Pep: dat geweldige stripblad uit de jaren 60 en 70, al lang verdwenen. Ik was er lid en enorm fan van: vele jaargangen liggen nog op de zolder; heb ze allemaal verzameld zolang.ik abonnee was.
Ger Apeldoorn schreef er in 2014 een boek (De jaren Pep) over, dat nu opgevolgd wordt door een boek over de opvolger van de Pep: De jaren Eppo.
In de Pep stonden strips als Roodbaard, Asterix en Obelix, De Generaal, Blueberry, Coco Bill en Lucky Luke.En de "Grote vijf"van de Nederlandse tekenaars stonden er ook in: Martijn Lodewijk (Agent 327), Dick Matena (De Argonautjes), Daan Jippes, Fred Julsing (Wellington Wish), Hans G.Kresse (Vidocq)) en Peter de Smet (de Generaal).
Het was Pep die al dat talent uit Nederland, maar ook uit het buitenland, een podium gaf..Het stripblad was niet te vergelijken met de Sjors, dat kinderachtiger was (al had het wel de fascinerende strip Trigie aan boord). Mijn jongere broer was lid van dat blad. Maar in Pep werden grenzen geslecht, alles was bijna mogelijk. Ik denk nog met plezier terug aan de "Pepspotter", een cynische/komische spotprent die er elke nummer erin stond.
Hoogtepunt (samen met de Top 40 op Veronica) van de week was als de Pep op zaterdag bezorgd werd door de gebroeders Nanne uit Schoorl. Onmiddellijk verslinden, die nieuwe Pep.
Eerst kijken wat de "uithaalposter" van de week was, dan door naar mijn favoriete strips.
Op het hoogtepunt haalden de Pep en de Eppo oplagen van 200.000 tot 300.000 per week. Onvoorstelbaar nu in het internet-tijdperk.
Een blad voor dwarse tieners wordt het door Apeldoorn genoemd en zo was het ook. Ik was ook zo'n dwarse tiener, gek op hardrock en illegaal brommer rijden op mijn 14e. Het schijnt dat de meeste jongeren die lid waren van Pep hun abonnement voor hun 20e opzegden toen ze op kamers gingen. En zo was het bij mij ook. Toen de Pep in 1975 overging in het wat kinderachtige Eppo was voor mij de lol er eigenlijk al af, al bleef ik nog een jaar lid.
Binnenkort weer eens neuzen op de zolder van het ouderlijk huis
