Doorsnijverbod

Onlangs werd ik op de motor, keurig 50 rijdend, met flinke vaart ingehaald door een "lijkwagen". Dat had ik niet eerder meegemaakt. Blijkbaar had de chauffeur flinke haast om het lijk af te leveren (kan daar ooit haast bij zijn ?) of moest hij op tijd bij een begrafenis aanwezig zijn. Van veel respect voor de (toekomstige) dode (n) getuigde het in elk geval niet.

Iets anders: ik was me er niet van bewust, maar het doorsnijden van een rouwstoet door overig verkeer, hoe onfatsoenlijk ook, is niet verboden. Nog niet althans. Als het aan minister Eurlings van Verkeer ligt gaat dit veranderen en wel per 2010. Dit op aandringen van kamerlid Sander de Rouwe (what's in a name ?).

In 1990 werd het verbod opgeheven omdat steeds minder volgauto's zwart, en dus herkenbaar zijn. Zodoende weten de medeweggebruikers niet waar de stoet ophoudt. Het is geen moedwil en gebrek aan respect als de stoet doorsneden wordt, naar het schijnt. Hoewel het wel zo is dat de rouwstoet in een dorp anders bejegend wordt dan in de stad, met meer respect en vooral, meer geduld.

Aan de onzichtbaarheid van de volgauto's wil de minister nu wat gaan doen. Hij stelt voor een herkenbaar, zwart vlaggetje te plaatsen. Een eerder iniatief om een kubus op de rouwauto's te plaatsen sneuvelde eerder wegens "te veel gedoe" na de rouwplechtigheid. ("Kubussen nu inleveren, svp !").

Ik stel voor: maak de lijkwagen en de volgauto's rose. Dan is de zichtbaarheid gegarandeerd. De "eigen" auto's van de volgende familie krijgen dan een rose vlaggetje. Zo is de onzichtbaarheidproblematiek in een klap opgelost en zijn we tegelijkertijd verlost van het eeuwige, sombere zwart.