Post-moderne hutspot

De verwording van wat nooit was en nooit zal worden: het Nationaal Historisch Museum (NHM). Mooi weergegeven in de documentaire "Post-moderne hutspot" van Michiel van Erp.

Na eerst het gesteggel waar het NHM zou moeten verrijzen (Den Haag, Arnhem, Amsterdam) werd uiteindelijk door de politiek gekozen voor Arnhem. Volgend probleem: aan de de Rijn of naast het Openluchtmuseum aldaar.

Uiteindelijk: naast het Openlucht Museum. Maar ja: geen parkeerruimte genoeg. Dus: nieuwe parkeergarage, kosten: zo'n 30 miljoen Euro. Bovendien: nog vele granaten en munitie in de grond vanwege de Slag om Arnhem.

Het NHM is bedacht ten tijde van de uitvinding van de "historische canon". Bepaalde historici vonden dat een en ander uit onze geschiedenis goed vastgelegd moest worden en een aantal politici sprong daar gretig op in.

Een probleem: de inrichting van het gexposeerde in het NHM zou ongetwijfeld niet ouderwets chronologisch en traditioneel zijn. De directeur had wat dat betreft al een bedenkelijke reputatie opgebouwd met de inrichting van het Zuiderzeemuseum: te post-postmodern, te veel beleefmuseum. Kortom: "postmoderne hutspot" (aldus Marijnissen van de SP).

Enfin, uieindelijk werden de de grootse plannen met het NHM van minister Plasterk (PvdA) getorpedeerd door Wellink, Balkenende en Donner (CDA). Zelfs een laatste reddingspoging: zet het museum in het Nationaal Paleis Soestdijk, mocht niet meer baten. En toen was het sprookje over.

En is het erg ? Denk het niet. Zoals gezegd: onze nationale geschiedenis is al in genoeg andere musea te bewonderen. Zonde om er zoveel miljoenen tegenaan te gooien. Dat heeft het kabinet Rutte in elk geval goed gezien.

I'm walking in the rain, to celebrate this misery

Helaas de aankondiging van "Echo and the Bunnymen play Crocodiles and Heaven up here" in Paradiso te laat gezien en uiteraard is het optreden al uitverkocht,

Altijd een groot fan van The Bunnymen geweest: de coolste van alle New Wave bands begin jaren '80, waarbij alles klopte: de duistere muziek, het kapsel van zanger Ian McCullough, het psychedelische gitaarspel van Will Sargeant en de strakke bas en drums. De eerste twee lp's blijven de beste, en die spelen ze nu integraal in Paradiso a la Peter Hook van Joy Division, die het kunstje ook flikte.

Maar in tegenstelling tot Joy Division, dat na de dood van zanger Ian Curtis opging in New Order, bestaan de Bunnymen bnog steeds. Weliswaar viel de groep in 1988 uit elkaar, maar na een aantal jaren (via de omweg Electrafiction) kwam ze weer bij elkaar. De oorspronkelijke drummer was al overleden bij een motorongeluk en de bassist had er geen trek meer in (te druk met zijn scheepswerf).Gebleven zijn wel McCullough en Sergeant, de kern van de groep.

Sindsdien zijn er een aantal goede cd's verschenen, zoals o.a."Siberia" en "Flowers". Ok, het jonge honden vuur is er niet meer, dat kan ook niet anders, maar op elke cd staan een paar paarltjes. Duister kan de muziek gelukkig nog steeds klinken, maar ze is tegelijkertijd van fluweel. De groep doet er nog steeds toe: mijn helden hebben me niet teleurgesteld.

Maar zo goed als "Crocodiles" en "Heaven up here" ? Nee, dat valt nooit meer te evenaren.Daarom was dit concert een mooie gelegenheid geweest om me nog eens in 1981 te wanen, toen de toekomst er nog heerlijk donker uitzag.

Zwijgen

Gek eigenlijk dat ik goed tegen geouwehoer om me heen in een cafe of een restaurant kan, maar niet in de trein. Het zal komen omdat de gesprekken daar letterlijk te volgen zijn en niet verloren gaan in geroezemoes.

Het ergste zijn de mobiele gesprekken. Ik denk dat mijn generatie nog een zekere gene heeft om mobiel in de trein allerlei privezaken af te wikkeln. Jongeren zitten daar niet mee en iedereen kan dus "meegenieten". Ik verbaas me steeds weer over de schaamteloosheid en het gemak waarmee de intiemste details de wereld in geslingerd worden.

Voor dat soort mensen zou 4 dagen achtereenvolgend zwijgen mij een gepaste straf lijken. Er zijn verschillende centra in ons land waar je dat (vrijwillig) kunt ondergaan. Nu ben ik geen grote prater, maar 4 dagen in een groep zitten zonder een woord te wisselen lijkt mij moeilijk.

Is verbale communicatie niet een kenmerk van de mens ? Ik weet, met lichaamstaal, gebaren en bekken trekken kom je ook een eind, maar toch.
Vroeger gebeurde het nog wel dat ik 3 a 4 dagen geen mens sprak. Als ik weer eens een gesprek "van mens tot mens" aanging kostte het me de eerste paar minuten moeite om de gedachten in woorden om te zitten. Net alsof ik het spreken verleerd was.

Het schijnt overigens dat je elkaar in zo'n stiltecentrum na 4 dagen zwijgen toch leert kennen. Misschien moet ik maar eens zo'n stiltemeditatie ondergaan, het idee intrigeert me. Temeer daar ik de menig toegedaan ben dat er veel te veel gepraat wordt.

Discriminatie

Vreemd dat de bekerwedstrijd Ajax-AZ na het "keepersincident" zonder publiek in zijn geheel overgespeeld moet worden. Nog vreemder is het dat het publiek dat die rampwedstrijd bezocht er nu niet bij mag zijn. Volle mep betaald en na 37 minuten konden de bezoekers naar huis.

Opmerkelijk dat Ajax nu alleen vrouwen en kinderen wil toelaten in de replay (a la de succeswedstrijd in Turkije). Nu dit besloten is voelen andere groepen zich ook genoodzaakt om om toegang te bedelen.

Zo heeft het COC Amsterdam een beroep op Ajax en de KNVB gedaan om ook homo's toe te laten. Vervolgens meldden zich ook de ouderen en de invaliden. What's next ? Ik stel voor: kattenliefhebbers met 1 been, blinden en doven (of een combinatie daarvan) en getraumatiseerden uit Uruzgan.

Boerenbruulof

Een dagje in Venlo e.o. en je waant je in het buitenland. Alleen al vanwege de taal, die bijna niet te verstaan is. De familie heeft goede intenties: we praten Nederlands als Joop erbij is, maar als snel vervalt ze weer in dialect en zijn de gesprekken voor een Noord-Hollander niet meer te volgen. Weet jij wat een "boekske" is ?

Voor het het eerst ook in het Limburgs Museum geweest. Gehuisvest in een modern gebouw (lelijk van buiten, mooi van binnen)) krijg je een goed idee van de Limburgse geschiedenis. Zo ontdekte ik daar dat er wel zo'n 7 verschillende Limburgse dialecten bestaan. In Venlo spreekt men "Mich-Limburgs". Het is maar dat je het weet.

We verbleven in een dorpscafe in het dorpje Arcen onder de rook van Venlo. Leuk om dan onder de allochtonen te zijn (de zangclub had net gerepeteerd en dronk een biertje in het cafe). Veel Limburgers drinken een donker en licht bier door elkaar gemengd (dus 1 glas, gevuld met bier uit 2 tappen).

Als westerling verbaas ik me elke weer over de intense beleving van het Carnaval. Het is een happening waaraan bijna iedere bewoner meedoet. Voor het feest zijn er al vele "voorfeesten", zoals de Boerenbruulof en de verkiezing van Prins Carnaval.
Het 16 jarige nichtje van mijn vriendin mag nu voor het eerst de (leidende) Dansmarieke zijn; een hele eer.

Veel schilderijen in het Limburgs Museum getuigen op fraaie wijze van het carnaval in Limburg. De leukste was nog die met de punk met een hanekam tussen de feestende massa's. Overigens wordt het carnaval in elke plaats weer anders gevierd, heb ik begrepen. Zo hebben Venlo en Arcen ieder ook hun oude tradities, waarvan niet wordt afgeweken.