Kijken kijken, niet kopen

De Kijkshop is failliet verklaard, weinigen zullen er tranen over plengen. Zelden zo'n lelijke en sfeerloze winkel gezien als de Kijkshop. Daar was al 20 jaar niets meer veranderd.

Het oorspronkelijke idee was, a la een webshop, om artikelen achter een vitrine te bekijken en als je het wilde kopen dan werd het uit het magazijn gehaald. Even hier en daar aan een mixer of koffiezetapparaat voelen kon alleen als het door de koper aan je overhandigd was.

Wat vreemd concept, vond ik het altijd. Het gepropageerde idee was dat de Kijkshop door het concept goedkoper zou zijn, alleen dat was het niet. En nu hebben we internet en de Mediamarkt, dus de Kijkshop kunnen we missen, temeer daar het een sfeerloze en lelijke winkel was.

Een ander verouderd concept is Delifrance.Voorop gesteld: het eten is er voortreffelijk. Heerlijke stokbroodjes en lekkere salades. Alleen dat uiterlijk van die restaurants...
Een interieur uit de jaren '80, krappe zitplekken en vieze deuren. Bovendien: opdringerige muziek, waar niemand op zit te wachten. Als je het bedrijf een bericht stuurt krijg je geen antwoord.
Maar de Delifrance loopt, in tegenstelling tot de Kijkshop, nog goed.

Q

Nee, niet de Q van James Bond, maar het maandelijkse Engelse tijdschrift Q. Waar de Q voor staat ? Geen flauw idee, eerlijk gezegd.

In elk geval: het is een heerlijk blad, met een mix van nieuwe en oudere muzikanten. Ik vind het ideaal: zo blijf je op de hoogte van nieuwe muziek  Fat White Family, Wolf Alice, Cigarettes and Sex)  en oude helden (Depeche Mode, The The, Gary Numan, Marc Almond).

Handzaam formaat (niet zo onhandig groot als Oor), mooi papier en veel kleur. Recenties van nieuwe cd;s, maar ook daar worden de oude bands niet vergeten. Zo ontdekte dankzij Q ik nog een oudere Shoegaze band genaamd Medicine (met een fantastische cd uit de early '90s).

Ik weet: alles is te ontdekken op You Tube/Spotify etc., maar het is ook leuk om uitgebreidere interviews en verhalen te lezen. De ups and downs van het popsterrenbestaan.
Vroeger kocht ik altijd de Engelse muziekkrant NME (ik heb er nog een paar honderd van liggen; het zijn nu collector's items. Jammer dat ik er zo veel in geknipt heb...).

Maar als je nu oude NME's terug ziet was het wel erg (letterlijk) zwart-wit. Dan kun je je nu niet meer voorstellen. Net zoals in de oude Chicks alleen naaktplaatjes van meisjes in het zwart-wit stonden afgedrukt. Maar wie maakte het wat uit ? Je wist niet beter en je was er blij mee. Hee blij.

 

One step forward, two steps backward

Het zorgenproject Alkmaar Overstad schiet niet echt op. Het plan de voormalige chocoladefabriek Ringers om te bouwen tot "Chocolade Experience" is afgelast. De eigenaar van de fabriek ziet er vanaf. Wat nu voorlopig rest is een oude en lelijke fabriek, een gezwel in de ambities om van Overstad nog iets te maken.

Een tijd lang zaten er verschillende winkels in de Ringers-fabriek (waaronder Klerks en een electronicawinkel) en was de buitenkant mooi bedekt met witte kunststof platen, zodat je de oude fabriek niet kon zien. Dat zag er beter uit dan nu in elk geval.

Het stadsbestuur schept op over de zogenaamde stadkades aan het Noord-Hollands-Kanaal. En ja, dat is een verbetering. En ja: bioscoop Vue/Alkmaars/Filmhuis Alkmaar zijn een grote aanwinst, evenals poppodium Victorie.P etje af daarvoor.

Aan de andere kant sluit de AH en pakt de Lidl ook zijn biezen. Eerder vertrokken al Toys 'R us en de Plus Supermarkt. En verder is het er niet gezellig om te winkelen. Aan alle kant raast het verkeer voorbij en er zitten ook nog verschillende industriele ondernemingen. (waaronder een sloperij) in Overstad.

En het zebrapad van de binnenstad naar Overstad is verwijderd, wat gevaarlijke toestanden oplevert. Dan razen er aan twee kanten bussen voorbij op de busbaan, zonder enige alarmlichten of geluidssignalen. Het wachten is op de eerste Connexxion-dode.