&

Zet "Earth" voor de & en "Fire" erachter en je hebt de naam van een legendarische (well, almost) Nederlandse groep uit de jaren '70: Earth and Fire.
Met o.a.de gebroeders Koerts ("De tuinkabouters") en zangeres Jerney Kaagman als blikvangers leverden zij van '69 tot '80 een reeks scherpe singles af, die alle hoog in de Top 40 belandden. Ook meerdere lp's, maar die spraken mij niet zo aan: te symfonisch en te bombastisch.

Het was een kanjer, die Jerney Kaagman. Eerst met wilde krullenbol, vervolgens met met sluik haar, in strakke leren broek en uiteindelijk in sexy blauw disco pakje. Vergeet haar latere optredens als jurylid van "Idols". Daar had ze meer weg van een lid van de familie Tracy (Thunderbirds): emotieloos en botox all over the place.
Overigens was Jerney geen geweldige zangeres in de studio. Al te vaak werden de nummers een paar octaven aangepast aan haar beperkte zangcapaciteiten.

Dat valt te lezen in de biografie van Earth & Fire die ik nu lees. Daarin ook veel smakelijke anekdotes over de groep. Zo werd voor de optredens altijd een jerrycan met 25 liter vieux ingeladen, bedoeld voor de muzikanten om te mixen met cola. En dan met zijn allen in de grote Mercedesbus, op weg naar smoezelige kleedkamertjes en wrakke zaaltjes. Je kent het wel: jaren '70 rock 'n roll.

Het boek maakt een opvallend punt: hoe komt het dat kwalitatief hoogstaande Nederlandse groepen als Earth & Fire, Golden Earring, Kane en Anouk nooit (permanent) doorgebroken zijn in Amerika en Engeland ?

Het zal mee te maken hebben dat de muzikanten na een buitenlandse tour weer blij zijn om in het buurtcafe een pilsje te kunnen pakken; lekker gezellig thuis. En Nederlanders zijn misschien te eigenzinnig. De onwillige houding van Earth & Fire t.o.v.de pers zal in elk geval niet bevordelijk zijn geweest. En het niet willen wachten van Anouk op een CEO van een Amerikaanse platenmaatschappij die te laat was voor de afspraak zal ook niet bevordelijk geweest zijn voor een buitenlandse carriere...