Supermercato del futuro

De Supermercato del Futuro is gelegen in een afgelegen winkelpand in Milaan. Er wordt daar geexperimenteerd met de supermarkt van de toekomst.

Alle looproutes van de klant worden gevolgd; pak je een pak melk en zet je het toch terug in het schap dan wordt dat geregistreerd. Overal hangen camera's, digitale schermen en digitale prijskaartjes. Productinformatie is op schermen op te vragen. Wijs je naar een product dan verschijnt op grote schermen boven je hoofd waar een artikel vandaan komt, wel grondstoffen erin zitten, wat de voedingswaarde is, en hoeveel CO2 uitstoot het product heeft gekost.

De gemoedelijke en (soms) gezellige super van de toekomst wordt ingeruild voor een evenementpaleis. Daar lunchen of dineren wordt heel gewoon. (Zouden ze daarvoor dan ook uitsluitend producten uit de eigen winkel gebruiken ? ) Kortom: de super als sociale ontmoetingsplaats.

Zoals AH nu al doet met de bonuskaart: het is van groot belang voor de supers om klanten aan zich te binden door allerlei data te verzamelen. De klanten willen dat meestal wel, als ze er maar leuke aanbiedingen voor terug krijgen.

Bewust is mijn ene AH bonuskaart anoniem en de andere staat geregistreerd op een valse naam en e-mailadres. Het gaat ze eenvoudig geen flikker aan wat ik bij de super koop en dat wil ik ook zo houden.
Op 25 mei ging de nieuwe privacywet in en kun jezelf ook aangeven of bedrijven persoonlijke data mogen gebruiken. Het zal niet 100% waterdicht zijn, maar het is iets.

Dieselen

Onlangs waren op bezoek bij mijn dementerende schoonmoeder in Venray, waar zij nu in een tehuis woont. Het personeel is er vriendelijk, maar ja: het is niet haar eigen huis natuurlijk. Alle deuren naar buiten zijn er afgesloten, maar dat moet ook wel uiteraard. Het is er voor de bezoekers wel gastvrij en vriendelijk. We hebben er de laatste keer heerlijk buiten gezeten op het terras in het zonnetje (met koffie). Ijskoude cola uit de automaat kost er slechts 50 cent.

Over de treinreis: De zogenaamde Sprinter van de NS is al geen lolletje om in te reizen vanwege het stoppen op elk minkukel stationnetje  (Santpoort-Noord,  Driehuis),  maar de stoptrein van Arriva vanaf Helmond naar Venray doet er nog een stapje bovenop.

Niet vanwege de Limburgse dorpen die je aandoet (leuk om te zien), maar vanwege de reisomstandigheden. De stoptrein doet, net als de Sprinter, elk gehucht aan, maar het is een mooie route door het Limburgse landschap. Jammer alleen dat ie aangedreven wordt door een heuse dieselmotor, stinkend en grommend. Zwaar schuddend trekt de trein door het landschap, je met wagenziekte achterlatend. Je kunt er wel ruim zitten: er zijn drie stoelen naast elkaar.

Gelukkig werden we er niet gecontroleerd met onze Etos-dagkaart. In -en uitchecken bij NS ging prima, maar bij Arriva inchecken was onmogelijk met die kaart. Gelukkig was er geen controle.
En oh ja: Venray is een prachtig plaatsje.