Afgelopen maandag was ik met een goede vriend naar de film "Welcome to the Rileys", een aardige film over een ouder echtpaar dat zich (tracht) te ontfermen over een minderjarige prostituee in New Orleans. Al doende lossen ze ook nog hun huwelijkscrisis op.
Een fijne, "kleine" Amerikaanse film zonder poespas, met goede hoofdrolspelers. Ook al uit op DVD overigens. Gelukkig worden dit soort films ook nog in de US gemaakt, naast al het Hollywoodgeweld.
Echt gezellig kun je het op zo'n avond in theater Provadja (Alkmaar) niet noemen, er zaten 3 andere mensen in de zaal. Wel lekker rustig natuurlijk.
Het theatercafe was ook uitgestorven. Waar vroeger permanent een paar diehards aan de bar hingen, stond de altijd in een wit shirt getooide barkeeper er nu alleen voor. En ook hij ging buiten roken, de bar verlaten achterlatend.
De verhuizing van Provadja naar een nieuw pand gaat voorlopig niet door, het nieuwe college politiek (gewdomineerd door populistische partijen) heeft er een stokje voor gestoken. Jammer, het is te klein, te gehorig en verouderd.
Zeker, het is wat opgeknapt met veel rood fluweel aan de wand, gelijk een bordeel. Maar de klasse van een Toneel/Filmschuur in Haarlem heeft het niet. Ik trek graag de paralel omdat het er daar vroeger uitzag als Provadja nu (minus bordeelrood).
Een jaar of 10 a 15 geleden was Provadja zelfs een tijdje de hipste tent van Alkmaar, het zat er stampvol op zaterdagavond. Nu niet meer voor te stellen.
Wednesday, September 28, 2011
Sunday, September 25, 2011
Doorgestuurd, voor wat het waard is
Vier opmerkelijke data in 2011:
1-1-11
11-1-11
1-11-11
11-11-11
Voorts: neem de laatste twee cijfers van je geboortejaar en tel de leeftijd die je dit jaar wordt er bij op en het resultaat zal 111 zijn (voor iedereen).
Dit jaar zal oktober 5 zaterdagen, 5 zondagen en 5 maandagen tellen.
Dit gebeurt slechts eens in de 823 jaar.
1-1-11
11-1-11
1-11-11
11-11-11
Voorts: neem de laatste twee cijfers van je geboortejaar en tel de leeftijd die je dit jaar wordt er bij op en het resultaat zal 111 zijn (voor iedereen).
Dit jaar zal oktober 5 zaterdagen, 5 zondagen en 5 maandagen tellen.
Dit gebeurt slechts eens in de 823 jaar.
Monday, September 19, 2011
XJR 4 Ever
Wat een genot om weer een nieuwe motor te rijden ! Ik heb het over mijn zwarte Yamaha XJR 1300, alias Black Beauty. Zo'n souplesse, zo'n soepelheid nog.
Eigenlijk wilde ik de vorige XJR inruilen voor een Yamaha FZ 1, maar de proefrit viel tegen. Heeft 150 PK meer, maar "onderin" gebeurde er weinig. Ja, boven de 110 km/u trok ie flink op, da's waar. Maar zo vaak kun je geeneens meer boven de 100 rijden. En het motorgeluid van die F 1 beviel me ook niet: hoog en zenuwachtig.
Nee, dan de diepe, sonore brom van de XJR, met zijn bullige karakter ! En trekkracht alom, je kunt rustig in zijn 5e versnelling met 50 km/u in halen zonder terug te schakelen.
Deze motor is eigenlijk de erfgenaam van de Yamaha XS 1100, een superbike uit de jaren 70/80. Die heb ik ook gehad, maar ik heb nog nooit zo veel pech met een motor gehad als met die. Ok, hij was tweedehands, maar zo veel ellende ?
Toen ik em net in Zwolle gekocht had kreeg het voorlicht al kuren. Later verloor ik een zijkapje onderweg, viel met motor en al om in de hal en ging met het gevaarte onderuit in de sneeuw.
Het ergste was nog dat boven de 140 km/u de snelheid inzakte tot onder de 100 en het benzineverbruik schrikbarende vormen aannam. Slecht een van de twee benzinekraantjes werkte, de andere viel niet aan te sluiten.
3 monteurs hebben er aan gewerkt en geen van allen kon het probleem van het terugzakken oplossen. Uiteindelijk heb ik het vod met verlies verkocht.
En daarom ben ik nu zo blij met mijn huidige bike. Die verdrinkt de nachtmerrieachtige beelden van de XS 1100. Uiteindelijk gerechtigheid.
Eigenlijk wilde ik de vorige XJR inruilen voor een Yamaha FZ 1, maar de proefrit viel tegen. Heeft 150 PK meer, maar "onderin" gebeurde er weinig. Ja, boven de 110 km/u trok ie flink op, da's waar. Maar zo vaak kun je geeneens meer boven de 100 rijden. En het motorgeluid van die F 1 beviel me ook niet: hoog en zenuwachtig.
Nee, dan de diepe, sonore brom van de XJR, met zijn bullige karakter ! En trekkracht alom, je kunt rustig in zijn 5e versnelling met 50 km/u in halen zonder terug te schakelen.
Deze motor is eigenlijk de erfgenaam van de Yamaha XS 1100, een superbike uit de jaren 70/80. Die heb ik ook gehad, maar ik heb nog nooit zo veel pech met een motor gehad als met die. Ok, hij was tweedehands, maar zo veel ellende ?
Toen ik em net in Zwolle gekocht had kreeg het voorlicht al kuren. Later verloor ik een zijkapje onderweg, viel met motor en al om in de hal en ging met het gevaarte onderuit in de sneeuw.
Het ergste was nog dat boven de 140 km/u de snelheid inzakte tot onder de 100 en het benzineverbruik schrikbarende vormen aannam. Slecht een van de twee benzinekraantjes werkte, de andere viel niet aan te sluiten.
3 monteurs hebben er aan gewerkt en geen van allen kon het probleem van het terugzakken oplossen. Uiteindelijk heb ik het vod met verlies verkocht.
En daarom ben ik nu zo blij met mijn huidige bike. Die verdrinkt de nachtmerrieachtige beelden van de XS 1100. Uiteindelijk gerechtigheid.
Tuesday, September 13, 2011
This town is becoming like a ghost town
Nu de toeristen Egmond aan de Hoef hebben verlaten valt des te meer op hoe desolaat het dorpje geworden is. Het eenzame centrum wordt overwaaid door bladeren en er is geen mens op straat te zien. Lang geleden sloten het supermarktje, de slagers en de bakker reeds de poorten. En zo is het doods geworden.
Ok, er is een nieuw winkelcentrum plus nieuwe bibliotheek voor teruggekomen, maar dat staat net buiten het centrum. En het dorpscafe bloeit ook nog, een paar lokale vaste dronkaards herbergend. Het is alleen triest om die lege winkelpanden te aanschouwen. Zou daar geen leuke nering voor te bedenken zijn ?
Heb ook medelijden met de toeristen die (voor het eerst) het Egmonder Slot bezoeken. Ongetwijfeld verwachten zij een prachtig kasteel aan te treffen a la het Muiderslot. Wat echter rest zijn fundamenten en een brok overgebleven muur. Je kunt er wel lekker rondlopen.
Vroeger ging ik vaak bij een vriend op bezoek in Egmond aan de Hoef. Hij had een appartement boven een dierenzaak. De geur van dierenvoer en het geluid van tsjilpende vogels drong het appartement binnen, terwijl vriend Nico in het beige interieur eindeloos uitwijdde over zijn favoriete muziek. Hij kon nergens anders over praten.
Misschien dat door die bezoekjes mijn beeld van Egmond aan de Hoef ietwat triest gekleurd is ?
Ok, er is een nieuw winkelcentrum plus nieuwe bibliotheek voor teruggekomen, maar dat staat net buiten het centrum. En het dorpscafe bloeit ook nog, een paar lokale vaste dronkaards herbergend. Het is alleen triest om die lege winkelpanden te aanschouwen. Zou daar geen leuke nering voor te bedenken zijn ?
Heb ook medelijden met de toeristen die (voor het eerst) het Egmonder Slot bezoeken. Ongetwijfeld verwachten zij een prachtig kasteel aan te treffen a la het Muiderslot. Wat echter rest zijn fundamenten en een brok overgebleven muur. Je kunt er wel lekker rondlopen.
Vroeger ging ik vaak bij een vriend op bezoek in Egmond aan de Hoef. Hij had een appartement boven een dierenzaak. De geur van dierenvoer en het geluid van tsjilpende vogels drong het appartement binnen, terwijl vriend Nico in het beige interieur eindeloos uitwijdde over zijn favoriete muziek. Hij kon nergens anders over praten.
Misschien dat door die bezoekjes mijn beeld van Egmond aan de Hoef ietwat triest gekleurd is ?
Monday, September 5, 2011
Het giet zoals het giet
Afspraken worden afgezegd, activiteiten adgelast en barbecues afgeblazen. Buienradar is geraadpleegd en het ziet er slecht uit om 17.06 uur in de Kop van Noord-Holland.
Het is niet meer van "we zien wel", regenkleding aan en parapluie in de aanslag, en op pad. Nee, we blijven binnen en nemen geen risico's.
Zo redenerend had ik de Uitmarkt in Amsterdam op zondag ook kunnen overslaan, maar ik ben toch blij dat ik geweest ben. En tussen de buien door scheen de zon ook nog.
En wat ook leuk is, is om eens helemaal doorweekt thuis te komen. Zodat al je kleren aan je lijf plakken en je zwarte broek afgeeft. Handschoenen op de kachel en ze zijn na 2 dagen nog nat, dat werk.
Het is niet meer van "we zien wel", regenkleding aan en parapluie in de aanslag, en op pad. Nee, we blijven binnen en nemen geen risico's.
Zo redenerend had ik de Uitmarkt in Amsterdam op zondag ook kunnen overslaan, maar ik ben toch blij dat ik geweest ben. En tussen de buien door scheen de zon ook nog.
En wat ook leuk is, is om eens helemaal doorweekt thuis te komen. Zodat al je kleren aan je lijf plakken en je zwarte broek afgeeft. Handschoenen op de kachel en ze zijn na 2 dagen nog nat, dat werk.
Subscribe to:
Posts (Atom)