Another white crap that talks back

Vorige week overleden: Mark E.Smith (MES), oprichter en voorman van band The Fall uit Manchester. Hij werd niet ouder dan 60. Misschien mag dat nog een wonder heten, hij was al een tijdje regelmatig ernstig ziek (trad zelfs op in een rolstoel). Het drinken en roken ging bij hem altijd door, whatever. The Fall stond net op het punt om voor het eerst sinds tien jaar op te treden in de VS en had net een nieuwe cd uit.

Dat was de 32e ! Weinig bands die dat kunnen evenaren. Sinds de oprichting waren er zo'n 50 (!) bandleden en MES was de enige contstante. Hij was The Fall himself..
Er is zelfs nog een boek geschreven ("The Fallen") over al die ex bandleden die er door MES uitgegooid werden...

De meest recent samenstelling van The Fall was de meest langdurige. Maar niet perse de beste.
Uiteindelijke vind ik de eerste ca.7 cd's de beste. Toen zijn toekomstge vrouw Brix bij de band kwam werd het geluid zelfs commercieler ("Hey Luciana"), minder indie.
De laatste cd's ("Your future our clutter") klonken nogal verbeten, zwaarder en humorlozer. Niet dat ze slecht zijn, daar niet van.

Ik volgde The Fall vanaf het begin, heb heel wat werk van ze en heb ze twee maal zien optreden.
Ben met ze opgegroeid vanaf de punktijd en MES was een van mijn helden.
Enfin: "The north will rise again, not in tenthousand years..."