#Treinleven

Treinleven: is dat ook een leven (hebben) ? In elk geval dan meestal geen prettig leven. Buiten de spits tussen Alkmaar en Haarlem geen Intercity meer, alleen een Sprinter. Dan weet je het wel: elk gehucht stoppen. En steeds wordt weer door die vrouwenstem aangekondigd dat je in een Sprinter reist. Alsof ik dat niet terdege zou beseffen.


Eind-station, tussen-station, u bevindt zich-in-de-sprinter-naar-Amsterdam. De zinnen en woorden komen er nooit vloeiend uit, het is allemaal apart ingesproken en daarna aan elkaar geplakt. Ging laatste op maandagochtend om 10.26 naar Haarlem en de trein zat vol. Tot overmaat van ramp was er een vrouw aan het bellen over de energierekening, Later, buiten op straat in Haarlem, was ze nog keihard bleeerend aan de telefoon. Sommigen hebben totaal geen schaamtegevoel.


Een optie is om de Intercity naar Amsterdam te pakken, en dan overstappen op Sloterdijk naar Haarlem. Moet je wel even wachten op een koud perron (de wachthokken zijn ook onverwarmd), Leuker kunnen we het niet maken, maar warmer ook niet.