Nee, bepaald spannend waren de afgelopen twee Formule 1 races (Monza/Spa) niet. Noem het maar gerust een saaie optocht, met wat achterhoede-gevechten. De winnaars staan eigenlijk al van tevoren vast: Massa/Raikkonen/Alonso/Hamilton.
En toch is het maar de vraag wie van deze 4 coureurs werelkampioen gaat worden; de verschillen in punten zijn slechts gering. Een uitvalbeurt en je kunt het kampioenschap op je buik schrijven. Spanning is er dus nog wel in dat opzicht.
Helaas ontbreekt het wel aan pure gevechten op de baan tussen deze vier heren. Weinig echte inhaalacties, weinig echte strijd. Toch kunnen de teamgenoten Alonso en Hamilton elkaars bloed wel drinken. Helemaal nadat de eerste Hamilton ruw het gras op dwong bij de start van de GP van Italie.
Krijgen we in de laatste 3 races van het seizoen nog een strijd tussen deze beide kemphanen a la Senna versus Prost in de jaren tachtig ? Als Hamilton wijs is laat hij de volgende keer zijn auto "staan" en vliegen beide McLarens er af. Beiden vallen in dat geval buiten de punten, maar Hamilton heeft dan zijn tanden laten zien.
Positieve ontwikkelingen van dit moment zijn de steeds sterker wordende BMW's, de ontwikkeling van nieuwe coureurs als Sutil en Vettel en de steeds beter rijdende Nico Rosberg. Deze laatste wordt getipt als opvolger van Alonso bij McLaren in 2008.
Het team heeft enorm veel geluk gehad, dat het onlangs niet voor twee jaar geschorst werd wegens spionage bij Ferrari. Het diende "slechts" de constructeurspunten in te leveren en een boete van 100 miljoen Dollar af te rekenen.
Zodoende kreeg Ferrari het constructeursschap in de schoot geworpen. Het blijft overigens wel een vaag verhaal dat mensen van McLaren informatie van Ferrari (met grote logo's) in de copyshop kopieerden en dat de winkeleigenaar Ferrari daarover heeft ingelicht.
Dat is toch amateurisme ten top Van McLaren ? Hebben ze geen eigen kopieermachine in de fabriek in Woking staan ? Haden ze de Ferrari-logo's niet kunnen afdekken ?
Enfin: op weg naar Japan. Op het Fuji-circuit is sinds 1977 geen F1-race meer verreden; nadat Gilles Villeneuve het publiek was ingereden (2 doden) was het voor 30 jaar uit met de pret.
Dit heeft wel het voordeel dat het circuit voor alle teams nieuw is. In dat opzicht liggen de kansen voor iedereen gelijk.
Thursday, September 27, 2007
Monday, September 24, 2007
Welcome to the wonderful and frightening world of the fazer
Silver machine
Sinds een week heb ik voor het eerst een nieuwe motor. Dat is natuurlijk een geweldig gevoel: alles draait lekker soepel en als je wilt zit je zo op de 200 km/u.
Het is een Yamaha Fazer 600, zilver -en zwartkleurig. Kortom een echte "Silberpfeile"
(legendarische raceauto uit de dertiger jaren).
Jammer genoeg moet ik me nog een beetje inhouden, het gas mag de eerste 1500 km maar voor 3/4 open ivm inrijden. Het opvallende is wel dat ik met deze motor, waarvan je weet dat ie snel kan optrekken/rijden, minder de neiging heb om te hard te rijden.
Uiteraard ben ik ook nog een beetje voorzichtig: stel je voor dat je met je nieuwe motor onderuit gaat...Eigenlijk vind ik het al zonde om door de regen te rijden, daar wordt ie maar vies van.
De OBBH
Sinds kort werk ik ook voor de Openbare Bibliotheek Beverwijk/Heemskerk (OBBH). Ze bestaat totaal uit vier filalen, verpreid over de gemeente.
Vandaag werk ik voor het eerst in het filiaal Heemskerk-Beneluxlaan. Als klein jongetje heb ik nog in deze straat gewoond.Het is hier nog helemaal te eighties, inclusief bruine toilettegels, gipsplaten in het plafond en bruin/grijze kasten (in 2008 komt er een nieuw filiaal).
Zo mogelijk benik hier nog minder bezig met het geven van inhoudelijke vragen over de collectie. In anderhalf uur geen enkele vraag daarover gekregen.
Filialen
Het is duidelijk ook een ander clientele dan in Haarlem of Heemstede. Wat lager opgeleid en wat meer allochtonen. Maar dat doet er verder niet toe; de bieb is er voor iedereen.
Momenteel werk ik op totaal 10 verschillende filialen. Niet altijd makkelijk, omdat elke filiaal zijn eigenaardigheden heeft. Zo staan in Heemstede de jeugstudieboeken beneden tussen de volwassenencollectie en staan een aantal volwassenen-studieboeken op de jeugd. Snapt u het nog ? En in Beverwijk is de collectie nu ingedeeld op thema's (maar daarover de volgende keer meer).
In elk geval blijft het wel afwisselend werken op deze manier.
Sinds een week heb ik voor het eerst een nieuwe motor. Dat is natuurlijk een geweldig gevoel: alles draait lekker soepel en als je wilt zit je zo op de 200 km/u.
Het is een Yamaha Fazer 600, zilver -en zwartkleurig. Kortom een echte "Silberpfeile"
(legendarische raceauto uit de dertiger jaren).
Jammer genoeg moet ik me nog een beetje inhouden, het gas mag de eerste 1500 km maar voor 3/4 open ivm inrijden. Het opvallende is wel dat ik met deze motor, waarvan je weet dat ie snel kan optrekken/rijden, minder de neiging heb om te hard te rijden.
Uiteraard ben ik ook nog een beetje voorzichtig: stel je voor dat je met je nieuwe motor onderuit gaat...Eigenlijk vind ik het al zonde om door de regen te rijden, daar wordt ie maar vies van.
De OBBH
Sinds kort werk ik ook voor de Openbare Bibliotheek Beverwijk/Heemskerk (OBBH). Ze bestaat totaal uit vier filalen, verpreid over de gemeente.
Vandaag werk ik voor het eerst in het filiaal Heemskerk-Beneluxlaan. Als klein jongetje heb ik nog in deze straat gewoond.Het is hier nog helemaal te eighties, inclusief bruine toilettegels, gipsplaten in het plafond en bruin/grijze kasten (in 2008 komt er een nieuw filiaal).
Zo mogelijk benik hier nog minder bezig met het geven van inhoudelijke vragen over de collectie. In anderhalf uur geen enkele vraag daarover gekregen.
Filialen
Het is duidelijk ook een ander clientele dan in Haarlem of Heemstede. Wat lager opgeleid en wat meer allochtonen. Maar dat doet er verder niet toe; de bieb is er voor iedereen.
Momenteel werk ik op totaal 10 verschillende filialen. Niet altijd makkelijk, omdat elke filiaal zijn eigenaardigheden heeft. Zo staan in Heemstede de jeugstudieboeken beneden tussen de volwassenencollectie en staan een aantal volwassenen-studieboeken op de jeugd. Snapt u het nog ? En in Beverwijk is de collectie nu ingedeeld op thema's (maar daarover de volgende keer meer).
In elk geval blijft het wel afwisselend werken op deze manier.
Saturday, September 15, 2007
Canonenvoer
De rage van de afgelopen jaren: de canon. De verzameling hoogtepunten/belangrijkste namen uit de vaderlandse geschiedenis, de beste boeken of de beste Nederlandse films.
In deze onzekere tijden, waarin niets meer heilig is, slaat de elite terug. Dit door door terug te grijpen naar hoogtepunten uit het verleden. Kortom: de canon is een laatste baken van vaste waarden, voor nu en voor eeuwig.
Zeker, de meeste canons geven een goed overzicht van een aantal hoogtepunten. Tegelijkertijd echter worden vele andere belangrijke mensen of werken genegeerd. Wie bepaalt tenslotte wat er in de betreffende canon opgenomen wordt ?
Een fraai voorbeeld hiervan betreft de canon van de Nederlandse film, gepresenteerd door het Nederlands Film Festival (NFF). De samenstellingscommissie heeft slechts 16 films opgenomen, op een aantal van circa 1000.
Geen "De Aanslag", geen "Soldaat van Oranje", geen "Karakter", geen "Wilde mosselen", geen "Blue movie", geen "Vet cool", geen "Vermist", geen "Naar de klote"...etc.
De samenstellende commissie olv Jeltje van Nieuwenhoven (die zelf zegt geen verstand van films te hebben) heeft zich o.a. laten leiden door "de betekenis van een film voor de filmgeschiedenis". Dit meer dan door de maatschappelijke impact.
In de canon zijn wel "Flodder" opgenomen, enkele films uit 1919 en 1929 en films als "Fanfare" van Bert Haanstra, "Turks Fruit" en "De Noordelingen" (waarom die wel, en "Abel" niet ?).
Kortom: een gemiste kans. Stel een canon van 100 of 150 films samen. Dan heb je de echte hoogtepunten bij elkaar. Dit slaat nergens op.
Het NFF heeft geen sponsors kunnen vinden om van de canon-films een DVD-box te laten maken. Dit verbaast me niet.Een canon zonder "Soldaat van Oranje" heeft ook geen waarde...
In deze onzekere tijden, waarin niets meer heilig is, slaat de elite terug. Dit door door terug te grijpen naar hoogtepunten uit het verleden. Kortom: de canon is een laatste baken van vaste waarden, voor nu en voor eeuwig.
Zeker, de meeste canons geven een goed overzicht van een aantal hoogtepunten. Tegelijkertijd echter worden vele andere belangrijke mensen of werken genegeerd. Wie bepaalt tenslotte wat er in de betreffende canon opgenomen wordt ?
Een fraai voorbeeld hiervan betreft de canon van de Nederlandse film, gepresenteerd door het Nederlands Film Festival (NFF). De samenstellingscommissie heeft slechts 16 films opgenomen, op een aantal van circa 1000.
Geen "De Aanslag", geen "Soldaat van Oranje", geen "Karakter", geen "Wilde mosselen", geen "Blue movie", geen "Vet cool", geen "Vermist", geen "Naar de klote"...etc.
De samenstellende commissie olv Jeltje van Nieuwenhoven (die zelf zegt geen verstand van films te hebben) heeft zich o.a. laten leiden door "de betekenis van een film voor de filmgeschiedenis". Dit meer dan door de maatschappelijke impact.
In de canon zijn wel "Flodder" opgenomen, enkele films uit 1919 en 1929 en films als "Fanfare" van Bert Haanstra, "Turks Fruit" en "De Noordelingen" (waarom die wel, en "Abel" niet ?).
Kortom: een gemiste kans. Stel een canon van 100 of 150 films samen. Dan heb je de echte hoogtepunten bij elkaar. Dit slaat nergens op.
Het NFF heeft geen sponsors kunnen vinden om van de canon-films een DVD-box te laten maken. Dit verbaast me niet.Een canon zonder "Soldaat van Oranje" heeft ook geen waarde...
Monday, September 10, 2007
Hope I die before I get old ?
"Hope I die before I get old"...
Dat waren legendarische woorden in het nummer "My generation" van The Who uit 1964. Zanger Roger Daltrey en gitarist Pete Townsend leven nog steeds, maar de andere twee leden van The Who bevinden zich reeds in het rock 'n roll nirvana.
Onder de gevaarlijkste beroepen bevinden zich de spoorwegwerker, de bouwvakker en de
popmuzikant. Popmuzikanten lopen twee keer zoveel kans om te overlijden dan onbekende leeftijdgenoten. Zo blijkt uit onderzoek van de Liverpool John Moores University, onder leiding van Mark Bellis.
Van de 1064 popartiesten die v.a. 1956 tot en met 2000 beroemd geworden waren (gemeten op basis van de Virgin Top 1000 albums allertijden), waren er in 2005 100 overleden; ruim 9 % van de mannen en 7 % van de vrouwen. Met name in de eerste 25 jaar dat zij beroemd werden ligt het sterfcijfer twee tot driemaal hoger dan in vergelijkbare bevolkingsgroepen.
Ik denk overigens dat de lijst niet compleet is: de minder bekende artiesten zullen de Virgin Top 1000 niet gehaald hebben. Ik denk daarbij aan zanger Dave McComb van The Triffids (auto-ongeluk) en de zanger van punkband The Ruts, Malcom Owen (overdosis).
Wel opvallend is dat een aantal popmuzikanten die in de jaren zeventig al op een "dodenlijst" stonden, zoals Lou Reed en Keith Richards, nog steeds in leven is. Dit ondanks hun zware drugsgebruik destijds. Ik zou haast wensen dat de Rolling Stones eens gezamenlijk in een vliegtuig zouden verongelukken; iets dat eigenlijk begin jaren zeventig had moeten gebeuren. Zodoende zouden ze legendarisch geworden zijn, in plaats van op te groeien tot levende fossielen.
De meest tragische doden van de afgelopen jaren ? Ik denk dan aan Kurt Cobain (Nirvana), Jeff Buckley en Ian Curtis (Joy Division).
Juist de artiesten die rotzooi produceren, zoals een Paul McCartney, Ryan Adams of, god betere het, Gerard Joling, blijven maar doorleven, terwijl de goeden het onderspit delven.
Misschien moeten zij dan maar bouwvakker worden...
Dat waren legendarische woorden in het nummer "My generation" van The Who uit 1964. Zanger Roger Daltrey en gitarist Pete Townsend leven nog steeds, maar de andere twee leden van The Who bevinden zich reeds in het rock 'n roll nirvana.
Onder de gevaarlijkste beroepen bevinden zich de spoorwegwerker, de bouwvakker en de
popmuzikant. Popmuzikanten lopen twee keer zoveel kans om te overlijden dan onbekende leeftijdgenoten. Zo blijkt uit onderzoek van de Liverpool John Moores University, onder leiding van Mark Bellis.
Van de 1064 popartiesten die v.a. 1956 tot en met 2000 beroemd geworden waren (gemeten op basis van de Virgin Top 1000 albums allertijden), waren er in 2005 100 overleden; ruim 9 % van de mannen en 7 % van de vrouwen. Met name in de eerste 25 jaar dat zij beroemd werden ligt het sterfcijfer twee tot driemaal hoger dan in vergelijkbare bevolkingsgroepen.
Ik denk overigens dat de lijst niet compleet is: de minder bekende artiesten zullen de Virgin Top 1000 niet gehaald hebben. Ik denk daarbij aan zanger Dave McComb van The Triffids (auto-ongeluk) en de zanger van punkband The Ruts, Malcom Owen (overdosis).
Wel opvallend is dat een aantal popmuzikanten die in de jaren zeventig al op een "dodenlijst" stonden, zoals Lou Reed en Keith Richards, nog steeds in leven is. Dit ondanks hun zware drugsgebruik destijds. Ik zou haast wensen dat de Rolling Stones eens gezamenlijk in een vliegtuig zouden verongelukken; iets dat eigenlijk begin jaren zeventig had moeten gebeuren. Zodoende zouden ze legendarisch geworden zijn, in plaats van op te groeien tot levende fossielen.
De meest tragische doden van de afgelopen jaren ? Ik denk dan aan Kurt Cobain (Nirvana), Jeff Buckley en Ian Curtis (Joy Division).
Juist de artiesten die rotzooi produceren, zoals een Paul McCartney, Ryan Adams of, god betere het, Gerard Joling, blijven maar doorleven, terwijl de goeden het onderspit delven.
Misschien moeten zij dan maar bouwvakker worden...
Monday, September 3, 2007
Knak-express in De Daalmeer
Woensdag is de "Unox-knakexpress" aanwezig bij de heropening van de C 1000 in wijk De Daalmeer in Alkmaar. Er worden gratis knakworsten uitgedeeld. Het evenement van de dag !
Onlangs op tv gezien: de docu "Nederland pretpark" van Michiel van Erp. Het is een aangrijpende, tragi-komische film over hoe mensen in Nederland hun vrije tijd doorbrengen. Zo komen er beelden voorbij van de "Libelle-zomerweek", het "chocolade- evenement" in Zutphen en, uiteraard, De Efteling (waar die nieuwe, dure attractie maar niet goed wil functioneren).
Overal zijn de massa's verzameld en het ergste zijn nog wel de bedenkers van de diverse non-events (zoals "De Elfendag"). Die mannetjes voelen zich heel gewichtig, hoewel hun invloed zich meestal niet verder uitstrekt dan lokaal niveau. Eentje had de briljante (vond hij zelf) "Zoom in op Zutphen" bedacht. Uiteindelijke kwam de "wervende" spreuk slechts klein op het welkomsbord van de gemeente. Onbedoeld werkte hun optreden flink op mijn lachspieren.
Als er al eens een gebeurtenis plaats vindt die echt de moeite waard is (zoals het Grachtenconcert in Amsterdam) ontstaan er enorme files van bootjes. Sail is ook zo'n verschrikkelijk evenement; vooral door de honderduizenden bezoekers die erop af komen.
Alles moet tegenwoordig ook "belevenis" zijn. Gewoon oude treinen bekijken in het Spoorwegmuseum kan niet meer. Daar moet je eveneens allerlei "spannende avonturen" in fictieve treinen ondergaan. Idem dito het Aviodrome in Lelystad.
Worden er geen evenementen op touw gezet dan kan er altijd nog een "400 jaar Rembrandt" bedacht worden of een tentoonstelling over "helden" in de Nieuwe Kerk.
(Alsof helden ooit weg geweest zijn, wat de samenstellers beweren).
Het is in elk geval goed voor de Nederlandse economie: er komen tienduizenden toeristen op een Rembrandt of Michiel de Ruyter af.
Gelukkig zijn er ook nog mensen die kunnen genieten van een eenvoudige fietstocht of een wandeling door de natuur. Of van een "Raket" vann Ola (bestaat al ruim 40 jaar !)
Dus er is nog hoop.
Onlangs op tv gezien: de docu "Nederland pretpark" van Michiel van Erp. Het is een aangrijpende, tragi-komische film over hoe mensen in Nederland hun vrije tijd doorbrengen. Zo komen er beelden voorbij van de "Libelle-zomerweek", het "chocolade- evenement" in Zutphen en, uiteraard, De Efteling (waar die nieuwe, dure attractie maar niet goed wil functioneren).
Overal zijn de massa's verzameld en het ergste zijn nog wel de bedenkers van de diverse non-events (zoals "De Elfendag"). Die mannetjes voelen zich heel gewichtig, hoewel hun invloed zich meestal niet verder uitstrekt dan lokaal niveau. Eentje had de briljante (vond hij zelf) "Zoom in op Zutphen" bedacht. Uiteindelijke kwam de "wervende" spreuk slechts klein op het welkomsbord van de gemeente. Onbedoeld werkte hun optreden flink op mijn lachspieren.
Als er al eens een gebeurtenis plaats vindt die echt de moeite waard is (zoals het Grachtenconcert in Amsterdam) ontstaan er enorme files van bootjes. Sail is ook zo'n verschrikkelijk evenement; vooral door de honderduizenden bezoekers die erop af komen.
Alles moet tegenwoordig ook "belevenis" zijn. Gewoon oude treinen bekijken in het Spoorwegmuseum kan niet meer. Daar moet je eveneens allerlei "spannende avonturen" in fictieve treinen ondergaan. Idem dito het Aviodrome in Lelystad.
Worden er geen evenementen op touw gezet dan kan er altijd nog een "400 jaar Rembrandt" bedacht worden of een tentoonstelling over "helden" in de Nieuwe Kerk.
(Alsof helden ooit weg geweest zijn, wat de samenstellers beweren).
Het is in elk geval goed voor de Nederlandse economie: er komen tienduizenden toeristen op een Rembrandt of Michiel de Ruyter af.
Gelukkig zijn er ook nog mensen die kunnen genieten van een eenvoudige fietstocht of een wandeling door de natuur. Of van een "Raket" vann Ola (bestaat al ruim 40 jaar !)
Dus er is nog hoop.
Subscribe to:
Posts (Atom)