Jaap Huisman heeft een boek geschreven over kapsels, en dan vooral over kaalheid. Ietwat vreemde titel: "Kaalheid is een keuze." Je kunt zeggen: kaalheid is het Laatste Grote Taboe: geen baldhead die er graag over praat. Het is toch een aantasting van de "mannelijkheid".
Meest pijnlijk om te zien vind ik mannen die nog een paar slierten haar over hebben en die dat over het verder kale voorhoofd draperen. Scheer je dan maar helemaal kaal. Maar ik heb makkelijk praten, ik heb nog redelijk wat haar. Ik scheer het zelfs bewust om de 2 maanden kaal, vanwege praktische redenen.
Toch, als ik foto's van mezelf van 20 jaar geleden bekijk word ik ook wel eens licht treurig. Verdwenen zijn de prachtige zwarte lokken, resterend is het grijs. Maar dat is beter dan kaalheid natuurlijk. Laten we zeggen dat het gedistingeerd staat (als schrale troost).
Het boek van Huisman gaat in op taboe's rond het kapsel. Zo is het absoluut not done om te praten over andermans pruik, toupet of extenties. In dat licht is het stoer van Marc-Marie Huibregts dat hij en plein publique zijn pruik afzette.
Juist in de tv wereld is namelijk het kapsel van de tv persoonlijkheid onaantastbaar. Het is grotendeel bepalend voor het imago het van de ster. Nieuwe kapsels tasten de herkenbaarheid aan. En ja: Astrid Joosten zonder haar fraaie lokken ? Twee voor 12 zou meteen een stuk saaier worden.
Het boek van Huisman, met een cover van een kalende man die van boven gefotografeerd is, wordt zelfs in veel winkels weggemoffeld naar de afdeling medische boeken, waar het minder opvalt.
Volgens de auteur hebben zelfs de vrouwenbladen geen interesse in het onderwerp kaalheid. Dit terwijl 40 % van de vrouwen er op een gegeven moment ook last van krijgt (en dat heb ik het nog niet over de mannelijke partners). Alles is bespreekbaar in de Libelle: incest, overspel, zaaddonatie, moeizame relaties en moord. Maar kaalheid is een stap te ver blijkbaar.
1 comment:
Baldadig!
Post a Comment