Electrical appliances

Ja, het is toch eigenlijk te gek:  een elektrisch apparaat gaat stuk, maar repareren zit er niet in. Dat is namelijk nog duurder dan een nieuwe kopen.

Tot mijn grote schrik zag ik gisteravond dat een stekkerpootje aan het snoer van de DVD-speler gebroken was. Weg met de kijkpret waarop ik me verheugde.
Een eenvoudige mankement, zou je zeggen. Nog wat halfsklachtige pogingen gedaan om een stekker aan te zetten, maar dat zag er uiteindelijk zo gammel uit dat ik het niet aandurfde. En om een nieuw snoer te monteren had ik geen zin in (hoe kom je aan het juiste snoer ?)

Als je het al ergens kan laten repareren, overtreffen de reparatiekosten de aanschaf van een nieuwe speler (24,99 bij Blokker). Als de pot van het koffiezetapparaat gebroken is is de nieuwe pot duurder dan het hele koffiezetapparaat. Kapotte GSM: idem dito.

Gelukkig onstaan er nu steeds meer repairshops (Alkmaar, Haarlem). Gratis kun je daar je "electrical appliance" laten repareren. je moet alleen geen haast hebben, want de rijen zijn lang. Zo lang dat je in Haarlem zelfs een nummertje moet trekken. De insteek is wel dat de reparatiebehoeftige bij het reparatieproces toekijkt. Uit empathie of om er wat van te leren ?

Wat me verbaast: in Haarlem repareren ze bijvoorbeeld koelkasten en in Alkmaar niet, want het "slachtoffer" moet draagbaar zijn. Zouden ze het gewicht of de emotionele waarde bedoelen ?

Cop shoot cop

Ja, nu schieten ze elkaar ook al neer, ipv ongewapende burgers: de stoere jongens en meisjes van de polituie. Onlangs bij een incident op de snelweg werd niet de achtervolgde geraakt, maar een agent, en wel door "friendly fire".

Opvallend is sowieso het aantal keren dat de politie hier in Nedrland bij een arrestatie een wapen trekt, soms met dodelijke afloop. Vaak gaat het om ongewapende of licht bewapende (een aardappelmesje)verdachten. Al te snel wordt door de dienders dan geschoten.

Dit aantal neergeschoten verdachten ligt percentueel hoger dan in omringende landen zoals Duitsland, Frank- en Belgie. Blijkbaar is er iets mis met de geweldinstructies die de agenten krijgen: te snel wordt het wapen  getrokken, en regelmatig eindigt het in doden.

Als er dan terecht een pistool getrokken wordt (zoals bij de asielzoeker die zijn vriendin vermoordde) wordt het wapen door de verdachte afgepakt en is het slachtoffer de agent, die met zijn eigen wapen neergeschoten wordt. Op donderdag werd een vluchtende man in een auto door de "cops" zwaar verwond; de passagiere kwam er ongedeerd van af..

Ik geloof niet dat klem rijden de sterkste kant van de Nederlandse politie is. Misschien moeten daariaan eens meer aandacht geschonken worden. Als ik buitenlandse afleveringen zie van achtervolgingen wordt dat grondig aangepakt, met o.a.helikopters. Hier wordt een verdachte beschoten, of weten de boeven te ontkomen.

SS achtigen

Zo werd het in de Volkskrant omschreven: carnavalsvierders in Aalst, die zich verkleed hadden
als SS-ers en zo, lachend, in de optocht meeliepen. Dit als protest tegen de Vlaamse nationalisten.

De Unesco (sponsor van het carnaval in Aalst) was terecht geschokt. Dit gaat ook te ver natuurlijk.
Wat me wel verbaast is de term "SS-achtigen". Zeg dan gewoon: SS-ers. Hoewel: 3 van de 4 mannen
hadden het doodskop embleem niet op de pet. Slechte imitatie dus. De uniformen waren ogenschijnlijk wel correct.

Maar goed, wansmaak en ongevoeligheid blijft het sowieso.

Snackattack

De Febo in Alkmaar heet nu "t Snackertje" (vreselijke naam trouwens). Eigenaar Monnikendam kan niet langer overweg met het beperkte assortiment van de landelijke snack-keten.
Tehgenwoordig is er veel vraag naar mexicano's, pikanto's en bamischijven, en die liggen bij de Febo niet achter de raampjes. Wel frikandellen, kroketten en kaassoufffles, maar die zijn volgens de eigenaar voor "oudere mensen".

En ja: ik herken me er wil in: ik heb nog nooit van mijn leven een mexicano of pikanto verorberd, geef ik met schaamte toe. Ook ik beperk me tot de frikandel speciaal en de nassischijf. Enfin, de bamischijf is blijkbaar nog wel populair onder de jeugd, want die blijft wel in het assortiment.

Overigens: ik bezoek de snackbar maar een enkele keer, wil niet te vet worden. Als ik er wat eet is het een broodje frikandel, een nassischijf of een patatje met (geen patatje oorlog).
Ben wel erg blij met mijn frituurpan: daarin dobberen regelmatig de loempia's, frikandellen en kroketten. Als beleg op een pistoletje. Dan mag het wel. En natuurlijk patat, voor bij de sla. Ook dat is "verantwoord".

Tot de laatste man

De Fuhrer stond in februari 1945, drie maanden voor de ondergang van het Derde Rijk, schuddend (Parkinson) de verzamelde Gauleiter te woord. Hij riep ze op de moed niet te verliezen: nog was Duitsland niet verloren. Mits iedereen zou blijven vechten tot de invasie in zowel het westen als het oosten tot staan zou zijn gebracht. De verzamelde paladijnen van Hitler waren geschokt door zijn uiterlijk, maar gingen uiteindelijk opnieuw gemotiveerd de zaal uit.

In Ian Kershaw's boek "Tot de laatste man" worden uitvoerig de laatste dagen van Nazi Duitsland beschreven. Geen nieuw verhaal uiteraard, maar wel tot in detail uitgelicht, met citaten uit dagboeken, memoires, SD-rapporten over de gemoedstoestand van het Duitse volk en verslagen van het ineenstortend front.

Het blijft opvallend hoe Hitler's wil over zijn ondergeschikten tot het einde aan toe krachtig bleef. Elke generaal besefte dat het einde nabij was maar niemand deed na de mislukte aanslag van Stauffenberg in '44 nog een poging om op zijn minst de Fuhrer af te zetten. De lemmings renden fanatiek het ravijn van de ineenstorting in, daarmee 100.000 en levens verspillend, die bij een capitulatie in januari 1945 gespaard zouden zijn gebleven.

Hitler's leidraad is ook altijd geweest: "alles of niets". Dus de totale overwinning of de totale vernietiging. Je zou kunnen zeggen dat hij niet eens van Duitsland hield, hoe vreemd dit ook klinkt. Of liever gezegd: hij hield wel van Duitsland, maar niet van de Duitsers. Alleen als Duitsers als instrument van zijn wil.

Tot het bittere eind bleef Hitler's macht onbetwist. Teneergeslagen bevelhebbers keerden als herboren na een onderhoud met Hitler terug naar het front. Zo sterk was zijn hypnotiserende kracht dat alle rationale bezwaren door zijn gesprekspartners overboord gegooid werden.

En topnazi's zoals Goebbels, Goring, Himmlet etc.hadden ook niets te verliezen: bij een nederlaag van Duitsland. Hen wachtte sowieso de strop. Dan had capituleren dus ook geen zin. Wel voor het Duitse volk, maar daar gaven ze uiteindelijk toch ook niet zoveel om.