Dat zal je de NPO niet zien doen: een uitgebreide documentaire-reeks in drie delen over het lot van collaborateurs in Belgie aan het eind van WO 2. In Nederland komen we meestal niet verder dan een uitzending van Andere tijden van 45 minuten.
Het was een aangrijpende reeks met interviews met mensen die de wraak van de "goede "Belgen overleefden en hun kinderen. Bij onze zuiderburen zijn toch zo'n 250 "landverraders"na de oorlog geexecuteerd. Dit lijkt me toch een stuk meer dan er in Nederland zijn gedood na de oorlog.
Zelfs de pure oorlogsmisdaders zoals de top SS-ers Aus der Funten en Kotella kregen niet de strop of de kogel, maar "slechts" levenslang. In de jaren '70 was er een flinke discussie in Nederland of ze vrijgelaten mochten worden. Van Agt (als minister van Justitie) was voorstander.
In Belgie ging men er rigoreuzer mee om. Fout was fout en de meesten collaborateurs overleefden het niet. Zelfs een eenvoudige soldaat die zich als vrijwilliger bij de Waffen SS aangemeld had en geen oorlogsmisdrijven had begaan kreeg de kogel. Vergelijk dat eens met de duizenden vrijwilligers die zich in Nederland aangemeld hadden: allen hebben het overleefd (al waren ze wel hun stemrecht kwijt).
Terecht zijn lieden als Mussert, Seys-Inquart (in Neurenberg) en Rauter ter dood veroordeeld.
Rost van Tonningen zou vrijwillig van het balkon in De Koepel gesprongen zijn, anderen zeggen dat hij geduwd was.
Er zijn ook mensen in de documentaire die de bijltjesdagen in Belgie zien als een afrekening van de Franstaligen met de Vlamingen. Er zijn ook veel meer Vlamingen dan Franstaligen geexecuteerd. Stef de Klerck was een belangrijke collaborateur van de Duitsers die ongetwijfeld ook de oorlog niet overleefd heeft. Leon Degrelle (officier bij de Waffen SS) vluchtte naar Spanje.
No comments:
Post a Comment