Het aantal zelfmoorden op het spoor Alkmaar-Castricum is in 2009 weer toegenomen.
In 2006 waren het er vijf, in 2007 een en in 2008 vijf. Het is een berucht stuk en veel slachtoffers schijnen uit de inrichting Willibrord (dicht bij het spoor)afkomstig te zijn.
Het is uberhaupt nog een wonder dat het lukt om op dit stuk zelfmoord te plegen, want hoeveel treinen rijden er eigenlijk nog (op tijd) ? In januari moest je als potentiele zelfmoordenaar zeker "geluk" hebben wilde je nog onder een trein komen.
Zo'n Heilooer Bos heeft (gelegen aan het traject), zeker in de winter, iets triests. 's Avonds is het fietspad er bovendien onverlicht en er liggen een paar onbewaakte spoorwegovergangen waar het makkelijk voor de trein springen is. En ik moet zeggen: op een mistige en kille dag, verkering net uit, heb ik het nog wel eens overwogen.
Minister Eurlings meent dat het aantal zelfdodingen op het spoor teruggedrongen moeten worden.
Toch zijn er al veel maatregelen door Prorail genomen: hekken bij spoorwegovergangen (daar vinden de meeste zelfmoorden plaats), het weghalen van snoeiwerken, tot het inzetten van camera's en surveillanten aan toe. Ik vraag me alleen af: hoe snel is er een hulpverlener bij de potentiele springer ? Het is immers gebeurd in een paar minuten.
Mijn woonwijk ligt ook aan het traject Alkmaar-Castricum, inclusief spoorwegovergang. Zo'n een waar je langs de slagbomen kan sluipen terwijl de lichten knipperen. Maar goed, daar rijden de treinen al zo langzaam (station in zicht) dat de potentiele zelfmoordenaar een sprong voor de trein zou overleven en zonder benen verder door het leven zou moeten...
No comments:
Post a Comment