De dichter, de dodo en het demasque

Enige jaren geleden is hij overleden: Boudewijn Buch. 53 jaar oud als ik mij niet vergis. Laatst een documentaire over hem op tv gezien.
Hij was populair, maar stierf eenzaam tussen zijn enorme collectie boeken. Duizenden, opgestapeld in zijn grachtenpand aan de Keizersgracht. Op het eind van zijn leven de enige vrienden.

Niemand, ook intimi niet, kende de werkelijke Boudewijn Buch. Was zijn vader echt een gevluchte Duitse jood ? Zijn broer ontkent het. Studeerde hij inderdaad Duits aan de universiteit, zoals hij beweerde ? Waarom beheerste hij het Duits dan zo slecht ? Dat kwam, zo vertelde hij, omdat hij Duitse letterkunde studeerde. Daar leer je geen goed Duits.

Uiteindelijk leefde Buch als een romanfiguur: fictie en werkelijkheid liepen in elkaar over. In "De kleine blonde dood" verhaalt hij over de dood van zijn 6-jarige zoontje. Echt gebeurd of niet ? De halve mythe is tot op de dag van vandaag niet opgelost.

In elk geval: never a dull moment met Boudewijn. Zijn reisprogramma's waren verfrissend. Op aandoenlijke wijze deed hij kond van trips naar de meest exotische eilanden en gebieden. Boudewijn op het ezeltje, Boudewijn op Paaseiland, Boudewijn in het Dodomuseum. Blij als een kind dat hij een botje van de uitgestorven Dodo kreeg. Achteraf bleek het een schildpadbotje...

Zoals gezegd, zijn laatste jaren verliepen in eenzaamheid. Zijn vrienden zag hij niet veel meer. Hij leefde alleen voor zijn collectie (zeldzame) boeken.
Of Buch een goed schrijver was ? Vrienden als Krol, 't Hart en Van Dis zijn het erover eens: nee. Te gemakzuchtig, te haastig, te snel tevreden.

Kan zijn, maar het was een genot om hem op tv te zien. Vermakelijk en amusant. Wie herinnert zich niet zijn ontmoeting met Mick Jagger ? Aandoenlijker bestaat er niet: de dweper met zijn held.

VOD

VOD: Video On Demand is het nieuwe toverwoord van kabelexploitanten en medialand.
Je hoeft de luie stoel niet meer uit om een DVD te huren, je kunt online een filmpje bestellen en betalen is ook een fluitje van 5 Euri's.
De kabelmaatschappijen hebben het recht dat, zodra een film op DVD uit is, zij die te huur mogen aanbieden. Mede hierdoor zijn al vele videotheken over de kop gegaan (toen ze zelf in het begin furore maakten waren de oorzaak van het sluiten van bioscopen; boontje komt om zijn loontje ?). In bibliotheken zal de verhuur van speelfilms ongetwijfeld ook gaan teruglopen = minder verdiensten.

Ook de omroepen gaan zich nu storten op maatwerk. In de nabije toekomst hoeft de kijker niet meer af te wachten wat er aangeboden wordt, maar kan zelf bepalen wat er op het scherm verschijnt door een programma te bestellen.
Een Sonja Barend Show uit 1978 ? Geen probleem. Alle delen van de Onedin Line, of Koot en De Bie ? Of toch liever de Pin Up Club ? You name it.

Wat dat betreft zal de techniek nog een stap naar voren moeten maken om een en ander te vermakkelijken. De tv moet meer versmelten met internet (of andersom). Een tv met een harde schijf zou nieuwe mogelijkheden bieden.

Zelf heb ik de aanbiedingen van UPC voor digitale tv nog kunnen afwimpelen. Teveel tv kijken maakt maar passief en leeg, is mijn mening.
Bovendien ben ik in de luxe positie dat ik voor weinig geld een leuk DVD'tje uit de bieb kan meenemen. Maar als dat niet zo was...

Fun down under

Genoten, afgelopen zondag. Toen vond de eerste race van het nieuwe Formule 1 (F 1)seizoen in Australie plaats. De lente begint pas als de snelle bolides na de winterstop weer over het asfalt scheuren. Melbourne is bovendien een sfeervol circuit (bepaald geen Bahrein bijvoorbeeld: sfeerloze zandbak).

Spectaculair was het. Van de 22 auto's finishten er slechts 7. Voorts hadden we een debutant met punten, een zwaar tegenvallend Ferrari (waar was "The Iceman" in godsnaam mee bezig ?), een diskwalifikatie wegens negeren van het rode licht (liep het team van Honda te slapen ?) en auto's wiebelend over wielsleutels in de pitlane...
Verder: woeste crashes, verloren neuzen (van de auto's, mind you) en maar liefst drie maal de safetycar op de baan. Bestuurder Bernd Mailander had een wereldag. En wat te denken van het eerste podium voor Nico Rosberg en het debuut van Nelsinho Piquet, de halve Nederlander; zoon van drievoudig wereldkampioen Nelson Piquet ?

Opmerkelijk voor zo'n dure sport als de F 1 is hoeveel er mis kan gaan op en naast de baan. Met de beschikbare budgetten verwacht je steriliteit en perfectie. Dit is niet het geval. Mede dankzij het afschaffen van hulpmiddelen als tractiecontrole in 2008 zijn de autos's minder goed onder controle te houden.
Door de grote druk op de pitcrew gaat er bovendien vaak iets fout in de pitlane Zo reed Barrichello zondag weg met de brandstofslang nog in de auto. Een monteur kwam ten val.

In tegenstelling tot voetbal, waar de clubs met het meeste geld in het algemeen de grootste successen boeken, is geld geen absolute voorwaarde om veel te winnen. Teams als Honda en Toyota hebben enorme begrotingen, maar de resultaten zijn minimaal.
Belangrijker is dat alle neuzen (van de mensen in dit geval) dezelfde kant opstaan en dat cultuurverschillen binnen een team worden overbrugd. Vergeet niet dat teams vaak uit twee landen afkomstig zijn en er mensen van meerdere nationaliteiten werken.

I've seen it in eyes, I've read it in books: no love without the looks

Ooit wel eens een E-book gelezen ? Ik niet in elk geval.Ik kan me ook niet voorstellen dat ik een roman via internet zou lezen. Maar een historisch boek ? Ja, daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Hoewel, een boek uit de 17e eeuw...

De Universiteitsbibliotheek van Gent, een van de grootste bibliotheken in Europa, is sinds kort een samenwerkingverband aangegaan met Google Book Search. Daarin zijn duizenden (reeds gescande) boeken uit verschillende bibliotheken digitaal te vinden.
Gent is de eerste bibliotheek in het Nederlandse taalgebied die een dergelijke operatie met Google gestart is.
De geplande productie van tienduizenden boeken per maand is nog niet gehaald, maar de eerste 5000 zijn gescand. Uiteindelijk is het de bedoeling dat er zo'n 300.000 (!)
boeken van Gent via Google in te zien zijn.

Al met al zitten er echter nog wel wat haken en ogen aan het megaproject. Boeken v.a. eind 19e eeuw vormen geen probleem om goed te scannen. Dit geldt echter niet voor oudere boeken. De boeken uit de bibliotheek van Gent zijn echter ouder: van de 16e eeuw tot 1867. Die einddatum is door Google bepaald i.v.m. auteursrechten, die pas 70 jaar na de dood van de auteur vervallen.

De scanapparatuur heeft echter problemen met de oudere boeken. De letter "s" wordt een "f". Zo wordt "stinkdier" dus "ftinkdier dat een äfschuwelijke flerke flank verspreidt"...
Niet zo'n ramp misschien, maar een en ander werkt wel door in de index van Google Books. Duizenden malen is daarin nu het woord "befschrijving" te vinden. En wat te denken van ""flangen" en "Vifschen" ?

Het schijnt Gent niet te deren. De beslissing om met Google in zee te gaan is in een halve dag genomen.
Kennelijk speelt kwaliteit niet de hoofdrol. kortom: niet zo flim misschien...

(Complete) Control

"Family life makes me feel uneasy" zingt Ian Curtis in "Colony".
Nee, de op 18 mei 1980 door zelfmoord om het leven gekomen zanger van Joy Division was niet bepaald een gezinsman.
Dat blijkt ook uit de film "Control" van Anton Corbijn. In sfeervol zwart-wit geschoten, schetst hij in dit debuut opkomst en ondergang van Joy Division. Dit tegen de achtergrond van het grauwe Manchester van de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw.

Accurater: "Control" gaat over de getormenteerde ziel van Ian Curtis. Ongemakkelijk in zijn huwelijk en vader van een baby-dochter, zoekt hij ontsnapping in de muziek van Joy Division. Voeg daar aan toe de in aantal oplopende epilepsieaanvallen en het beeld van de lijdende Curtis is compleet.

Zelden heeft iemand met grotere openheid gezongen over zijn persoonlijke leven. Nooit klonk er een groep zo donker als Joy Division.
Net voor de grote doorbraak verhing Curtis zich op 23-jarige leeftijd. Zijn dood zorgde mede voor een grote populariteit van Joy Division. De postuum uitgebrachte single "Love will tear us apart" en de lp "Closer" verkochten enorm.

"Conrol" is gebaseerd op het boek van Deborah Curtis, de weduwe van. De film concentreert zich daarom voornamelijk op het persoonlijke leven van Ian Curtis. Daarom weinig sex, drugs and rock'n roll in deze film. De rest vasn de band hangt er wat sullig bij.
De rock 'n roll die er wel in zit is uitstekend. De acteurs spelen de muziek overtuigend na; godzijdank geen playback. Het doet je verlangen naar meer, maar de volgende scene vindt plaats in huize Curtis, waar de luiers drogen in het armetierige arbeidershuisje.

De eindscene is ontroerend: omhoog kringelt de rook van het verbrande lichaam van Ian Curtis uit de pijp van het crematorium. Waarom, Ian, waarom ?
"Here are the young men, the weight on their shoulders..."