekker (vegetarisch) eten hield ? En van gebakjes ? En dat hij geen alcohol dronk ? En dat er vaak eenpotsmaaltijden op de Oberzalzberg geserveerd werden ?