Ik vertrek niet

Ben blij dat het programma weer terug is van weggeweest: Ik vertrek. Elke vrijdagavond op NPO 1.
Sowieso wel een lekkere tv-avond: Twee voor twaalf, de Hokjesman en Ik vertrek dus.


Gisteren met Haarlemmers Laurens en Brigitte. Hij aannemer, zij docente Pilatus/Yoga. Zij willen in Frankrijk "he he weekenden" (even lekker niets, tussendoor Pilatus/Yoga, lekker eten/drinken) gaan organiseren.


Daartoe op zoek naar een huis in La Douce France. Enfin, iets gevonden, prachtig boerderijtje met veel land erom heen. Achteraf waren de voortekenen al niet goed: op de ochtend van vertrek stond de auto van Laurens met een lege accu. En ja: het leuke vrije stuk land om het boerderijtje is, tegen de afspraak in, verhuurd aan een ander. En dat wilden het stel nu net gaan gebruiken voor de he he weekends !


Koop afgeketst, terug naar Nederland dus. Er volgt een eindeloze zoektocht naar nieuwe huizen in Frankrijk; tevergeefs. Het stel gaat terug naar Nederland, zij voortdurend irritant giechelend. Ze wonen dan bij vrienden en kinderen in. Kopen zelfs weer een huis in Holland, maar belanden niet meer in Frankrijk.


Het stel dat Niet Vertrekt krijgt al met al een uur zendtijd terwijl ze niet emigreren.Maar het maakt niet uit: ik vond het toch een vermakelijke uitzending. Is het gebrek aan aanpassingsvermogen, een gebrek aan wilskracht of onverschilligheid de reden dat het Laurens en Brigitte niet lukt in Frankrijk ?


In de vorige uitzending ging het het vertrekkende stel voor de wind in hun nieuwe restaurant in Frankrijk. Dat is nu ook weer niet de bedoeling. De kijker wil wel een en ander aan tegenslag zien. Lekkages, verrotting en niet opdagende klusjesmannen. Ups en downs, zo kun je meeleven met de emigranten.


Nee, dan liever nog Ik vertrek niet.