Het botel
Afgelopen woensdag had ik een sollicitatiegesprek in de nieuwe hoofdvestiging van de Openbare Bibliotheek Amsterdam (OBA), de zogenaamde ODE.
Na eerst door een zonnig Amsterdam gewandeld te hebben ben ik op weg gegaan naar het pronkstuk der openbare bibliotheken in Nederland. De tocht ging vervolgen langs het drijvend Chinees restaurant en de "hotelboot" (double room for 84 Euro !), beide gelegen aan het IJ. (Overigens: moet je je voorstellen wat een fijn uitzicht je vroeger vanaf het centrum van Amsterdam op het IJ had, voordat het station gebouwd werd).
Kinderziektes ?
Aangekomen in de ODE (moet nog uitzoeken waar die naam voor staat) ging meteen het alarm af en moest ik mijn rugzak min of meer leeg maken. Het bleek dat het ging om het boek "Het Bureau", van de Stadsbibliotheek (Haarlem). Zouden ze dat alarm niet eens "individueler" kunnen maken ? (Zodat bijvoorbeeld de gekochte Hema-rookworst niet als een vals alarm bij de de Trekpleister af gaat ?).
Enfin, na dat akkefietje vroeg ik de portier naar de heren met wie ik een afspraak had. Hij had nog nooit van hen gehoord. Even later ging het licht alsnog bij hem branden en konden we richting lift, die na een kwartier aankwam. Kinderziektes zullen we maar zeggen.
In elk geval liep het gesprek goed; nu hangt het nog van de "bekwaamheidstest" af, die ik nog moet afleggen.
De nieuwe Bijenkorf
Het is een overweldigende bibliotheek, de ODE. Het roept associaties op van een groot warenhuis: eerst bestijg je een enorme trap en dan wordt je omringd door enorme kasten met boeken. Elke etage heeft een eigen afdeling afdeling: volwassenen, jeugd, muziek etc. Uiteraard zijn er roltrappen en liften aanwezig.
Het uniform
Het personeel draagt bedrijfskleding: ze zijn allen in het zwart gekleed. Een beetje saai eigenlijk. Een fris kleurtje had er wel bij gemogen. Ook opvallend: de grote hoeveelheid bewakingspersoneel (alleen allochtonen). Veilig en nuttig wellicht, maar toch hou ik er niet van (van bewakingspersoneel bedoel ik).
Positief zijn natuurlijk wel de grote aanwezige collectie en de ruime openingstijden, en niet te vergeten, de goede bereikbaarheid van de ODE.
Als het goed is ga ik er aanstaande zondag werken. Je hoort nog van mijn ervaringen. Het is in elk geval wel spannend.
Saturday, July 21, 2007
Friday, July 13, 2007
Lelijk is geen argument
Foeilelijk
Je kent ze wel: van die foeilelijke gebouwen uit de jaren zestig. Kenmerken: fantasieloos, massaal en grijs.
Tegenwoordig worden ze vaak gesloopt. Ze voldoen niet meer aan de eisen van de tijd: vol met asbest, benepen en sfeerloos.
Toch zijn er stemmen die zeggen dat ze behouden moeten blijven. Al met al vertegenwoordigen ze toch een tijdsbeeld van de wederopbouw in Nederland na de oorlog. Al met al moeten de generaties na ons toch ook kunnen zien hoe er in Nederland in de jaren zestig werd gebouwd.
Lekker strak
Een fraai voorbeeld is het Wibauthuis in Amsterdam (1968). Het is rechthoekig, straalt geslotenheid uit en het is lelijk. Je zou ook kunnen zeggen: het is een symbool van eenvoud. Tierelantijnen waren uit den boze in de jaren zestig; alleen al vanwege het beperkte budget was er niet veel mogelijk.
Het gebouw staat op de nominatie om gesloopt te worden en veel mensen zullen er niet om treuren. Aan de andere kant is het wel een "mooi" symbool van de toenmalige tijdsgeest.
Waan van de dag
Het zou toch ook zonde zijn om de meeste lelijke gebouwen uit de jaren zestig maar te slopen ? In de toekomst zouden we wel eens spijt kunnen krijgen.
Zo zijn er in het verleden (jaren zestig) plannen geweest om de Jordaan in Amsterdam maar plat te gooien en daar stadsvernieuwing neer te zetten. In dezelfde tijd in Alkmaar leefde het idee om alle grachten in de binnenstad te dempen...
Kortom: behoed je voor de waan van de dag.
Don Bosco: wijken of blijven ?
Op dit moment staan in de Kaasstad de plannen om de Don Bosco kerk (ook gebouwd in de jaren zestig) in de wijk Overdie te slopen ter discussie.
Een echt mooi gebouw is het niet. Het is te vergelijken met een Westfriese stolpboerderij, maar dan een hele grote. Het mooiste zijn feitelijk de glas in lood ramen.
Pastoor Jan Bus betreurt het niet dat de Don Bosco plaats moet gaan maken voor een woontoren. Als er gemiddeld maar 100 parochianen de dienst bijwonen, terwijl er plaats is voor een veelvoud daarvan, dan wordt het niet echt gezellig.
Al met dreigt wel een typisch stukje Alkmaar te verdwijnen, zoals er al zoveel van de architectuur van de jaren zestig gesloopt is.
Je kent ze wel: van die foeilelijke gebouwen uit de jaren zestig. Kenmerken: fantasieloos, massaal en grijs.
Tegenwoordig worden ze vaak gesloopt. Ze voldoen niet meer aan de eisen van de tijd: vol met asbest, benepen en sfeerloos.
Toch zijn er stemmen die zeggen dat ze behouden moeten blijven. Al met al vertegenwoordigen ze toch een tijdsbeeld van de wederopbouw in Nederland na de oorlog. Al met al moeten de generaties na ons toch ook kunnen zien hoe er in Nederland in de jaren zestig werd gebouwd.
Lekker strak
Een fraai voorbeeld is het Wibauthuis in Amsterdam (1968). Het is rechthoekig, straalt geslotenheid uit en het is lelijk. Je zou ook kunnen zeggen: het is een symbool van eenvoud. Tierelantijnen waren uit den boze in de jaren zestig; alleen al vanwege het beperkte budget was er niet veel mogelijk.
Het gebouw staat op de nominatie om gesloopt te worden en veel mensen zullen er niet om treuren. Aan de andere kant is het wel een "mooi" symbool van de toenmalige tijdsgeest.
Waan van de dag
Het zou toch ook zonde zijn om de meeste lelijke gebouwen uit de jaren zestig maar te slopen ? In de toekomst zouden we wel eens spijt kunnen krijgen.
Zo zijn er in het verleden (jaren zestig) plannen geweest om de Jordaan in Amsterdam maar plat te gooien en daar stadsvernieuwing neer te zetten. In dezelfde tijd in Alkmaar leefde het idee om alle grachten in de binnenstad te dempen...
Kortom: behoed je voor de waan van de dag.
Don Bosco: wijken of blijven ?
Op dit moment staan in de Kaasstad de plannen om de Don Bosco kerk (ook gebouwd in de jaren zestig) in de wijk Overdie te slopen ter discussie.
Een echt mooi gebouw is het niet. Het is te vergelijken met een Westfriese stolpboerderij, maar dan een hele grote. Het mooiste zijn feitelijk de glas in lood ramen.
Pastoor Jan Bus betreurt het niet dat de Don Bosco plaats moet gaan maken voor een woontoren. Als er gemiddeld maar 100 parochianen de dienst bijwonen, terwijl er plaats is voor een veelvoud daarvan, dan wordt het niet echt gezellig.
Al met dreigt wel een typisch stukje Alkmaar te verdwijnen, zoals er al zoveel van de architectuur van de jaren zestig gesloopt is.
Saturday, July 7, 2007
Twee kranten, twee verschillende koppen over hetzelfde onderwerp: verbetering van de wereld. Denk daarbij aan bestrijding van armoede, honger en kindersterfte. De VN heeft daartoe in 2000 een aantal doelstelling neergelegd.
Het Noord-Hollands Dagblad kopt op 4 juli: "Milleniumdoelen nog heel ver weg". Met andere woorden: er is nog veel honger, armoede en kindersterfte op de wereld.
In NRC Next staat de zelfde dag de volgende headline: "Armoede daalt fors".
Als je dat leest dan denk je dat er veel bereikt is van de milleniumdoeleinden. Lees je verder dan blijkt dat er weliswaar veel verbeterd is, maar dat er nog veel werk te doen is.
Zo is het aantal mensen dat wereldwijd moet rondkomen van minder dan 1 dollar per dag gedaald van 1,25 miljard tot 980 miljoen. Een aanzienlijke verbetering, zeker.
Maar al met al leeft in zuidelijk Afrika nog steeds 40 % van de bevolking in extreme armoede.
Welke krantenkop dekt de lading nu het best: "Milleniumdoelen nog ver weg" of Ärmoede daalt fors" ?
Is de fles half leeg of half vol ?
Het Noord-Hollands Dagblad kopt op 4 juli: "Milleniumdoelen nog heel ver weg". Met andere woorden: er is nog veel honger, armoede en kindersterfte op de wereld.
In NRC Next staat de zelfde dag de volgende headline: "Armoede daalt fors".
Als je dat leest dan denk je dat er veel bereikt is van de milleniumdoeleinden. Lees je verder dan blijkt dat er weliswaar veel verbeterd is, maar dat er nog veel werk te doen is.
Zo is het aantal mensen dat wereldwijd moet rondkomen van minder dan 1 dollar per dag gedaald van 1,25 miljard tot 980 miljoen. Een aanzienlijke verbetering, zeker.
Maar al met al leeft in zuidelijk Afrika nog steeds 40 % van de bevolking in extreme armoede.
Welke krantenkop dekt de lading nu het best: "Milleniumdoelen nog ver weg" of Ärmoede daalt fors" ?
Is de fles half leeg of half vol ?
Tuesday, July 3, 2007
Gewichtige zaken
Blijkbaar is het al komkommertijd in de Tweede Kamer. Afgelopen maandag stonden gewichtige zaken op de rol: moet er een kat (Pieter) ingezet worden om de heersende muizenplaag in de Kamer te bestrijden of niet ?
Tegenstanders (o.a.uiteraard de Dierenpartij) vragen zich af wie er voor de kater gaat zorgen en voorstanders verwachten een spoedig eind aan de muizenplaag. Prangende vraag: is Pieter wel geschikt om op muizen te jagen of legt hij zich liever neer in het pluche van de Tweede Kamer ?
Een ander gewichtige discussie in de Kamer betreft energiebesparing. Dit is uiteraard belangrijk. De discussie tussen de partijen speelt zich af over de vraag of elk kamerlid zijn eigen koffiezetapparaat/Senseo/waterkoeler/waterkoker op zijn kamer mag behouden.
Tegenstanders vinden dat dit te veel stroom en water kost en zijn de mening toegedaan dat er een paar centrale apparaten moeten komen; zo heeft iedereen ook een loopje en dat bevordert de onderlinge contacten dan weer.
Voorstanders claimen hun recht op privacy: het moet mogelijk blijven in je eigen werkruimte je drankje te nuttigen. Zij vinden de hele discussie overdreven.
De Kamervoorzitter, voorstander van vergaande energiebesparingen binnen het Tweede Kamergebouw komt overigens met een dienstauto naar het werk.
Hierop werd zij aangesproken door een kamerlid; moest zij niet, in het algemeen, het goede voorbeeld geven?
Zij claimde dat ze, om goed te kunnen functioneren, die dienstwagen nodig had. Met trein en tram zou ze niet genoeg uitgerust op het werk arriveren...
Een ding is duidelijk: het is tijd voor het zomerreces.
Tegenstanders (o.a.uiteraard de Dierenpartij) vragen zich af wie er voor de kater gaat zorgen en voorstanders verwachten een spoedig eind aan de muizenplaag. Prangende vraag: is Pieter wel geschikt om op muizen te jagen of legt hij zich liever neer in het pluche van de Tweede Kamer ?
Een ander gewichtige discussie in de Kamer betreft energiebesparing. Dit is uiteraard belangrijk. De discussie tussen de partijen speelt zich af over de vraag of elk kamerlid zijn eigen koffiezetapparaat/Senseo/waterkoeler/waterkoker op zijn kamer mag behouden.
Tegenstanders vinden dat dit te veel stroom en water kost en zijn de mening toegedaan dat er een paar centrale apparaten moeten komen; zo heeft iedereen ook een loopje en dat bevordert de onderlinge contacten dan weer.
Voorstanders claimen hun recht op privacy: het moet mogelijk blijven in je eigen werkruimte je drankje te nuttigen. Zij vinden de hele discussie overdreven.
De Kamervoorzitter, voorstander van vergaande energiebesparingen binnen het Tweede Kamergebouw komt overigens met een dienstauto naar het werk.
Hierop werd zij aangesproken door een kamerlid; moest zij niet, in het algemeen, het goede voorbeeld geven?
Zij claimde dat ze, om goed te kunnen functioneren, die dienstwagen nodig had. Met trein en tram zou ze niet genoeg uitgerust op het werk arriveren...
Een ding is duidelijk: het is tijd voor het zomerreces.
Monday, July 2, 2007
Van The Smiths tot The Artic Monkeys
Indie pop voor altijd
Afgelopen zaterdag was de laatste aflevering van "The seven ages of rock" op de BBC te zien. Het is een interessante serie over de geschiedenis van rockmuziek vanaf de jaren zestig tot heden.
Deze uitzending ging over indie-bands (groepen bij kleine platenmaatschappijtjes).
Het begon met de legendarische opnames uit 1983 van The Smiths in Top of the Pops (zanger Morrisey met bos bloemen ipv microfoon). Ze vielen bepaald uit de toon tussen alle opgedirkte bands uit die tijd, zoals Duran Duran en Paul Young. Iemand vroeg aan de bassist of hij "zich niet moest omkleden" voor het optreden. Maar nee: dat was niet de bedoeling, het gewone kloffie voldeed.
Met hun frisse gitaarmuziek, vrij van synthesizers, kregen ze een groot deel van de kids in Engeland achter zich.
Nieuw: indiedance
Volgende stop: Manchester, oftewel Madchester. We praten eind jaren '80: The Stone Roses, Inspiral Carpets en Happy Mondays hadden een unieke mix van rock met dance en wisten ook het rockpubliek tot dansen over te halen. De drug XTC vierde hoogtij, tegelijk met Acid-house.
DE elite raakt geschokt
Volgende stop: Britpop. Grote bands waren Oasis en Blur en zij voerden een strijd zoals The Stones en The Beatles in de sixties hadden. Inzet: wie van de twee is het populairst en stond het eerst op nr.1 met de single ?
Andere grote namen uit die tijd: Suede, Pulp, Mansun en Stereophonics.
Prachtige opnames zaterdag van Suede die tijdens de Britawards het publiek schokte met haar ruige en pure rock. Na het korte optreden zag je de zaal denken: "Wat is dit in godsnaam ?" De elite uit de platenwereld had jaar in jaar uit niets anders voorgeschoteld gekregen dan Phil Collins of Tina Turner. Dit was wel even wat anders...
De fakkel blijft altijd branden
Uiteindelijk belandde het programma zaterdag bij de nieuwe generatie indie-bands. Groepen die het pure weer in de rockmuziek terugbrachten. Denk daarbij aan Artic Monkeys, Kaiser Chiefs, Franz Ferdinand en Editors.
En zo zal de fakkel altijd doorgegeven worden aan nieuwe generaties muzikanten die gewoon doen wat ze zelf willen en niet wat de platenmaatschappij ze oplegt.
Dat dat ook wat kan opleveren zie je aan een band als Editors, die nu zelfs op 2 in de Mega-album Top 50 staat en in Engeland van de eerste cd al zo'n 800.000 cd's verkocht.
Afgelopen zaterdag was de laatste aflevering van "The seven ages of rock" op de BBC te zien. Het is een interessante serie over de geschiedenis van rockmuziek vanaf de jaren zestig tot heden.
Deze uitzending ging over indie-bands (groepen bij kleine platenmaatschappijtjes).
Het begon met de legendarische opnames uit 1983 van The Smiths in Top of the Pops (zanger Morrisey met bos bloemen ipv microfoon). Ze vielen bepaald uit de toon tussen alle opgedirkte bands uit die tijd, zoals Duran Duran en Paul Young. Iemand vroeg aan de bassist of hij "zich niet moest omkleden" voor het optreden. Maar nee: dat was niet de bedoeling, het gewone kloffie voldeed.
Met hun frisse gitaarmuziek, vrij van synthesizers, kregen ze een groot deel van de kids in Engeland achter zich.
Nieuw: indiedance
Volgende stop: Manchester, oftewel Madchester. We praten eind jaren '80: The Stone Roses, Inspiral Carpets en Happy Mondays hadden een unieke mix van rock met dance en wisten ook het rockpubliek tot dansen over te halen. De drug XTC vierde hoogtij, tegelijk met Acid-house.
DE elite raakt geschokt
Volgende stop: Britpop. Grote bands waren Oasis en Blur en zij voerden een strijd zoals The Stones en The Beatles in de sixties hadden. Inzet: wie van de twee is het populairst en stond het eerst op nr.1 met de single ?
Andere grote namen uit die tijd: Suede, Pulp, Mansun en Stereophonics.
Prachtige opnames zaterdag van Suede die tijdens de Britawards het publiek schokte met haar ruige en pure rock. Na het korte optreden zag je de zaal denken: "Wat is dit in godsnaam ?" De elite uit de platenwereld had jaar in jaar uit niets anders voorgeschoteld gekregen dan Phil Collins of Tina Turner. Dit was wel even wat anders...
De fakkel blijft altijd branden
Uiteindelijk belandde het programma zaterdag bij de nieuwe generatie indie-bands. Groepen die het pure weer in de rockmuziek terugbrachten. Denk daarbij aan Artic Monkeys, Kaiser Chiefs, Franz Ferdinand en Editors.
En zo zal de fakkel altijd doorgegeven worden aan nieuwe generaties muzikanten die gewoon doen wat ze zelf willen en niet wat de platenmaatschappij ze oplegt.
Dat dat ook wat kan opleveren zie je aan een band als Editors, die nu zelfs op 2 in de Mega-album Top 50 staat en in Engeland van de eerste cd al zo'n 800.000 cd's verkocht.
Subscribe to:
Posts (Atom)