Een van de beste groepen uit de jaren '80 was toch wel Siouxsie and the Banshees.
Heb inmiddels alle vinyl van de groep vervangen door cd's, maar zoek nog wel veel b-kantjes. Want als er een groep was die los ging op de flipside waren het The Banshees. Vaak experimentele probeersels met veel percussie, mysterieuze nummers ook (zoals The humming wire).
Heb nu een prachtig box met 3 cd's en een DVD te leen: Siouxsie and The Banshees at the BBC. Radiosessies, zowel in de studio als live opgenomen in zalen. Zangeres Siouxsie, alias The Ice Queen, zwierend over het podium zonder het publiek ooit aan te spreken. Met grote gitaristen als Robert Smith (The Cure) en John MaCeogh.
De eerste Top of the Pops-optredens: flamboyant, anders. Popmuziek zoals het ook kon tussen de grauwe middelmaat van de jaren '70/'80. Een groep met een missie en een doel. Vol zelfovertuiging. Wilde ook niet de clichematige opnames die door de camaralui altijd van andere popgroepen gemaakt werden.
Na het uit elkaar vallen een reunie. Maar is het nog wat ? De live-cd van enkele jaren geleden vond ik niet overtuigend.
In elk geval: het "oude werk" staat anno 2012 nog als een huis. CD's รก la Ju Ju Music, Haeyna en A kiss in the dreamhouse hebben niets van hun kracht verloren, komen ook nu nog authentiek over.
No comments:
Post a Comment