Dieselen

Onlangs waren op bezoek bij mijn dementerende schoonmoeder in Venray, waar zij nu in een tehuis woont. Het personeel is er vriendelijk, maar ja: het is niet haar eigen huis natuurlijk. Alle deuren naar buiten zijn er afgesloten, maar dat moet ook wel uiteraard. Het is er voor de bezoekers wel gastvrij en vriendelijk. We hebben er de laatste keer heerlijk buiten gezeten op het terras in het zonnetje (met koffie). Ijskoude cola uit de automaat kost er slechts 50 cent.

Over de treinreis: De zogenaamde Sprinter van de NS is al geen lolletje om in te reizen vanwege het stoppen op elk minkukel stationnetje  (Santpoort-Noord,  Driehuis),  maar de stoptrein van Arriva vanaf Helmond naar Venray doet er nog een stapje bovenop.

Niet vanwege de Limburgse dorpen die je aandoet (leuk om te zien), maar vanwege de reisomstandigheden. De stoptrein doet, net als de Sprinter, elk gehucht aan, maar het is een mooie route door het Limburgse landschap. Jammer alleen dat ie aangedreven wordt door een heuse dieselmotor, stinkend en grommend. Zwaar schuddend trekt de trein door het landschap, je met wagenziekte achterlatend. Je kunt er wel ruim zitten: er zijn drie stoelen naast elkaar.

Gelukkig werden we er niet gecontroleerd met onze Etos-dagkaart. In -en uitchecken bij NS ging prima, maar bij Arriva inchecken was onmogelijk met die kaart. Gelukkig was er geen controle.
En oh ja: Venray is een prachtig plaatsje.