Persoonlijke herontdekking van de N.Y. band Suicide, die al sinds 1975 bestaat. leden: Alan Vega en Martin Rev. Hun eerste, gelijknamige, lp kocht ik in 1977. A kant licht (er), B kant superzwart. Het droeve relaas van "Frankie Teardrop", met wie het, uiteraard, slecht afloopt.
De cd die ik thuis heb heet "A way of life" en dateert alweer uit 1989. Maar hij is erg goed. Aan de ene kant de wat lichtvoetige rockabilly achtige songs, aan de andere kant hypnotiserende donkere beats. Simpel allemaal, maar oh zo effectief.
"She's so wild in blue"kende ik al van toen, maar de rest van de schijf valt me ook niet tegen. In elk nummer zit een constante dreiging, ook in de soms simpele melodietjes. dat vind ik knap gedaan.
Ja, het is niet voor niets dat bands als Depeche Mode, The Sisters of Mercy en Spiritualized Suicide als grote invloed noemen...
No comments:
Post a Comment