I'm walking in the rain, to celebrate this misery

Helaas de aankondiging van "Echo and the Bunnymen play Crocodiles and Heaven up here" in Paradiso te laat gezien en uiteraard is het optreden al uitverkocht,

Altijd een groot fan van The Bunnymen geweest: de coolste van alle New Wave bands begin jaren '80, waarbij alles klopte: de duistere muziek, het kapsel van zanger Ian McCullough, het psychedelische gitaarspel van Will Sargeant en de strakke bas en drums. De eerste twee lp's blijven de beste, en die spelen ze nu integraal in Paradiso a la Peter Hook van Joy Division, die het kunstje ook flikte.

Maar in tegenstelling tot Joy Division, dat na de dood van zanger Ian Curtis opging in New Order, bestaan de Bunnymen bnog steeds. Weliswaar viel de groep in 1988 uit elkaar, maar na een aantal jaren (via de omweg Electrafiction) kwam ze weer bij elkaar. De oorspronkelijke drummer was al overleden bij een motorongeluk en de bassist had er geen trek meer in (te druk met zijn scheepswerf).Gebleven zijn wel McCullough en Sergeant, de kern van de groep.

Sindsdien zijn er een aantal goede cd's verschenen, zoals o.a."Siberia" en "Flowers". Ok, het jonge honden vuur is er niet meer, dat kan ook niet anders, maar op elke cd staan een paar paarltjes. Duister kan de muziek gelukkig nog steeds klinken, maar ze is tegelijkertijd van fluweel. De groep doet er nog steeds toe: mijn helden hebben me niet teleurgesteld.

Maar zo goed als "Crocodiles" en "Heaven up here" ? Nee, dat valt nooit meer te evenaren.Daarom was dit concert een mooie gelegenheid geweest om me nog eens in 1981 te wanen, toen de toekomst er nog heerlijk donker uitzag.