De otter en het poolhondje

Afgelopen vrijdag was ik voor het eerst met vriendin R. in Dierenpark Blijdorp. Het is een sfeervolle dierentuin, al gebouwd in de jaren dertig en nog redelijk authentiek gebleven. Het heeft daardoor veel sfeer, met mooie, ouderwetse paviljoens. Wel jammer van al het verkeer er om heen.
Ouderwets it may be, aan de andere kant hebben de ijsberen en de vissen een modern onderkomen, met veel ruimte. Alleen dat poolhondje in zijn eentje in het hok, dat zag er treurig uit. Zo keek hij ook.

Het aquarium maakte het meeste indruk, je waant je als het ware tussen de vissen. Wonderbaarlijk dat alle soorten door elkaar zwemmen, inclusief haaien. Je zou verwachten dat deze laatsten elk beschikbaar "hapje" opvreten, maar dat schijnt mee te vallen. Het is zo, hoorden wij van een medewerker, dat elke vissoort op een vaste plek zijn eten krijgt; zo blijven de verschillende soorten tijdes etenstijd uit elkaars vaarwater. Aan tussendoortjes doen ze blijkbaar niet.

De mensapen hebben we ook nog gezien, inclusief de beruchte Bokito. Heb mijn vriendin nog op het hart gedrukt hem vooral niet aan te staren.
Als je overigens leest dat sommige mensapen ogenschijnlijk zonder reden hun hand aan het oor houden en dat dan typisch dierentuingedrag schijnt te zijn, besef je weer dat het leven in gevangenschap hoe dan ook onnatuurlijk is, leidend tot soms onnatuurlijk gedrag.

De grappigste dieren waren de otters, die op hun gemak voor het raam in het water dobberden. Op hun rug liggend, af en toe hun kop krabbend, lieten zij zien dat ze een heerlijk leventje hebben. Helaas is de de mythe van de altijd keihard werkende otter daarmee tegelijkertijd wel doorgeprikt...

De wereld draait (gewoon) door

Vroeger, in de jaren '80, ging ik er speciaal voor zitten: Prinsjesdag. Niet vanwege de troonrede, maar meer vanwege de Miljoenennota. Het was het leukst als het al herfstweer was: lekker thuis knus voor de buis.

Wat zou de regering voor ons in petto hebben ? Zouden de uitkeringen nog stijgen ? Wat een gesteggel destijds om de koopkracht te behouden. Het ging om een procent of een halve procent. Naar mijn idee was de berekening van koopkrachtbehoud niet echt zorgvuldig, zolang in de prijsindex bijvoorbeeld ook de prijs van tweedehands auto's mee gerekend werd, om maar wat te noemen. De berekening was te globaal.

Tegenwoordig glijdt Prinsjesdag min of meer langs mij heen. Het maakt ook echt niet uit wat voor kleur de coalitie heeft. Nu zit de PvdA er in, maar is het gevoerde beleid veel anders dan dat van een CDA/VVD kabinet ? Accentverschillen, ok. Maar grote verschillen ? Ook nu weer lastenverzwaringen.

Nu moeten de problemen van het land door commissies onderzocht worden. De economische crisis heerst al een jaar, dus dan heb je tijd genoeg had om beleid te formuleren. Maar nee, uitstellen. Ik vraag me uberhaupt af of een regering veel invloed ten goede kan uitoefenen. De maatregelen zijn slechts speldenprikken. De economie volgt haar eigen wetten, ondanks het kabinet Balkenende.

Dat de oppositie moord en brand schreeuwt is ook van alle tijden. Stel je voor dat iedereen het eens was ! Een motie van wantrouwen van de VVD ? Niemand die er wakker van ligt, want er is toch geen meerderheid voor. Loos alarm dus.

Misschien is het wachten op het Links Volkfront: lekker potverteren en geld uitgeven. Iedereen rijk !

Hooked on E ?

Ik moet er toch niet aan denken: alle echte boeken die vervangen worden door het E-book, dat in opmars is. De bibliotheek kan in dat geval wel de deuren sluiten en uitsluitend nog virtuele boeken leveren.

Niet dat ik de voordelen van det E-book/reader niet zie. De opslagruimte is groot, je kunt er een USB-stick in kwijt en het apparaat is licht. Dus in plaats van 10 boeken mee te slepen op je vakantie heb je aan de (geladen) reader genoeg.

Laten we hopen dat het E-bookgebeuren complementair aan het echte boek zal blijven. Net zoals er niets gaat boven een krant op de bank lezen, gaat er ook niets boven een echt boek. Met een mooie kaft, mooie letters en de geur van papier. Een boek dat verleidt.

Echt goedkoop zijn de E-books ook (nog ?) niet, voor dat geld heb je ook een papieren boek. En in het laatste geval heb je het idee dat je waar voor je geld krijgt: het is tastbaar, i.p.v.virtueel. Waarom zou je voor een E-book net zoveel moeten betalen ? De productiekosten zijn nihil, lijkt mij.

Boeken zijn een mooi bezit, rij na rij in de boekenkast. Lekkere stofnesten met een heerlijke "boekengeur". Dondert niet als je ze nooit meer leest.
Het is hetzelfde als met de overgang van lp naar cd: het is kleurloos, klein en smakeloos. Ook al is de muziekkwaliteit verbeterd; een cd is een ding. Idem het E-book.

Speer und er

Woendsag op de BRT deel 2 van de Duitse serie "Speer und Er", over de verhouding tussen Hitler en zijn favoriete architect (en latere minister van bewapening) Albert Speer (gespeeld door Sebastian Koch). Ik heb deze vierdelige serie al een paar maal gezien, maar ik krijg er geen genoeg van. Ooit nog eens op DVD kopen denk ik.

Het is mooi gemaakt, half documentair, half verfilmd. Bijzonder is het switchen naar het heden, waarin we de drie kinderen van Speer aan het woord zien. Zij praten over het verleden (bezoek aan Hitler's Berghof als kind) en over de verhouding tot hun in 1981 overleden vader. Een zoon heeft alle herinneringen aan de nazi-tijd verdrongen, een ander is er later door gaan stotteren. Het is niet niets als je vader een oorlogsmisdadiger is. Kun je dan even goed nog van hem houden ?

Alle facetten van Speer komen aan bod: de megalomane plannen van Hitler en Speer om Berlijn te verbouwen tot "Germania", de knap geregisseerde bijeenkomsten met schijnwerpers van de Luftwaffe en zijn niet geringe prestaties als bewapeningsminister. Speer had ook alles mee: aantrekkelijk, talentvol, goed verstand, charmant en ambitieus (ook wel: opportunistisch).

Tijdens het Proces van Neurenberg wist Speer handig alle verantwoordelijkheid voor de meedogeloze "Arbeitseinsatz" op anderen af te schuiven (zoals Sauckel) en kwam hij er vanaf met 20 jaar cel.

"Speer und Er" is mede fascinerend vanwege de scenes over de vriendschap tussen Hitler en Speer. Speer was een van de weinigen die Hitler met "du" mocht aanspreken. Samen maakten ze lange wandelingen rond de Obersalzberg en bekeken ze de plannen voor nieuwe bouwwerken. Zelfs in maart 1945, toen Berlijn al bijna door de Russen veroverd was, kon Hitler zich verliezen in de dagdromen van de fraaie maquettes.