Was onlangs bij de Kwantum in Overstad (Alkmaar). Tijd niet geweest, maar er is niets veranderd. Zoals de winkel er in 1990 uitzag ziet het er nu nog uit: rommelig, ouderwets en lelijk. Ben daarna nog wel een keer terug geweest vanwege een aanbieding, dat wel.
Elke keer als ik de winkel bezoek is het uitgestorven. Behalve wat verdwaald personeel zie je er bijna geen klanten. Ik kan me niet voorstellen dat de winkel nog lang zal overleven. Vergeleken bij een Praxis en dergelijke bouwmarkten waan je je in de jaren vijftig.
Kijk je voor een kastje ? Alles is foeilelijk: fantasieloos wit fineerhout. Ok, het tapijt is redelijk geprijsd. Maar wat voor kwaliteit is het ? Ik kwam er voor verf en dan is het onduidelijk wat nu latex is of op terpetinebasis.
Het is logisch dat een winkelinrichting op een gegeven moment veroudert en dan moet je dus herinrichten/verbouwen. Doe je dat niet dan ga je failliet, want de klanten gaan verderop kijken. Geen enkel winkelconcept heeft het eeuwige leven, zelfs het succes van de Aldi is tanende.
In elk geval heb ik mijn 15 % kortingsbonnen nog kunnen verzilveren, en dat scheelde nog flink wat geld...
Friday, April 26, 2013
Friday, April 19, 2013
Peter, hij ploegt voort
Was vanmorgen bij Motorshop Romana in Alkmaar. Waar eigenaar Peter vroeger nog een monteur in dienst had doet hij allles nu alleen. Zijn vrouw is een paar geleden overleden, die hielp ook nog wel eens in de zaak.
Romano is verhuisd: naar de overkant. Waar er voorheen nog zoiets van een showroom was, met motorkleding en helmen staan nu een aantal oude motoren (waaronder ook fraaie klassiekers) kriskras door elkaar. Van de meeste is onduidelijk of ze nu te koop zijn of niet. Dat was in het vorige pand ook beter geregeld.
De nieuwe Romana is een grote werkplaats geworden, met aan de zijkant een hoop oude onderdelen, zoals halve motorblokken en en cilinders..Het doet me denken aan motorsloperij Romana in Wormerveer (maar die verkoopt nog veel nieuwe artikelen).
Enfin, sfeer heeft Romano zeker. Dit soort zaken sterft uit. De motorzaak anno 2013 ziet er gelikt uit, met een grote showroom en een werkplaats, waar de klant nooit een voet mag zetten. Voldoet de eigenaar niet aan de eisen van de fabrikanten dan wordt het dealerschap ontnomen.
Daarom ben ik blij met Peter. Als hij je motor op de brug heeft gezet kun je er gewoon naast blijven staan en een praatje maken. De koffie staat ook altijd klaar, al zijn de bar en de motormagazines verdwenen. But who cares ? Hier staat de persoonlijke service nog hoog aangeschreven. Het controleren en loshalen van de remblokken kostte me niets. Die nieuwe achterband koop ik de volgende keer dus bij Romano.
Romano is verhuisd: naar de overkant. Waar er voorheen nog zoiets van een showroom was, met motorkleding en helmen staan nu een aantal oude motoren (waaronder ook fraaie klassiekers) kriskras door elkaar. Van de meeste is onduidelijk of ze nu te koop zijn of niet. Dat was in het vorige pand ook beter geregeld.
De nieuwe Romana is een grote werkplaats geworden, met aan de zijkant een hoop oude onderdelen, zoals halve motorblokken en en cilinders..Het doet me denken aan motorsloperij Romana in Wormerveer (maar die verkoopt nog veel nieuwe artikelen).
Enfin, sfeer heeft Romano zeker. Dit soort zaken sterft uit. De motorzaak anno 2013 ziet er gelikt uit, met een grote showroom en een werkplaats, waar de klant nooit een voet mag zetten. Voldoet de eigenaar niet aan de eisen van de fabrikanten dan wordt het dealerschap ontnomen.
Daarom ben ik blij met Peter. Als hij je motor op de brug heeft gezet kun je er gewoon naast blijven staan en een praatje maken. De koffie staat ook altijd klaar, al zijn de bar en de motormagazines verdwenen. But who cares ? Hier staat de persoonlijke service nog hoog aangeschreven. Het controleren en loshalen van de remblokken kostte me niets. Die nieuwe achterband koop ik de volgende keer dus bij Romano.
Friday, April 12, 2013
Oh ja, die dagboeken
Twintig jaar geleden kwam het Duistse magazine Stern met een fantastische scoop: de dagboeken van Hitler zijn ontdekt ! Haast te mooi om waar te zijn, en dat was het ook. Van de belofte dat de "geschiedenis herschreven zou moeten worden" kwam niets terecht.
Sterreporter Heidemann had via zijn bronnen gehoord dat een Junker 52, met o.a. de dagboeken van de Fuhrer aan boord, neergestort was in april 1945. Een zekere Kunjau had ze in handen gekregen. Enfin: contact tussen de twee was snel gelegd. 100.000-en Marken gingen van Stern, via Heidemann, naar Kunjau. Uiteindelijk liep het bedrag in de miljoenen voor het ontvangen van de dagboeken.
Heidemann ving overigens zelf de nodige gage voor het verkrijgen van de notities van de Fuhrer. Die had ie ook nodig om zijn exorbitante levensstijl te kunnen bekostigen.
Zo was ie in het bezit van de "Carin 2", het voormalige jacht van Reichsmarschall Goring. Daarop ontving hij zijn dubieuze vrienden: voormalige Gruppenfuhrer van de SS. En het originele uniform van Goring had ie ook in de kast hangen.
Uiteindelijk werden de dagboeken door Stern met veel bombarie gepresenteerd. De beroemde historicus Trevor-Roper bevestigde de echtheid.
Toch rezen er al snel twijfels. Alleen al om het omslag van de dagboeken: daarop stond "FH" in gotische letters. De vervalser had de gotische letter A per ongeluk veranderd in een F. "FH"was in elk geval dus geen "AH". Vreemd dus.
In de dagboeken ontboezemingen over een abortus bij Eva Braun (zwangerschap veroorzaakt door Hitler), opmerkingen over affaires van top nazi's en een fout over de Leibstandarte Adolf Hitler, die door "Hitler" in maart 1933 al zo genoemd werd, maar die naam pas kreeg in september 1933.
Technisch onderzoek wees al snel uit dat het papier en de inkt van de dagboeken pas na 1945 in gebruiken werden genomen en dat was het eind van het sensationele sprookje.
Door winstbejag en grote ego's had de Stern zich blind gestaard op een enorme scoop die een luchtbel bleek.Van de vele miljoenen die naar Heidemann en Kunjau gingen is nooit meer wat terug gevonden. Heidemann leeft nu officieel van 360,- Euro per maand.
Sterreporter Heidemann had via zijn bronnen gehoord dat een Junker 52, met o.a. de dagboeken van de Fuhrer aan boord, neergestort was in april 1945. Een zekere Kunjau had ze in handen gekregen. Enfin: contact tussen de twee was snel gelegd. 100.000-en Marken gingen van Stern, via Heidemann, naar Kunjau. Uiteindelijk liep het bedrag in de miljoenen voor het ontvangen van de dagboeken.
Heidemann ving overigens zelf de nodige gage voor het verkrijgen van de notities van de Fuhrer. Die had ie ook nodig om zijn exorbitante levensstijl te kunnen bekostigen.
Zo was ie in het bezit van de "Carin 2", het voormalige jacht van Reichsmarschall Goring. Daarop ontving hij zijn dubieuze vrienden: voormalige Gruppenfuhrer van de SS. En het originele uniform van Goring had ie ook in de kast hangen.
Uiteindelijk werden de dagboeken door Stern met veel bombarie gepresenteerd. De beroemde historicus Trevor-Roper bevestigde de echtheid.
Toch rezen er al snel twijfels. Alleen al om het omslag van de dagboeken: daarop stond "FH" in gotische letters. De vervalser had de gotische letter A per ongeluk veranderd in een F. "FH"was in elk geval dus geen "AH". Vreemd dus.
In de dagboeken ontboezemingen over een abortus bij Eva Braun (zwangerschap veroorzaakt door Hitler), opmerkingen over affaires van top nazi's en een fout over de Leibstandarte Adolf Hitler, die door "Hitler" in maart 1933 al zo genoemd werd, maar die naam pas kreeg in september 1933.
Technisch onderzoek wees al snel uit dat het papier en de inkt van de dagboeken pas na 1945 in gebruiken werden genomen en dat was het eind van het sensationele sprookje.
Door winstbejag en grote ego's had de Stern zich blind gestaard op een enorme scoop die een luchtbel bleek.Van de vele miljoenen die naar Heidemann en Kunjau gingen is nooit meer wat terug gevonden. Heidemann leeft nu officieel van 360,- Euro per maand.
Friday, April 5, 2013
Oudorp
Er bestaat ook nog een Ouddorp (met 2 d's), maar ik wil het nu even hebben over Oudorp bij Alkmaar, waar kort geleden de oudste inwoner van Nederland overleed.. Vorige week was ik voor het eerst sinds '69 weer eens terug op de Essenlaan 5, waar ons gezin toen woonde, voordat we naar Schoorl verhuisden.
Er is niet veranderd in de Essenlaan, hetzelfde saaie rijtje huizen tegenover elkaar. Alleen het hout onder het raam is verdwenen, zag ik. En dat was juist zo mooi.
Ik moest ook weer denken aan de man aan de overkant die zijn herder altijd met een pook sloeg en aan buurman Griffioen van nr.3 die een dodelihjk ongeluk op de Hoogovens kreeg. Zij zoon Rene was, tegen de verdrukking in, gek op The Cats.
De Hoogovens, waar mijn vader ook werkte als machine-bankwerker (en waar ik later ook nog een paar keer gewerkt heb). Als ik nu via de eeuwenoude Munnikenweg langs de Lagere School rij is het gebouw een stuk kleiner dan in mijn geheugen. De prachtige oprit, met de statige boerderij, naar de Munnikenweg is gelukkig nog authentiek gebleven.
En ja, dan was daar nog de "Beatbunker", waar veel bands optraden, maar waar ik nog te jong voor was. En het straatje waar mijn goede vriend Riek van Rooijen woonde. Zijn moeder had een Batman - en Robinpak voor ons genaaid.. Er was altijd strijd wie Batman mocht zijn.
Als je Oudorp nu bekijkt stelt het allemaal niet zoveel voor, maar in mijn herinnering was het leven daar 1 groot avontuur. Spelen in het bos, kastanjes pikken bij de pastorie, vlotten bouwen en daarmee het Noord-Hollands Kanaal op en de Pep die wekelijks aan de deur bezorgd werd (op zaterdag).
En niet te vergeten: de ontdekking van popmuziek via onze eenvoudige transistorradio (en op de jukebox van de snackbar). "Lady Madonna" hakte er flink in.
Al met al mijn eigen "Langs het tuinpad van mijn vader."
Er is niet veranderd in de Essenlaan, hetzelfde saaie rijtje huizen tegenover elkaar. Alleen het hout onder het raam is verdwenen, zag ik. En dat was juist zo mooi.
Ik moest ook weer denken aan de man aan de overkant die zijn herder altijd met een pook sloeg en aan buurman Griffioen van nr.3 die een dodelihjk ongeluk op de Hoogovens kreeg. Zij zoon Rene was, tegen de verdrukking in, gek op The Cats.
De Hoogovens, waar mijn vader ook werkte als machine-bankwerker (en waar ik later ook nog een paar keer gewerkt heb). Als ik nu via de eeuwenoude Munnikenweg langs de Lagere School rij is het gebouw een stuk kleiner dan in mijn geheugen. De prachtige oprit, met de statige boerderij, naar de Munnikenweg is gelukkig nog authentiek gebleven.
En ja, dan was daar nog de "Beatbunker", waar veel bands optraden, maar waar ik nog te jong voor was. En het straatje waar mijn goede vriend Riek van Rooijen woonde. Zijn moeder had een Batman - en Robinpak voor ons genaaid.. Er was altijd strijd wie Batman mocht zijn.
Als je Oudorp nu bekijkt stelt het allemaal niet zoveel voor, maar in mijn herinnering was het leven daar 1 groot avontuur. Spelen in het bos, kastanjes pikken bij de pastorie, vlotten bouwen en daarmee het Noord-Hollands Kanaal op en de Pep die wekelijks aan de deur bezorgd werd (op zaterdag).
En niet te vergeten: de ontdekking van popmuziek via onze eenvoudige transistorradio (en op de jukebox van de snackbar). "Lady Madonna" hakte er flink in.
Al met al mijn eigen "Langs het tuinpad van mijn vader."
Subscribe to:
Posts (Atom)